Τρία στα τρία, λοιπόν. Αν μη τι άλλο η Εθνική δεν έχει λαθέψει ως τώρα. Δεν έχει πατήσει μπανανόφλουδες και σε λίγες ώρες εναντίον της Σλοβενίας παίζει την πρώτη θέση. Με νίκη καθαρίζει. Με ήττα, εξαρτάται από τη διαφορά αν θα είναι 2η ή 3η.

Νομίζουμε ότι η πρόοδος της ομάδας από την πρεμιέρα του Σαββάτου, είναι ορατή. Είναι γεωμετρική. Η ομάδα παίζει καλύτερα και χθες έκανε και ένα τέλειο πρώτο ημίχρονο. Εντάξει χαλάρωσε μετά, δεν ήταν σωστό, αλλά συνηθισμένοι, πλέον, στην Ελλάδα σε κάθε θέμα να έχουμε μίρλα, γκρίνια και μιζέρια μαζί (πλεονασμός μεν, πραγματικότητα δε) δεν σκεφτόμαστε ότι:

-Η Εθνική έχει ήδη προκριθεί στους “16” της διοργάνωσης, άρα έχει πετύχει τον πρώτο της μίνιμουμ στόχο. Πήγε στο Ζάγκρεμπ, θα πάει και στη Λιλ.

-Στηριζόμενη στην καλή της άμυνα, βελτιώνει σιγά-σιγά την εικόνα της και στην επίθεση. Ο Σπανούλης έκανε με την Κροατία το πρώτο του μεγάλο ματς, χθες με τη Γεωργία ήταν η σειρά του Καλάθη, υπάρχουν σταθερές (Πρίντεζης, Ζήσης, Μπουρούσης, Κουφός, Αντετοκούμπο) ο Σλούκας έρχεται από τον πάγκο, ενώ χθες επιβεβαιώθηκε ότι στο ροτέισον έχει προστεθεί σε ρόλο-κλειδί και ο Καϊμακόγλου.

- Είναι πρώτη στις ασίστ (72) και δεύτερη στα λιγότερα λάθη (11.7) Δείγμα και της εμπειρίας που έχει, αλλά κυρίως των ικανοτήτων της να δημιουργήσει. Το κάνει πολύ καλά και θα το συνεχίσει...

- Ο Κατσικάρης έχει δίκιο να περιμένει το “πικ” της ομάδας στα νοκ-άουτ της Γαλλίας.

-Δεν παίζουμε ... μόνοι μας, όπως νομίζουμε, στο Ευρωμπάσκετ. Υπάρχουν και οι αντίπαλοι. Πολλές φορές μας διαφεύγει γιατί έχουμε μάτια μόνο για τη δική μας ομάδα, αλλά και οι ομάδες που μας αντιμετωπίζουν, κάνουν σκάουτινγκ, ή θέλουν να δοκιμάσουν πράγματα.

Ο Κοκόσκοφ, για παράδειγμα, διάλεξε να μας παίξει μια άμυνα 1 μαν του μαν (ο Μαρκοϊσβίλι στον Σπανούλη) και 4 ζώνη. Είχε έτοιμη τη λύση και την απάντηση ο Κατσικάρης, με την χρησιμοποίηση του Ζήση και την ταυτόχρονη είσοδο του Καϊμακόγλου, ώστε να υπάρχει κάποιος που να μπορέσει να κυνηγήσει τον Σενγκέλια.

O Γιούρε δεν κοιμάται το βράδι

Και ο Ζντοβτς; Τι να σχεδιάζει, άραγε το “ξανθό σκυλί”, που έχει άλλωστε και Έλληνα συνεργάτη (Στέφανος Δέδας). Ο άλλοτε γκαρντ του Ηρακλή (και αργότερα του Πανιωνίου) που διαδέχθηκε τον “μέντορά του” Μπόζα Μάλκοβιτς στον πάγκο της Εθνικής Σλοβενίας είχε δείξει από μικρός ότι θα γινόταν καλός προπονητής.

Μέσα στο γήπεδο ήταν ο απόλυτος καθοδηγητής. Σπάνια έκανε λάθος. Ήξερε πότε θα πασάρει, πότε θα σουτάρει, πότε θα πάει σε κοντρόλ μπάσκετ και πότε θα τρέξει.

Τα έκανε όλα στην εντέλεια, χωρίς να μιλάει πολύ. Οι προπονητές του, τον λάτρεψαν. Ο Ίβκοβιτς είχε ακούσει τα χίλια μύρια όταν τον είχε διαλέξει ως βασικό καθοδηγητή της μεγάλης Γιουγκοσλαβίας, της καλύτερης ομάδας που είδαμε από τη γειτονική χώρα, την τριετία 1988-91. Εκείνο το καλοκαίρι στη Ρώμη, λίγο πριν ξεκινήσει το Ευρωμπάσκετ του 91, οι Σλοβένοι του έστελναν εντολή να μη παίξει, καθώς η Σλοβενία είχε ήδη ανεξαρτητοποιηθεί σχεδόν χωρίς ... ούτε μία κανονιά, αφού ο πόλεμος με τους Σέρβους κράτησε μόλις δέκα ημέρες.

Ο Ζντοβτς έγινε τελικά προπονητής. Ο κορυφαίος της Σλοβενίας. Είναι το ίδιο σκληρός, όπως σαν παίκτης. Το ίδιο λιγομίλητος, αλλά και το ίδιο “τρελός” με το μπάσκετ. Προχθές, μιλώντας στους συμπατριώτες του, δεν έκρυψε το άγχος του: “Ρε παιδιά τα τελευταία βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ. Πετάγομαι στον ύπνο μου και αναρωτιέμαι με ποιον θα παίξουμε στους “16”. Ποιος θα είναι ο πρώτος αντίπαλός μας στα νοκ-άουτ παιχνίδια”

Δεν θα παίξουμε με Ισπανία;

Η ομάδα του, πάντως, έχει το στίγμα του πάνω της, πολύ έντονα. Καλή άμυνα, ευδιάκριτοι ρόλοι, αθλητικά προσόντα και πάθος. Πολύ πάθος. Λείπει από τη Σλοβενία ο Γκόραν Ντράγκιτς, όλοι οι άλλοι, όμως, μαζί με τον αδερφό του Ζόραν κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον αναπληρώσουν.

Φυσικά ο Ζντοβτς δεν είναι ο μόνος που δεν κοιμάται τα βράδι (αν είναι να υποφέρει, ας του δώσουμε εμείς ένα χάπι σήμερ)

Καθώς πλησιάζει η Παρασκευή, η μέρα της αναχώρησης για τη Λιλ, όλοι αρχίζουν να κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Ποιον θα βρουν πρώτα, ποιον στη συνέχεια. Κι οι Έλληνες, πρωτοπόροι των σεναρίων, ήδη έχουν μελετήσει, αλλά και φτιάξει τη ... σκαλέτα μέχρι τον τελικό.

Μετά τη νίκη με την Κροατία, οι “μελετητές” έλεγαν ότι βαδίζουμε κατευθείαν πάνω στην Ισπανία, επειδή είναι ο 2ος του Β ομίλου, είναι ο πιθανός αντίπαλος του πρώτου του δικού μας γκρουπ. Τώρα, όμως, που οι Ισπανοί ηττήθηκαν από την φοβερή και τρομερή Ιταλία, τι λένε οι σχεδιαστές-ειδήμονες;

Μας συμφέρει η Ιταλία, ή μήπως είναι καλύτερα να παίξουμε με την Τουρκία. Κι αν προκύψουν, εν τέλει, οι Σέρβοι τι γίνεται;

Το ντέρμπι Ισπανίας-Ιταλίας όπως καταλαβαίνετε το παρακολούθησε έμπλεος συναισθημάτων ο Παντελής Διαμαντόπουλος. Στο τέλος, δεν άντεξε, σηκώθηκε και κάθισε δίπλα στην τηλεόραση. Σαν γνήσιος οπαδός συμπαραστάθηκε θερμά στην ομάδα του.

Πρώτα βρίζοντάς την

και μετά ... πανηγυρίζοντας.

“Ερχόμαστε” λέει, αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει τι εννοεί!