God saves the goalkeeper
Από την εποχή που οι Άγγλοι κλωνοποίησαν τον Πίτερ Σίλτον και τον έβαζαν να παίζει μέχρι τα 40 του ήταν φανερό ότι στην θέση του τερματοφύλακα είχαν φανερό πρόβλημα. Πιο μεγάλο ήταν το πρόβλημα του γερο-Σίλτον, που στο ματς με τη Γερμανία, έβλεπε πρώτα που σούταραν τα πέναλτι οι Γερμανοί και μετά έπεφτε στη σωστή γωνία!
Νωρίτερα ο Μπρέμε είχε δώσει το προβάδισμα στη Γερμανία (στη κανονική διάρκεια) με τον Σίλτον να βλέπει τη μπάλα αφού πρώτα χτύπησε στο τείχος να έρχεται, να έρχεται, να έρχεται και στο τέλος να τη μαζεύει από τα δίχτυα του.
Αυτά συνέβησαν το 90. Είκοσι χρόνια πριν. Η Αγγλία, που κάποτε είχε κάτω από τα δοκάρια τον Γκόρντον Μπανκς και μετά τον Ρέι Κλέμενς δεν κατάφερε να βρει ένα γκολκίπερ της προκοπής.
Το 2002 ο Ντέιβιντ Σίμαν … έφαγε γκολ, από φάουλ του Ροναλντίνιο λίγο κάτω από το κέντρο του γηπέδου και για μια ακόμη φορά “τα λιοντάρια” αποχαιρετούσαν άδοξα ένα ακόμη Μουντιάλ στο οποίο είχαν (και τότε) μεγάλες ελπίδες.
Στην πρεμιέρα του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Γκριν της Γουέστ Χαμ, “ρούφηξε” το 1-1 που θα έκανε τους παλιότερους θαμώνες του Καραϊσκάκη να θυμηθούν το “να-να-να, είσαι σαν τον Μυλωνά”.
Η θέση του τερματοφύλακα είναι ευθύς εξ’ αρχής κρίσιμη. Η Βραζιλία πλήρωσε ακριβά τον καραφλόμπα Βαλντίρ Περέζ, που το 1982 ήταν η μοναδική παραφωνία σε μια Εθνική ομάδα που “κένταγε” στο γήπεδο. Το δεύτερο γκολ των Ιταλών, στο περίφημο 3-2 είναι … σκέτη ομορφιά.
Αλλά εδώ έφτασε η Βραζιλία να έχει βρει καλούς τερματοφύλακες και να διαθέτει, φέτος, ίσως τον κορυφαίο του κόσμου (ο Σέζαρ, που φίλτατε Βαγγέλη είναι πολύ καλύτερος του Κασίγιας) και οι Άγγλοι, ακόμη, ψάχνουν.
Το γκολ που έφαγε ο Γκριν δεν υπάρχει και φαντάζομαι τα κυριακάτικα αγγλικά ταμπλόιντ θα έχουν πολλά να γράψουν.
Από τον Σίλτον …
στον Σίμαν
και τώρα στον Γκριν
το δράμα των Άγγλων συνεχίζεται. Πάλι καλά, πάντως, που η γκάφα του Γκριν συνέβη στο εναρκτήριο παιχνίδι, όπου εκτός των άλλων η εξαιρετική ομάδα του Καπέλο, αντιμετώπισε μια εξίσου ένα πραγματικό σπουδαίο αντίπαλο.
Οι Αμερικάνοι είναι καθαρόαιμοι spotsmen. Ειδικά εκείνοι που ασχολούνται με το soccer ένα σπορ που στις ΗΠΑ η πλειοψηφία των φιλάθλων προσπαθεί να το κατανοήσει, καθώς μαθαίνουν τα μυστικά του ποδοσφαίρου από μικρή ηλικία.
Οι ακαδημίες ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ είναι γεμάτες από αγόρια και κορίτσια (κατά ένα περίεργο τρόπο οι Αμερικανοί θεωρούν ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι άθλημα που ταιριάζει στις γυναίκες).
Σιγά-σιγά, όμως, οι Αμερικανοί ποδοσφαιριστές περνώντας τον Ατλαντικό αποκτούν και εμπειρία αλλά και παραστάσεις από διοργανώσεις όπως το τσάμπιονς λιγκ, το αγγλικό, το γερμανικό και το γαλλικό πρωτάθλημα και γίνονται, φυσικά, πολύ καλύτεροι.
Απορώ, πάντως, που πέρσι ή πρόπερσι ο Ολυμπιακός …σκεφτόταν να πάρει αυτό τον τρομερά δυνατό και σχεδόν αλάνθαστο στόπερ Ονιέγου, ή δεν πολυάρεσε η επιλογή Άλντιτορ. Προφανώς ο Λούα Λούα είναι …καλύτερος!
Το σαββατιάτικο ματσάκι, πάντως, ήταν το καλύτερο μέχρι στιγμής σε αυτό το Μουντιάλ. Είδαμε φάσεις, καλό ποσόσφαιρο, σπουδαία τακτική από τον κόουτς Μπράντλεϊ και … ιδιορρυθμίες Καπέλο, όπως η αλλαγή στο 31. Ο Ιταλός έβαλε και τον Κάραγκερ στο ξεκίνημα της επανάληψης και ήδη είχε χάσει δυο αλλαγές, για να αλλάξει τη ροή του αγώνα.
Όταν έριχνε τον Κράουτς στο παιχνίδι έμοιαζε να πετάει λευκή πετσέτα…