Η είδηση έτσι απλά, μπορεί να μη προκαλεί αντιδράσεις. Κι όμως κανονικά θα έπρεπε να "σοκάρει". Θα πει κανείς ότι από την εποχή που ο Πανελλήνιος μάθαινε μπάσκετ στους Έλληνες έχουν περάσει σχεδόν εξήντα χρόνια.

Σύμφωνα με την χθεσινή ανακοίνωση της ΕΕΑ η ΚΑΕ Πανελλήνιος δεν εξασφάλισε άδεια συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα και είναι αμφίβολο αν θα βρει κατηγορία να παίξει!

Η Α2 και η Β Εθνική έχουν ξεκινήσει. Η τρίτη Εθνική κατηγορία, ενδεχομένως να είναι η πιθανή στέγη του. Πως το λέει και ο Κώστας Τριπολίτης "έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε";

Τι να σας πω. Η ΑΕΚ Αθηνών, λέει, αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Α2 και πρέπει να ονομάζεται έτσι για να ξεχωρίζει από την ΑΕΚ Άργους! Και το Παναθηναϊκό Στάδιο; Οι 80.000 που πανηγύριζαν κόντρα στη Σλάβια, ο Τρόντζος, ο Ζούπας, ο Λαρεντζάκης, ο γίγαντας ο Αμερικάνος;

Τι έγινε η ΑΕΚ που πριν από δέκα χρόνια κατακτούσε ένα πρωτάθλημα, μετά από σαράντα χρόνια, κι ενώ οι τελικοί των πλέι-οφ είχαν ξεκινήσει με τον Ολυμπιακό να προηγείται με 2-0;

" Δήλωσε τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε, τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα"

Αλλά και ο Ηρακλής, το ίδιο ιστορικός όπως ο Πανελλήνιος, πρωταθλητής Ελλάδας το 1928 στο πρώτο πρωτάθλημα της Α Εθνικής, ο σύλλογος που ανέδειξε τον Γιώργο Αμπατζίογλου, ιδρυτικό μέλος της FIBA, και για δεκαετίες ήταν ένα από τα κεντρικά σημεία αναφοράς του θεσσαλονικιώτικου μπάσκετ, παίζει στην Β Εθνική. Αγωνίζεται με παιδαρέλια και στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος έχασε με 109-26!

"Όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε και τώρα εισπράττουμε απ΄την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα"

Να ψάξουμε κι άλλους; Ο Σπόρτιγκ, ομάδα που γεννήθηκε στα Πατήσια το 1936 από Κωσταντιινοπολίτες, ο σύλλογος του Βλαδίμηρου Βάλλα, από τους πρωτοπόρους του ελληνικού μπάσκετ (πρώτος "επιτυχημένος" προπονητής της Εθνικής Ομάδας) και πρώτος πρόεδρος της ΕΟΚ μετά την αυτόνομη παρουσία της ομοσπονδίας το 1970. Το κλαμπ το οποίο τίμησε ο Φαίδων Ματθαίου, ο Νικήτας Αλιμπράντης, ο Βαγγέλης Νικητόπουλος, ο Κώστας Διαμαντόπουλος, ο Παύλος Σταμέλλος, προσπαθεί να ανακάμψει από την Α ΕΣΚΑ!

"Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε, αλλάξαν λέει τ΄ανεμολόγια και οι ορίζοντες"

Και τώρα ο Πανελλήνιος. Η ομάδα πρότυπο της δεκαετίας του 50, ο σύλλογος των Ολυμπιονικών. Του Ρουμπάνη, του Στεφανίδη, του Μανιά, του Χολέβα και του Παπαδήμα. Του προπονητή Νίκου Νησιώτη, που υπέγραψε την εγκαθίδρυση της πρώτης μπασκετικής δυναστείας στην Ελλάδα.

Το... δίχτυ και το κλειστό της Κυψέλης που γνώρισε αξέχαστες στιγμές. Που φιλοξένησε μορφές όπως ο Βασίλης Γκούμας αλλά έφτασε στο έσχατο σημείο απαξίωσης μετά την απόφαση της ΕΕΑ και την έξωσή της από το πρωτάθλημα της Α1.

Γιατί; Είναι ο νόμος της παρακμής, που έρχεται για τον καθένα; Είναι σημεία των καιρών, όπου οι βασικές μας οι αρχές γενικώς απαξιώνονται; Η μήπως χρόνο με τον χρόνο, τα ιστορικά κλαμπ πέρασαν σε χέρια τυχάρπαστων, ή απλά ανίκανων, που τα οδήγησαν στον ξεπεσμό και το οριστικό αδιέξοδο. Και οι ιδιοκτήτες; Ο Ηρακλής δεν ήταν κάποτε στα χέρια του Εμφιετζόγλου; Ο Πανελλήνιος δεν ήταν το καμάρι του ΑΝΤ1 και του Κυριακού;

Τι έγιναν οι σωτήρες και όσοι σφουγκοκωλάριοι, μυρίζοντας από μακριά το χρήμα τους περιτριγύριζαν; Εξαφανίστηκαν άλλοι ...αμέσως, άλλοι γύρισαν την πλάτη και δεν θέλουν να ακούνε τίποτε που να τους θυμίζει την ενασχόλησή τους με το άθλημα. Καλή ώρα, όπως ο Γιάννης Φιλίππου.

Είναι πολλές οι αιτίες. Ενδεχομένως να μην είναι και καμιά απ' αυτές που περιγράψαμε, καθώς κάθε περίπτωση δεν είναι ίδια. Η αλήθεια είναι, όμως, πως σιγά-σιγά ...παθαίνουμε ανοσία. Ξεχνάμε εύκολα, ή μας αναγκάζουν να ξεχάσουμε.

Το έγραψε καλά, τελικά, ο Τριπολίτης:

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο