Όπως ξεκίνησε το ματς στην Κωνσταντινούπολη, ο Ολυμπιακός πήγαινε ολοταχώς για μια συντριβή άνευ προηγουμένου. Όπως το τελείωσε και έχοντας επιστρέψει από το -16, θα μπορούσε είτε να έχει ισοφαρίσει με το φλότερ του Γκος, ή με το τιπ του Μιλουτίνοβ, είτε και να νικήσει ακόμα, αν έβγαινε πάσα για τρίποντο, όπου υπήρχε σαν δεύτερη επιλογή στην τελευταία φάση.

Η γενναία επιστροφή του σε ένα αγώνα, τον οποίο Φενέρ έδειχνε -στο πρώτο μέρος- να ελέγχει απόλυτα, άλλαξε όταν ο Ολυμπιακός θυμήθηκε τις βασικές αρχές, που τον έφεραν στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Ό,τι δηλαδή δεν έκανε στα δυο πρώτα δεκάλεπτα, με την άμυνα του να πηγαίνει νωχελικά, σχεδόν σε κάθε σουτ των γηπεδούχων, που έβαζαν ανενόχλητοι την μπάλα στο καλάθι, είτε από κοντά (15/17 δίποντα), είτε από μακριά (4/12).

Η τουρκική ομάδα είχε κυριαρχήσει απόλυτα, ειδικά στην πρώτη περίοδο, όπου η Ούλκερ Αρένα έμοιαζε με κατηφόρα, εκμεταλλευόμενη τις καθυστερημένες αντιδράσεις των "ερυθρολεύκων", τα πολλά τους λάθη και το εξίσου φτωχό επιθετικό τους παιχνίδι. Αν δεν ήταν ο Κάναν να βγάζει μια κάποια ενέργεια και ο Γκος με τον Μπραζντέικις να δώσουν μικρές βοήθειες, ή δεν τραυματιζόταν ο τρομερός Ντεσον Πιερ (14π με 5/5 σουτ σε 8:20 λεπτά) τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.

Ο Ολυμπιακός είχε δεχθεί 46 πόντους και είχε σκοράρει 33, σουτάροντας με κακά ποσοστά και έχοντας μόλις 9 ασίστ για 7 λάθη (τα 5 στο πρώτο δεκάλεπτο). Η ομάδα, κάπως έπρεπε να αντιδράσει, έστω κι αν είχε ξανά απόντες (Μακ Κίσικ, Σίκμα) και επιπρόσθετο πονοκέφαλο την τενοντίτιδα του Μιλουτίνοβ. Το έκανε υποδειγματικά, ξαναβρίσκοντας όλα εκείνα που τον έκαναν μια από τις κορυφαίες ομάδες της EuroLeague.

Η επιστροφή του κανονικού Ολυμπιακού

Η παρουσία του Φαλ, για πρώτη φορά φέτος τόσο στιβαρή και ουσιαστική (7π και 4 ασίστ, οι οποίες επέφεραν άλλους τόσους) ήταν το πρώτο μήνυμα. Οι συνεργασίες του με τον Κάναν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικές. Είχαμε καιρό να τις δουμε, γιατί ο Γάλλος σέντερ μόλις τώρα φαίνεται να πατάει γερά στα πόδια του. Αυτό το ματς ήταν το πρώτο που τον ένιωσε η αντίπαλη άμυνα, είτε γιατί πόσταρε, είτε γιατί έψαχνε τηνκατάλληλη πάσα. Αλλά και στη ρακέτα του Ολυμπιακού, ο Φαλ έμοιαζε -στο δεύτερο ημίχρονο-απροσπέλαστος, αλλοιώνοντας σχεδόν όλα τα ντράιβ που επιχείρησαν οι αντίπαλοι κοντοί.

Την ίδια ώρα ο Παπανικολάου έτρεχε ακατάπαυστα, προλαβαίνοντας όλες τις αλλαγές στα μετόπισθεν και ο Άλεκ Πίτερς γινόταν η αιχμή του δόρατος, έχοντας συνολικά 5/6 σουτ, παίζοντας έξοχα χωρίς την μπάλα, ή κάνοντας ακόμα και αμυντικές φάσεις, όπως το κόψιμο πάνω στον Χέιζ πριν ο Γκος ισοφαρίσει με τρίποντο (74-74).

Ο Μπαρτζώκας έκλεισε το ροτέισον, αυστηρά σε 7 παίκτες, όπως συνηθίζει στα δεύτερα ημίχρονα των αγώνων. Είχε βρει και το σχήμα, αλλά και τον ρυθμό με τον οποίο ο Ολυμπιακός άλλαξε την εικόνα και τη ροή του ματς. Η άμυνα με αλλαγές δυσκόλεψε πάρα πολύ τη Φενέρ και η ... κανονική ομάδα των "ερυθρολεύκων" είχε επιστρέψει κανονικά, φτάνοντας στο τσακ από το να δραπετεύεσει με ένα τεράστιο διπλό.

Η τρίτη περίοδος ήταν η καλύτερη με τον Ολυμπιακό να έχει 8/8 διπ, 2/5τρ, 2/3β, 9 ασίστ και μόλις 2 λάθη. Το ματς γύρισε τούμπα και κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Στα δυο σπουδαία ριμπάουντ που πήρε ο Χέιζ στο τέλος, στα ισάριθμα τρίποντα στα οποία ευστόχησε ο Γιώργος Παπαγιάννης (μορφή της Φενέρ, όπως εξελίχθηκε ο αγώνας), την ενέργεια που έδωσε στους Τούρκους ο Μάνταρ και σε κάνα δυο λανθασμένα σφυρίγματα των ρέφερι. Και πάλι, όμως, αν ο Μιλουτίνοβ χτυπούσε απαλά την μπάλα πάνω από το στεφάνι οι Πειραιώτες θα είχαν ισοφαρίσει...

Υπάρχει ένα (;) πρόβλημα

Η έλλειψη καλής προετοιμασίας, το Μουντομπάσκετ που προηγήθηκε με την επιβάρυνση των έξι διεθνών του Ολυμπιακού, συν τους τραυματισμούς που προέκυψαν σε δυο από εκείνους που δεν ταξίδεψαν στην Ασία (Μακ Κίσικ, Σίκμα) ανακυκλώνει ένα σημαντικό πρόβλημα για τον Ολυμπιακό. Τη λειψανδρία. Έχει συμβεί και στο παρελθόν οι τραυματισμοί να αποτελούν τη μεγαλύτερη τροχοπέδη μέσα στη σεζόν.

Οι τραυματίες λείπουν, αυτοί που μένουν πίσω υπερβάλλουν εαυτόν, επιβαρύνονται και στο τέλος ... τραυματίζονται και αυτοί. Ήδη ο Μιλουτίνοβ, που σήκωσε πολύ βάρος και στο Μουντομπάσκετ, αλλά και όταν ο Φαλ είχε μείνει έξω, έπαθε τενοντίτιδα. Έπαιξε με οξείς πόνους. Αλλά το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Τόμας Γουόκαπ. Παίζει στα όρια του από το καλοκαίρι με την Εθνική, όσο κι αν μοιάζει με τον Ρόμποκοπ, κάποια στιγμή θα έσκαγε.

Τα λάθη που κάνει οφείλονται στην κόπωση του. Ενδεχομένως και τα κακά σουτ, που κάνει στα τελευταία ματς. Ακόμα κι έτσι, βέβαια, παίζει όσο μπορεί καλύτερες άμυνες, είναι φανερό όμως ότι του λείπουν οι δυνάμεις. Ο Γκος κάνει πολύ καλή δουλειά είτε παίζοντας στη θέση του Τόμας, είτε αντικαθιστώντας τον. Και πάλι, ωστόσο, κάποιος φαίνεται ότι απουσιάζει.

Ο Μπαρτζώκας άφησε ξανά χωρίς δευτερόλεπτο συμμετοχής τον Μιχάλη Λούντζη. Μόλις 4:35 αγωνίστηκε ο Λαρετζάκης. Μοιάζει πολύ σημαντική η επιστροφή του Σακίλ Μακ Κίσικ, ενός κομβικού παίκτη για τον Ολυμπιακό. Αν όμως οι πληροφορίες για σοβαρό πρόβλημα του Αμερικανού ισχύουν, τότε επιβάλλεται η προσθήκη άλλου ξένου παίκτη. Δεν έχει σημασία αν θα έρθει από το ΝΒΑ, ίσως μάλιστα να είναι καλύτερα οι νταμπλούχοι να κοιτάξουν και την αγορά μέσα στην Ευρώπη. Στο κάτω-κάτω, ο Μακ Κίσικ, στον Πειραιά βρέθηκε μέσω Τουρκίας.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να φερθεί και έξυπνα και πρακτικά. Ναι, εντάξει δεν βγαίνει κανένα νόημα αν αρχίσει τις προσφαφαιρέσεις, ενώ ακόμα δεν έχει κάνει ούτε μια προπόνηση σε πλήρη σύνθεση, η αριθμητική ωστόσο συμφωνεί ότι -με βάση και το ροτέισον- πως λείπει σίγουρα ένας παίκτης από την περιφέρεια της ομάδας.

Παρέα με τους φίλους του

Με ρεκόρ 3-3 ο Ολυμπιακός δεν έχει χάσει, βέβαια, τόσο πολύ έδαφος στη βαθμολογία. Στην οκτάδα θα βρίσκεται και μετά την ολοκλήρωση της 6ης αγωνιστικής. Ακολουθεί μια τετράδα αγώων, με πολύ ΣΕΦ και ... λίγο Βελιγράδι. Πράγματι, η "ερυθρόλευκη" ομάδα έχει να παίξει την ερχόμενη εβδομάδα (9/11) με την Μπασκόνια, εντός έδρας. Αμέσως θα επισκεφθεί το Βελιγράδι (14/11) ουδέτερη έδρα της Μακάμπι Τελ Αβίβ, και έπονται δυο ακόμη παιχνίδια στο Φάληρο: με Ερ.Αστέρα (16/11) και Ζαλγκίρις Κάουνας (24/11).

Το "πακέτο" μοιάζει ελκυστικό για ένα σερί από νίκες, αν και όπως συνηθίζουν οι ομάδες της EuroLeague, σημαδεύουν τα παιχνίδια, ένα προς ένα. Αν ρωτήσετε, άλλωστε τους Πειραιώτες, αυτή τη στιγμή θα σας πουν ότι σκέφτονται μόνο τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, την Κυριακή το απόγευμα...