Αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει ποτέ…

Η πρώτη σκέψη, στο άκουσμα της είδησης ότι κάποιοι επιτέθηκαν με πέτρες στο πούλμαν του Παναθηναϊκού, λίγο πριν φτάσει στο ΣΕΦ, είναι μια αυθόρμητη αντίδραση του στυλ «άει σιχτίρ, μη σώσουν και γίνουν οι τελικοί».

Τι σημασία έχει, άλλωστε, να αναδειχθεί πρωταθλητής ενώ πέφτουν πέτρες και ανοίγουν κεφάλια;

Αυτό μονολογούσε και ο Κώστας Καϊμακόγλου, τριγυρνώντας στα αποδυτήρια του ΣΕΦ, προσθέτοντας και το «καληνύχτα Ελλαδίτσα». Ποιος θα του δώσει άδικο;

Αλλά από την άλλη έρχεται ο Δημήτρης Ιτούδης και λέει " ναι, αλλά αν δεν γίνουν τα ματς είναι σαν να επιβραβεύουμε την αλητεία. Αυτοί θα πάρουν και παράσημο, γιατί ανέβαλαν το παιχνίδι". Κι αυτός δίκιο έχει.

Με τη χώρα να χαροπαλεύει!

Ελάτε, όμως, στα συγκαλά σας. Στην χώρα που κρέμεται σε μια κλωστή, που οδηγείται σε δεύτερες εκλογές μέσα σε ένα μήνα, που κανείς δεν ξέρει αν θα έχει δουλειά (ή …ευρώ, για να σπεκουλάρουμε κι εμείς την κινδυνολογία των τελευταίων ημερών) είναι δυνατόν να καθόμαστε και να συζητάμε όλα αυτά;

Κι όμως είναι.

Επειδή δυο-τρεις, δέκα, εκατό ανεγκέφαλοι εξακολουθούν να εξουσιάζουν το παρασκήνιο και το προσκήνιο. Χούλιγκαν της κακιάς ώρας, ψευτο-παλικαράδες, γελοία πρόσωπα επί της ουσίας, που παίζουν με τα νεύρα μας αλλά και θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή αθλητών, επειδή τυχαίνει να φοράνε το έμβλημα του αντιπάλου.

Αν αυτά που έγιναν στην παραλιακή, θεωρούνται «αντίποινα» για τις «αλητείες» των παναθηναϊκών στην Κωνσταντινούπολη, τότε οι δράστες αποδεικνύουν το μεγαλείο της βλακείας που ως γνωστόν είναι αήττητη.

Υποτίθεται ότι θα βλέπαμε τον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος μπάσκετ, με τον Ολυμπιακό να έρχεται φουριόζος από τον θρίαμβο του φάιναλ-φορ και τον Παναθηναϊκό αποφασισμένο να παλέψει για να διατηρήσει τα πρωτεία. Καλύτερο σενάριο δε μπορούσε να γραφτεί για το ξεκίνημα της φετινής σειράς των τελικών, που προκαλούσε και προσκαλούσε για μια πραγματική μπασκετική τιτανομαχία.

" Ξέρετε εμάς τους παίκτες μας αρέσουν αυτά τα παιχνίδια, γιατί υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Γουστάρουμε, πώς το λένε; Αν είναι όμως να κινδυνεύει η ζωή μας, άσε καλύτερα" έλεγε ο Μάικ Μπατίστ.

Αηδία από τον βόθρο

Δεκάδες χιλιάδες κόσμος είχε μαζευτεί για να παρακολουθήσει το ματς. Εκατομμύρια από την τηλεόραση θα το παρακολουθούσαν. Σιγά μη τους σεβόντουσαν οι υποτίθεται «μάγκες» συμμορίτες, που πέταξαν τις πέτρες. Σιγά, μην σεβόντουσαν την ίδια τους την ομάδα, που πριν από λίγες μέρες μόνο πατούσε στο πρώτο σκαλί της Ευρώπης.

Σιγά μη τους ενδιαφέρει το μπάσκετ, όπως δεν τους ενδιαφέρει και το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ, το χάντμπολ.

Το ξενέρωμα που ένιωσαν όσοι πήγαν στο ΣΕΦ για να δουν μπάσκετ και έφυγαν σα να είχαν …χάσει ουδόλως τους απασχολεί. Η αηδία από τον βόθρο τους, ελάχιστα τους ενδιαφέρει. Τρέφονται άλλωστε από ακριβώς αυτή την αντίδραση και την σιχαμάρα, διαστρέφοντας ακόμη περισσότερο το διαταραγμένο τους μυαλό.

Να ξαναγράψουμε ότι αυτοί οι τύποι δεν έχουν δικαίωμα να βρίσκονται σε οποιοδήποτε γήπεδο είναι περιττό. Να σημειώσουμε ότι οι «στρατοί» των οργανωμένων εξελίσσονται σε γάγγραινα που προκαλεί σήψη μοιάζει με κοινοτοπία.

Δεν ξέρω τι θα γίνει στη σύσκεψη, πώς θα κονταροχτυπηθούν Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, αν θα γίνουν με μαθητές ή με κλειστές πόρτες τα ματς, ένα είναι σίγουρο. Αυτό, που λέει ο Νίκος Γκάτσος στον Κεμάλ του Μάνου Χατζιδάκι:

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα…