Έχει πολύ "ψητό" στην Ελλάδα το μπάσκετ

Την αφορμή την έδωσε ο Γιώργος Πρίντεζης, όταν ήρθε στο ραδιοθάλαμο του Sport24 Radio, για μια μεγάλη συνέντευξη που έδωσε ο άσος του Ολυμπιακού, με την ευκαιρία των γενεθλίων του Ολυμπιακού: "Η θητεία μου στη Μάλαγα, με ωρίμασε. Μου έδωσε να καταλάβω πάρα πολλά πράγματα, να αναθεωρήσω περισσότερα και να εκτιμήσω άλλα. Ειδικά, αυτά που έχουμε στην Ελλάδα και μιλάω για τον Ολυμπιακό..."

Τι να "εννοούσε ο ποιητής"; Πάντα όταν ένας επαγγελματίας φεύγει στο εξωτερικό και πηγαίνει να πιάσει δουλειά αλλού, κάνει τις συγκρίσεις με ό,τι συμβαίνει στην πατρίδα του. Αν πρόκειται για Έλληνα, στη συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελμάτων θα συμφωνήσει πως οι άλλοι βρίσκονται πολύ ... μακριά μας. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην οργάνωση. Το μπάσκετ είναι ένα από τα λίγα κομμάτια της χώρας, ή αν προτιμάτε από εκείνα που ξέρουμε (γιατί υπάρχουν κι άλλα, τα οποία είτε αγνοούμε, είτε τεχνηέντως αποκρύπτονται) που αντιστέκονται στη γενική εικόνα.

Κι ο Πρίντεζης που πήγε σε μια ομάδα κορυφής στην Ισπανία, όπως η Μάλαγα, μια ομάδα με συνεχή παρουσία στην Ευρωλίγκα, συνειδητοποίησε κάτι που το έχουμε υπόψη μας, αλλά πολλές φορές το αφήνουμε κατά μέρος.

Το μπάσκετ που μαθαίνουν στην Ελλάδα

Ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνεται το μπάσκετ στην Ελλάδα, το πως αντιμετωπίζουν οι ομάδες σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο το παιχνίδι, αν δεν είναι ο κορυφαίος στην Ευρώπη, σαφώς έχει πολλές διαφορές από το τι γίνεται στα υπόλοιπα μέρη της Γηραιάς Ηπείρου. Και είναι φανερό, πλέον, ότι οι Έλληνες επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το λένε τα στοιχεία και οι αριθμοί.

• Οι τρεις πρώτοι πασέρ στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας είναι Έλληνες: Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Σπανούλης.
• Ο Διαμαντίδης είναι κορυφαίος όλων των εποχών στο σύστημα αξιολόγησης, πρώτος στα κλεψίματα, δεύτερος σε συμμετοχές (3ος ο Παπαλουκάς, 4ος ο Τσαρτσαρής, 5ος ο Μπατίστ)
• Ο Σπανούλης είναι 3ος σκόρερ όλων των εποχών και ετοιμάζεται να περάσει τον 2ο Μάρκους Μπράουν. Είναι επίσης 2ος στα κερδισμένα φάουλ.
• Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια, καθώς από το 2011 ως το 2014 είχαν τρία στα τέσσερα τρόπαια (δυο οι "ερυθρόλευκοι" ένα οι "πράσινοι"). Γενικά από το 1994 και μετά οι δυο αιώνιοι μετρούν 9 τρόπαια (έξι ο ΠΑΟ, τρία ο Ολυμπιακός) 20 φάιναλ-φορ και τέσσερις χαμένους τελικούς.

Η συνέχεια της διαδρομής αποδεικνύει ότι το φιτίλι που άναψε πρώτα ο Άρης στην δεκαετία του 80 και έφτασε από τη Θεσσαλονίκη σε Αθήνα και Πειραιά, πυροδότησε ένα μπιγκ-μπανγκ, που ακόμη συνεχίζεται. Η "μεγάλη έκρηξη" είναι ακόμη εδώ και εξακολουθεί να επηρεάζει το μπασκετικό ευρωπαϊκό σύμπαν.

Απέναντι στους Ισπανούς που κυριάρχησαν χάρη στην χρυσή γενιά των 80'ς, αλλά και οργάνωσαν υποδειγματικά το πρωτάθλημα εντός συνόρων, τους Ρώσους κατ' αρχήν και τους Τούρκους εν συνεχεία, που ξοδεύουν ένα σωρό εκατομμύρια ευρώ, το ελληνικό μπάσκετ πρώτα με την ορμή του νεόπλουτου και εν συνεχεία με ... πολλή σκέψη κατάφερε να παραμείνει όρθιο και να διαπρέπει, βγάζοντας μάλιστα αυτό που διακρίνει τους κυρίαρχους του χώρου: τους προπονητές.

Ναι, το ελληνικό μπάσκετ χρωστάει πάρα πολλά στο δίδυμο των Σέρβων κουμπάρων (Ίβκοβιτς-Ομπράντοβιτς) γιατί έβαλαν την σφραγίδα τους στον τρόπο που δημιουργείται αλλά και παίζει μια ομάδα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, οι επίγονοι, ωστόσο, του Γιάννη Ιωαννίδη που αρχικά ανταγωνιζόταν το... σέρβικο λόμπι, είναι πλέον οι καλύτεροι, ή εν πάση περιπτώσει μέσα στους καλύτερους στην Ευρώπη.

Το ορόσημο του 2005

Η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ 2005 από τον κόουτς Γιαννάκη είναι ένα ορόσημο για το σπορ. Θα λέγαμε ότι αποτελεί μια στροφή, που σιγά-σιγά, τη βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας. Ο Έλληνας προπονητής ένιωσε πολύ πιο δυνατός, πολύ πιο έτοιμος να ανταποκριθεί στις προκλήσεις και να φτάσει στην κορυφή. Οκτώ χρόνια αργότερα μετά το επίτευγμα του Γιαννάκη, ο Γιώργος Μπαρτζώκας γινόταν ο πρώτος Έλληνας κόουτς που κατακτούσε την Ευρωλίγκα και μάλιστα με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο.

Η στελέχωση, πλέον, των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων με Έλληνες προπονητές είναι ίσως η μεγαλύτερη νίκη του αθλήματος, με τον τρόπο που τον έζησε και ο Πρίντεζης στην Ελλάδα. Μπορεί να μην τον είχε σε τόσο μεγάλη υπόληψη όταν έφευγε για την Ισπανία, οι συγκρίσεις, ωστόσο, που έκανε τον οδήγησαν σε μια αναθεώρηση και επανεκτίμηση των όσων έμαθε στη χώρα. Και όσων ακολούθησαν στη συνέχεια, όταν επέστρεψε.

Η Ελλάδα, μπορεί να μην έχει το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Έχει, ωστόσο, ένα από τα πιο δύσκολα ακόμη και τώρα, που οι περισσότερες ομάδες έχουν στεγνώσει. Το διάβασμα του αντιπάλου, η τακτική και η μελέτη είναι σε περίοπτη θέση. Οι προπονήσεις των ελληνικών ομάδων υπερέχουν σαφώς των ευρωπαϊκών και ο ρόλος προπονητών και παικτών είναι πλήρως αναβαθμισμένος.

Αυτό που πάντα μας έλειπε (μας χαρακτηρίζει και σαν ... έθνος) είναι η οργάνωση. Η υπομονή και η πειθαρχία σε κανόνες. Το περιτύλιγμα του μπάσκετ μοιάζει πράγματι να προέρχεται από ... λαδόκολλα. Από μέσα, όμως, το "ψητό" είναι λαχταριστό!