To ματς στη Βιτόρια είναι ένα από τα "κλειδιά" για να παραμείνει ο Ολυμπιακός στην κορυφή της βαθμολογίας του ομίλου του. Δεν είναι η πρώτη φορά, που οι "ερυθρόλευκοι" θα παίξουν στη Φερνάντο Μπουέσα Αρένα. Μόνο, φέτος, είναι η ... τέταρτη. Η ιστορία λέει πως τα τελευταία χρόνια, όταν οι Πειραιώτες θέλουν, παίρνουν αυτό που θέλουν

Δε συνέβαινε πάντοτε κάτι τέτοιο. Η Λαμποράλ, δηλαδή η Saski Baskonia, ή αν προτιμάτε η TAU όπως την μάθαμε, πριν από δέκα σχεδόν χρόνια ήταν από τις ομάδες κυρίαρχες της Ευρώπης. Στον πάγκο της καθόταν ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς που σε αγαστή συνεργασία με τον πρόεδρο Χοσεάν Κερεχέτα είχαν δημιουργήσει μια ομάδα, που μεσουράνησε, έπαιξε σε τέσσερα συνεχόμενα φάιναλ-φορ και τελικά ανταμείφθηκε ... με το πρωτάθλημα Ισπανίας το 2008!

Μια ομάδα που από την αρχή της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, είχε βρει χρυσή φλέβα στη Νότιο Αμερική. Ο Κερεχέτα είχε απλώσει τα δίχτυα του στην Αργεντινή (Σκόλα, Πριτζιόνι, Νοτσιόνι, Σκονοκίνι, Ομπέρτο), αργότερα στη Βραζιλία (Σπλίτερ) και στη ... βαλκανική χερσόνησο (Τελέτοβιτς, Ρακόσεβιτς, Πλάνινιτς) Ερντογκάν, και δεν δίσταζε να παίρνει παίκτες-λαβράκια, ορισμένοι εκ των οποίων διέπρεψαν, ή διαπρέπουν στο ΝΒΑ.

Με επικεφαλής τον Έλμερ Μπένετ, τον παίκτη που ο Ολυμπιακός είχε διαλέξει να αντικαταστήσει τον Ρίβερς, η Τάου είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ισπανίας και το 2002, ενώ στην πρώτη έκδοση της σύγχρονης Ευρωλίγκας (το 2000) έφτασε μέχρι τη σειρά των τελικών, κόντρα στην Κίντερ Μπολόνια.

Χρόνο, με το χρόνο, ο Κερεχέτα και ο Ιβάνοβιτς έκαναν προσθαφαιρέσεις, έβρισκαν παίκτες και δημιουργούσαν ακόμη και ομάδες στη ... Γ' Εθνική της Ισπανίας, για να παίξει μπάσκετ και να ωριμάσει ο Τιάγκο Σπλίτερ, ένας 15χρονος μικρός που είχε εντοπιστεί στη Βραζιλία.

Η σεζόν 2004-05 ήταν η πρώτη που βρήκε την σπουδαία ομάδα από τη Βιτόρια, στο φάιναλ-φορ. Θα ακολουθούσαν άλλες τρεις συμμετοχές, με την Τάου, εν τέλει, σε αυτή την πιο ωραία φάση της ιστορίας της να είναι μια βασίλισσα χωρίς στέμμα.

Το έπος της Μόσχας

Στη Μόσχα, μάλιστα, το 2005 υπέγραψε και μια από τις μεγαλύτερε εκπλήξεις όλων των εποχών όταν απέκλεισε την ΤΣΣΚΑ, που μετρούσε ένα απίστευτο σερί και ήταν έτοιμη να σηκώσει, μέσα στο σπίτι της, την κούπα. Η πρόκρισή της στον τελικό, την έφερε μια ανάσα πριν από την ευρωκούπα, που τόσο πολύ ήθελαν οι Βάσκοι (ρεσιτάλ στην εξέδρα, με την περίφημη μπάντα, το ομοιόμορφο ντύσιμό τους και την εν γένει συμπεριφορά τους) αλλά δεν αξιώθηκαν να πανηγυρίσουν. Η ζώνη του Πίνι Γκέρσον στον τελικό και ο ήρωας της μιας βραδιάς, ο δικός μας Νέστορας Κόμματος, έδωσε στη Μακάμπι (που στον άλλο ημιτελικό είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό) το δεύτερο συνεχόμενο τρόπαιο, μετά το 2004.

Η (τότε) ομαδάρα της Τάου είχε ένα ρόστερ που προκαλούσε τον θαυμασμό: Σκόλα, Πριτζιόνι, Σπλίτερ, Καλντερόν (άπαντες παίζουν στο ΝΒΑ) ο Μασιγιάουσκας στα ντουζένια του (17.9, ρώτος σκόρερ εκείνη τη χρονιιά, είχε κάνει ένα τρομερό ματς με 23π εναντίον της ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό) ο Αμερικανός Χάνσεν, αγαπημένος παίκτης όλων των προπονητών, ο δυναμκός Ούγγρος Κορνέλ Ντάβιντ και βέβαια ο Άντριου Μπετε έδωσε ρεσιτάλ. Έβαζε σταθερά πάνω από 80 πόντους σε κάθε της παιχνίδι και για να καταλάβετε τη δύναμή της, σημειώστε το σκορ στο τοπ-16 εναντίον του ΠΑΟ: 86-69!

Η αποχώρηση του Ιβάνοβιτς, η μετακόμιση του Μασιγιάουσκας για το ΝΒΑ, δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα της Τάου, που με κόουτς τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς, έκανε μια εξαιρετική πορεία. με ένα συνολικό 15-5, πήγε στα πλέι-οφ με μειονέκτημα έδρας. Η πρόκριση του Παναθηναϊκού δεν ήρθε ποτέ, καθώς οι Βάσκοι έγιναν η μοναδική ομάδα μετά τον Ολυμπιακό του 1997, που άλωσε το ΟΑΚΑ και απέκλεισε τους "πράσινους" που είχαν το αβαντάζ.

Ο Σερκάν Ερντογκάν, ο Τούρκος γκαρντ που είχε αποκτηθεί αντί του Μασιγιάουσκας, έκανε το παιχνίδι της ζωής του στον τρίτο προημιτελικό, όταν σημείωσε 24π με 3/5δ, 4/6τρ και 6/6 βολές. Σκόλα, Πριτζιόνι, Χάνσεν, Βιντάλ, Σπλίτερ, ήταν πάλι εκεί. Όπως και ο Πρέντραγκ Ντόμπνιακ, σε νεαρή ηλικία, αλλά και ο Ρόκο Λένι Ούκιτς, επίσης ... νεοσσός και πολλά υποσχόμενος. Για μια ακόμη φορά, στο φάιναλ-φορ (της Πράγας αυτή τη φορά) η Μακάμπι ήταν η νέμεση της Τάου, που περιορίστηκε στην 3η θέση.

Στην Αθήνα με Τελέτοβιτς

Ένα χρόνο αργότερα, ο Κερεχέτα είχε αποφασίσει να συνεργαστεί με τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς:Δίπλα σε Σκόλα, Σπλίτερ και Πριτζιόνι, είχαν προστεθεί ο αδίστακτος σουτέρ Μίρσα Τελέτοβιτς και μια καλαθομηχανή, όπως ο Ιγκόρ Ρακόσεβιτς, στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του. Ο Σέρβος ήταν πρώτος σκόρερ της χρονιάς (16.2π) και η ομάδα του έδωσε το γνωστό ρεσιτάλ. Εκείνη τη σεζόν η Τάου είχε παίξει τέσσερις φορές με τον Ολυμπιακό (σε κανονική περίοδο και πλέι-οφ) μετρώντας τρεις νίκες. Με μ.ο 83.3π σε κάθε παιχνίδι της, έκανε συνολικά 18 νίκες σε 20 αγώνες της κανονικής περιόδου και του τοπ-16, ήρθε στην Αθήνα, όπου την περίμενε ο Παναθηναϊκός για μια θριαμβευτική ρεβάνς των πλέι-οφ του 2006. Οι πράσινοι νίκησαν 67-53 και στον τελικό, κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, κατακτούσαν το τρόπαιο.

Ένας άλλος προπονητής, ο Νέβεν Σπάχια που τώρα είναι στο τεχνικό επιτελείο των Ατλάντα Χοκς, οδήγησε την Τάου στο τέταρτο συνεχόμενο φάιναλ-φορ. Ο Σκόλα είχε αποχωρήσει, αλλά ο Σπλίτερ βρισκόταν σε φουλ-φόρμα. Ο Πιτ Μάικλ και ο Γουίλ Μαικντόναλντ συνέθεσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο Αμερικανών, ο Πλάνινιτς ήταν από τους κορυφαίους πλέι-μέικερ της σεζόν και ο Ρακόσεβιτς εξακολουθούσε να βομβαρδίζει τα αντίπαλα καλάθια. Για μια ακόμη φορά, όμως, στο φάιναλ-φορ αν και πήγε με χαρακτηριστική άνεση (9-5 στη κανονική περίοδο, 6-1 στο τοπ-16 και 2-1 στα πλέι-οφ) δεν τα κατάφερε. Στη Μαδρίτη, της έλαχε να παίξει με την ΤΣΣΚΑ που κατέκτησε το τρόπαιο. Έχασε 83-79 και μαζί την ευκαιρία να βρεθεί στον τελικό.

Η απογοήτευση ήταν μεγάλη, αλλά η ομάδα αποζημιώθηκε με ένα τίτλο που δεν θα ξεχάσουν εύκολα. Εναντίον της Μπαρτσελόνα στην οποία είχε ήδη πάει, αλλά αποχωρήσει ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς! Οι Βάσκοι, με μεγάλα παιχνίδια του Πιτ Μάικλ είχαν αναδειχθεί πρωταθλητές Ισπανίας. Ήταν, όμως, και η τελευταία φορά που εμφανίστηκαν στο κορυφαίο ευρωπαϊκό ραντεβού. Από τότε ...η τύχη της (στην Ευρωλίγκα) αγνοείται...