Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κέρδισε την πρώτη τεράστια πρόκληση της καριέρας του. Έφτασε με τους Μιλγουόκι Μπακς στην κατάκτηση του ΝΒΑ και σκέφτεται ήδη τα επόμενα μεγάλα στοιχήματα. Ένα είναι σίγουρα το επόμενο πρωτάθλημα με τα "ελάφια", ειδικά στην ερχόμενη σεζόν, όπου όλοι θα θέλουν να κερδίσουν την ομάδα του. Τον ίδιο, δηλαδή, και τους υπόλοιπους πρωταθλητές. Και ένα άλλο, εξίσου μεγάλο και ανοιχτό, έχει να κάνει με μια επιτυχία της Εθνικής Ομάδας.

Το είπε στην συνέντευξη του, όταν έφτασε (μαζί με τον Θανάση, το τρόπαιο του ΝΒΑ και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη των τελικών). Το όνειρό του να πετύχει κάτι καλό με την Εθνική παραμένει ζωντανό και ο ίδιος θα δηλώνει πάντοτε παρών, όποτε και όταν καλείται να ενισχύσει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Οραματίστηκε ένα τίτλο με τους Μπακς και τον κέρδισε. Προφανώς έχει κάθε λόγο να σκέφτεται κάτι ανάλογο με την Εθνική Ελλάδος, με την οποία ως τώρα έχει γνωρίσει απογοητεύσεις. Αλλά ο Γιάννης δεν είναι από τους ανθρώπους που στην πρώτη αναποδιά τα παρατάνε. Η ίδια του η ζωή αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.

Υπό κανονικές συνθήκες, έχοντας μαζί μας τον κορυφαίο παίκτη του ΝΒΑ (δυο σεζόν MVP της κανονικής περιόδου, μια φορά των τελικών) θα έπρεπε να του κάνουμε τεμενάδες και ουσιαστικά να στήνουμε μια Εθνική Ομάδα, για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αξιοποίηση των τρομερών προσόντων του. Ναι, δεν του είναι εύκολο να προσαρμόζεται στα δεδομένα του FIBA Basketball, το παραδέχθηκε και ο ίδιος το 2019 μετά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνας, ας προσπαθούσαμε, ωστόσο, άπαντες να τον διευκολύνουμε.

Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό μπάσκετ όσο θαυμάζει και χειροκροτεί τον Γιάννη, άλλο τόσο τον αντιμετωπίζει αμήχανα όταν φοράει τα γαλανόλευκα και γίνεται κομμάτι της ομάδας. Εδώ άρχισε να παίζει μπάσκετ, όμως επαγγελματίας του ΝΒΑ και υπερμεγέθης αστέρας έγινε μέσα στο εργοστάσιο των Μπακς, όπου βλέποντας χρόνια μπροστά, κινητοποίησαν σταδιακά ολόκληρο το μηχανισμό τους για λογαριασμό του Greek Freak.

Την ίδια ώρα εμείς αναρωτιόμασταν αν η Εθνική πρέπει να ακολουθήσει τον Γιάννη, ή το αντίθετο. Να προσαρμοστεί αυτός στις δεδομένες συνθήκες της ομάδας μας, με δεδομένη άλλωστε την παρουσία σπουδαίων εγχώριων παικτών, αλλά και μια βασική φιλοσοφία για το παιχνίδι που υπάρχει στην Ελλάδα. Δεν ήταν τελείως παράλογο το σκεπτικό, θα μου επιτραπεί ωστόσο να το χαρακτηρίσω κοντόφθαλμο και χωρίς όραμα.

Με το τελευταίο μετάλλιο να έχει έρθει το 2009 στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας, η Εθνική Ομάδα εγκλωβίστηκε, όπως συνήθως συμβαίνει, στα στερεότυπα της ... επόμενης επιτυχίας, που δεν ήρθε ποτέ. Η εμφάνιση του Αντετοκούνμπο, έμοιαζε με ένα δώρο, που ο καλός Θεός του μπάσκετ στην Ελλάδα μας κάνει ενίοτε, για να κρατάει χρόνια η κολόνια.

Τι κάναμε στο παρελθόν

Διδάσκει το παρελθόν; Σίγουρα. Αν "διαβάσουμε" το πως χτίστηκαν οι δυο μεγάλες φουρνιές της Εθνικής Ομάδας, εκείνη του 1987 και η άλλη του 2005, θα θυμηθούμε (και θα μάθουμε) ότι χρειάστηκαν βαθιές τομές και προσαρμογές σε ένα πλάνο, που ο εκάστοτε προπονητής (πρώτα ο αείμνηστος Κώστας Πολίτης, στη συνέχεια ο Παναγιώτης Γιαννάκης) εκπόνησε σε συνεργασία με την ομοσπονδία (όταν αυτή λειτουργούσε ακόμα).

Έγιναν και τις δυο φορές βαθιές τομές και προσαρμογές σε ένα βασικό σχεδιασμό. Το 87, ήμασταν η ομάδα του Γκάλη, ενός χαρισματικού σκόρερ που μπορούσε με το τζάμπολ να έχει εγγυημένους 35-40 πόντους. Ο αθλητικός εγωισμός του Γιαννάκη ήταν τεράστιος, όμως ο Πολίτης έπεισε τον αρχηγό ότι έπρεπε να κάνει ένα βήμα πίσω και αντί να ζητάει να ... δίνει την μπάλα. Ήταν και τέτοιος παίκτης ο "δράκος", που συνειδητοποίησε ότι και το δικό του μέλλον θα ήταν λαμπρότερο, παίζοντας με βασική προτεραιότητα την αξιοποίηση του Γκάλη.

Το "κλειδί" σύμφωνα με τον Πολίτη, μετά την επιστροφή του Φασούλα από την Αμερική, ήταν η χρησιμοποίηση του Φάνη Χριστοδούλου στο "3" και η καθιέρωσή του, μέσω της Εθνικής Ομάδας σε παίκτη τεράστιου βεληνεκούς, που εκτός των άλλων είχε και αυτός την ικανότητα να προσαρμόζεται στις ανάγκες πρώτα της ομάδας και ύστερα του μπασκετικού του "εγώ". Το ταλέντο των συμπαικτών του Νικ, αναδείχθηκε σε όλο του το μεγαλείο όταν ο Γκάλης αποσύρθηκε από την ομάδα και η Εθνική, μαζί με την προσθήκη των νεότερων διεθνών, παρέμεινε σε σταθερή τροχιά μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996.

Ανάλογες τομές έκανε και ο Γιαννάκης στη δεύτερη θητεία του, από το καλοκαίρι του 2004, όταν ανέλαβε ξανά τις τύχες της Εθνικής. Ο προπονητής πλέον "δράκος", είδε ότι έχει στα χέρια του μια τετράδα κορυφαίων περιφερειακών (Παπαλουκάς, Ζήσης, Διαμαντίδης, Σπανούλης) και αποφάσισε να στηρίξει την ομάδα σε αυτή την ιδανική συνύπαρξη. Γύρω απ' αυτή την τετράδα χτίστηκε όλη η ομάδα, που θριάμβευσε στη διετία 2005-06 και θα μπορούσε να μείνει ενεργή και μετά το 2009.

Τρεις σερί διοργανώσεις μπροστά μας

Αυτή τη φορά δεν έχουμε τον Γκάλη, ή τους τέσσερις σουπερ-σταρ στην περιφέρεια. Ο Θεός του μπάσκετ μας έστειλε τον Γιάννη. Πάνω σε αυτόν είναι λογικό να στηρίξουμε όλη την προσπάθεια για να φτάσει ξανά η Εθνική σε υψηλές στροφές και διακρίσεις. Ναι, το ξέρουμε δεν έχουμε τον Αντετοκούνμπο διαθέσιμο όλο το χρόνο, η φαεινή ιδέα της FIBA να ξαναβάλει προκριματικούς αγώνες για τις μεγάλες διοργανώσεις στερεί την παρουσία των καλύτερων παικτών κάθε ομάδας, ναι άλλοι παλεύουν τον χειμώνα, άλλοι παίζουν το καλοκαίρι, σε συνεργασία, ωστόσο, με τον ίδιο τον Γιάννη πρέπει να διαλέξουμε το δρόμο.

Μόνο έτσι είναι πιθανό να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο την παρουσία του καλύτερου παίκτη του κόσμου στην δική μας ομάδας. Μπροστά μας (και μπροστά του) βρίσκονται τρεις συν μία συνεχόμενες διοργανώσεις

✐ Το Ευρωμπάσκετ του 2022 (1-18/9, στην πρώτη φάση η Ελλάδα θα παίξει στην Ιταλία και εκτός της οικοδέσποινας θα αντιμετωπίσει ακόμη Κροατία, Ουκρανία, Μ. Βρετανία, Εσθονία. Αν είναι μέσα στους τέσσερις πρώτους συνεχίζει στην τελική φάση, με νοκ-άουτ παιχνίδια, που θα φιλοξενηθούν στο Βερολίνο).

✎ Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023 (25/8-10/9 σε Ινδονησία, Ιαπωνία και Φιλιππίνες οι οποίες θα φιλοξενήσουν την τελική φάση, στις 31 Αυγούστου γίνεται η κλήρωση των προκριματικών στην Ευρώπη, με την Εθνική να βρίσκεται στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας μαζί με Ιταλία, Λιθουανία και Γερμανία τις οποίες και αποφεύγει).

✏ Και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι το 2024 (26/7-11/8, νωρίτερα θα γίνουν και τα προολυμπιακά τουρνουά, εκτός αν η Εθνική έχει εξασφαλίσει την πρόκρισή της, μέσω του Παγκοσμίου Κυπέλλου)

Προφανώς με τα τωρινά δεδομένα στην ομοσπονδία, όπου γίνονται μνημειώδεις γκάφες ακόμη και στην κλήρωση του Κυπέλλου Ελλάδος η λέξη προγραμματισμός, ή όποια σκέψη για διαρκή επαφή με τον Γιάννη, μοιάζουν με ... όνειρα θερινής νυκτός. Λέμε όμως ότι κάποια στιγμή τα πράγματα θα αλλάξουν στην ΕΟΚ, μια νέα διοίκηση, σαφώς πιο ευέλικτη και προσαρμοσμένη στην εποχή μας, θα προκύψει.

Η προτεραιότητά της, για την Εθνική Ομάδα πρέπει να έχει σαν βασικό άξονα τον άνθρωπο που πήγε στην Ακρόπολη τα βαρύτιμα τρόπαια του από το ΝΒΑ για να διαφημίσει την Ελλάδα, αλλά και να τη βοηθήσει παντού και με όποιον τρόπο μπορεί, όπως απέδειξε με τις ενέργειες του για τους πυρόπληκτους.

Με αυτόν επικεφαλής και φυσικά έναν κόουτς που θα μπορέσει να σχεδιάσει ξανά το μέλλον, η Εθνική Ομάδα είναι σε θέση να ξαναβρεί τον δρόμο προς την κορυφή. Ο Αντετοκούνμπο τον ξέρει βήμα προς βήμα, άλλωστε...