Η Μονακό δεν έχει κόσμο, έχει όμως χρήμα και καλή ομάδα

Από τη Φενέρ που του έβγαλε το λάδι στη Μονακό από την οποία δεινοπάθησε πέρσι και φέτος ηττήθηκε δυο φορές. Οι Μονεγάσκοι επιβεβαίωσαν την αίσθηση ότι είχαν -έστω και στις λεπτομέρειες- λίγο καλύτερη ομάδα από τη Μακάμπι και προκρίθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στο φάιναλ-φορ. Δεν εκπροσωπούν ακριβώς τη Γαλλία (γιατί το Πριγκιπάτο του Αλβέρτου είναι ανεξάρτητο κράτος) έρχονται όμως από το γαλλικό πρωτάθλημα, το οποίο επιστρέφει δριμύτερο στο κορυφαίο μπασκετικό ραντεβού της Ευρώπης.

Στις 18:00 της μεθεπόμενης Παρασκευής, ο Μουσταφά Φαλ θα διεκδικήσει το τζάμπολ από τον Ντονάντας Μοντεϊγιούνας και ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να διεκδικήσει την είσοδό του στον τελικό για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια.

Απέναντι στον Ολυμπιακό θα βρεθεί μια σπουδαία ομάδα, που χτίζεται όπως οι "ερυθρόλευκοι" τα τελευταία δυο-τρία χρόνια, όχι ακριβώς με την ίδια φιλοσοφία και στρατηγική, με ανάλογα ωστόσο αποτελέσματα.

Οι δυο ιδιοκτήτες της Μονακό, μια ιδιότυπη όσο και πρωτότυπη συμμαχία επιχειρηματιών, καθώς τα ηνία της ομάδας κρατάνε ο Ουκρανός Σεργκέι Βλαντιμίρ Ντιαντέτσκο και ο Ρώσος Αλεξέι Φεντόρισεφ. Ο πόλεμος μπορεί να έχει χωρίς τις πατρίδες τους, οι δυο πάμπλουτοι (και αρκετά αμφιλεγόμενοι) ολιγάρχες από την πρώην Σ.Ένωση δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάθονται δίπλα-δίπλα και να συνδιοικούν το κλαμπ.

Το πως έγιναν αμφότεροι αφεντικά της Μονακό το' χαμε γράψει πέρσι όταν η ομάδα τους άρχισε να ακούγεται ολοένα και πιο έντονα. Η "Roca" όπως είναι το παρατσούκλι της έμπαινε σφήνα μέσα στα μεγάλα ονόματα, φτάνοντας μέχρι τα πλέι-οφ, όπου πολέμησε με πάθος να αποκλείσει τον Ολυμπιακό, χάνοντας σε πέμπτο αγώνα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Ντιαντέτσκο και Φεντόρισεφ είχαν επενδύσει σχεδόν δεκαπέντε εκατομμύρια, δίνοντας μια περιουσία στον Μάικ Τζέιμς, που αφήνοντας το ΝΒΑ αποφάσισε να φορέσει τη φανέλα της πλούσιας μεν, πλην όμως "άγραφης" Μονακό.

Μπορεί στο τέλος της χρονιάς να έχασε τον τίτλο στην γαλλική PRO A από τη Βιλερμπάν, παίρνοντας όμως από την ASVEL τον Έλι Οκόμπο και τον Τζόρνταν Λόιντ από τη Ζενίτ, ήταν φανερό ότι έριχνε μια κοφτερή ματιά στο άμεσο μέλλον της. Στη φετινή σεζόν.

Η Μονακό δεν είχε έρθει στην Ευρωλίγκα σαν κομήτης, αλλά ως μια ομάδα που θα έμενε στην κορυφή και θα διεκδικούσε κάτι καλύτερο από την προηγούμενη χρονιά. Με τον ίδιο προπονητή, τον απαιτητικό και ευερέθιστο αρκετές φορές, Σάσα Ομπράντοβιτς και ένα ρόστερ ακόμα πιο ακριβό, έστω κι αν αποχώρησε ο Ντουέιν Μπέικον.

Πολύ σταθερή και καλύτερη

Κάπως έτσι οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού στο φάιναλ-φορ έδειξαν μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα και ήταν σχεδόν όλη τη χρονιά πρώτα μέσα στην πρώτη οκτάδα και εν συνεχεία στην πρώτη τετράδα.

Η Μονακό εκμεταλλεύτηκε πρώτη και καλύτερη το ολέθριο φίνις της Φενέρ στην κανονική περίοδο. Απέφυγε τις γκέλες και ολοκλήρωσε με ρεκόρ 21-13, που της έδωσε την τέταρτη θέση και το αβαντάζ έδρας απέναντι στη Μακάμπι η οποία σκαρφάλωσε ξαφνικά στην 5η θέση με ένα δικό της σπουδαίο τελείωμα στην κανονική περίοδο.

Μπορεί οι Ισραηλινοί να ξεκίνησαν τη σειρά με ένα εντυπωσιακό μπρέικ, όμως η Μονακό κρατήθηκε όρθια ισοφάρισε στο γήπεδό της και χτύπησε στο Τελ Αβίβ, παίρνοντας το αβαντάζ πίσω. Μπορεί η Μακάμπι να τη διέλυσε στο τέταρτο ματς, οι Μονεγάσκοι ωστόσο ήξεραν ότι είχαν πετύχει τον στόχο τους, κράτησαν όλες τις δυνάμεις τους για το πέμπτο και τελευταίο ματς.

Σε αυτή την 100% αμερικάνικη μονομαχία (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο το ματς θύμιζε περισσότερο πλέι-οφ του ΝΒΑ) είδαμε όλες τις πλευρές της Μονακό. Η ομάδα του Μάικ Τζέιμς στο πρώτο ημίχρονο με τον Natural 5 να σκοράρει 21 πόντους και να μοιράζει 5 ασίστ, η ομάδα του Οκόμπο και κυρίως του Λόιντ στο δεύτερο μέρος, όταν ο Τζέιμς ... έπαθε αφλογιστία (μηδέν πόντους) αλλά η Μονακό κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που ήθελε και της έβαλε, εν τέλει, η Μακάμπι.

Όπως συνηθίζει η Μονακό έβγαλε και ένα κρυφό άσο από το μανίκι του Ομπράντοβιτς (ο Μονέκε ήταν ο φετινός... Μακουντού) και πήρε δίκαια το εισιτήριο για το Κάουνας.

Η Μονακό θα αντιμετωπίσει την ομάδα που νίκησε δυο φορές στην κανονική περίοδο. Πράγματι ο Ολυμπιακός ηττήθηκε τόσο στο ΣΕΦ (81-76) όσο και στο Πριγκιπάτο (64-60) με την περιφέρεια της Μονακό να δείχνει πολύ δυναμική απέναντι στο παιχνίδι που ήθελε να επιβάλλει η "ερυθρόλευκη" ομάδα.

Προφανώς ό,τι έγινε στην κανονική περίοδο δεν σημαίνει ότι θα επαναληφθεί και στον ημιτελικό του φάιναλ-φορ, όπου η Μονακό είναι πρωτάρα που όσο να' ναι επηρεάζει κυρίως τους παίκτες που εμφανίζονται για πρώτη φορά. Όλοι είναι ρούκι. Από τον κόουτς Ομπράντοβιτς, μέχρι τον Μάικ Τζέιμς, που έψαχνε αυτή τη διάκριση από την εποχή που έπαιζε στη Μπασκόνια και αργότερα στον Παναθηναϊκό.

Κανονικά θα έπρεπε να το πετύχει με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αλλά τη μια ο κορωνοϊός και την άλλη η διαμάχη του με τον Δημήτρη Ιτούδη και την διοίκηση της ρωσικής ομάδας τον κράτησαν μακριά. Ο ιδιόρρυθμος και συγκρουσιακός Μάικ (σε όλες τις ομάδες του δεν έχει αποφύγει τις κόντρες) θα ηγηθεί σίγουρα της προσπάθειας της Μονακό αλλά δεν είναι μόνος του.

Ο Ολυμπιακός ξέρει ότι πρέπει να είναι πολύ σοβαρός, πολύ προσεχτικός και σίγουρα πολύ ανταγωνιστικός απέναντι σε ένα συγκρότημα που είναι πλήρες, έχει καλό προπονητή και σίγουρα πολλές φιλοδοξίες. Σε σχέση με τη Μακάμπι, που θα μπορούσε να είναι αντίπαλός του; Δεν έχει το εκτόπισμα και το ειδικό βάρος του ονόματος που έχει η ισραηλινή ομάδα και σίγουρα τον κόσμο τον οποίο θα ... κουβαλούσε στο Κάουνας.

Φοβού τους γέροντες!

Λίγο αργότερα η Ρεάλ έκανε υπέγραφε ένα ακόμα μπασκετικό έπος. Οι τρεις ... γέροντες της βασίλισσας, Σέρχιο Ροντρίγκεθ, Σέρχιο Γιουλ και Ρούντι Φερνάντεθ, σάλπισαν μια τρομερή αντεπίθεση μετά το 29, ξυπνώντας όλη την υπόλοιπη παρέα και οδηγώντας την σε ένα σπουδαίο επίτευγμα.

Από το 0-2 που σχεδόν την είχε καταδικάσει απέναντι στην Παρτίζαν, έκανε τρεις σερί νίκες, παίρνοντας μια ιστορική πρόκριση. Ναι, μεσολάβησε το βρώμικο φάουλ του Γιουλ στο Game 2, αλλά το ξύλο το ... έπαιξαν όλοι και όχι μόνο οι παίκτες της Ρεάλ. Μια πολύ μεγάλη νίκη στο οποίο έβαλε την υπογραφή του και ο Μάριο Χεζόνια, αλλά και σημειώθηκε με πολύ σημαντικές ελλείψεις.

Η Παρτιζάν έμοιαζε ασυγκράτητη και ακολουθούσε φουλ ρυθμούς για σχεδόν τρία δεκάλεπτα. Στο τέλος, όμως, μίλησε η τεράστια εμπειρία των γερόντων της Ρεάλ, το ύψος του Ταβάρες και ο άγραφος νόμος των πλέι-οφ της EuroLeague που λέει ότι όταν φτάνουμε σε πέμπτο αγώνα ο γηπεδούχος δεν χάνει ποτέ. Το σκορ έγινε πλέον 18-0!