Δεν είναι εύκολο να είσαι φαβορί
Πραγματικά ήταν …αφάνατος ο Ολυμπιακός στον ημιτελικό. Όσο η Παρτιζάν δεν πέθαινε, άλλο τόσο αυτός αναζητούσε τον τρόπο να την τελειώσει. Τις περισσότερες φορές ανορθόδοξα, αλλά στο τέλος με αποτελεσματικότητα.
Ο Τζος Τσίλντρες ταλαιπωρημένος για 35 λεπτά, από το μαρκάρισμα του Βέσελι και το … ξύλο των Σέρβων, που έδιναν βοήθειες αποφάσισε να μιλήσει όταν έπρεπε. Στη …σέντρα σουτ του Τεόντοσιτς, στο τέλος, πήδηξε μέχρι το Θεό και γράπωσε τη μπάλα για να ισοφαρίσει με κάρφωμα 67-67.
Ο Αμερικανός σημείωσε 9π συνεχόμενους στο τέλος της κανονικής περιόδου και στο ξεκίνημα της παράτασης και συνολικά 13 από τους 15π του Ολυμπιακού στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα, ενώ λίγο πριν είχε χάσει ένα κάρφωμα εξ΄επαφής.
Έτσι, όμως, δεν είναι το μπάσκετ; Μια σε ανεβάζει στα ύψη. Μια σε κατεβάζει στα τάρταρα. Ο Μπουρούσης, για παράδειγμα, είχε χάσει πέρσι το τελευταίο σουτ. Και την Παρασκευή, μια από τις τελευταίες επιθέσεις.
Από μοιραίος, όμως, έγινε κι αυτός ωραίος. Τα τρία επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψε και ενώ η Παρτίζαν ήταν σε απόσταση αναπνοής συν δυο εύστοχες βολές ήταν η χαριστική βολή.
Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στον τελικό, για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια, επειδή ακριβώς έχει ένα σωρό ξεχωριστές προσωπικότητες. Μπορεί να μην διαθέτει την ομαδική έκφραση της Παρτίζαν, ποντάρει, ωστόσο, κάθε φορά σε ένα, δυο και τρία ατού, που θα ξεδιπλώσουν κάποια στιγμή τις ικανότητές του.
Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο Παπαλουκάς και ο Τεόντοσιτς, μαζί με τον Σχορτσιανίτη. Μετά ήρθε ο Κλέιζα, στο τέλος μίλησε ο Τσίλντρες και εν τέλει “καθάρισε” ο Μπουρούσης.
Δεν ήταν καθόλου εύκολο να υποταχτεί η Παρτίζαν. Ακόμη κι όταν έμεινε πίσω με έξι και εφτά πόντους, το μάτι των νεαρών Σέρβων γυάλιζε. Και το χέρι τους σταθερό, έτοιμο να εκμεταλλευτεί την παραμικρή ευκαιρία.
Οι “ερυθρόλευκοι” εκτός των άλλων είχαν να νικήσουν και το βάρος του φαβορί. Της ομάδας που αν έχανε θα είχε …διήμερη κηδεία, μέχρι τον αγώνα παρηγοριάς, τον μικρό τελικό της Κυριακής.
Είναι πολύ δύσκολο για την θεωρητικά καλύτερη ομάδα να επιβεβαιώνεται, μέσα στο γήπεδο, τη στιγμή που ο αντίπαλός της δεν έχει να χάσει πολλά πράγματα και είτε νικούσε, είτε γνώριζε την ήττα δεν θα υπήρχε διαφορά.
Μετά το ματς, άλλωστε, αυτοί που τραγουδούσαν για μισή ώρα (και βάλε) ήταν οι οπαδοί κι οι παίκτες της Παρτίζαν, σε μια τρανή απόδειξη το πως νιώθει το αουτσάιντερ.
Ο Ολυμπιακός, όμως, προκρίθηκε. Έχυσε πολύ ιδρώτα, επιστράτευσε όλο του το πάθος, δεν λύγισε και θα αντιμετωπίσει την Κυριακή τη Μπαρτσελόνα.
Ο τελικός, ως συνήθως, είναι πάντοτε μια διαφορετική υπόθεση. Ακόμη κι αν οι “ερυθρόλευκοι” έπαιξαν 45 λεπτά, θέμα κούρασης δεν τίθεται. Είναι ο αγώνας της χρονιάς, άρα οι πάντες θα δώσουν όλο τους το είναι.
Και σ’ αυτό το παιχνίδι δεν είναι φαβορί. Άρα έχουν ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα στην προσπάθειά τους να παίξουν καλύτερα και να κατακτήσουν την Ευρωλίγκα.