Τα δέκα χρόνια το Sport24.gr τα κλείνει τέλος Μαΐου. Αυτό, πάντως, είναι το δέκατο καλοκαίρι που θα ακολουθήσει κατά πόδας την Εθνική Ομάδα, σε μια ακόμη περιπέτειά της. Για την ακρίβεια το ένατο καλοκαίρι, αφού το 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, είχαμε μείνει πίσω...

Από τον Σεπτέμβριο του 2005, όταν βρέθηκα ως απεσταλμένος του Sport24.gr στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου, το ελληνικό μπάσκετ έχει ... γνωρίσει τα πάντα.

Σε μια δεκαετία, άλλωστε, προλαβαίνεις να ζήσεις πολλά. Θρίαμβοι, επιτυχίες, μετάλλια, αποτυχίες, πικρές βραδιές, όλα μαζί. Και μέσα σε αυτά τα δέκα καλοκαίρια, γίναμε κι εμείς αλλιώτικοι. Μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε, μάθαμε. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, όσα κάναμε και δοκιμάζαμε σε αυτές τις αποστολές, έγιναν στη συνέχεια "μπούσουλας" όλων των άλλων αθλητικών ιστοσελίδων. Αν πω ότι μας αντέγραψαν δεν θα' ναι λάθος. Το αντίθετο.

Θυμάμαι ακόμη το "μπλογκ" του 2005, στο Βελιγράδι, που το εμφανίσαμε για πρώτη φορά σαν συνοδευτικό της αποστολής. Ένα χρόνο αργότερα, στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας το εμπλουτίσαμε με "φωτο-στόρι".

Καλλιτεχνικές φωτογραφίες που ... εκτίμησε και ο ΚΚ Μοίρης, τότε μπλόγκερ του Sport24, νυν συγγραφέας και γενικώς γραφιάς πρώτης γραμμής.

Πώς να μην τις εκτιμήσει, βέβαια, ο άνθρωπος όταν μιλάμε για τέτοια έργα τέχνης:

Κι ακόμη καλύτερα:

Το 2007 στην Ισπανία, στο Ευρωμπάσκετ, μέσω ... rapid share βγάζαμε βίντεο από τις συνεντεύξεις μετά τους αγώνες. Δεν είχε ξαναγίνει κάτι τέτοιο, εμείς το δοκιμάσαμε πρωτόι και πετύχαμε ωραίες στιγμές, όπως αυτή με τον Θοδωρή Παπαλουκά, αμέσως μετά τη νίκη της Ελλάδας επί της Σλοβενίας:

Αργότερα, ήρθε το twitter, το instagram, τα ζωντανά live chat με τους πρωταγωνιστές. Η Εθνική μπάσκετ, έγινε -από μια ωραία και ευτυχή συγκυρία- ο πολύτιμος συνοδηγός σε αυτό το ιντερνετικό ταξίδι, που συνεχίζεται με τους ίδιους ρυθμούς, με τον ίδιο δημοσιογραφικό ενθουσιασμό, σα να ξεκινάμε, φέτος, για πρώτη φορά.

Προσφέρεται και η Εθνική Ομάδα, άλλωστε. Μια καινούργια προσπάθεια. Έχοντας ήδη φάει σφαλιάρες και ...σφαλιαρίτσες, περιμένει στωικά από το 2009 να μπει στην ελίτ μιας μεγάλης διοργάνωσης. Στο προηγούμενο Παγκόσμιο (το 2010) οι ελπίδες ήταν πολλές, οι προσδοκίες περισσότερες, αλλά μας προέκυψε στους "16"η Ισπανία νωρίς-νωρίς, η ομάδα επέστρεψε πίσω.

Το 2011 στη Λιθουανία η 6η θέση ήταν μια "αξιοπρεπής εμφάνιση", αλλά πρώτα το μεγάλο χαστούκι στο Καράκας το 2012 και ύστερα η αποτυχία του 2013 στην Σλοβενία έφεραν μια μόνιμη γκρίνια και μαύρα σύννεφα, πάνω από την ομάδα.

Φέτος, έχουμε μια καλή διαίσθηση. Ίσως επειδή έχουμε χαμηλώσει τον πήχη, ίσως επειδή πολλοί περιμένουν ότι θα ... πνιγούμε στον ποταμό Γουαδαλκιβίρ της Σεβίλλης. Ίσως γιατί πράγματι η Εθνική είναι φέτος μια καλή ομάδα που μπορεί να κάνει την υπέρβασή της. Αλλά αυτά θα τα δούμε ένα προς ένα, από το Σάββατο, όπου ξεκινάει η προσπάθεια της ομάδας κόντρα στη Σενεγάλη.

Θα είμαστε ξανά εκεί, λοιπόν. Μια μεγάλη παρέα, καθώς στη Σεβίλλη θα βρίσκεται ο Παντελής Διαμαντόπουλος με το καθημερινό του σχόλιο, ενώ πίσω στο στρατηγείο του Sport24.gr, θα γίνει το ... έλα να δεις. Αναλύσεις από τον Στέφανο Τριαντάφυλλο, σχόλια από τη Νίκη Μπάκουλη, ρεπορτάζ από τον Βασίλη Δελή, τον Γιάννη Σταυρουλάκη, τον Αναστάση Καραμουσαδάκη και μετά από κάθε ματς της Εθνικής Superbasketball εκπομπή με τον Μάνο Μίχαλο.

Δέκα χρόνια κομμάτια και πάντα σωζόμαστε γιατί όπως λέει και ο Σαββόπουλος:

Τα λέμε και στο twitter ως @yiannifil