Από τις 26 Ιανουαρίου είχε να νικήσει ο Παναθηναϊκός στην EuroLeague. Η επικράτηση τότε επί της Ζαλγκίρις έμοιαζε σχεδόν πολύ μακρινή, ειδικά με όσα μεσολάβησαν μέχρι να έρθει αυτή η ανατροπή κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, που νόμιζε κάποια στιγμή ότι θα κάνει περίπατο, αλλά έχασε το ματς και βρέθηκε σχεδόν οριστικά εκτός πλέι-οφ.

Δυο μήνες πριν, οι "πράσινοι" είχαν ακόμη προπονητή τον Ντέγιαν Ράντονιτς έχοντας μάλιστα εξουσιοδότηση να ψάξει και να βρει αντίδοτα για την κατηφόρα που είχε πάρει η ομάδα του. Ο Ντουέιν Μπέικον ήταν ο αναμφισβήτητος σταρ της ομάδας, αν και σε εκείνο το παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις, ο Πάρις Λι είχε κλέψει την παράσταση. Τώρα, στον πάγκο κάθεται ο Χρήστος Σερέλης, έχει έρθει ήδη ο Σάνι Μπετσίροβιτς για να οριστικοποιήσει την συμφωνία του με την "πράσινη" ΚΑΕ και να αναλάβει την θέση του τεχνικού διευθυντή

Η απόφαση να μείνει εκτός δωδεκάδας ο Ντουέιν Μπέικον, η εμφάνιση του δευτέρου μέρους ειδικά στην άμυνα και η αξιοποίηση του Παπαγιάννη, που έκανε θραύση απέναντι σε τέσσερις σέντερ, μπορούν να συνδυαστούν σε μια προοπτική για όσα έρχονται στο ΟΑΚΑ. Το κλισέ του Σερέλη "πάνω απ' όλα η ομάδα" είναι ένα μήνυμα προς τον Μπέικον.

Όχι τόσο επί προσωπικού, όσο σε μια υπερβατική προσέγγιση για το πως πρέπει να παίζει μπάσκετ, πλέον, ο ΠΑΟ. Είναι καλό το one man show, αλλά το σύγχρονο μπάσκετ ζητάει κίνηση, ταχύτητα και πάσες, που η "πράσινη ομάδα" δεν είχε ποτέ σε αυξημένο βαθμό. Κόντρα στον Αστέρα, τελείωσε με 18 ασίστ κάνοντας αυτή τη φορά όχι ένα αλλά δυο βήματα μπροστά και κανένα ... προς τα πίσω.

Το ημίχρονο του Αστέρα

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με τον Γκριγκόνις να παίρνει τη θέση του Μπέικον στην πεντάδα που παρέταξε ο Σερέλης αλλά το βασικό πρόβλημα της έλλειψης αναπληρωματικού σέντερ (απόντες ξανά οι Γκουντάιτις-Αγραβάνης) να παραμένει και μεγάλο.

Ο Γιώργος Παπαγιάννης έπρεπε να αντιμετωπίσει Κούζμιτς, Μάρτιν, Μίτροβιτς και Πετρούσεφ, να προσέξει τα φάουλ και να είναι αποδοτικός στην επίθεση. Τα έκανε και τα δυο όσο μπορούσε καλύτερα, δεν είναι όμως και ο σούπερμαν. Το κενό του όταν έλειπε από το παρκέ, φάνταζε σαν τεράστια τρύπα.

Συν τοις άλλοις, οι "πράσινοι" ξεκίνησαν και πολύ μουδιασμένα, αφού ούτε την μπάλα κυκλοφόρησαν, ούτε ελεύθερα σουτ βγήκαν. Με τον Νεμάνια Νέντοβιτς μάλιστα να παίρνει την μπαγκέτα, ο Αστέρας άρχισε να χτίζει διαφορές παίρνοντας "τον αέρα" του αγώνα.

Για μια ακόμη φορά ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να κυνηγάει τον αντίπαλό του. Ούτε η ομάδα του Ιβάνοβιτς έχει ομοιογένεια διαθέτει όμως σαφώς πολύ ταλέντο, ποιότητα και βέβαια δυο γκαρντ πρώτης γραμμής όπως ο Καμπάτσο και ο Βιλντόζα, άσχετα αν σε αυτό τουλάχιστον το ματς ο προπονητής τους δεν έδειξε να τους εμπιστεύεται τόσο πολύ.

Ο Σερέλης μοίραζε το χρόνο, όμως, το πρόβλημα κυρίως στο μακρινό σουτ ήταν τεράστιο, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Παναθηναϊκός είχε 1/14. Στον αντίποδα οι "ερυθρόλευκοι" του Βελιγραδίου είχαν 6/12 από τα 6.75μ και γι αυτό μάλλον βρέθηκαν στο +13

Σμολ-μπολ και ... ξύλο για να γυρίσει το ματς

Ο Παναθηναϊκός φαινόταν να υποτάσσεται ξανά στη μοίρα του, με τους φιλοξενούμενους, μάλιστα, να προηγούνται ακόμη και με 16 πόντους, δείχνοντας ότι θα καθαρίσουν εύκολα το ματς. Στα αποδυτήρια, όμως, είχαν όλοι παραδεχθεί ότι κάποια στιγμή έπρεπε να παίξουν και άμυνα. Όταν αυτή τη φορά κάθισε στον πάγκο για να ξεκουραστεί ο Παπαγιάννης, το σμολ-μπολ στάθηκε στο ... ύψος του και λειτούργησε θετικά στο να γυρίσει ολότελα το ματς. Η τρύπα είχε κλείσει...

Με τον Ματ Τόμας να λύνει το πρόβλημα του μακρινού σουτ (3/3 στο τρίτο δεκάλεπτο για τον Αμερικανό) οι γηπεδούχοι όχι μόνο άρχισαν να "ενοχλούν" τον Αστέρα, αλλά απέκτησαν και παράσταση νίκης, κυρίως από το σκληρό τους παιχνίδι. Οι Σέρβοι δεν έβρισκαν πλέον τα ελεύθερα σουτ, αλλά δεν μπορούσαν και να μπουν στη ρακέτα για να κάνουν ντράιβ, ή να περάσουν την μπάλα στους δικούς τους σέντερ.

Ο Παναθηναϊκός πίεζε την μπάλα όσο μπορούσε πιο πολύ, αλλά και την κυκλοφορούσε ο ίδιος καλύτερα στη δική του επίθεση. Το σερί 15-1 που έκανε του έδωσε το δικαίωμα να ξαναμπεί στη διεκδίκηση του ματς και να αγχώσει τους Σέρβους.

Οι φιλοξενούμενοι διατήρησαν το προβάδισμα, αλλά ήταν πλέον μόλις 3π. Ο Παναθηναϊκός είχε βρει ένα κίνητρο να δείξει πόσα απίδια βάζει ο σάκκος του και με τα δυο τρίποντα από Γουόλτερς και Γκριγκόνις περνούσε μπροστά στο σκορ με +4 πόντους. Δεν ξανακοίταξε ποτέ πίσω, γιατί όλα είχαν αλλάξει, πλέον, εντυπωσιακά!

Προσέξτε:

✍ Ο Παναθηναϊκός που στο πρώτο μέρος είχε 1/14 τρίποντα και 6 ασίστ, στο δεύτερο σούταρε με 60% από τη γραμμή (6/10) και έδωσε 12 τελικές πάσες (συνολικά 18, μια από τις καλύτερες επιδόσεις της σεζόν σε συνδυασμό μάλιστα με τα μόλις 11 λάθη). Σκόραρε, δηλαδή, 46 πόντους και δέχθηκε μόλις 24. Οι αριθμοί δείχνουν και τη διάθεση του στην άμυνα, αλλά και την αντίστοιχη σπουδαία λειτουργία του στην επίθεση.

✍ Εκ διαμέτρου αντίθετα ήταν τα νούμερα του Ερ.Αστέρα. Οι Σέρβοι είχαν 10/18 δίπ και 6/12 τρ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στην επανάληψη έσπασαν τα καλάθια του ΟΑΚΑ: μόλις 3 εύστοχα δίποντα (3/11) και 23% στα τρίποντα (3/13) από ... το 50% των δυο πρώτων δεκαλέπτων. Η παγίδα που έστησε η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν ιδανική και ουσιαστικά καθόρισε τις εξελίξεις...

Αντίο πλέι-οφ για τους Σέρβους

Ο Αστέρας (12-16) ήθελε πάση θυσία τη νίκη στο ΟΑΚΑ, ώστε να παραμείνει σε τροχιά πρόκρισης. Δεδομένης και της νίκης της Μακάμπι, που έκανε μεγάλο διπλό μέσα στην Κωνσταντινούπολη επί της Εφές, μια εκτός έδρας επιτυχία για τους Σέρβους θα τους κρατούσε ζωντανούς έστω και λιγότερες ελπίδες.

Η ήττα ουσιαστικά τους βγάζει εκτός παιχνιδιού, αφού αν δεχθούμε ότι το όριο πρόκρισης είναι οι 19 νίκες, οι Σέρβοι δεν προλαβαίνουν ούτε με έξι στα έξι. Και έχουν (στη θεωρία) ευνοϊκό πρόγραμμα, με τέσσερα ματς εντός και δυο εκτός έδρας.

Τώρα, με τρεις νίκες μακριά από την οκτάδα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, αν όχι αδύνατα, ακόμη κι αν το εισιτήριο για τους οκτώ έρθει και με μικρότερο ρεκόρ. Για την συμπλήρωση της 8άδας (αλλά και την τελική κατάταξη στην πρώτη 4άδα) η αδυσώπητη μάχη συνεχίζεται με μια διαγραφόμενη έκπληξη όπως η οριστική έξωση της Εφές από τα πλέι-οφ να μοιάζει, πλέον, αρκετά πιθανή.

Ναι, όλα αυτά δεν απασχολούν τον Παναθηναϊκό, που έχει χάσει εδώ τον δρόμο για τα πλέι-οφ, η νίκη, όμως, όπως και να' χει είναι ευπρόσδεκτη. Ειδικά αν συνδυάζεται με κινήσεις που προσδιορίζουν μια άλλη φιλοσοφία στο απώτερο ή ακόμα και σύντομο μέλλον.