Δεν θα΄ναι εύκολη η πρόκριση στο Ρίο. Αλλά το να παίξεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες πρέπει και να ... αξίζει τον κόπο. Με αυτό το δεδομένο, η ελληνική ομάδα έχει μπροστά της ένα αρκετά δύσκολο τουρνουά που θα φιλοξενηθεί στο Άλπιτουρ, τη νεόκτιστη αρένα του Τορίνο, που κατασκευάστηκε το 2012 για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Μεξικό και Ιράν για ορεκτικό, Κροατία και Ιταλία ... στο επιδόρπιο, για να δούμε αν η Ελλάδα θα βρεθεί στις 12 ομάδες του ολυμπιακού τουρνουά.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

Είχε δοθεί η εντύπωση (μετά τον καταρτισμό των γκρουπ δυναμικότητας) ότι την Εθνική Ομάδα τη βόλευε το ταξίδι στις Φιλιππίνες. Μαζί με τη Γαλλία ήταν κατά 50% υποψήφια να βρεθεί στη Μανίλα. Η κλήρωση την έφερε στο Τορίνο και έστειλε τους Γάλλους στις Φιλιππίνες. Αν ήμασταν στη θέση των "τρικολόρ" θα παίζαμε με Φιλιππίνες-Νέα Ζηλανδία στην αρχή και μετά με Τουρκία και Καναδά για την πρόκριση, αν θεωρήσουμε τη Σενεγάλη την πιο αδυνατη ομάδα του α ομίλου. Από που και ως που, λοιπόν, θα ήταν ... καλύτερο να βρεθούμε στις Φιλιππίνες. Με την ομάδα να επιβαρύνεται με το πολύωρο ταξίδι, την αλλαγή ώρας και λοιπές ιδιαιτερότητες, τη στιγμή μάλιστα που τα χρονικά περιθώρια για προετοιμασία είναι περιορισμένα.

Το προολυμπιακό ξεκινάει στις 4 Ιουλίου. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου, λογικά, θα έχουμε πρωτάθλημα. Η προετοιμασία για το ταξίδι φτάνει, δεν φτάνει τις 10-12 μερες. Κάποιοι βέβαια μπορεί να έχουν τελειώσει νωρίτερα τις υποχρεώσεις τους, ειδικά οι Αντετοκούμπο-Κουφός, που έχουν σχεδόν οριστικοποιήσει τη συμμετοχή τους. Το να ταξιδέψει μια ομάδα που δεν έχει κάνει παρά ελάχιστες προπονήσεις στην άλλη άκρη του κόσμου, είναι όπως και να το κάνουμε ένα επιπρόσθετο πρόβλημα. Μη ξεχνάτε τι πάθαμε το 2012 στο Καράκας. Το κάζο από τη Νιγηρία, δύσκολα μπορεί να ξεχαστεί...

Ομάδες μικρών τελικών

Η ομάδα, λοιπόν, θα βρεθεί στο Τορίνο. Εκεί όπου αρχικά θα αντιμετωπίσει το Ιράν και το Μεξικό. Την τρίτη ομάδα του FIBA Asia και την 4η του FIBA Americas. Αμφότερες έπαιξαν στους μικρούς τελικούς των διοργανώσεων του προηγούμενου καλοκαιριού και έτσι πήραν και το εισιτήριο για το προολυμπιακό. Λογικά η Εθνική δεν θα έχει πρόβλημα. Οι Ιρανοί είναι φιλότιμοι, έχουν τον πρώην ΝΒΑερ Ελ Χανταντί (2.18) στο ρόστερ τους, αλλά υπό φυσιολογικές συνθήκες ελαχιστα μπορούν να απειλήσουν μια σοβαρή ελληνική ομάδα. Το Μεξικό θέλει μεγαλύτερη προσοχή. Ο Γκουστάβο Αγιόν έκανε θραύση πέρσι στο Παγκόσμιο της Ισπανίας (και έτσι κέρδισε μια θέση στο ρόστερ της Ρεάλ Μαδρίτης) με τους Μεξικάνους να επανεμφανίζονται στο διεθνές προσκήνιο μετά από πολλά χρόνια.

Φέτος στο FIBA Americas το Μεξικό ήταν ακόμη καλύτερο, τελείωσε αήττητο την πρώτη φάση και έφτασε μέχρι το μικρό τελικό όπου έχασε στις λεπτομέρειες από τον Καναδά. Δίπλα στον Αγιόν ο Χόρχε Γκουντιέρεζ είναι ένας εξαιρετικός γκαρντ, που ξεκίνησε τη χρονιά σαν συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούμπο στους Μιλγουόκι Μπακς, αλλά μετακόμισε γρήγορα στη D League.

Η αφερέγγυα Κροατία και η Ιταλία του Μεσίνα

Η Εθνική λογικά θα είναι πρώτη ή δεύτερη στον όμιλό της. Αυτό σημαίνει ότι για να περάσει στο Ρίο θα πρέπει να νικήσει τόσο την Κροατία, όσο και την (οικοδέσποινα) Ιταλία. Για την ... πρώτη μάχη, δεν τίθεται θέμα. Οι Κροάτες είναι ... μια καλή ομάδα στα λόγια. Στην πράξη κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδείξουν το αντίθετο. Θυμηθείτε τι έπαθαν πέρσι μέσα στο ίδιο το σπίτι τους. Προφανώς δεν τους κερδίζεις χωρίς προσπάθεια. Μπορεί του χρόνου να βρεθούν σε καλό φεγγάρι. Και σε τέτοιες στιγμές είναι πιο επικίνδυνοι, από το κανονικό.

Όσο για την Ιταλία; Σα διοργανωτές έχουν καθε λόγο να θεωρούν ότι έχουν τον πρώτο λόγο. Σίγουρα θα έχουν άλλο προπονητή. Τον Έτορε Μεσίνα, που έρχεται από το Σαν Αντόνιο για να μετατρέψει την ... πολύ καλή παρέα των σπουδαίων παικτών που έχει η Σκουάντρα Ατζούρα, σε μια πραγματική ομάδα. Οι ΝΒΑερς Γκαλινάρι, Μπαρνιάνι και Μπελινέλι μαζί με τους "Ευρωπαίους" Χάκετ, Ντατόμε, Τζεντίλε αλλά και τους υπόλοιπους που αγωνίζονται εντός της ηπείρου. Θα έχει χρόνο ο Μεσίνα να φτιάξει την ομάδα που θα ξανακάνει την Ιταλία μεγάλη δύναμη στο παγκόσμιο μπάσκετ. Δύσκολο. Ωστόσο η δυναμική των ατζούρι, εντός έδρας, με αυτούς τους παίκτες νομίζουμε ότι είναι δεδομένη.

Το 1988, πάντως, είχαμε νικήσει τη μεγάλη Ιταλία (του Αντονέλο Ρίβα και των λοιπών σπουδαίων ατζούρι) στο προολυμπιακό του Ρότερνταμ. Μια νίκη, χωρίς αντίκρυσμα που δεν μας έδινε την πρόκριση αλλά έκοβε τον δρόμο στους αντιπάλους μας. Έχει μείνει στην ιστορία το "perché Panagiotis" που ρωτούσε θλιμμένος ο μεγάλος Ρίβα, αγκαλιασμένος με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, μετά το ματς.

Άρα;

Η Εθνική πάει να δώσει μια σπουδαία μάχη. Δεν θα ταλαιπωρηθεί ταξιδεύοντας, δεν θα έχει πρόβλημα προσαρμογής. Από τη στιγμή, που δεν έχει ληφθεί κάποια απόφαση συνολική για το μέλλον (πλήρης ανανέωση, προοπτική για το 2017 κλπ, κλπ) ο Φώτης Κατσικάρης που παρέμεινε στο τιμόνι της ομάδας, πρέπει να συνδυάσει και τα δυο. Να δώσει το λόγο και στο "νέο αίμα" (λέγεται ότι θα κληθεί και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, που εντυπωσίασε φέτος με την Εθνική Ομάδα των νέων στην Κρήτη και κάνει μια σπουδαία πρώτη χρονιά στο κολεγιακό πρωτάθλημα) αλλά και να συγκροτήσει μια ικανή ομάδα, που θα μπορέσει να διεδκικήσει το εισιτήριο για το Ρίο ως το τέλος...

Δεν θα είναι φαβορί στο Τορίνο, η Ελλάδα. Αυτό είναι σίγουρο. Να μια καλή ευκαιρία να νιώσουμε ξανά ... αουτσάιντερ και να τελειώσει ένα τουρνουά χωρίς να καταλήξουμε στο "δυστυχώς αποτύχαμε"...