Τα κλισέ σε όλη την προετοιμασία είναι γνωστά. Δεν έχουν σημασία τα φιλικά, δεν μπορεί να παίξεις περισσότερο από 25 λεπτά καλά και άλλα πολλά. Δεν θα βαλθούμε να τα ανατρέψουμε, λίγο πολύ, άλλωστε, ισχύουν ένα προς ένα. Όπως ισχύει και αυτό, που είδαμε στο μεγαλύτερο διάστημα του φιλικού στο Αμπντί Ιπεκτσί. Η Εθνική είναι σε καλό μονοπάτι και χωρίς να υπερβάλλουμε, αν δεν συμβεί κάτι το εξαιρετικά απρόοπτο έχει "τύχη" στο Ευρωμπάσκετ, που ξεκινάει σε λιγότερο από ένα μήνα, πρώτα στην Αρένα του Ζάγκρεμπ και εν συνεχεία, ελπίζουμε και στην τελική φάση, στο Στάδιο Πιερ Μορουά, το μεγάλο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Λιλ, που μεταμορφώνεται μέσα σε λίγες ώρες σε κλειστή σάλα και για μπάσκετ.

Από πέρσι, άλλωστε, αυτή η ομάδα, άσχετα αν ηττήθηκε από την Σερβία στον πρώτο νοκ-άουτ αγώνα, είχε δείξει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ότι έχει συνδυάσει την εμπειρία, με τον ενθουσιασμό της νέας γενιάς, το όμορφο μπάσκετ με το αποτέλεσμα. Πέρσι, που πήγε "κουτσουρεμένη" στην Ισπανία, αν θυμθούμε πως έλειπαν Σπανούλης, Περπέρογλου και Κουφός. Προσθέστε ότι ο Γιαννάκης Αντετοκούμπο ήταν ακόμη ένας "ψαρωμένος ρούκι" και καταλαβαίνετε πόσο διαφορετική είναι η φετινή ομάδα.

Τόσο διαφορετική, που όταν μιλάνε οι παίκτες της, κανείς δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Βάζουν υψηλούς στόχους και ζητάνε αυτό, που κυνηγάνε από το 2009 με πάθος. Την επιστροφή στην ελίτ. Στους μεγάλους του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Κανείς δεν λέει ότι είναι εύκολο. Κανείς δεν διαφωνεί ότι αυτή η ομάδα, με την οποία πάμε στο Ευρωμπάσκετ 2015 είναι καλή. Έχει τεράστιο εύρος επιλογών, έχει ποιότητα και μπορεί να φέρει αυτό που ψάχνει.

Το' δαμε και στο ματς με τη Βοσνία, μια ομάδα όχι υπερδύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ (της έλειπε άλλωστε ο καλύτερός της παίκτης, ο ΝΒΑερ Μίρζα Τελέτοβιτς, στον οποίο οι Φίνιξ Σανς του απαγόρευσαν να επιβαρυνθεί με αγώνες της εθνικής του) σίγουρα όμως ένα συγκρότημα με αρχές και φιλοσοφία.

Η Εθνική προερχόμενη από μια ήττα στο ματς με το Βέλγιο, έχοντας για πρώτη φορά Σπανούλη και Μπουρούση στη διάθεση του Κατσικάρη, κέρδισε εύκολα, άρεσε σε αρκετά διαστήματα και άφησε ...περισσότερες ελπίδες, για ακόμη καλύτερες μέρες.

Επιλογές: Ο Καϊμακόγλου μπήκε στο δεύτερο...

Το πρώτο που συμπεραίνεις βλέποντας στην προθέρμανση την Εθνική, είναι τα κορμιά της. Οι επιλογές της. Οι λύσεις που έχει ο Κατσικάρης. Τόσες πολλές, που στο ματς με τη Βοσνία, αν δεν το παρατηρήσατε, ο Κώστας Καϊμακόγλου μπήκε για πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο! Τόσο πολλές είναι οι επιλογές του ομοσπονδιακού προπονητή, που μπορεί να προσαρμόσει την ομάδα ανάλογα (και) με τον αντίπαλο.

Έχει χέρια και κορμιά, η Εθνική, που της αρέσει να πιέζει την μπάλα και να βγάινει στο ανοιχτό γήπεδο, δημιουργώντας και φάσεις για επευφημίες. Της δίνει αυτή την ικανότητα η διάθεση και όλων των παικτών, ανεξαρτητως ονόματος και ηλικίας, να κάνουν αυτό που θέλει ο προπονητής, ώστε να δει όσο δυνατόν περισσότερα εύκολα καλάθια...

Στο ρελαντί ο Σπανούλης, κάνει τη διαφορά

Δεν χρειάζεται να πούμε εμείς, πόσο σημαντική είναι η παρουσία του. Όχι μόνο για μας, για τη δική μας ομάδα, αλλά και για τους αντιπάλους. Απόδειξη και αυτό το φιλικό με τη Βοσνία. Ο Σπανούλης είναι ακόμη στο ρελαντί. Δεν έχει πιεστεί. Δεν έχει βάλει στο φουλ τη μηχανή, καθώς το πάει σιγά-σιγά. Κι όμως, με το που μπήκε έφταναν δυο-τρεις πάσες και δυο συνεχόμενα τρίποντα για να ξεφύγει η ομάδα. Έκανε τη δουλειά πιο εύκολη, έκανε τη διαφορά όπως θα την κάνει, βέβαια, στα πιο σημαντικά ματς που έρχονται.

Καθώς τα χρόνια περνάνε, ο V-Span παίζει και με το μυαλό του και ξέρει πως να αξιιοποιήσει όλους τους καλούς συμπαίκτες του. Κανείς δεν πρόκειται να μείνει παραπονεμένος. Αρκεί να είναι καλά και να πατάει γερά στα πόδια του...

Σούπερ δίδυμο μέσα στη ρακέτα Μπουρούση-Κουφού

Ο Κουφός μας έλειψε, είναι αλήθεια. Τρία χρόνια τρώει ... το ξύλο της αρκούδας από τα ντερέκια του ΝΒΑ. Έκατσε μακριά από την Εθνική, παρεξηγήθηκε κιόλας, αλλά επειδή γνωρίζουμε καλά την οικογένειά του, ξέρουμε πόσο συνδεδεμένος είναι με την Ελλάδα.

Η παρουσία του, πάντως, είναι ευεργετική. Ο Κουφός έχει γίνει πολύ καλύτερος, πολύ πιο "σκληρός" και πολύ πιο χρήσιμος για την ομάδα. Μπορεί να ξεκίνησε με κάποια προβλήματα στην άμυνα του πικ εν ρολ, όταν ξαναμπήκε ήταν πιο συγκεντρωμένος και αναδείχθηκε σε ένα σπουδαό παρτενέρ του Γιάννη Μπουρούση.

Ο έτερος σέντερ, ήταν παίκτης-κξλειδί της ελληνικής βελτίωσης και του αγώνα, αν θέλετε. Ο Μπουρούσης είναι κεφάτος, ξέρει το ρόλο του, έχει πλέον τεράστια εμπειρία και το κυριθότερο. Δεν θα ταλαιπωρείται παίζοντας τριάντα και τριανταπέντε λεπτά. Ο ξεκούραστος Μπουρούσης είναι ακόμη καλύτερος παίκτης...

Ναι, ο Αντετοκούμπο έριξε τους διακόπτες

Δεν υπάρχει πιο συναρπαστικό θέαμα από το να βλέπεις τον Αντετοκούμπο να παίζει μπάσκετ. Ο Γιάννης ωριμάζει. Ήδη είναι καλύτερος από τον πρώτο του χρόνο και φαίνεται σε κάθε κίνησή του, μέσα στο γήπεδο.

Τον βλέπεις και σκέφτεσαι ότι είναι μόλις 21 ετών, άρα θα παίζει για άλλα δέκα χρόνια (και βάλε). Κι αν παίζει έτσι τώρα, σε πέντε-έξι χρόνια τι θα γίνεται; Ας μη προτρέχουμε, ωστόσο. Ας τον απολαύσουμε ... λεπτό προς λεπτό. Η παρουσία του (τυπικά στο "4", αλλά ουσιαστικά σχεδόν σε όλες τις θέσεις, καθώς μπορεί να παίξει ... πράγματι παντού) έγινε καταλυτική, καθώς έπεσαν οι διακόπτες με τα απανωτά του κοψίματα, η ομάδα βρήκε ενέργεια στην άμυνα και έβγαλε ρυθμό στην επίθεση. Σπουδαίος από κάθε άποψη, τον έχει βοηθήσει αφάνταστα το ΝΒΑ. Αυτός και ο Περπέρογλου, που επίσης παίζει με τεράστια αυτοπεποίθηση έδεσαν την άμυνα, έχοντας από πίσω τους σαν ... σύρτη τον Μπουρούση.

Ήταν, εν τέλει, ωραία η (δι)αίσθηση που βγάζει η Εθνική Ομάδα. Προφανώς δεν λειτουργούν όλα άψογα. Δεν είναι και όλοι παίκτες στο ίδιο επίπεδο, ωστόσο, είναι φανερό ότι ο Κατσικάρης αρχίζει και χαμογελάει έχοντας προφανείς λόγους. Περισσότερα, το Σάββατο, αμέσως μετά το δεύτερο φιλικό στην Κωνσταντινούπολη, πιο δυνατό απ' αυτό της Παρασκευής, καθώς αντίπαλος θα είναι η Τουρκία...

ΥΓ: Στον Γιάννη Ξενάκη δεν άρεσαν οι φιοριτούρες. Ήταν της "γερμανικής" σχολής. Λίγα λόγια, πολλή δουλειά και ακρίβεια στα όσα έγραφε. Συνοδοιπόρος από την εποχή του Ελεύθερου Τύπου και του σπουδαίου Αθλητικού Τμήματος που έφτιαξε ο Χρήστος Ράπτης στα μέσα της δεκαετίας του 80. Σε μια άλλη εποχή, σε μια άλλη δημοσιογραφία. Αμέτρητα βράδια έχουμε περάσει στου Βαλέσα, πειράζοντάς τον μαζί με τον Γρηγοράκη, βάζοντάς τον να λέει "Μιγκερστόρφεν Στάντιον" με άψογη γερμανική προφορά και φυσικά να του θυμίζουμε την δική του ατάκα: "Με συγχωρείτε πολύ κύριε Χρήστο..." Μια ατάκα παραπόνου, προς τον αείμνηστο Χρ.Ράπτη γιατί του "έκοβαν" τις λέξεις στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ. Μια ατάκα που δείχνει το ήθος και την ευγένειά του. Σεμνός, αλλά και ταυτόχρονα διεκδικητικός. Σίγουρος για το ρεπορτάζ του, σίγουρος για τα όσα θα διάβαζαν οι αναγνώστες του, την επόμενη μέρα. Η είδηση του χαμού του, είναι απίστευτη. Άνθρωποι σαν τον Γιάννη είναι κρίμα, είναι αδιανόητο να φεύγουν τόσο γρήγορα από κοντά μας. Με συγχωρείτε πολύ...

Θυμηθείτε το LIVE της αναμέτρησης

Ελλάδα - Βοσνία 78-60

Τα highlights του Αντετοκούνμπο

Κατσικάρης: "Το ρόστερ θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση"

Ζήσης: "Έτοιμοι στην πρεμιέρα"