Η πτώση μιας βασίλισσας

Πριν από εννιά χρόνια η ΑΕΚ κατακτούσε το πρωτάθλημα της Α1, νικώντας στον πέμπτο τελικό του 2002, τον Ολυμπιακό με 79-70. Μια επική ανατροπή, μετά από το 2-0 του Ολυμπιακού, ολοκληρωνόταν στο ΟΑΚΑ μπροστά σε 18.000 παραλληρούντες οπαδούς της "Ένωσης" που πανηγύριζαν ξανά ένα πρωτάθλημα στο μπάσκετ μετά από τριάντα χρόνια!

Κανείς δεν πίστευε τότε, πως μια ομάδα που είχε στις τάξεις της ορισμένους από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες της τότε νέας γενιάς του ελληνικού μπάσκετ, σχεδόν μια δεκαετία αργότερα θα υποβιβαζόταν στην Α2...

Μια ομάδα που είχε, ήδη, κατακτήσει 2 Κύπελλα Ελλάδας και ένα ευρωπαϊκό (Σαπόρτα), έμοιαζε να έχει μια τεράστια δυναμική, με εξαιρετικό υλικό, σπουδαίους προπονητές (Ιωαννίδης, Ίβκοβιτς, Σάκοτα) και έναν επιχειρηματία μεγάλου βεληνεκούς, όπως ο Γιάννης Φιλίππου, στο τιμόνι της ΚΑΕ.

Έχοντας περάσει από ένα σωρό περιπέτειες, η άλλοτε "βασίλισσα" έμοιαζε να έχει βρει τον δρόμο της. Μόνο, που τα φαινόμενα ...απατούσαν και απατούν.

Εκείνη τη χρονιά, που η ΑΕΚ πήρε τον τίτλο, λίγο έλειψε να διαλυθεί εκ των έσω, καθώς μετά το 2-0 του Ολυμπιακού εφημερίδα που υποτίθεται ότι εξέφραζε το "ΑΕΚτζίδικο" φρόνημα, είχε φωτογραφίσει τον Μιχάλη Κακιούζη ως υπαίτιο των δυο χαμένων αγώνων.

Το ξέσπασμα του πρώην αρχηγού, μετά το 3-2 έμεινε στην ιστορία. Κι ήταν -ίσως- μια απόδειξη ότι η μπασκετική ΑΕΚ κατάφερε να ...φάει όλα τα παιδιά της. Από εκείνη την ομάδα, ο μοναδικός που έζησε το δράμα του υποβιβασμού στην Α2 ήταν ο Δήμος Ντικούδης, ο οποίος φέτος επέστρεψε στην "Ένωση" για να βοηθήσει όσο μπορεί.

Αλλά όπως όλοι κι αυτός είχε πάρει γρήγορα τον δρόμο του αποχωρισμού. Κανείς δεν στέριωσε. Ούτε καν ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ, που άκουγε τα χίλια μύρια από την πολύ δύσκολη εξέδρα της ΑΕΚ, μέχρι που τα βρόντηξε και δεν ξαναπάτησε στο γήπεδο.

Ο Φιλίππου, βέβαια, δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το κατάντημα της ΑΕΚ. Ναι, εντάξει, ενδεχομένως να μην εκτιμήθηκε ποτέ η συνεισφορά του στην πραγματική αναγέννηση του κιτρινόμαυρου μπάσκετ, καθώς η "Ένωση" έπαιξε μέχρι και σε τελικό Ευρωλίγκας (το 1998) ωστόσο και η δική του συμπεριφορά, από ένα σημείο και μετά ήταν ...χειρότερη.

Αν και επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι παραχωρεί τις μετοχές του με ένα ευρώ, τις κρατάει ερμητικά κλειστά στο συρτάρι του. Όσοι ανέλαβαν στη συνέχεια να διαχειριστούν τις τύχες της ομάδας, μπορεί να ...έσπρωχναν την ομάδα ολοένα και περισσότερο προς την φετινή της κατάληξη, ο κ.Φιλίππου, ωστόσο, θα μπορούσε κάλλιστα να είχε "ξεφορτωθεί" κάτι που δεν θέλει να το βλέπει. Δεν το έκανε.

Το τι πέρασε, όμως, αυτή η ομάδα μέχρι να πέσει, εν τέλει, στην Α2 είναι ένα θέμα. Το πτώμα της βασίλισσας το σκύλευσαν ουκ ολίγοι. Άλλοι ήταν τυχάρπαστοι, άλλοι επικίνδυνοι, άλλοι απλώς άσχετοι.

Ίσως η Α2, ή η Β Εθνική να φέρει την κάθαρση. Να εξαγνίσει τις αμαρτίες όλων και να ξαναφέρει το ενωσίτικο μπάσκετ, σε υγιείς βάσεις. Κάπως έτσι δεν ολοκληρώνονται όλες οι τραγωδίες;