Τα μικρά παιδιά στην Παλαιστίνη έχουν ακόμη όνειρα. Και η Εθνική Ομάδα μπάσκετ της φτωχής πατρίδας τους, αρχίζει να τα ενσαρκώνει καλύτερα από κάθε άλλη. Η πρώτη αγωνιστική του φετινού FIBA Αsia έκρυβε μια μεγάλη έκπληξη. Τη νίκη των Παλαιστινίων. Την πρώτη τους νίκη σε μια διεθνή διοργάνωση. Και όχι κόντρα σε όποια-όποια ομάδα.

Οι Παλαιστίνιοι έριξαν στο καναβάτσο τις Φιλιππίνες, που έχουν πάει στην Τσανγκσά της Κίνας με υψηλές φιλοδοξίες και στο προηγούμενο ασιατικό πρωτάθλημα ήταν φιναλίστ. Θα τους θυμάστε πέρσι, όταν επιστράτευσαν τον ΝΒΑερ Άντριου Μπλάτσε και εμφανίστηκαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, παίζοντας μάλιστα και εναντίον της Ελλάδας στη Σεβίλλη.

Τα ίχνη του παλαιστινιακού μπάσκετ χάνονται πίσω στον 20ό αιώνα. Έχουν περάσει 45 χρόνια από την τελευταία της εμφάνιση (στο παναφρικανικό πρωτάθλημα του 1970) και 51 από το πρώτο (και τελευταίο) μετάλλιο που είχε κερδίσει το 1964 (χάλκινο, στην ίδια διοργάνωση)

Ένα μικρό θαύμα συντελείται εδώ και τρία χρόνια στην Παλαιστίνη, όταν κατέφτασε ο 60χρονος προπονητής Αμερικανός Τζέρι Στιλ, που ανέλαβε να δημιουργήσει μια ομάδα από το ... μηδέν.

Η συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα Δυτικής Ασίας, όπου κερδίζοντας με 70-62 την Ιορδανία στο μικρό τελικό πήραν το εισιτήριο, για το FIBA Asia 2015 ήταν απλά η προειδοποίηση.

Στο καναβάτσο τους "Τζίλας"

Την Τρίτη οι Παλαιστίνιοι προκάλεσαν σοκ σε ολόκληρες τις Φιλιππίνες, μια χώρα που ζει και αναπνέει για το μπάσκετ. Ενάμισι λεπτό πριν από το τέλος, το σκορ ήταν 71-64 υπέρ των Φιλιππινέζων. Ο Αμπου Τζαμάλ Σαμάλα με δυο (από τα έξι συνολικά που σκόραρε) τρίποντα και ο Σάνι Σακακίνι με ένα γκολ-φάουλ και ένα κόψιμο έκαναν το 73-75, ξεκινώντας ένα ατέλειωτο πανηγύρι.

Από κάθε άποψη πρόκειται για μια ιστορική νίκη: “Αν γράψαμε ιστορία; Σίγουρα δεν ήρθαμε εδώ απλά για να δώσουμε δυο-τρία παιχνίδια. Ήρθαμε για να κερδίσουμε και κάποια, αλλά και να αποδείξουμε ότι δεν προκριθήκαμε τυχαία...” σχολίασε ο Σάνι Σακανίνι, ο πιο γνωστός Παλαιστίνιος μπασκετμπολίστας καθώς τα τελευταία δυο χρόνια τα πέρασε στη Κίνα και το CBA, ενώ το καλοκαίρι βρέθηκε στο Λας Βέγκας για να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ (πριν από δυο χρόνια είχε δοκιμάσει εκ νέου, κάνοντας προπόνηση με τους Λέικερς και τον Πάου Γκασόλ!)

Είχε 22π και 14 ριμπάουντ (στα ... 40 λεπτά συμμετοχής του, σούταρε 9/23 σουτ) σε αυτό το ματς ο Σάνι Σακακίνι, αν και την παράσταση έκλεψε ο Αμπού Τζαμάλ Σαμάλα με 26π (4/13δ, 6/10τρ) 15 ριμπ και 3 ασίστ (επίσης σε ένα ωραίο σαραντάλεπτο). Ο 28χρονος γκαρντ, που αγωνίζεται στο Μεξικό, έχει κι αυτός αμερικάνικη παιδεία. Έπαιξε στο κολέγιο της Μινεσότα και τελείωσε με 40% στα τρίποντα, το έκτο καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία του πανεπιστημίου. Άλλου 10π σημείωσε ο αδερφός του Σάνι Σκακίνι, Σαλίμ ενώ ο Ιμάντ Καχγουός ο οποίος παίζει στο Ιράν, έχει κι αυτός αμερικάνικη παιδεία (στο Σέντραλ Αρκάνσας). Μισός Καναδός-μισός Παλαιστίνιος, ο Αχμέτ Χαρούν, αγωνίζεται σε καναδέζικο κολέγιο.

Κάτσε ρε φίλε. Παλαιστίνιοι που σπουδάζουν σε αμερικάνικα κολέγια, παίζουν στην Κίνα, με Αμερικανό προπονητή; Ναι, έτσι ακριβώς.

Θέλουμε να ζήσουμε

Τα στερεότυπα που έχουμε, άλλωστε, για τους Παλαιστίνιους δεν ισχύουν απόλυτα. Δεν βάζουν βόμβες όλοι. Δεν είναι τρομοκράτες. Τους αρέσει η ζωή και όσο μπορούν, όσο τους επιτρέπουν, θέλουν να την απολαύσουν.

“Όλοι ξέρουν την Παλαιστίνη. Αλλά από την άλλη πλευρά. Όχι την αληθινή Παλαιστίνη. Άλλα ακούς κι άλλα βλέπεις όταν έρχεται. Όλα όσα δείχνει η τηλεόραση είναι μπούρδες και λάθος. Λένε ότι οι Παλαιστίνιοι πετάνε βόμβες. Και ξαφνικά είσαι μέσα σε πέντε-έξι μπάρ, που οι άνθρωποι διασκεδάζουν, χωρίς όπλα, χωρίς εκρήξεις και όλα όσα έχετε στο μυαλό σας” δήλωνε πρόσφατα ο Σάνι Σακακίνι, που θεωρεί ότι η “ζωή στη Δυτική Όχθη, είναι κανονική”.

Φυσικά δεν είναι τόσο ομαλή, όταν δεν μπορείς να βγεις από την αποκλεισμένη Γάζα. Κι αλλιώς μεγαλώνει ένα παιδί που θέλει να παίξει μπάσκετ αν έχει γεννηθεί ... στην άλλη άκρη της ίδιας, σχεδόν, πόλης.

Αν ο Σακακίνι είχε γεννηθεί από άλλους γονείς, θα μπορούσε να πάει μέχρι το Γιαντ Ελιάου, να μπει στο ιστορικό γήπεδο του Τελ Αβίβ και της Μακάμπι. Να παίξει μπάσκετ, αλλιώς. Όχι, όπως τώρα. Είκοσι χιλιόμετρα δίπλα του, όλα είναι διαφορετικά. Αλλά αυτός μεγάλωσε στην Παλαιστίνη: “Δεν θα μιλήσω εκ μέρους όλων, αλλά μόνο για μένα. Θέλω να ζήσω ειρηνικά. Ο πόλεμος, αυτή η διαμάχη δεν είναι για μας. Εννοώ ότι αν συνεχίσουμε έτσι αμφότεροι, θα σκοτωθούμε. Δεν θα ζήζουμε 1.000 χρόνια, αλλά 60, 70, 80 ή 90. Να τα ζήσουμε ειρηνικά θέλω. Να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Γίνεται”

Προφανώς Σάνι-μπόι, δε γίνεται. Ή όπως έγραφε ο Νίκος Γκάτσος “καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ”

Να ζήσει. Η πρόκριση στο FIBA Asia ήταν ένα σπουδαίο επίτευγμα. Από τις μεγαλύτερες διακρίσεις του έτσι κι αλλιώς πολύ δύσκολα να αναπτυχθεί, παλαιστινιακού αθλητισμού.

Γι αυτό, άλλωστε την ομάδα λίγο πρν αναχωρήσει για την Κίνα, επισκέφτηκε ο πρόεδρος της Παλαιστίνης Μαχμούντ Αμπάς (φωτο): “Μας είπε ότι εκτιμά απεριόριστα τη δουλειά μας και ότι αντιπροσωπεύουμε την χώρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...” εξήγησε ο Σακακίνι, για να προσθέσει: “Η αλήθεια είναι ότι προσπαθούμε να χτίσουμε κάτι από το τίποτα...”

Μια άλλη ομάδα

Δεν έχει άδικο. Η Παλαιστίνη ήταν μια ομάδα που έχανε με διαφορά 40 πόντων, αλλά μέσα σε μια τριετία, όχι μόνο κέρδισε την πρόκρισή της στο FIBA Asia, αλλά κατάφερε να κερδίσει τις Φιλιππίνες.

“Έχει σημαντικό ρόλο για όλους μας. Και κυρίως για τον κόσμο της Παλαιστίνης” λέει ο προπονητής Τζέρι Στιλ που αποδίδει τα εύσημα στον κορυφαίο παίκτη της ομάδας του: “Δεν το έσκασε, δεν άφησε τη χώρα του.Πάντα θυμάται από που ξεκίνησε. Πάντα προσπαθεί να μάθει τους Παλαιστίνιους μπάσκετ. Να αλλάξει ακόμη και την κουλτούρα τους”.

Ο μόνος που λείπει απ' όλη τη γιορτή είναι ο δικός μας. Ο Νικολά Φενταγέλ, μισός Παλαιστίνιος, μισός Έλληνας, που δεν πήγε στην ομάδα, γιατί ...παντρεύτηκε και ήταν σε μήνα του μέλιτος!

Το βίντεο του ιστορικού αγώνα

* Η δεύτερη αγωνιστική του FIBA Asia βρήκε τους Παλαιστίνιους έτοιμους να νικήσουν για δεύτερη φορά: 90-69 το Κουβέιτ με τον Σακακίνι να σταματάει τους 25π. Το όνειρο συνεχίζεται...