Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, λένε. Πόσο μάλλον ο προπονητής που την έφτιαξε. Κάπως έτσι η ανακοίνωση της ανανέωσης της συνεργασίας του Γιώργου Μπαρτζώκα μέχρι το καλοκαίρι του 2025 έμοιαζε με αναμενόμενη κατάληξη όλης της χρονιάς και εν όψει της εκκίνησης της επόμενης. Θα' ταν, άλλωστε, πέραν κάθε μπασκετικής λογικής ο Ολυμπιακός να χώριζε με τον κορυφαίο κόουτς της EuroLeague και ηθικό αυτουργό για το νταμπλ των "ερυθρολεύκων" μετά από 25 χρόνια.

Προφανώς οι Αγγελόπουλοι δεν είναι παράλογοι και ξεκίνησαν το χτίσιμο της νέας σεζόν από τον κόουτς, που πριν από δυόμισι χρόνια του ανέθεσαν μια δύσκολη αποστολή εγγυώμενοι οι ίδιοι την απόλυτη συμπαράσταση τους.

Ο Ολυμπιακός τον Ιανουάριο του 2020 δεν έχει καμιά σχέση με την ομάδα που βλέπουμε τώρα στα παρκέ. Η εποχή Μπλατ (με λίγο από Κεμζούρα) με τον Ισραηλινό κόουτς να αντιμετωπίζει ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας είχε τελειώσει άδοξα. Ο Ολυμπιακός που δεν συμμετείχε στις εγχώριες διοργανώσεις προσπαθούσε να βγει από το τούνελ της αγωνιστικής απαξίωσης (είχαν προηγηθεί ηχητικά, λανθασμένες επιλογές ξένων και άλλα που φαντάζουν πολύ μακρινά).

Η διοίκηση αποφασισμένη να μαζέψει την κατάσταση και να αποφύγει τα χειρότερα, κάλεσε τον Γιώργο Μπαρτζώκα, που κι αυτός βρισκόταν σε μια κρίσιμη καμπή της καριέρας του. Είχε μείνει εκτός γηπέδων για ένα χρόνο, αφού το διαζύγιο με την Χίμκι εκδόθηκε τον Ιανούαριο του 2019. Η πρόταση του Ολυμπιακού τον βρήκε πρόσφορο. Ο νέος γάμος, μετά τον απροσδόκητο χωρισμό τον Οκτώβριου του 2014, εξυπηρετούσε και τις δυο πλευρές.

Το φαγητό όχι μόνο δεν ήταν ξαναζεσταμένο, αλλά όπως αποδείχθηκε και από τις άλλες επιστροφές στην εποχή των Αγγελόπουλων (κατά σειρά Πρίντεζης, Ίβκοβιτς, Παπανικολάου, Σλούκας) μια ευφυής κίνηση για να ξαναπάρει μπροστά η μηχανή του Ολυμπιακού. Με τους Αγγελόπουλους να δηλώνουν πιο αποφασισμένοι από ποτέ, την επιστροφή στην Basket League να διαφαίνεται στον ορίζοντα, αφού το μπάσκετ άλλαζε σελίδα, ο Μπαρτζώκας ήξερε ότι απλά έπρεπε να κάνει τη δουλειά του.

Πρώτα (στο τελείωμα της σεζόν 2019-20) να συμμαζέψει την ομάδα, να αρχίσει σταδιακά την επιστροφή της στις βασικές αρχές του μπάσκετ που σχεδόν είχε ξεχάσει και από την επόμενη χρονιά να σχεδιάσει το μέλλον.

Το πιο μεγάλο κατόρθωμα

Η δουλειά στο να ξανακάνει τον Ολυμπιακό ελκυστικό στο μάτι, μια ομάδα δηλαδή που θα ικανοποιούσε το κοινό της, θεωρητικά δεν ήταν τόσο δύσκολη λόγω της συνολικής απαξίωσης που υπήρξε σε αγωνιστικό επίπεδο. Το υλικό όμως ήταν καλό. Και η τεχνογνωσία δεν έλειπε.

Όμως ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του κατάφεραν κάτι πολύ πιο σημαντικό. Να ξανακάνουν τον Ολυμπιακό ομάδα της ευρωπαϊκής μπασκετικής ελίτ, ενώ αποχωρούσαν οι δυο στυλοβάτες της προηγούμενης δεκαετίας. Πέρσι ο Βασίλης Σπανούλης, φέτος ο Γιώργος Πρίντεζης.

Δεν μιλάμε για δυο τυχαίους μπασκετμπολίστες, αλλά για τον άνθρωπο που άλλαξε τη μοίρα της ομάδας από το 2010 και μετά και εκείνον που έγινε ο απόλυτος συμπαραστάτης του. Ο Μπαρτζώκας έπρεπε να δει το μέλλον και τη μετάβαση σε μια άλλη εποχή, με γνώμονα τη συνέχεια της ομάδας, αφήνοντας κατά μέρος τους συναισθηματισμούς, που πάντα εμπλέκονται σε τέτοιες περιπτώσεις και αποχωρήσεις τεράστιων αθλητών.

Τα κατάφερε μια χαρά, καθώς ο φετινός Ολυμπιακός που παρουσίασε, όχι μόνο ενθουσίασε για το μπάσκετ που έπαιξε, αλλά έφτασε στην κατάκτηση των δυο τίτλων και στην επιστροφή στο φάιναλ-φορ μετά από πέντε χρόνια. Η ομάδα του έγινε ελκυστική για το κοινό της, αλλά και όπως του αρέσει να λέει τελευταία και ελκυστικός προορισμός για τους μπασκετμπολίστες υψηλού επιπέδου.

Καθορίζοντας το μέλλον

Κάποτε οι ατζέντηδες γύριζαν την πλάτη στον Ολυμπιακό, τώρα του ξαναχτυπάνε την πόρτα. Η προοπτική της ενίσχυσης της ομάδας που θα δούμε του χρόνου, έρχεται και μέσα απ' αυτή τη διαδικασία. Ο Μπαρτζώκας διάλεξε πέρσι τρεις παίκτες (Φαλ, Γουόκαπ,Ντόρσεϊ) που άλλαξαν το πρόσωπο των "ερυθρολεύκων" προς το καλύτερο. Η φετινή σεζόν, αποτελεί εχέγγυο για την επιλογή ακόμη καλύτερων, αυτό το καλοκαίρι.

Έχοντας δουλέψει πάρα πολύ αυτά τα δυόμιση χρόνια για να ξανακάνει τον Ολυμπιακό μια σπουδαία ομάδα μπάσκετ, που άρεσε πολύ στο κοινό (εξου και το γεμάτο ΣΕΦ στα μεγάλα παιχνίδια της χρονιάς, αλλά και η ανεπανάληπτη εκδρομή 12.000 φιλάθλων στο Βελγιράδι) ο προπονητής γνωρίζει το αβαντάζ που -ελέω αυτής της ομάδας-έχει αποκτήσει στο εύρος και στο ταβάνι των επιλογών του.

Η τριετία που θα τον βρει τον Ιούλιο του 2025 στα 60 του (και επιπλέον με τα περισσότερα χρόνια και ματς στον Ολυμπιακό) προβλέπεται συναρπαστική. Ειδικά αν ο στόχος, εκτός από την κατάκτηση των τίτλων εν Ελλάδι που παραμένει πρωταρχικός και κύριος, ανέβει ένα σκαλί περισσότερο και στην Ευρώπη.

Οι "ερυθρόλευκοι" και ο Μπαρτζώκας έμειναν ικανοποιημένοι από την επιστροφή τους στο φάιναλ-φορ, ειδικά σε μια σεζόν όπου ο αρχικός στόχος ήταν η πρόκριση στα πλέι-οφ, από του χρόνου όμως οι απαιτήσεις (και του ίδιου του κόουτς) ανεβαίνουν. Ναι, δεν είναι εύκολο να ξαναβρεθεί ο Ολυμπιακός στην κορυφή της Ευρωλίγκας όπως έκανε τη διετία 12-13 (στη δεύτερη φορά με τον Μπαρτζώκα στον πάγκο του), ο μεγαλεπήβολος στόχος, ωστόσο, με το κατάλληλο χτίσιμο μιας ακόμη καλύτερης ομάδας μπορεί να κάνει αυτό το διάστημα των τριών ετών πολύ ενδιαφέρον.

Το βέβαιο είναι ότι ο προπονητής που μετράει 86 νίκες σε 142 ευρωπαϊκούς αγώνες και 92 σε 101 ματς πρωταθλήματος, ο κόουτς που έχει κερδίσει τα πάντα με τους Πειραιώτες (πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρωλίγκα, Διηπειρωτικό) είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση.

Η βραδιά και το κυνηγητό του 2014 στο ΣΕΦ φαντάζει μακρινή. Η επιστροφή του, άλλωστε, συνδυάστηκε και με μια θριαμβευτική ρεβάνς επί προσωπικού, με το ωραίο παραμύθι του Έλληνα προπονητή και της ομάδας που αγάπησε περισσότερο από κάθε άλλη να έχει ουσιαστική συνέχεια...