Είχε δίκιο ο Σφαιρόπουλος
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για το ματς στο Μιλάνο, τη φιλοσοφία του Ολυμπιακού που ... αποδιοργανώθηκε και το δίκιο του Σφαιρόπουλου στην προ ημερών άκομψη τοποθέτησή του
"Μουρμούριζαν" πολλοί όταν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος εμφανίστηκε ... λάβρος (δεν το έκανε με κομψό τρόπο, χωρίς αμφιβολία) μπροστά από το μικρόφωνο της Cosmote Tv, θέλοντας να υποστηρίξει το μπάσκετ που παίζει η ομάδα του. Την προσήλωσή της στην άμυνα όσο το δυνατόν περισσότερο.
Πολλοί απ' αυτούς ενδεχομένως να αναφώνησαν βλέποντας το ματς με την Αρμάνι Μιλάνο "πάρτε ένα ριμπάουντ επιτέλους" (στο πρώτο ημίχρονο, κυρίως) ή ... "τι θα γίνει, έχουμε μετατρέψει τον Ταρζέφσκι και τον Γκουντάιτις, σε Χακίμ Ολάζουγιον"! Η τελευταία παρατήρηση ανήκει σε φίλο μου, που με πήρε τηλέφωνο στο ημίχρονο του αγώνα!
Εμ... έτσι είναι. Μπορεί να σας φαινόταν (και να ήταν) δυσκοίλιος ο Ολυμπιακός στην επίθεση, το χειρότερο όμως είναι να υπάρχει δυσλειτουργία στο αμυντικό κομμάτι. Όχι σε ολόκληρο. Οι "ερυθρόλευκοι" ας πούμε σημάδεψαν πάρα πολύ τον Τζέρελς τον πρώτο σκόρερ της Αρμάνι, που σκόραρε μόλις 7π με 1/9 σουτ, ενώ έπαιξαν δυνατά και τον Θίοντορ ο οποίος μπορεί να σημείωσε 20π είχε όμως πολλές προσπάθειες (συνολικά 9/22) αρκετές εκ των οποίων τραβηγμένες από τα μαλλιά.
Μέσα στη ρακέτα, όμως, ο Ολυμπιακός φάνηκε ιδιαίτερα ευάλωτος. Κι αυτό οφείλεται στην έξοδο του Μιλουτίνοφ από το παιχνίδι ... πριν καν ζεσταθεί. Κάλμεπ Ταρζέφσκι έβαλε δύσκολα στον Σέρβο, που μάλλον δεν είχε τόση ενέργεια όση χρειαζόταν το ματς, έμοιαζε αρκετά μπλαζέ και πήγαινε ... δεύτερος πάνω στην μπάλα. Αποτέλεσμα, με το καλημέρα να χρεωθεί με δυο φάουλ. Το σημάδι του Πιανιτζιάνι έπιασε τόπο, όπως και η ευκολία με την οποία σφύριζε τα φάουλ η τριάδα των ρέφερι. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Μιλουτίνοβ δεν έπαιξε όσο χρησιμοποιείται κανονικά και για πολλή ώρα θέση βασικού πήρε ο Μακ Λιν. Ο Τζαμέλ έκανε όργια στην επίθεση, αλλά στα μετόπισθεν με ψηλότερους αντιπάλους έχει πρόβλημα.
Η Αρμάνι μάλιστα έχει μια "ανορθογραφία" στο ρόστερ της. Καθώς ο Πάτρικ Γιανγκ δεν μπορεί να αγωνιστεί ακόμη (και ... δύσκολα θα τον ξαναδούμε στα γήπεδα, όπως τον ξέραμε, είναι κρίμα) οι δυο ψηλοί που της έχουν απομείνει, δεν συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, αλλά είναι ίδιοι και (σχεδόν) απαράλλαχτοι. Ψηλά κορμιά, ολίγον τι μονοκόμματοι, με δύναμη και έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ. Ο Μακ Λιν των 203 εκατοστών όσο δυνατός κι αν είναι, μειονεκτεί στην αντιμετώπισή τους.
Παρόλα αυτά, επειδή ο Τζαμέλ έχει επιθετικό ταλέντο πολύ μεγαλύτερο από τους δυο παίκτες που αντιμετώπισε, αναδείχθηκε σε κλειδί του ματς. Η ικανότητά του να σκοράρει από μέση απόσταση, αλλά και η ταχύτητά του απέναντι σε αργά πόδια για ντράιβ και εύκολα λέι-απ του έδωσαν καθοριστικούς πόντους. Έφαγε πολλά ο Τζαμέλ, έβαλε όμως και τα πιο κρίσιμα όπως το γκολ-φάουλ στο τέλος που ουσιαστικά διαμόρφωσε το τελικό 85-86.
ΜΕ ΜΑΓΝΗΤΕΣ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΜΑΝΙ
Το μεγάλο πρόβλημα, πάντως, ο Ολυμπιακός το είχε στο πρώτο ημίχρονο όταν έχασε δέκα ριμπάουντ. Και δεν μιλάμε για μια ομάδα η οποία μειονεκτεί σε αυτό τον τομέα. Από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας στα ριμπάουντ ήταν και παραμένει ο Ολυμπιακός. Απλά στο Μιλάνο, οι παίκτες της Αρμάνι για είκοσι λεπτά έμοιαζαν να έχουν ... μαγνήτες στα χέρια τους.
Ξεφύγαμε όμως. Αυτό που εννοούσε ο Σφαιρόπουλος όταν ... στραβομουτσούνιαζε στην παρατήρηση "δεν παίζετε τόσο καλό μπάσκετ" είναι ότι εφόσον η ομάδα του παίζει πάντα καλή άμυνα, αισθάνεται πιο ήσυχος στο να παίρνει τις νίκες έστω κι αν σημειώνει 50 πόντους. Η φιλοσοφία του Ολυμπιακού δεν πρόκειται να αλλάξει. Καλό είναι, όμως, όπως συνέβη την Πέμπτη να παίρνει νίκες ακόμη κι όταν στην άμυνα κάνει νερά.
ΥΓ: "Ο Ρόμπερτς λίγος, ο Μακ Λιν πρέπει να αλλάξει, ο Στρέλνιεκς άχρωμος" ήταν τα πρώτα ... συμπεράσματα για την αξία των συγκεκριμένων παικτών. Όταν ακόμη έψαχναν πατήματα ή δεν είχαν προσαρμοστεί στο πλάνο του Ολυμπιακού. Στο Μιλάνο, αυτοί οι τρεις σημείωσαν 54 από τους 86 πόντους της ομάδας. Μάλλον δεν είναι τόσο κακοί όσο νόμιζαν