Η Ρεάλ Μαδρίτης. Οι σαΐτες της Καστίλλης, δηλαδή, όπως ονομάστηκαν οι “μερένγκες” όταν σάρωναν τους τίτλους στην δεκαετία του 60 και του 70. Ο “πατριάρχης” Πέδρο Φεραντίθ, παίκτες όπως ο Εμιλιάνο Ροντρίγκεθ, ο Χουάν Αντόνιο Κορμπαλάν, ο Μανουέλ (Λόλο) Σάινθ, ο Κλίφορντ Λιουκ, ο Γουέιν Μπράμπεντερ και οι λοιποί εκλεκτοί πρωταγωνιστές ενός πολύ μεγάλου κλαμπ.

Οκτώ Κύπελλα Πρωταθλητριών, δεκατέσσερις τελικοί. Ακόμη και τώρα, δεκαοκτώ χρόνια μετά την κατάκτηση του τελευταίου τροπαίου (το 1995) η Ρεάλ παραμένει η ομάδα με τα περισσότερα τρόπαια σε όλη την Ευρώπη.

Την λευκή της φανέλα έχουν φορέσει ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μηδέ εξαιρουμένων του Ντράζεν Πέτροβιτς και του Άρβιντας Σαμπόνις.

Ο πρώτος την οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων στον αξέχαστο τελικό της Αθήνας το 1989 (κόντρα στην Καζέρτα του Όσκαρ Σμιντ) όταν σημείωσε όχι δέκα και είκοσι, ή τριάντα, αλλά ... 62 πόντους (εντάξει υπήρχε παράταση), ο Σάμπας της χάρισε τον τίτλο του 1995, όταν με κόουτς τον Ομπράντοβιτς, οι Μαδριλένιοι νικούσαν εύκολα τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη με 73-61.

Από τον Μουρίνιο στον Πάμπλο Λάσο

Αυτή η ιστορία “στοιχειώνει” τη Ρεάλ, όπως και στο ποδόσφαιρο, όπου το δέκατο Κύπελλο (la decima που λένε και οι Ισπανοί) έγινε για τρία χρόνια το απωθημένο του Ζοζέ Μουρίνιο. Ο Πάμπλο Λάσο, βέβαια, προπονητής της ομάδας μπάσκετ της Ρεάλ δεν έχει καμιά σχέση με τον Πορτογάλο σταρ, που κόντεψε να διχάσει τη Μαδρίτη, εξαφανίζοντας από την ενδεκάδα τον αγαπημένο της εξέδρας και σύμβολο της ομάδας, Ίκερ Κασίγιας.

Ο “ταπεινός” Ισπανός είναι 46 ετών, ουσιαστικά μόλις τώρα ξεκινάει την καριέρα του και του έλαχε να κοουτσάρει την Ρεάλ στον τελικό για την ένατη Ευρωκούπα. Ο ίδιος χθες δεν θέλησε να μιλήσει για την ιστορία του κλαμπ, ούτε να κάνει λόγο για την πίεση, που ενδεχομένως να νιώθει ολόκληρη η ομάδα του: “Όταν είσαι στη Ρεάλ η πίεση είναι δεδομένη από την πρώτη στιγμή” υπογράμμισε.

Ο Λάσο είναι κάτι σαν “πνευματικό” παιδί του Ομπράντοβιτς, καθώς ο Ζοτς τον είχε παίκτη στην Ρεάλ το 1996 όταν έπαιξαν στο φάιναλ-φορ στο Παρίσι. Τότε, που η Ρεάλ προηγήθηκε με διαφορά 20π στο ημίχρονο, αλλά η Μπαρτσελόνα του Καρνισόβας της πήρε τη μπουκιά από το στόμα και πήγε στον τελικό για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό.

Μιλάνε συχνά οι δυο τους. “Ακόμη δεν τον έχω πάρει, σίγουρα όμως θα τον συμβουλευτώ” έλεγε ο Λάσο. Την ίδια ώρα ο Ομπράντοβιτς, μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τον Γιώργο Μπαρτζώκα (“άριστο στήσιμο και αριστοτεχνική άμυνα πάνω στην ΤΣΣΚΑ” σχολίαζε) και εκμυστηρεύτηκε τι έχει πει στον Λάσο: “Αν είχα ένα παίκτη που σε ένα παιχνίδι θα έκανε 17 τρίποντα, θα τον είχα σκοτώσει”, εννοώντας τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ. Μόνο, που η Ρεάλ έχει ... τρεις (ου μην και τέσσερις) παίκτες που μπορούν να κάνουν το ίδιο. Ο άλλος Σέρχιο, ο Γιουλ, ο Ρούντι Φερνάντεθ φυσικά αλλά και ο Τζέισι Κάρολ είναι σεσημασμένοι “τρελοί” των γηπέδων και ικανοί να σε σκοτώσουν πριν καν το πάρεις χαμπάρι.

Μια τελείως άλλη ομάδα

“Παίζουμε εναντίον μιας τελείως διαφορετικής ομάδας σε σχέση με αυτήν που βρήκαμε στον ημιτελικό απέναντί μας” παραδέχθηκε ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Το σκάουτινγκ στην Ρεάλ είχε ολοκληρωθεί από τον Χρήστο Μαρμαρινό, πριν από λίγες μέρες, καθώς το προπονητικό τιμ έπρεπε να είναι έτοιμο για κάθε αντίπαλο στη διάρκεια του φάιναλ-φορ.

Προφανώς και η Ρεάλ είναι ολότελα διαφορετική από την πολύ βαριά και ενίοτε δυσκίνητη ΤΣΣΚΑ. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να παίξει όπως οι Ρώσοι, όπου όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο Μίλος Τεόντοσιτς δεν έκανε τίποτε περισσότερο από ένα διαγωνισμό ... ποιος θα έπαιζε χειρότερα.

Οι Μαδριλένιοι έχουν ψυχολογία, βρίσκονται σε καλή κατάσταση έχοντας ξεπεράσει τη μίνι κρίση μέσα στη σεζόν (όταν έχασαν από τον Παναθηναϊκό μέσα στη Μαδρίτη, διακινδυνεύοντας και αυτήν ακόμη την πρόκρισή τους στα πλέι-οφ), δείχνουν ακμαίοι, έχουν φιλοδοξίες και θα μπουν στο παρκέ αποφασισμένοι για την οριστική επιστροφή τους στην κορυφή της Ευρώπης. Τι σόι βασίλισσα θα ήταν, άλλωστε, αν δεν επιζητούσε τον θρόνο.

Ο απόλυτος Σπανούλης

“Έχουμε κάποια πράγματα στο μυαλό μας. Δεν πρόκειται να τρέξουμε χωρίς λόγο, απέναντι σε μια ομάδα που την βολεύει αυτό το στυλ” είπε από την πλευρά του ο Βασίλης Σπανούλης, που δεν έχει χάσει ποτέ σε φάιναλ-φορ. Μέχρι τώρα στις τρεις συμμετοχές του (μία με τον ΠΑΟ, δυο με τον Ολυμπιακό) μετράει πέντε νίκες σε ισάριθμους αγώνες. Θα ήθελε πολύ να τις κάνει έξι και τα τρόπαια που έχει κατακτήσει τρία.

“Αυτό θέλει δουλειά και υπομονή. Ο αγώνας είναι ματς ρυθμού, να ελέγξουμε τα ριμπάουντ. Ένα ματς έχει απομείνει, πλέον, στην Ευρώπη και θέλουμε να το πάρουμε...” πρόσθεσε ο κάπτεν των ερυθρολεύκων.

Αν πάντως έχει επιβεβαιώσει σε αυτό το φάιναλ-φορ ο Ολυμπιακός είναι η συγκέντρωση, η ηρεμία του και η προσήλωση στον στόχο. Το repeat που από το 1988 και μετά έχουν πετύχει μόνο η Γιουγκοπλάστικα και η Μακάμπι, μοιάζει με ένα ωραίο όνειρο, που μπορεί να γίνει μια ακόμη πιο ωραία πραγματικότητα.

Καλή η βασίλισσα, αλλά και ο βασιλιάς στο Λονδίνο, δεν είναι ...γυμνός. Κάθε άλλο!