Εντάξει, δεν περιμέναμε να χαρεί όλη η υφήλιος από την κατάκτηση του 11ου Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ή τσάμπιονς λιγκ όπως ονομάζεται την τελευταία 20ετία η κορυφαία διοργάνωση. Ούτε κάνει εντύπωση, ότι οι haters της Ρεάλ ξεσάλωσαν, μετά τον τελικό του Σαββάτου. Ξαφνικά η Ατλέτικο απέκτησε εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον πλανήτη.

Αλλά το μεγαλείο της Ρεάλ και κάθε Ρεάλ, είτε σε ομαδικό, είτε σε ατομικό επίπεδο είναι ότι ξεσηκώνει θύελλες ... αμφισβήτησης και μίσους. Με βασικά επιχειρήματα οτι στη δεκαετία του 50 επαιζε μόνη της και έπαιρνε (μάλλον μόνη της) τα Κύπελλα, ενώ ήταν για χρόνια η αγαπημένη ομάδα του δικτάτορα Φράνκο. Μόνο, που η Ρεάλ τις κούπες με τα αυτιά τις παίρνει και τώρα, που παίζουν ... όλοι μπάλα. Α και ο Φράνκο έχει πεθάνει εδώ και 31 χρόνια.

Προφανώς το να' σαι hater είναι ένα είδος διασκέδασης. Εκτός αν είσαι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος, οπότε το κάνεις και δεύτερη σου φύση. Ή σου γίνει εμμονή και μετατραπείς σε Νίκο Παπαϊωάννου, όταν γράφει για τον ΛεΜπρον Τζέιμς ελπίζοντας ότι θα αποκλειστεί, λόγου χάρη, από τους Τορόντο Ράπτορς

Στο κάτω-κάτω, ποια είναι η ουσία του να βλέπεις ένα αγώνα, αν δεν έχεις πάρει το μέρος του ενός και δεν ... καταριέσαι (μέχρι ενός σημείου) τον άλλον. Ειδικά όταν η Ρεάλ προηγείται με 1-0 και ο Σέρχιο Ράμος είναι είκοσι εκατοστά οφ-σάιντ. Πως τόλμησε να μη το δει ο διαιτητής; Τσιράκι του Φράνκο και αυτός και οι βοηθοί του!

Ο τελικός του Champions League έχει τη μαγεία ενός τεράστιου μαζικού θεάματος, που παρακολουθεί όλος ο κόσμος. Προφανώς, δεν είμαστε όλοι ειδικοί του ποδοσφαίρου ώστε σε κάθε τελικό να ζητάμε τακτικές, κινήσεις μέσα στο γήπεδο, αλλαγές συστημάτων και διάφορα άλλα αμιγώς ποδοσφαιρικά, που έχουν αξία όμως για λίγους. Σε αυτο τον αγώνα, που βλέπει όλος ο πλανήτης, άλλα έχουν αξία: Το δράμα, το σασπένς, οι κεντρικοί πρωταγωνιστές. Κι από δαύτους ο τελικός είχε ένα σωρό.

Ε, μη κάνετε το "βαρύ πεπόνι" επειδή ο τελικός δεν ήταν του ποδοσφαιρικού τους γούστου. Αυτό μεταφράζεται δεν έπαιζε κάποια ομάδα που είτε λόγω ιστορίας, είτε λόγω φανέλας, είτε λόγω προσώπων, τη συμπαθούν. Δικαίωμά τους, φυσικα. Και δικαίωμα των άλλων, να χαίρονται για τη νικη σε ένα τελικό που έσπασε καρδιές, που θα μπορούσε να λήξει 3-1 ή 1-3 ανάλογα όπως το βλεπει κανείς το ποτήρι. Αν δηλαδή έμπαινε το γκολ του Γκριεζμάν, ή αν ευστοχούσε η Ρεάλ στα μοναδικά τετ-α-τετ μετά το 70 και πριν δεχθεί την ισοφάριση.

Είναι ωραίος ο τελικός γιατί την επομένη οι εφημερίδες της Βαρκελώνης κυκλοφόρησαν με τον ίδιο τίτλο "Pena Maxima", δηλαδή, "εσχάτη των ποινών" (λογπαίγνιο για την ήττα και του πως κρίθηκε ο αγώνας) και κεντρικη φωτογραφία των θλιμένων παικτών της Ατλέτικο. Η El Mundo Deportivo, φρόντισε να κρατήσει τα προσχήματα και έβαλε ... γραμματόσημο, τη φωτο της απονομής με τον Σέρχιο Ράμος να σηκώνει το Κύπελλο. Ανάλογη βέβαια συμπεριφορά θα επιδείκνυαν οι εφημερίδες της Μαδρίτης, σε αντίστοιχο θρίαμβο της Μπαρτσελόνα. Όχι, για να μη σας ταΐζει κουτόχορτο με τους "υπεράνω" Ισπανούς ο Θανάσης Κρεκούκιας και οι συν αυτώ!

Δεν θα υπερασπιστώ τον Πέπε, η γελοιότητα του δεν έχει όρια. Αλλά ... δεν είναι ο μόνος, ή ο πρώτος που κάνει θέατρο σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Υπάρχουν κι άλλοι, εξαιρετικοί κύριοι, ενδεχομένως μάλιστα και της ομάδας που οι κραυγάζοντας για τους θεατρινισμούς του Πέπε, υποστηρίζουν θερμά και θεωρούν ότι είναι μονίμως αδικημένη. Ιδού και η απόδειξη (ο Γκάρι Λίνεκερ δεν έχει ξαναδεί Πέπε στη ζωή του)

Αλλά πάνω στη μανία να αποδειχθεί ότι η Ρεάλ δεν άξιζε να πάρει το τρόπαιο, έπρεπε να βρεθεί και ο αποδιοπομπαίος τράγος. Οι Haters ξεσάλωσαν κατά του Όμπλακ, επειδή έφαγε όλα τα πέναλτι ... όρθιος. Εντάξει κι αυτός ο αθεόφοβος, δεν έπεσε, αλλά ξεχνάμε για ποιον μιλάμε μάλλον. Ο Σλοβένος ήταν αυτός που πήρε την Ατλέτικο από το χεράκι και την πήγε μέχρι τον τελικό. Εκτός αν μη την Μπαρτσελόνα στον επαναληπτικό όταν είχε γείρει το Κάμπ Νόου, άλλος ηταν ο τερματοφύλακας της μαδριλένικης ομάδας. Εκτός, αν το πέναλτι του Μίλερ στον ημιτελικό με την Μπάγερν, το έπιασε άλλος και όχι ο Ομπλακ. Ναι ο Ομπλακ, ναι το πέναλτι, ναι με εκτίναξη μάλιστα στην δεξιά γωνία:

Αμ ο Ρονάλντο; Κάνει ... σολάριουμ, βγάζει τα φρύδια του, έχει μακιγιάζ και άλλα συναφή, συνόδευαν την κριτική για την απόδοσή του. "Δεν ακούμπησε την μπάλα" είπαν σε όλο το παιχνίδι. Προφανώς περίμεναν από τον Πορτογάλο, που έπαιξε τραυματίας να κάνει σλάλομ και παράλληλα να βάλει και δυο-τρία γκολάκια. Το ότι έβαλε το τελευταίο πέναλτι, δεν τους λέει κάτι (γιατί το έφαγε όρθιος ο Όμπλακ). Όπως δεν τους λένε και τα 16 γκολ, φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ξέρω, ξέρω. Τα έβαλε στα ... μη σημαντικά παιχνίδια, γιατί στα κρίσιμα συνηθίζει να κάνει πεντικιούρ.

Και του χρόνου, με υγεία...για το 12ο (αφού δεν παίζει η Λίβερπουλ, κύριε Τριαντάφυλλε).