Γιατί ο Σλούκας δεν είπε ακόμα το "ναι" στους Αγγελόπουλους
Δεν μιλάγανε τέσσερις ώρες περί ανέμων και υδάτων οι Αγγελόπουλοι και ο Σλούκας. Υπάρχει κοινό έδαφος αλλά και ένα γνωστό αγκάθι. Ο Γιάννης Φιλέρης σημειώνει τις εξελίξεις και τις όποιες εκκρεμότητες
Αν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι ήταν ενοχλημένοι από την όποια συμπεριφορά του Κώστα Σλούκα δεν θα κάθονταν ένα τετράωρο για να μιλάνε μαζί του στα Γραφεία της Αρκάντια. Αλλά αν και ο διεθνής άσος είχε αποφασίσει "να τα σπάσει" με τον Ολυμπιακό και να αναζητήσει οριστικά αλλού την καριέρα του, δεν θα έμενε τόση ώρα μαζί με τους δυο προέδρους, για τους οποίους δεν ξεχνάει πόσα έκαναν το καλοκαίρι του 2020 στον επαναπατρισμό του από την Κωνσταντινούπολη.
Η δήλωση του παίκτη ότι μάλλον θα υπάρξει και δεύτερο ραντεβού ακυρώνει και την άποψη που επίσης εκφράστηκε στη διάρκεια της πολύωρης συζήτησης, ότι δεν ήθελε να τους πει το "όχι" κατά πρόσωπο, αφού κάτι τέτοιο είναι πιο εύκολο να λέγεται εκ του μακρόθεν.
Δεν μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων οι Αγγελόπουλοι και ο Σλούκας. Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού, έχουν σε εκτίμηση τον 33χρονο άσο (ειδάλλως δεν θα υπέγραφαν μαζί του και ένα πολύ σπουδαίο συμβόλαιο, πριν από τρία χρόνια) και τον θεωρούν βασικό γρανάζι στην έκρηξη των "ερυθρολεύκων" και την πορεία τους προς την κορυφή.
Εξηγώντας το πλάνο της νέας χρονιάς, με τις μεταγραφές που ήδη έχουν γίνει (Μιλουτίνοβ, Γκος) αλλά κι εκείνες που έρχονται (Μίροτιτς, με τον οποίο οι επαφές είναι προχωρημένες) έκαναν σαφή τον στόχο της νέας χρονιάς, που φτάνει λίγο πριν το εύστοχο σουτ του Γιουλ στον φετινό τελικό. Στην κατάκτηση της Ευρώπης, αυτή τη φορά, όμως, με ευτυχή κατάληξη...
Ο Σλούκας δεν μπορεί να λείπει απ' αυτή την προσπάθεια και οι δυο πρόεδροι θεωρούν την παρουσία του απαραίτητη. Γι αυτό και το νέο συμβόλαιο που του προσφέρουν (πιθανότατα για δυο συν ένα χρόνια) σε οικονομικό επίπεδο δεν πρόκειται να μην ικανοποιήσει τον Έλληνα μπασκετμπολίστα.
Γιατί θέλει Ολυμπιακό και ο Σλούκας
Αλλά και ο ίδιος ο Σλούκας θα ήθελε να ηγηθεί και τα επόμενα δυο-τρία χρόνια του Ολυμπιακού. Δεν μιλάμε, άλλωστε, για την ομάδα που βρήκε το 2020, η οποία δεν αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα, έψαχνε να βρει πατήματα για μια επανεκκίνηση, αλλά για τον Ολυμπιακό των δυο νταμπλ, των δυο φάιναλ-φορ, της κορυφαίας ομάδας στην Ευρωλίγκα φέτος, έστω κι αν η Ρεάλ κατέκτησε το τρόπαιο στο Κάουνας.
Αν πιστέψουμε τις διαρροές των τελευταίων ημερών ο "Σλου" έχει δυο σοβαρές προτάσεις. Από τη Φενέρ του Δημήτρη Ιτούδη και την Μπαρτσελόνα στην οποία αγωνίζεται ο κουμπάρος και φίλος του Γιαν Βέσελι. Λένε μάλιστα ότι τα χρήματα που του δίνουν οι ξένες ομάδες είναι λίγο περισσότερα από την πρόταση του Ολυμπιακού.
Παρόλα αυτά βάζοντας στη ζυγαριά το ειδικό βάρος των τριών ομάδων, είναι λογικό να έχει προβάδισμα ο Ολυμπιακός. Όχι μόνο γιατί εδώ είναι το σπίτι, η οικογένεια και οι φίλοι του, αλλά επειδή οι "ερυθρόλευκοι" στη συνολική σύγκριση είναι -στη δεδομένη χρονική στιγμή- σε καλύτερη μοίρα.
- Η Μπαρτσελόνα, που αποχαιρέτησε τον Γιασικεβίτσιους, κάνει ένα νέο ξεκίνημα με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ, ένα προπονητή στοίχημα (Ρότζερ Γκριμάου) και πρόθεση να αξιοποιήσει παιδιά από τις ακαδημίες του συλλόγου.
- Νέο ξεκίνημα κάνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η Φενέρ, που προσπάθησε πέρσι να επανέλθει, έμεινε όμως στην 8η θέση της κανονικής περιόδου στην Euroleague και έχασε ξανά από την Εφές τα πρωτεία, παρότι στους ημιτελικούς με την Αναντολού, ξεκίνησε με μια συντριπτική νίκη +42 πόντων...
Ο Ολυμπιακός -στον αντίποδα- έστω κι αν έχασε τον κορυφαίο παίκτη της σεζόν (Βεζένκοβ) παραμένει μια ομάδα στρωμένη, με ένα μπάσκετ που γοήτευσε εχθρούς και φίλους και μπορεί, πλέον, να προσελκύσει όχι μόνο τον Μιλουτίνοβ και τον Γκος οι οποίο στο κάτω-κάτω γνωρίζουν τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν οι "ερυθρόλευκοι" αλλά και τεράστια -για την Ευρωλίγκα- ονόματα όπως ο Νίκολα Μίροτιτς...
Το πρόβλημα που είναι αγκάθι
Αφού, λοιπόν, ισχύουν όλα αυτά, γιατί ο Σλούκας δεν είπε το "ναι" στη δευτεριάτικη πολύωρη συνάντησή του με τους Αγγελόπουλους. Το αγκάθι παραμένει, όπως λέει ο ιδιος, ο "ρόλος" του μέσα στην ομάδα, ή αν προτιμάτε η διαχείριση του από τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Δεν είναι εύκολο να λυθεί ένα τέτοιο πρόβλημα. Περισσότερο μοιάζει με αγκάθι που -προς το παρόν- δεν βγαίνει.
Προφανώς η μεσολάβηση των Αγγελόπουλων για προσέγγιση των δυο πλευρών , ενδεχομένως να είναι το ζητούμενο, ώστε να κλείσει το θέμα και να συνεχίσει κανονικά ο Σλούκας στην ομάδα.
Μπορεί, όμως, στα αλήθεια ένας παίκτης όσο σημαντικός κι αν είναι να θέτει όρους για το πως θα χρησιμοποιείται από τον προπονητή του; Δεν αποφασίζει ο κόουτς -σε κάθε αγώνα- τι είναι το καλύτερο για την ομάδα; Κι αν αρχίσουν και οι υπόλοιποι παίκτες να θέτουν τέτοια θέματα, τι θα συμβεί; Σε καμια ομάδα είτε μεγάλη, είτε μικρή δεν γίνεται κάτι τέτοιο.
Κι ο πρώτος που το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα είναι ο ίδιος ο έμπειρος διεθνής. Άρα; Ποια θα ήταν η λύση στο πρόβλημα-αγκάθι που δεν αφήνει τον Ολυμπιακό "να αγιάσει". Να πείσει ο Μπαρτζώκας τον Σλούκα ότι του είναι απαραίτητος; Πρέπει να το έχει συνειδητοποιήσει, αφού όλες τις σημαντικές αποφάσεις -στα μεγάλα ματς- αυτός τις πήρε στη διάρκεια της δεύτερης θητείας του στο λιμάνι;
Να είναι καλύτερη η "second unit", γιατί κι αυτό ειπώθηκε, όταν μπαίνει στο παρκέ ερχόμενος από τον πάγκο; Αν σκεφτούμε ότι μπορεί να έχει βασικό σέντερ σε αυτή την προσπάθεια τον Μιλουτίνοβ και δίπλα του τον Γκος ή τον Γουόκαπ, μάλλον έχει πάρει και αυτή την απάντηση.
Να αυξηθεί ο χρόνος συμμετοχής του; Κάθε παίκτης θέλει να παίζει σαράντα λεπτά, το ροτέισον όμως είναι συγκεκριμένο και με βάση αυτό ο Ολυμπιακός την τελευταία διετία απέφυγε τους σοβαρούς τραυματισμούς.
Ίσως , εν τέλει, να είναι θέμα επικοινωνίας προπονητή και παίκτη. Κάποιες φορές το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ πιο σημαντικό από οποιαδήποτε τεχνική κατεύθυνση δώσει ο κόουτς, ή αγωνιστική πρωτοβουλία πάρει ο μπασκετμπολίστας. Μια ειλικρινής κουβέντα, χωρίς δηλώσεις εκατέρωθεν στον Τύπο, όπου η μία "απαντάει" στην άλλη.
Να' ναι το "κλειδί" στην όλη ιστορία, κάτι τέτοιο; Μπορεί. Θα μπορέσει έτσι να γίνει και το δεύτερο ραντεβού των προέδρων με τον διεθνή γκαρντ, αυτή τη φορά με ευτυχές -για τον Ολυμπιακό- τέλος.
