Το ξέρω. Θα πρέπει να απαντήσουμε ... κάθετα και οριζόντια ότι ο Σφαιρόπουλος εγκλημάτησε στη Γερμανία και ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς, που είχε στα χέρια του. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε, ή αν πιστεύετε ότι το μπάσκετ είναι σκάκι και παίζοντας τα πιόνια σας, κάνετε ρουά-ματ.

Ένσταση πρώτη: Ναι, το δέχομαι. Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάνει φάουλ, να στείλει ένα αγχωμένο Γερμανό στις βολές (ποιον όμως, το Ζήση, ή τον Στριέλινεκς που έτσι κι αλλιώς είναι πολύ εύστοχοι, ο Λετονός άλλωστε ευστόχησε από τη γωνία σε σουτ τριών πόντων, ενώ το ίδιο είχε κάνει πριν από λίγα δευτερόλεπτα ο Έλληνας άσος) ώστε στη “χειρότερη να πάει το παιχνίδι στην παράταση”. Σε αυτές τις περιπτώσεις το δίλημμα φάουλ ή άμυνα, το απαντάει σε κλάσματα δευτερολέπτου μόνο ο προπονητής. Αποφασίζοντας, άλλωστε, να παίξει καθαρή άμυνα το 2009 στον τελικό του Βερολίνου, ο Ομπράντοβιτς κέρδισε μια Ευρωλίγκα, καθώς το σουτ του Σισκάουσκας βρήκε σίδερο και ο Παναθηναϊκός κράτησε το 73-71 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ. “Αυτή η απόφαση θα με συντροφεύει πάντοτε” είχε εξομολογηθεί αργότερα ο “Ζοτς”, που πάντως ό,τι κι αν διάλεγε είναι από τους ... τυχερούς κόουτς. Όχι γιατί κερδίζει κάθε φορά (είτε κάνει η ομάδα του το τελευταίο σουτ, είτε ο αντίπαλος) αλλά επειδή λίγο πολύ έχουμε όλοι πειστεί ότι πρόκειται για ένα θαυματοποιό, που έξω από τη γραμμή κινεί τα νήματα με τη μαεστρία ενός καλλιτέχνη που κουνάει μαριονέτες χωρίς να το καταλαβαίνουμε.

Ένσταση δεύτερη: Ναι, δεν έκανε φάουλ ο Ολυμπιακός. Δεν ... έπαιξε, ωστόσο, και άμυνα. Ο Στρέλνιεκς βρέθηκε μόνος του στην αδύνατη πλευρά, το σκριν που είχαν στήσει οι δυο γκαρντ της Μπάμπεργκ, εγκλώβισε τον Σπανούλη, που δεν πρόλαβε να βγει στη γωνία και ο Λετονός ευστόχησε σε ελεύθερο σουτ. Εδώ που τα λέμε για τις ικανότητες αυτού του σουτέρ, τέτοια σουτ μοιάζουν με πέναλτι. Ίσως σε αυτό το τελευταίο λεπτό, όπου ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με +6 πόντους, θα μπορούσε να αλλάξει αμυντική προσέγγιση με την έννοια να μη δίνει βοήθειες κάθε φορά και να πάει σε αλλαγές, ώστε να αποτρέψει τα σουτ τριών πόντων, δεχόμενος μόνο δίποντα και ξέροντας ότι με αυτό τον τρόπο δύσκολα θα γνώριζε την ήττα. Και πάλι το να αλλάξει μια ομάδα την άμυνά της που την έκανε να ελέγχει τον αγώνα για 39 λεπτά και κάτι ψιλά, μοιάζει αρκετά εξτριμ. Και το λέμε πάντοτε κρίνοντας εκ του αποτελέσματος και έχοντας δει τρία τρίποντα στο τέλος, το ένα μάλιστα ενώ ο Τάις έπεφτε για να ξεφορτωθεί την μπάλα που βρήκε πρώτα το ταμπλό και μετά μπήκε στο διχτάκι...

Ένσταση τρίτη με μια σημαντική παρένθεση. Η Μπάμπεργκ δεν είναι ομάδα της πλάκας. Το ότι έχει κερδίσει δύο φορές φέτος τον Ολυμπιακό, το αποδεικνύει. Στο γήπεδό της άλλωστε έχει χάσει μόνο από την ΤΣΣΚΑ και τη Ρεάλ Μαδρίτης, την οποία μάλιστα είχε στα σχοινιά σχεδόν μέχρι το τέλος του ματς. Δεν μπορεί κάθε φορά που μια ελληνική ομάδα κάνει ανατροπή να είναι φοβερή, τρομερή, καταπληκτική και όταν το κάνει ο αντίπαλος, να έχει αυτοκτονήσει, εγκληματήσει και λοιπά τραγικά: “Ρε παιδιά, έτσι είναι το μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, άξιζε να κερδίσει, αλλά έτυχε να βάλουμε μεγάλα σουτ στο τέλος και ο Θεός μας έδωσε πίσω ό,τι μας είχε πάρει με Κάουνας και Ρεάλ” σχολίαζε ο Νίκος Ζήσης στον Sport24radio, αγκαλιά με τον γιο του που κοίταζε τα ραμμένα χείλη του μπαμπά του με απορία. Εντάξει ο Θεός δεν είναι με την... Μπάμπεργκ (ούτε με τον Ολυμπιακό, νομίζω) αλλά στο μπάσκετ, πάντα ισχύει αυτό που λέμε “έχει ο καιρός γυρίσματα”.

Ένσταση τέταρτη: Δεν αποκλείστηκε ακόμη ο Ολυμπιακός, οπότε καλό θα είναι να περιμένουν οι ανυπόμονοι λαϊκοί δικαστές για να βγάλουν ετυμηγορία ότι φέτος έγινε μια τρύπα στο νερό. Όχι ότι το 4-6, που μετράνε οι “ερυθρόλευκοι” ως τώρα στην Ευρωλίγκα είναι ενθαρρυντικό. Το να αποκλειστούν φαντάζει πολύ πιθανό. Ακόμη, όμως, δεν έχουν φύγει από το τρένο. Ελπίδες να περάσει η ομάδα υπάρχουν, από τη στιγμή που στη θεωρία είναι ικανή να κάνει το τέσσερα στα τέσσερα. Οι παίκτες δείχνουν να το πιστεύουν, τουλάχιστον με βάση αυτά που έλεγαν μετά τον αγώνα και πριν μπουν στο πούλμαν για να πάνε στο Μόναχο. Εκεί διανυκτέρευσαν και αναχώρησαν το πρωί της Παρασκευής με προορισμό την Αθήνα...

Ένσταση πέμπτη, διατυπωμένη από ένα Ιταλό. Τον καλό μας φίλο Αντρέα Τρινκιέρι, με τον οποίο μια συνομιλία έχει πάντοτε τη δική της γοητεία...

• Κόουτς, ήσασταν και λίγο τυχεροί απόψε...

“Αλήθεια είναι αυτό, αλλά με τέτοια διαιτησία που είχαμε, πάλι καλά... να λέμε”

• Ε, είσαι λίγο υπερβολικός. Στο τέλος είχατε τρία φάουλ να δώσετε και ο Ολυμπιακός δεν πρόλαβε να κάνει επίθεση...

“Ναι, αλλά στο τρίτο δεκάλεπτο ήταν οι διαιτητές υπερβολικοί (γέλια)”

• Έτσι δεν είναι όμως το κανονικό, όταν παίζουν Μπάμπεργκ-Ολυμπιακός;

“Εννοείς ότι ο ισχυρότερος παίρνει κάποια σφυρίγματα παραπάνω. Συμφωνώ. Εμείς όμως νικήσαμε δυο φορές φέτος τον Ολυμπιακό, οπότε σήμερα θα πάω σπίτι και θα πιω ένα ωραίο ιταλικό κρασί...”

Και πριν τελειώσει τη φράση του, πήγε να χαιρετήσει και να ασπαστεί τον Βασίλη Σπανούλη, τον οποίο εκτιμάει απεριόριστα από τότε που ήταν στην Εθνική Ελλάδος. Θυμάστε, βέβαια. “Άχρηστο” τον είχαμε βγάλει κι αυτόν. Όπως και τον Ρανιέρι...