Επιβίωσε από έμφραγμα

Με την Αρόουκα να έχει κάνει το 0-1, δέκα λεπτά πριν από το τέλος της κανονικής περιόδου, να απειλεί και με ένα δεύτερο τελειωτικό χτύπημα, το ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να ξεφύγει και να νικήσει στην παράταση με 2-1 ας μην το πει ούτε του παππά. Γλίτωσε πολύ χειρότερα η ομάδα, από την ευγενική δυσαρέσκεια της εξέδρας, που θυμήθηκε το σύνθημα «αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό».

Ένας αποκλεισμός από το Europa League θα ήταν μια καταστροφή που δύσκολα θα μπορούσε να ξεχαστεί, πολύ περισσότερο να βρει τον Ολυμπιακό στον δρόμο της ανάκαμψης.

Ο Μπράουν Ιντέγιε λίγο έλειψε να βάλει τα κλάματα, μόλις σκόραρε (από την κάθετη πάσα του Μαρτίνς) και ξέσπασε στην αγκαλιά του Καμπιάσο, που λίγο νωρίτερα του έδινε νερό και τον συμβούλευε να ηρεμήσει, για να κάνει επιτέλους μια ευκαιρία. Ένα σουτ, σαν αυτό που έγραψε το 2-1.

Κι όλα αυτά, ενώ ο Σεμπά έπαιζε αριστερός μπακ, καθώς ο Ντε Λα Μπέγια είχε ουσιαστικά τεθεί νοκ-άουτ και η παρουσία του στη μεσαία γραμμή, έμοιαζε περισσότερο τυπική, για να μη μείνουν οι «ερυθρόλευκοι» με δέκα παίκτες αφού είχαν ολοκληρώσει τις αλλαγές τους.

Το σπίρτο του Τσόρι

Δεν ήταν καθόλου εύκολο να σταθεί στα πόδια του αυτός ο προβληματικός Ολυμπιακό και να μπορέσει εν τέλει να καθυποτάξει την Αρόουκα των μικρών δυνατοτήτων τις οποίες, όμως, τις εξάντλησε μέχρι τέλους. Σίγουρα μέτρησε πολύ το γρήγορο γκολ, που έβαλε ο Τσόρι Ντομίνγκεζ, μόλις ξεκίνησε η παράταση. Αν δεν έπιανε αυτό το καλό σουτ ο Αργεντίνος και κυλούσε ο χρόνος, ίσως να υπήρχαν έξτρα προβλήματα και σαφώς μεγαλύτεροι πονοκέφαλοι.

Το πρώτο που μετράει, λοιπόν, είναι η πρόκριση. Και μάλιστα υπό αντίξοες συνθήκες. Θα προσθέταμε ακόμη το πάθος των δυο μικρών Ελλήνων Ρέτσου και Μανθάτη, που κέρδισαν το χειροκρότημα και τις καλές εντυπώσεις που άφησε ο κοντρολαρισμένος Μαρτίνς. Άντε και το σπίρτο που άναψε η κλάση του Τσόρι.

Μέχρι εκεί όμως.

Ο Ολυμπιακός, μετά συγχωρήσεως, δεν βλέπεται. Αν είναι δυνατόν, μέσα στο Καραϊσκάκη να κινδυνεύει να αποκλειστεί από μια ομάδα μικρής δυναμικότητας, να αναγκάζεται να παίξει παράταση. Μη ξεχνάμε ότι χθες οι πρωταθλητές ηττήθηκαν στα 90 λεπτά του κανονικού αγώνα και πολύ δίκαια μάλιστα, αφού:

• Σε ένα ολόκληρο ημίχρονο (το δεύτερο) δεν είχαν την παραμικρή ευκαιρία. Μια φάση, να «ανάψουν» τα αίματα και να απειληθεί ο αντίπαλος τερματοφύλακας

• Οι Πορτογάλοι ήταν σαφώς πιο επικίνδυνοι και χρειάστηκε ο Καπίνο να κάνει μια σπουδαία απόκρουση, πολύ νωρίτερα από το γκολ που έβαλαν οι φιλοξενούμενοι.

• Με μακρινές μπαλιές, στους δυο ακραίους, η Αρόουκα προσπαθούσε να δημιουργήσει κινδύνους. Όχι ότι έκανε κάτι σπουδαίο, ήταν όμως πιο «αισθητή» η παρουσία της.

• Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός βολόδερνε στη μετριότητα. Φαντασία μηδέν. Ανάπτυξη κάτω του μηδενός. Ευκαιρίες ανύπαρκτες…

• Μια ομάδα χωρίς ψυχολογία, που φοβόταν και τη σκιά της. Τα όποια κέφια του Πάρντο, η το κουβάλημα της μπάλας από τον Μιλιβόγεβιτς έμοιαζαν περισσότερο με ακατάσχετη φλυαρία χωρίς την παραμικρή ουσία.

• Η απουσία δημιουργίας, έγινε ακόμη χειρότερη και από την έλλειψη ικανότητας των συγκεκριμένων παικτών να παίξουν ένας εναντίον ενός, να δημιουργήσουν καταστάσεις από μόνοι τους. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι όσους παίκτες, βλέπει για ενίσχυση ο Ολυμπιακός, έχουν αυτή την ικανότητα. Ο Μάριν, για παράδειγμα. Ή ο Νιλμάρ. Έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός από τέτοιους ποδοσφαιριστές. Ειδάλλως θα είναι δυσκοίλιος και ανούσιος, όπως την Τετάρτη το βράδυ.

• Λείπει η σπιρτάδα και το κέφι. Ο Φορτούνης βαρύς κι ασήκωτος, οι στόπερ επιρρεπείς, ο Ιντέγε χωρίς ψυχολογία να αστοχεί ακόμη κι από το ένα μέτρο.

• Τα γράφαμε και μετά το 1-0 στην Πορτογαλία. Ο Πάουλο Μπέντο έχει ένα βουνό μπροστά του. Βουνό από δουλειά. Μια εβδομάδα μετά, προφανώς ακόμη βρίσκεται στους πρόποδες…