Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Νίκος Γκάλης στάθηκε στο πλευρό του Παναγιώτη Φασούλα σε αυτή την ατέλειωτη (με αποκλειστική ευθύνη, βέβαια, της απερχόμενης διοίκησης της ΕΟΚ) προεκλογική περίοδο. Τον περασμένο Οκτώβριο (ναι, εδώ και δέκα μήνες βρισκόμαστε εν αναμονή των αρχαιρεσιών της ομοσπονδίας, για τις οποίες μάλιστα δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι θα διεξαχθούν πράγματι στις 12/9) είχε βάλει με εμφατικό τρόπο τέλος στην όποια φημολογία γύρω από το όνομά του, τονίζοντας ότι "ουδέποτε θα πήγαινα κόντρα στους παλιούς συμπαίκτες μου".

Η δημόσια τοποθέτηση του θρυλικού άσου, είχε προκαλέσει και δήλωση Φασούλα, σύμφωνα με την οποία "η επόμενη μέρα του ελληνικού μπάσκετ θα έχει τον Νικ στην Ομοσπονδία". Η πρόσφατη συνάντηση που είχαν οι δυο άλλοτε κορυφαίες μορφές του αθλήματος, επισημοποίησε και την κοινή συνισταμένη. Στον Γκάλη προτάθηκε από τον Φασούλα η θέση του επίτιμου προέδρου της ΕΟΚ.

Η πρόταση έγινε αποδεκτή κι έτσι για πρώτη φορά μετά την αποχώρησή του από το μπάσκετ (τον Οκτώβριο του 1994) ο Hall of Famer Γκάλης, επιστρέφει στα κοινά του αθλήματος. Από την ημέρα, που επιβιβάστηκε σε ένα ταξί από το κλειστό του Μετς, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του στο μπάσκετ, ο Νικ έκανε σποραδικές δημόσιες εμφανίσεις. Οι περισσότερες ήταν τιμητικές απέναντι στο πρόσωπο του, είτε στην Αθήνα, είτε στη Θεσσαλονίκη

• Το 1999 αποκατέστησε τις σχέσεις του με τον επίσημο Παναθηναϊκό όταν τιμήθηκε από τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο (μαζί με Γιαννάκη, Χριστοδούλου και Παταβούκα), ενώ οκτώ χρόνια αργότερα βρέθηκε ξανά στο ΟΑΚΑ, προσκεκλημένος της Euroleague και του Δήμου Αθηναίων στον τελικό του φάιναλ-φορ, ανάμεσα σε ΠΑΟ και ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
• Το 2004 μπήκε στο γειτονικό ανοιχτό ΟΑΚΑ, σκορπίζοντας ρίγη συγκίνησης, κρατώντας την δάδα με την ολυμπιακή φλόγα στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
• Τρία χρόνια αργότερα (Σεπτέμβριος 2007) στο περιθώριο του Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας τον είδαμε να εισέρχεται στο νεοσύστατο Hall of Fame της FIBA.
• Όλος ο κόσμος του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ τον τίμησε στην συγκλονιστική εκδήλωση του 2013, όταν η σάλα του Αλεξάνδρειου μετονομάστηκε σε Nick Galis Hall.
• To 2016 το ΟΑΚΑ μετονομάζεται σε "Νίκος Γκάλης" και ο μεγάλος άσος επισκέπτεται το μέγαρο Μαξίμου για μια συνάντηση με τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα
• Η μεγαλύτερη τιμή για κάθε μπασκετμπολίστα, η είσοδός του στο Hall of Fame του ΝΒΑ στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, έρχεται το 2017, με τον Γκάλη να λάμπει στο λευκό κουστούμι του και να κάνει μια εκ βάθους καρδίας ομιλία, μπροστά στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ.

Κατά καιρούς, βέβαια, ο Νικ έχει εμφανιστεί σε διάφορες εκδηλώσεις του Άρη, κάποια στιγμή μάλιστα είχε συζητήσει το ενδεχόμενο να εμπλακεί περισσότερο στα διοικητικά της ομάδας, κάτι ωστόσο που δεν προχώρησε. Τελευταία φορά είχε δώσει το παρών σε φιλανθρωπικό φιλικό αγώνα (για ενίσχυση νεαρού οπαδού του Άρη), ανάμεσα στους κιτρινόμαυρους και τον Ερμή Λαγκαδά, το 2019.

Αυτή είναι η πρώτη φορά, που ο Γκάλης δέχεται μια πρόταση ενασχόλησης με τα κοινά του μπάσκετ. Η μοναδική, αντίστοιχη εμφάνιση-κίνηση του μεγάλου άσου, χρονολογείται 23 χρόνια πριν. Ήταν 29 Ιουλίου του 1998, στην εκκίνηση του Μουντομπάσκετ της Αθήνας, όταν ο πιο μεγάλος Έλληνας μπασκετμπολίστας έκανε πήγε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Συνοδευόμενος από τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, επισκέφθηκε την Εθνική στα αποδυτήρια, μίλησε με τον κόουτς Γιαννάκη, αστειεύτηκε με τον Γιώργο Σιγάλα και ασπάστηκε τον Παναγιώτη Φασούλα, πριν κάνει δηλώσεις στην κάμερα της ΕΡΤ.

Ήταν η πρεμιέρα της διοργάνωσης, με την Ελλάδα να επικρατεί του Καναδά 78-72. Συμπτωματικά σε εκείνη τη διοργάνωση αποχαιρέτησε την Εθνική ο Παναγιώτης Φασούλας, ενώ στην δεύτερη αγωνιστική το μεσημέρι του αγώνα Ελλάδας-Ιταλίας ο Φάνης Χριστοδούλου ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την ενεργό δράση λόγω του τραυματισμού του.

Από τότε ο Γκάλης αποτραβήχτηκε από παρόμοια γεγονότα. Όχι πάντα με δική του ευθύνη. Το 2013 κανείς (!) από την ελληνική ομοσπονδία δεν βρέθηκε στη μεγάλη γιορτή του Άρη, όπου σύσσωμη η μπασκετική Ευρώπη, τίμησε τον έξοχο μπασκετμπολίστα. Το 2017, στα τριαντάχρονα του Ευρωμπάσκετ, ο Γκάλης προσκλήθηκε την τελευταία στιγμή να πάρει μέρος στην εκδήλωση της ΕΟΚ, από την οποία απουσίασε (όπως και ο Παναγιώτης Γιαννάκης).

Έπρεπε να περάσουν, λοιπόν, δυο δεκαετίες και βάλε, μέχρι ο Γκάλης να δεχθεί μια πρόταση που τον κινητοποιεί ξανά για τα κοινά του μπάσκετ. Ο Παναγιώτης Φασούλας πέραν της προφανούς σημειολογίας σε επικοινωνιακό επίπεδο που έχει η συνάντηση με την σπουδαιότερη μορφή του αθλήματος, ξέρει ότι η παρουσία του μεγάλου άσου δίπλα του, προσφέρει μόνο όφελος στην συνολική προσπάθεια του.

Με τον Γκάλη μπορεί να τον χώρισαν οι ιστορικές μονομαχίες Άρη-ΠΑΟΚ, ή Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, τους ένωσε για πάντα η βραδιά που ανέβηκαν μαζί στο βάθρο των θριαμβευτών του Ευρωμπάσκετ 87. Ο Φασούλας δεν πήγε στο Νικ μόνο και μόνο για το θεαθήναι, για μια εντυπωσιακή κίνηση που δημιουργεί μόνο εντυπώσεις.

Όσοι ρωτάνε "μα καλά ποιος θα είναι ο ρόλος του Νικ", ή κάνουν λόγο για "μια παρουσία-γλάστρα" καλό θα είναι να αναλογιστούν για ποιον ακριβώς ερωτούν, ή σχολιάζουν. Ο Γκάλης είναι μέλος του παγκόσμιου Hall of Fame, παραμένει μια από τις μεγαλύτερες μορφές που ανέδειξε ο ελληνικός αθλητισμός και μοιάζει με τεράστιο αυτογκόλ το μπάσκετ να μην αξιοποιεί την παρουσία του, εφόσον ο ίδιος θέλει (όπως αποδεικνύεται) να προσφέρει τις όποιες υπηρεσίες του.

Είναι ένας από τους ελάχιστους αθλητές, που έχει απήχηση σε όλες τις ηλικίες. Είτε σε εκείνους που τον έζησαν από κοντά, βλέποντας τα θαύματα του μέσα στα γήπεδα, είτε τους νεαρότερους που τον γνώρισαν μέσω των βίντεο του youtube. Μιλάμε για το σύμβολο του μπάσκετ, όχι για τον πρώτο ... περαστικό, που είδε ανοιχτό το φως και μπήκε μέσα.

Δεν χρειάζεται κανένας ειδικός ρόλος που θα αναλάβει ο Γκάλης. Φτάνει και μόνο η παρουσία του, για να είμαστε ένα βήμα μπροστά. Μήπως θα έπρεπε να περιμένει ... άλλα 23 χρόνια, για να του γίνει μια αντίστοιχη πρόταση; Είναι ήδη 61 ετών. Σαν πολύ δεν παρέμενε μακριά μας; Αναξιοποίητος, σχεδόν παραπονεμένος;

Ο Φασούλας, ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή όχι κανείς μαζί του με τα όσα ευαγγελίζεται για το μέλλον του αθλήματος σαν επικεφαλής της ελληνικής ομοσπονδίας, παίρνει πολύ καλό βαθμό σε σχέση με την συγκρότηση της ομάδας του και την επιλογή των ανθρώπων που διάλεξε και στο τέλος αποφάσισαν να συνταχθούν μαζί του. Είχε πει και δεν παρέκκλινε ούτε βήμα, πως η δική του παράταξη διεκδικεί το μπάσκετ, γιατί αποτελεί τη σάρκα και την ψυχή του αθλήματος.