Η αναζήτηση των παικτών στο μπάσκετ μοιάζει σχεδόν αέναη. Από την στιγμή που ξεκινάει η σεζόν, αρχίζει και η κουβέντα για το ποιος πρέπει να αντικαταστήσει ποιον. Η εύκολη λύση του ευφάνταστου οπαδού είναι να κάνει υποδείξεις στον εκάστοτε πρόεδρο και προπονητή: "διώχνεις τον μπιριμπίτζουλα που είναι παλτό, παίρνεις τον τραμπάκουλα που είναι παικταράς και καθάρισες".

Αλλά και οι ομάδες δεν πάνε πίσω. Ναι μεν στηρίζουν τις επιλογές που έκαναν το καλοκαίρι, δύσκολα ... δεν υποκύπτουν στον πειρασμό. Θα μου πείτε είναι και οι ανάγκες, που τους κάνουν χειμωνιάτια να ξοδεύονται. Σωστό. Κι ας ξεκινούν από διαφορετική αφετηρία.

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως παίκτη. Ήταν και αναμενόμενο, από την στιγμή που άλλαξε προπονητή, αλλά έχει και βασικές αδυναμίες. Κατά τη γνώμη μας θα έπρεπε να ξεκινήσει από αλλού. Να βρει, δηλαδή, ένα σέντερ περιωπής, καθώς αυτή την στιγμή διαθέτει τέσσερις (Λάσμε, Παπαγιάννης, Γκιστ, Βουγιούκας) που ένα καλό, όλοι μαζί, δεν κάνουν. Επειδή όμως οι ψηλοί δεν βρίσκονται διαθέσιμοι, ειδικά εν μέσω της χρονιάς, ο ΠΑΟ είχε να διαλέξει μεταξύ Νάναλι και Κιλκάπτρικ. Να επιλέξει δηλαδή τον παίκτη που θα του δώσει άλλον αέρα στην περιφέρεια. Και πήρε τον δεύτερο...

Δεν ήταν ίδιες οι περιπτώσεις. Ο Κιλκπάτρικ θέλει περισσότερο την μπάλα στα χέρια του, είναι ορμητικός, δημιουργεί από μόνος του και μοιάζει με ένα εξελιγμένο αλλά πιο δυναμικό (και σίγουρα) νεαρότερο Λάνγκφορτ. Είναι κλασικός Αμερικανός σούτινγκ-γκαρντ, που στην Ευρώπη μπορεί να πάρει την ομάδα στους ώμους του, αν βέβαια έχει αποφασίσει ότι το μέλλον του βρίσκεται μακριά από τις ΗΠΑ.

Αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος για τους παίκτες που έρχονται από το ΝΒΑ. Αν δηλαδή θέλουν να αγωνιστούν στην Ευρώπη, ή απλά περιμένουν το κάλεσμα πέραν του Ατλαντικού για να επαναπατριστούν. Λίγοι είναι αυτοί, που θα βάλουν τον εγωισμό και το όνειρό τους από κάτω, επιλέγοντας την Ευρωλίγκα για ... μόνιμο τόπο κατοικίας.

Ο Νάναλι, που επίσης είχε αποδεχθεί την πρόταση του Παναθηναϊκού, έμοιαζε άλλου είδους παίκτη. Είναι σμολ-φόργουορντ (δυο που παίζει και στο τρία) δεν θέλει τόσο πολύ την μπάλα, σουτάρει καλά (59.5% τρίποντα, πέρσι με τη Φενέρ) και καλύπτει αμέσως την αδυναμία του ΠΑΟ στο μακρινό σουτ. Έχει επίσης εμπειρία Ευρωλίγκας, κάτι που έχει την δική του σημασία. Ήταν αμφίβολο, ωστόσο, αν η απόκτησή του, πετύχαινε κι ένα βασικό στόχο των"πρασίνων". Την ... αποκαλαθοποίηση, δηλαδή την λιγότερη εξάρτηση από τον Καλάθη. Ο Κιλκπάτρικ του δίνει αυτή την διέξοδο, καθώς μπορεί να ανταπεξέλθει, κάποιες στιγμές, και σαν πόιντ-γκαρντ. Μέτρησε πολύ για την τελική επιλογή και μη ξεχνάμε ότι ήταν πρώτος στόχος του Πιτίνο ευθύς εξ' αρχής.

Ο Παναθηναϊκός είναι πιεσμένος, ειδικά στην Ευρωλίγκα. Το 7-9 δεν του επιτρέπει να διστάζει. Έπρεπει να διαλέξει άμεσα, γιατί τα ματς είναι συνεχόμενα και ήδη θα χαθούν δυο (ένα με την Μπάγερν και ένα με την Μπαρτσελόνα). Θα μένουν, δηλαδή, άλλα ... δώδεκα, για ολοκληρώσει την κανονική περίοδο. Αν χανόταν κι άλλος χρόνος στην επιλογή, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα. Η επιλογή Κιλκπάτρικ έμοιαζε και είναι η πιο σωστή...

Θα έχει ενδιαφέρον, βέβαια, από ποιον ή ποιους θα πάρει το χρόνο ο Κιλκπάτρικ. Ο Πιτίνο δεν δείχνει διατεθειμένος να αποχωριστεί τον Λεκαβίτσιους οπότε ο νέος παίκτης θα μπει ανάμεσα σε Παπά, Λοτζέσκι και τον Λάνγκφορντ που είναι τραυματίας...

Το αβαντάζ του Ολυμπιακού

Και ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην αναζήτηση ενός παίκτη. Ήδη ακούστηκαν και δυο ονόματα. Του Λορέντζο Μπράουν που αγωνιζόταν στους Τορόντο Ράπτορς και του Πάτρικ ΜακΚο, ο οποίος έμεινε ελεύθερος το καλοκαίρι από τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς.

O ένας είναι περισσότερο πόιντ-γκαρντ, που μπορεί να παίξει και στο "2" και προέρχεται από καλό κολεγιακό πρόγραμμα (NC State). Ο ΜακΚο είναι πιο πολύ δυάρι (για τα ευρωπαϊκά δεδομένα θα τον θεωρούσαμε και τριάρι) που έχει ύψος 2.01 και παίζει καλύτερη άμυνα. Κλέβει μπάλες, μαρκάρει καλά, δίνει ενέργεια και έχει έδφεση στο να φεύγει στον αιφνιδιασμό. Ταυτόχρονα δεν είναι και τόσο κακός σουτέρ.

Η διαφορά του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό είναι ότι δεν ... βιάζεται. Η ομάδα του Μπλατ βρίσκεται σε καλή κατάσταση, έχει 10-6 και βλέπει σταθερά την 4η θέση που δίνε το αβαντάζ της έδρας στα πλέι-οφ. Η προσθήκη ενός καλού γκαρντ (και όχι ενός παίκτη, για να πουν στον Πειραιά "να κάναμε κι εμείς μια μεταγραφή") θα ενισχύσει προοπτικά τον Ολυμπιακό. Θα τον κάνει καλύτερη και πιο επικίνδυνη ομάδα, εν όψει των πλέι-οφ.

Ο Μπλατ, σε αντίθεση με τον Πιτίνο, έχει τον χρόνο να περιμένει αλλά και να εντάξει σιγά-σιγά τον νέο παίκτη του στην ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό να μπαίνει ο νέος παίκτης με μέθοδο και χωρίς βιασύνη. Να μην τον περιμένουν σαν μεσία, αλλά σαν ένα εργαλείο που θα κάνει το σύνολο καλύτερο. Όχι βραχυπρόθεσμα, αλλά σε βάθος χρόνου...