Ό,τι είδαμε στα φιλικά δεν ήταν ψέματα. Το προολυμπιακό τουρνουά ξεκίνησε με ιδανικό τρόπο για την Εθνική, με κατοστάρα, με τον Γιάννη σε φουλ κέφια και 32 πόντους σε κάτι λιγότερο από 20 λεπτά, πολύ καλά ποσοστά στα σουτ, ειδικά εκείνα των τριών πόντων (16/31), πολλές ασίστ (29), λίγα λάθη (8) και άκρατο ενθουσιασμό στην εξέδρα.

Η ελληνική ομάδα δεν έχει ακόμα εξασφαλίσει την πρόκριση της, αλλά είναι φανερό ότι το Παρίσι την εκστασιάζει και οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν ένα τεράστιο κίνητρο για όλους.

Το έχουμε πει. Σε αυτό το τουρνουά φαστ-τρακ δεν προλαβαίνεις να κάνεις προετοιμασία επιπέδου, απλά βάζεις τα πράγματα σε μια σειρά και προσπαθείς να εκμεταλλευτείς όλα τα όπλα που έχεις στη διάθεση σου. Ο κόουτς Σπανούλης δούλεψε το σχέδιο στο μυαλό του πριν δει τους διεθνείς στο παρκέ, είχε ξεκάθαρες ιδέες και όλα -προς το παρόν- μοιάζουν να δουλεύουν ρολόι.

Η έμφαση στην άμυνα είναι το πρώτο δεδομένο, κάτι που εξυπηρετεί η συνύπαρξη πολλών δυνατών (και ψηλών) αμυντικών, που κάνουν τη ζωή δύσκολη στον αντίπαλο. Όταν χρειάζεται κλείνουν οι διάδρομοι ασφυκτικά, η Εθνική μπορεί να φύγει στον αιφνιδιασμό και να βάλει εύκολα καλάθια. Ο Σπανούλης επιμένει ότι όλα ξεκινούν από την άμυνα, αφού έτσι θα αναπτύξει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα όλο το ταλέντο του.

Ο ομοσπονδιακός προπονητής, ωστόσο, έχει καταλήξει ακόμα και σε δυο-τρεις σημαντικές παραμέτρους, τις οποίες οι παίκτες αποδέχθηκαν και η ομάδα μοιάζει να παίζει λες και προετοιμάζεται εδώ και ένα μήνα κι όχι μόλις ένα δεκαήμερο.

Ξεκινάει το ματς με Καλάθη-Γουόκαπ σε πείσμα όσων πιστεύουν ότι οι δυο πόιντ-γκαρντ δεν χωράνε μαζί. Όχι μόνο χωράνε, αλλά μπορούν να διαπρέψουν κιόλας σαν δίδυμο. Φυσικά, δεν παίζουν συνέχεια μαζί. Μοιράζουν το χρόνο τους ανάλογα και η Εθνική εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις τρομερές ικανότητες του. Το είδαμε και με τους Δομινικάνους. Ο Καλάθης τελείωσε με νταμπλ νταμπλ (12 πόντοι, 11 ασίστ) μοιράζοντας την μπάλα μαεστρικά με πρώτη αποστολή να εκμεταλλευτεί τον Γιάννη, με τις συνεργασίες τους να είναι μοναδικές.

Ο Γουόκαπ, μπορεί να μην έδωσε ούτε μια τελική πάσα, φρόντισε ωστόσο να δώσει απίστευτες βοήθειες στην άμυνα αλλά και να πάρει όλα τα σουτ που του παραχώρησε η αντίπαλη άμυνα. τεέο'ωμπμτας το ματς με 17π, δεύτερος σκόρερ της ομάδας, πίσω από τον Αντετοκούνμπο...

Ο Γιάννης στο λόου ποστ...

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε μέχρι τώρα στην Εθνική, ο Σπανούλης ... πήρε την μπάλα από τα χέρια του Γιάννη. Η Ευρώπη και το FIBA Basketball δεν είναι ΝΒΑ για να κατεβάζει την μπάλα ο Greek Freak και να πέφτει σε παγίδες και τείχος δυο και τριών παικτών που τον περιμένουν στην αντίπαλη άμυνα. Η ύπαρξη των σπουδαίων πασέρ, όπως είναι ο Καλάθης και ο Γουόκαπ, είναι ένα ατού και για τον σούπερ-σταρ της ομάδας.

Ο Σπανούλης προτιμάει να παίρνει την μπάλα ο Γιάννης χαμηλά, είτε παίζοντας στο "4", όπως ξεκίνησε το ματς, είτε στο "5" θέση που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Αντετοκούνμπο είναι ασυναγώνιστος στο να παίζει με πλάτη στο καλάθι, έχει ένα ανεξάντλητο ρεπερτόριο κινήσεων, ευστοχεί εκτός ισορροπίας ή με περιστροφή και όλα όσα έχει δουλέψει τα τελευταία χρόνια στους Μπακς.

Φυσικά όταν δοθεί η ευκαιρία, από ένα κλέψιμο ή κόψιμο του, ανοίγει το γήπεδο με τον τρομερό διασκελισμό του φτάνοντας εύκολα στο καλάθι, ή κερδίζοντας το φάουλ. Κάπως έτσι, ο Γιάννης, είτε παίρνοντας τις πάσες του Καλάθη, είτε σκοράροντας στο ένας εναντίον ενός στο χαμηλό ποστ, τελείωσε το ματς με 32 πόντους, χωρίς να χάσει σουτ (10/10δ, 1/1 τρ) παίζοντας μόλις 18 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα...

Μοιάζει υπερβολικό, αλλά η αίσθηση μου είναι ότι για πρώτη φορά ο Αντετοκούνμπο δεν "καπελώνει" την ομάδα με τον τρόπο που αγωνίζεται, αλλά το τεράστιο μπασκετικό του ταλέντο, ξεδιπλώνεται μέσα από το συνολικό παιχνίδι της ομάδας και τις προσπάθειες των συμπαικτών του. Αν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο, το δούμε δηλαδή και στα επόμενα παιχνίδια, θα΄ναι ενδεχομένως το πιο σημαντικό επίτευγμα του νέου κόουτς.

Μη φοβάστε, σουτάρετε

Όπως φάνηκε και στα φιλικά, η Εθνική του Σπανούλη δεν φοβάται να σουτάρει. Ακόμα κι όταν αστοχεί, εφόσον το σουτ έχει προέλθει μέσα από τη φιλοσοφία του παιχνιδιού, ο προπονητής χειροκροτεί. Ο Αντετοκούνμπο, από την πλευρά του, ξέρει καλά πλέον ότι όταν έρχεται πάνω του διπλή παγίδα, πρέπει να πασάρει.

Οι διεθνείς είχαν και αυτή τη φορά πάνω από 50% στα τρίποντα, ο αριθμός των οποίων ήταν ίδιος με εκείνον στα δίποντα (31). Δοκίμασαν άπαντες από τα 6.75μ. Οι έντεκα από τους δώδεκα. Μόνο ο Μωραΐτης δεν πρόλαβε, καθώς μπήκε στο τελευταίο τετράλεπτο και δεν του δόθηκε η ευκαιρία.

Η εντολή, πάντως, είναι προφανής. "Σουτάρετε, μη φοβάστε..." και όπως φάνηκε στα φιλικά, έτσι και στο πρώτο επίσημο, η Ελλάδα που υπέφερε στο μακρινό σουτ, μοιάζει να το έχει μετατρέψει σε μεγάλο επιθετικό της όπλο. Θα περιμένουμε και τα πιο δύσκολα ματς που έρχονται για να επιβεβαιωθεί μια ριζική μεταστροφή, αν και είναι γνωστό ότι το με την ευστοχία δεν υπογράφει κανείς ... σύμβαση.

Λεπτές ισορροπίες, καλή ψυχολογία

Η δομή του προολυμπιακού τουρνουά και οι λεπτές ισορροπίες που υπάρχουν από αγώνα σε αγώνα δεν συνιστούν άκρατη αισιοδοξία. Όχι ότι η Εθνική θα κινδυνεύσει με την Αίγυπτο στον δεύτερο αγώνα της, αλλά θα χρειαστεί να είναι απόλυτα σοβαρή, ιδιαίτερα το σαββατοκύριακο, είτε με τη Σλοβενία (ή τη Νέα Ζηλανδία), είτε με την Κροατία, την οποία πιθανότατα θα αντιμετωπίσει στον τελικό.

Η νίκη των Νεοζηλανδών είναι ένα καμπανάκι για όλους, ακόμα και εκείνους που στη θεωρία δεν επηρεάζονται άμεσα. Από την άλλη είναι φανερό ότι στην Εθνική υπάρχει καλό κλίμα και ψυχολογία νίκης. Παίζοντας στην έδρα της, έχοντας τον κόσμο στο πλευρό της και διασκεδάζοντας πάνω στο παρκέ, το εισιτήριο για μια βόλτα στον Σηκουάνα, όπου θα γίνει φέτος η παρέλαση της τελετής έναρξης, δεν θα της ξεφύγει!