H κλειστή λίγκα του Βασιλακόπουλου!

Η Εuroleague βαδίζει ολοένα και πιο πολύ στο μοντέλο της κλειστής λίγκας, η FIBA ετοιμάζεται πυρετωδώς να διοργανώσει το Champions League και όπως δήλωσε ο Γ.Βασιλακόπουλος στο Sport24.gr "ΑΕΚ, Άρης και ΠΑΟΚ, δηλώνουν διαθεσιμότητα να παίξουν" αλλά εμείς σήμερα θα σας πάμε 18 χρόνια πίσω. Τότε, που τα σχέδια της κλειστής λίγκας απεργαζόταν η ίδια η FIBA. Μάλιστα ο πρόεδρος της ΕΟΚ είχε καταθέσει στα υπ' όψιν, ένα διευρυμένο σχεδιασμό, σε σχέση με την αρχική ιδέα του Μπ.Στάνκοβιτς.

Κεντρική ιδέα η ύπαρξη μιας κλειστής λίγκας, που θα ικανοποιούσε τα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης, θα έφερνε τηλεόραση και μεγάλα έσοδα και θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το ΝΒΑ. Το ποσό των 50 εκατομμυρίων δολαρίων, μάλιστα, είχε θεωρηθεί σαν ... εφαλτήριο για το ξεκίνημα (την περίοδο 1999-00) με την ονομασία Supra National League. Ναι, ναι.

Μπορεί τώρα, εν έτει 2015, η FIBA και ο κ. Βασιλακόπουλος να κόπτονται για την μετατροπή της Ευρωλίγκας σε κλειστό πρωτάθλημα, τα εγγυημένα συμβόλαια που πλήττουν τα εθνικά πρωταθλήματα, και λοιπά ωραία που ασπάζονται αρκετοί, πριν 18 χρόνια ωστόσο οι ίδιοι πρότειναν την τωρινή εξέλιξη.

Μοναδική διαφορά, το ότι αυτό το πρωτάθλημα, το υπερεθνικό, η κλειστή λίγκα, το ευρωπαϊκό ΝΒΑ, πείτε το όπως θέλετε θα γινόταν υπό την αιγίδα της FIBA. Μεταξύ μας, άλλωστε, η διεθνής ομοσπονδία γι αυτό ακριβώς το λόγο δραστηριοποιήθηκε τους τελευταίους μήνες. Μην ακούτε τώρα τις κραυγές "κλείνει η λίγκα, δεν δίνεται το δικαίωμα στους πρωταθλητές" μουμπλε, μούμπλε. Ο καυγάς με την Ευρωλίγκα, έχει πάντοτε σαν βασική αιτία το ποιος θα κάνει κουμάντο. Ποιος θα είναι το αφεντικό. Ο Μπερτομέου ή ο Μπάουμαν;

Δέκα οκτώ χρόνια πριν, καλοκαίρι του 1997 δηλαδή, η FIBA ετοιμαζόταν ανυποψίαστη γγια το μπάσκετ του 21ου αιώνα. Η επέλαση των κοινοτικών παικτών, που είχαν ήδη εισβάλλει με το νόμο Μποσμάν, δημιουργούσε νέα δεδομένα. Οι ευρωπαϊκές ομάδες έχαναν σιγά-σιγά την εθνική ταυτότητά τους και το μπάσκετ άλλαζε πολύ γρήγορα τις σελίδες του, αντικρύζοντας το μέλλον. Οι ελληνικές ομάδες που είχαν φτάσει στο έσχατο σημείο γελοιοποίησης να ελληνοποιούν Σέρβους, Κροάτες, Εσθονούς και λοιπούς εκπροσώπους της άλλοτε ΕΣΣΔ, μπορούσαν να βάλουν τις σφραγίδες, τα διαβατήρια και τα "άλλα κόλπα" που είχαν σκαρφιστεί στα μέσα της δεκαετίας του 80 και λίγο αργότερα, για να ενισχύονται ... ενώ δεν μπορούσαν.

Από το 1988 που δοκιμάστηκε για πρώτη φορά ο θεσμός του φάιναλ-φορ, η Ευρωλίγκα (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην αρχή) είχε διανύσει γοργά βήματα, υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον και κυρίως φάνηκε να μπαίνουν σπουδαίοι επενδυτές, που δημιουργούσαν την αίσθηση ότι το σπορ βαδίζει σε ένα άλλο επίπεδο.

Τα βασικά σημεία του σχεδίου του, που μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει ιδιαίτερα τολμηρό και προωθημένο, για την εποχή.

• Κλειστή λίγκα 20 ομάδων, με προοπτική μέχρι το 2008 να έφταναν τις 28, με την συμμετοχή κάθε ομάδας να μην έχει σχέση με το εθνικό της πρωτάθλημα.
• Αντιπροσωπευτική γεωγραφική κάλυψη της Ευρώπης, με κάθε χώρα να μη μπορεί να έχει περισσότερες από τέσσερις ομάδες
• 20 συμβόλαια (!) για κάθε ομάδα με τρεις μη Ευρωπαίους για κάθε κλαμπ (εντάξει ήμασταν και στο 1997 μη το ξεχνάτε)
• Μετοχικό κεφάλαιο τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων δολαρίων.
• Γήπεδο χωρητικότητας 8.000 θεατών, με προοπτική τις 12.000 θέσεις, διεθνές αεροδρόμιο κλπ, κλπ.
• Μικτό σύστημα διαχείρισης τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Κάθε κλαμπ προσφέρει 4 αγώνες σε πανευρωπαϊκή εμβέλεια και διαπραγματεύεται τα υπόλοιπα με τα εθνικά δίκτυα. Το ύψος του συμβολαίου με την εταιρεία που αναλαμβάνει τα δικαιώματα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, δεν μπορεί να είναι κατώτερο των 50 εκατομμυρίων δολαρίων, εκ των οοίων το 70-80% μεταβιβάζεται στις ομάδες, ενώ το υπόλοιπο 20-30% πάει στη FIBA (από εκεί πρέπει να "εμπνεύτηκε" και ο Μπερτομεου που χρόνια τώρα κρατούσε αυστηρά το 80-20!)
• Διοίκηση της λίγκας από πενταμελές γραφείο, αποτελούμενο από τον γενικό γραμματέα της FIBA, δυο μέλη της ευρωπαϊκής ζώνης και δυο μέλη από την ολομέλεια των κλαμπ (που δεν θα είχαν, ωστόσο, την πλειοψηφία σε σχέση με τη διεθνή ομοσπονδία).
• Κάθε εβδομάδα θα γίνονταν δυο αγώνες (Τετάρτη και Σάββατο) ενώ ως τηλεοπτικές μέρες προκρίνονταν η Τρίτη και (ω ναι) η Παρασκευή! Μιλάμε βέβαια, για ένα πρωτάθλημα 38 αγωνιστικών...
• Οι υπόλοιπες διοργανώσεις της FIBA, θα συγχωνεύονταν σε μία, που θα ονομαζόταν ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και θα συνδεόταν με την ΝSL, καθώς ο πρωταθλητής θα είχε δικαίωμα συμμετοχής (εφόσον πληρούσε τις προϋποθέσεις)...

Θα μπορούσε να πει ... "κρίμα που δεν έγινε πραγματικότητα" αυτό το πρωτοποριακό σχέδιο. Με τις κατάλληλες προσθαφαιρέσεις θα μπορούσε να αποτελέσει τον "μπούσουλα" του σπορ για τα υπόλοιπα χρόνια. Η FIBA καθυστέρησε, ωστόσο. Δεν μπόρεσε να αφουγκραστεί τις απαιτήσεις των μεγάλων συλλόγων. Πείτε μας όμως πόσο ... διαφορετικό είναι αυτό το σχέδιο, με την σχεδόν κλειστή λίγκα που προτείνει η Euroleague.

Και ποιος ο λόγος να διαφωνούν οι "εγκέφαλοι" του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ενώ ο δρόμος είναι απλός. Από τη μια η κλειστή επαγγελματική λίγκα και από την άλλη, ο υπόλοιπος κόσμος του μπάσκετ...