Ένα θαύμα και ένα φαβορί
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για το φάιναλ-φορ τους δυο ημιτελικούς και το ζευγάρι ΤΣΣΚΑ-Εφές που θα διεκδικήσει την Κυριακή το στέμμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Ο θρίαμβος του Αταμάν, το ρίσκο του Ιτούδη και λίγη γκρίνια για τη διαιτησία (από τη Ρεάλ).
Την παραμονή των ημιτελικών προέβλεψα ότι το ζευγάρι του τελικού θα ήταν Ρεάλ-Φενέρ. Μέσα έπεσα. Θα παίξουν, αλλά στον ... μικρό τελικό. Και εις ανώτερα να πω στον εαυτό μου, αλλά μάλλον δεν σας ενδιαφέρει αν έχω αποτύχει οικτρά στο να υποδυθώ τον μάντη Κάλχα. Με το μπάσκετ, άλλωστε, δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος. Άλλα περιμένεις, άλλα έρχονται, άλλα προκύπτουν ενδιάμεσα. Ειδικά στα φάιναλ-φορ. Την Κυριακή το βράδυ, λοιπόν, η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης θα είναι μία εκ των ΤΣΣΚΑ και Εφές, οι δυο ομάδες που πέρασαν από τους ημιτελικούς και θα διεκδικήσουν με πάθος το ιερό δισκοπότηρο της Ευρωλίγκας .
Ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Η Εφές έδωσε μια μοναδική παράσταση στον πρώτο ημιτελικό. Απέναντι στην γεμάτη προβλήματα Φενέρ σημάδεψε τους υγιείς παίκτες στην άμυνά της και τους τραυματίες στην επίθεσή της. Το τελικό +19 λέει τα πάντα για την τουρκική μονομαχία που την περιμέναμε κλειστή, αλλά αποδείχθηκε σόου δυο σπουδαίων γκαρντ.
Ο Σέιν Λάρκιν (30 πόντοι και ... 43 στο σύστημα αξιολόγησης, ρεκόρ για το φάιναλ-φορ) κονιορτοποίησε κάθε προσπάθεια να τον σταματήσουν οι αντίπαλοι κι ήταν μια μπασκετική οπτασία. Όχι ότι ο Βασίλιε Μίσιτς πήγε πίσω. Με 25 πόντους ολοκλήρωσε, βάζοντας διαρκώς προβλήματα γρίφους στον Ομπράντοβιτς.
Χτυπώντας σχεδόν μόνιμα σε Βέσελι και Κάλινιτς που ήταν φανερά ανέτοιμοι να ακολουθήσουν τα θανατηφόρα ντράιβ τους, οι δυο γκαρντ έδωσαν ρεσιτάλ. Ο Αταμάν ευτύχησε γιατί είχε όλους τους παίκτες του σε εγρήγορση, εν αντιθέσει με τον Ομπράντοβιτς που δεν είχε κανέναν. Εντάξει είναι δικαιολογία και πολύ σοβαρή οι απουσίες Λοβέρν-Ντατόμε, η ανετοιμότητα Βέσελι-Κάλινιτς αλλά η Φενέρ έκανε τη χειρότερη εμφάνιση της στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς. Λίγες φορές έχουμε δει τον Ομπράντοβιτς σε τόσο μειονεκτική θέση.
Αυτό και μόνο κάνει ακόμη πιο σημαντική την επιτυχία της Εφές, που από την τελευταία θέση της κανονικής περιόδου πέρσι, έφτασε φέτος στον ...τελικό. Η μεταμόρφωση είναι απόλυτη και το χτίσιμο μιας νέας ομάδας σε χρόνο ρεκόρ είναι ένα κατόρθωμα. Η επιλογή των παικτών το καλοκαίρι ήταν πολύ προσεχτική, έγινε με βάση την εμπειρία και τις δυνατότητες του καθενός στην Ευρωλίγκα, σπάνια όμως βλέπουμε όλες τις μεταγραφές να βγαίνουν και με το παραπάνω. Πιο σπάνιο είναι το επίτευγμα του Αταμάν, που κατάφερε αυτή την καινούργια ομάδα να την "δέσει" στο έπακρο, βρίσκοντας χημεία και φτάνοντας στο σημείο να την παρομοιάζει με τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς!
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΓΥΡΙΖΕ ΚΑΙ Η ΤΣΣΚΑ!
Οι Τούρκοι της Εφές θα βρουν μπροστά τους την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Είναι αλήθεια ότι η ρωσική ομάδα έχει υποστεί στραπάτσα σε διάφορα φάιναλ-φορ. Σπάνια τη θυμόμαστε να κάνει ανατροπές, συνήθως αυτή την πάθαινε ειδικά με τον Ολυμπιακό είτε στον τελικό του 12, είτε στους ημιτελικούς του 15 και του 17.
Ε, την Παρασκευή επέστρεψε από το -14 ! Η Ρεάλ έδειχνε για 30-32 λεπτά ότι δεν θα έχανε το εισιτήριο του τελικού, το ρίσκο του Ιτούδη όμως έπιασε τόπο. Ο Χάκετ δίπλα σε Ντε Κολό-Ροντρίγκεθ (ή Χίγγινς), ο Κλάιμπερν στο "4" και ... όλα για όλα. Εντάξει οι 42 βολές που εκτέλεσαν οι Ρώσοι είναι πολλές. Ειδικά οι 30 του δευτέρου ημιχρόνου. Ο Ντε Κολό , βαρέθηκε να πηγαίνει στη γραμμή (13/14). Σίγουρα ήταν και εκτός κλίματος τελικού η αστεία τεχνική ποινή που έριξε η Πάντερ στον Λάσο, κάτι που επισήμανε και ο ίδιος ο Ισπανός κόουτς μετά το ματς.
Αλλά όχι. Η Ρεάλ δεν έχασε επειδή σφύριζαν οι ρέφερι εύκολα τα φάουλ που έκαναν οι παίκτες της. Εκνευρίστηκε χωρίς λόγιο, σούταρε διαρκώς άστοχα τρίποντα τελειώνοντας το ματς με ... 29% (7/23). Ο Γιουλ είχε 1/10. Έβαλε μεν εκείνο που μείωσε τη διαφορά στον πόντο, αλλά η εμμονή του να δώσει διψήφια διαφορά στην ομάδα του, ήταν σχεδόν καταστροφική.
Ο Λάσο που άφησε πολλή ώρα τον Ταβάρες εκτός αγώνα και δεν εμπιστεύτηκε στο τέλος τον κορυφαίο παίκτη της ομάδας του (Κοσέρ), είδε να χάνει ένα ... δικό του παιχνίδι.
Θα το πάρει η ΤΣΣΚΑ; Δεν μπορεί κανείς να ξεγράψει (κάθε άλλο) την πεινασμένη Εφές. Αλλά δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι η ομάδα του Ιτούδη (που έχει επίσης αρκετή δίψα για το τρόπαιο) είναι το φαβορί.
ΥΓ: Η σκηνή μετά τον τουρκικό ημιτελικό σχολιάστηκε στα επίσημα της Φερνάντο Μπουέσα Αρένα. H αγκαλιά των δυο προέδρων Εφές και Φενέρ, με τον ηττημένο να εύχεται χειρονομώντας καλή επιτυχία στον τελικό.
Photo credits: AP Photo/Alvaro Barrientos