Δεν σκότωσε κάνα θηρίο, κερδίζοντας το πρώτο της φιλικό εν όψει Προολυμπιακού τουρνουά, η Εθνική μπάσκετ, αν και η Πολωνία είναι μια καλά δουλεμένη, εδώ και αρκετά χρόνια, ομάδα που μη ξεχνάμε ότι στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ έπαιξε στον μικρό τελικό. Καλά δουλεύεται, ωστόσο, και το δικό μας εθνικό συγκρότημα, έστω κι αν ο χρόνος προετοιμασίας του είναι περιορισμένος.

Είναι όλα τόσο γρήγορα αυτό το καλοκαίρι. Ψεκάζεις, σκουπίζεις και τελειώνεις στα προολυμπιακά, ώστε 20 μέρες μετά να βρίσκεσαι στη φαντασμαγορική παρέλαση των Ολυμπιακών Αγώνων μέσα στον Σηκουάνα.

Το ματωμένο πρόσωπο και η φανέλα του Γιώργου Παπαγιάννη ήταν ενδεχομένως ό,τι θα ήθελε να κρατήσει σαν συμπέρασμα από αυτή την πρώτη εμφάνιση ο Βασίλης Σπανούλης. Είναι ένα ζητούμενο -ειδικά σε περίεργες μέρες όπως οι τελευταίες- η αυταπάρνηση για την Εθνική, που για χρόνια ήταν σήμα κατατεθέν των παικτών και ένα από τα συστατικά των επιτυχιών της γαλανόλευκης.

Προφανώς δεν θέλει ο Σπανούλης να ... τραυματίζονται κάθε φορά οι καλύτεροι του παίκτες, όπως συνέβη με τον Παπαγιάννη, που μέχρι να δεχθεί το σκληρό μαρκάρισμα του Μπαλτσερόφσκι είχε κυριαρχήσει μέσα (αλλά και έξω) από το καλάθι, δείχνοντας ανανεωμένος και αρκετά δυνατός σε σχέση με το περσινό καλοκαίρι της ταλαιπωρίας από τον σοβαρό τραυματισμό του.

Γουστάρει όμως, ο ομοσπονδιακός προπονητής, να βλέπει τους διεθνείς να πέφτουν στο παρκέ, διεκδικώντας την μπάλα, να βάζουν χέρια και κορμιά και αν χρειαστεί να ματώνουν κιόλας.

Σε ένα βράδυ έτσι κι αλλιώς επιθετικής ανισορροπίας, καθώς η Εθνική σούταρε .... 41 τρίποντα (και μόλις 19 δίποντα), ο Σπανούλης μπορεί να σημειώσει στο μπλοκάκι του, εκτός από τη διάθεση και τη θέληση όλων όσων χρησιμοποίησε και:

• Τη συνολικά καλή άμυνα της ομάδας, με εξαίρεση το ιδανικό ξεκίνημα της Πολωνίας. Από το τελείωμα της πρώτης περιόδου και μετά, το ελληνικό συγκρότημα πίεσε καλά την μπάλα (10 κλεψίματα η Ελλάδα, 17 λάθη οι Πολωνοί) και δέχθηκε σε τριάντα λεπτά 43π, έναντι 27 που είχε γράψει το κοντέρ στο πρώτο δεκάλεπτο.
• Την εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας (26 ασίστ) που έβγαλε πολλά ελεύθερα σουτ. Ο συσχετισμός ασίστ-λαθών (16) έχει θετικό ισοζύγιο και είναι ένα πρώτο δείγμα θετικό για την ομάδα.

Δυο σπάνιοι κουμανταδόροι

Η Ελλάδα έχει την τύχη να κουμαντάρεται από δυο σπάνιους πόιντ-γκαρντ, που θα μοιράζονται το χρόνο στον "άσο", ενίοτε μπορεί να παίζουν και στην ίδια πεντάδα. Ο Νικ Καλάθης και ο Τόμας Γουόκαπ, έδειξαν από την πρώτη τους κοινή εμφάνιση πόσο πολύ μπορεί να βασιστεί στα χέρια και τις εμπνεύσεις τους η ομάδα.

Μαζί έδωσαν 11 ασίστ, πέτυχαν 15π και πήραν 6 ριμπάουντ. Ένα ... σχεδόν τριπλ-νταμπλ από δυο πολύ καλούς αμυντικούς και κυρίως με άριστη αίσθηση των χώρων του γηπέδου και αξιοποίηση των υπόλοιπων παικτών.

Θα' ναι ωραίο να δούμε τις συνεργασίες τους και με το Γιάννη Αντετοκούνμπο, ειδικά με την ικανότητα που διαθέτουν για πάσες ενός γηπέδου.

Προς το παρόν πήραμε μια γεύση για τη δύναμη της Εθνικής στη θέση του πόιντ-γκαρντ, από δυο πολύ έμπειρους και κυρίαρχους στο υψηλότερο επίπεδο.

Οι Βασίληδες και το χέρι τους

Ο Παπαγιάννης ήταν αυτός που ξεκόλλησε την ομάδα από τους 5π στο ξεκίνημα του ματς με δυο συνεχόμενα τρίποντα, στοιχείο βέβαια που ο Έλληνας σέντερ έχει βάλει στο παιχνίδι του εδώ και καιρό, άρα οφείλει και πρέπει να το εκμεταλλευτεί και η Εθνική Ομάδα.

Ο Μπιγκ Πάπα, έβγαλε και ένα πολύ ωραίο play που σχεδίασε ο Σπανούλης, το οποίο κατέληξε σε άλει ουπ κάρφωμα από την πάσα του Γουόκαπ, οι δυο Βασίληδες, ωστόσο, και το ... καυτό τους χέρι, βοήθησαν για να εδραιώσει η ομάδα την κυριαρχία της απέναντι σε μια πολύ σκληρή και μαχητική ομάδα.

Πρώτα μίλησε ο Χαραλαμπόπουλος, που προέρχεται από μια καλή σεζόν στην Ιταλία με τη Ρέτζιο Εμίλια, αστόχησε μεν στο πρώτο του σουτ, έβαλε όμως τα επόμενα (τρία) τρίποντα και έδειξε ότι μπορεί να ενσωματωθεί σε ένα σύνολο, που κινεί καλά την μπάλα και είναι δεδομένο ότι θα ψάξει στις γωνίες, παίκτες σαν αυτόν, έτοιμους να ευστοχήσουν.

Μετά ήρθε ο Τολιόπουλος. Ελλείψει του Κώστα Σλούκα, ο άσος του Άρη θα πάρει περισσότερες ευκαιρίες και χρόνο. Έτσι κι αλλιώς παραμένει ένας ... θρασύς σκόρερ από μακριά, κουβαλώντας ωστόσο στις πλάτες του τις μεγάλες στιγμές στις οποίες πρωταγωνίστησε φέτος, μπορεί να βοηθήσει επί της ουσίας και την Εθνική.

Αμφότεροι τελείωσαν με διψήφιο αριθμό πόντων και συνολικά 6/12 τρ. Ο Χαραλαμπόπουλος είχε 11 (3/4), ο Τολιόπουλος 12 (3/8).

Ο Σπανούλης είδε και τους υπόλοιπους να προσφέρουν μικρές ή μεγάλες βοήθειες, έψαξε να βρει ένα πεντάρι όταν βγήκε νοκ-άουτ ο Παπαγιάννης (περισσότερο ο Μήτογλου, λιγότερο ο Κουζέλογλου) και περιμένει, βέβαια, πως και πως την προσθήκη του Γιάννη αλλά και του Κώστα Αντετοκούνμπο (να υπάρχει και ένας ... κανονικός δεύτερος σέντερ) αλλά και του πολύπειρου Παπανικολάου.

Είναι σε καλό δρόμο η Εθνική; Είπαμε, όλα εξελίσσονται (και θα εξελιχθούν) τόσο γρήγορα, οπότε δεν μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά. Επειδή, όμως, σε αυτή τη χρονική στιγμή μετράνε οι νίκες, καλό είναι -όπως είπε και ο Σπανούλης- να μάθει να κερδίζει η ομάδα, όπως δηλαδή έκανε στον πρώτο της φιλικό αγώνα.

Μια ωραία ατμόσφαιρα

Τι άλλο να κρατήσουμε; Σίγουρα την ωραία ατμόσφαιρα. Μετά από τους ψυχοβγαλτικούς (και γεμάτους ένταση τελικούς των πλέι-οφ) είδαμε, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, μια ... κανονική ατμόσφαιρα σε γήπεδο μπάσκετ. Πάνω από έξι χλιάδες (ίσως και περισσότεροι) βρέθηκαν στην ιστορική έδρα της Εθνικής (με τον σύγχρονο φωτισμό που τοποθετήθηκε γίνεται πολύ πιο ωραίο).

Πολλές οικογένειες, παιδιά που ζητούσαν ένα αυτόγραφο, με δίψα για να δουν μια ωραία φάση, αλλά και συνολικά την Εθνική Ομάδα. Σα να είχαμε διακτινιστεί όλοι μαζί μετά από την ασφυκτική τοξικότητα των τελικών σε ένα κανονικό, ανθρώπινο,περιβάλλον!

Α, δρόσισε και λίγο στο ΣΕΦ, με τις συνθήκες πλέον να είναι πιο υποφερτές από την ... κόλαση του τέταρτου τελικού, όπου ένιωθες ότι έβλεπες μπάσκετ μέσα σε σάουνα...