O υποβιβασμός της Βίρτους Μπολόνια ήταν η αιτία … ενός συνηθισμένου διαλόγου, στα ενδότερα των έσω του Sport24.gr. Ο Χάρης Σταύρου μας ενημέρωσε ότι η Βίρτους Μπολόνια, υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της, στην Α2 κατηγορία.

Ο διευθυντής Δημήτρης Κωνσταντινίδης, σωστά σκεφτόμενος έδωσε εντολή για το σχετικό θέμα. Που να φανταστεί ο άνθρωπος ότι ο Χάρης Σταύρου και ο Στέφανος Τριαντάφυλλος θα … τσακώνονταν για το αν η μεγάλη ομάδα της Emilia Romagna, είχε ξαναπέσει ή όχι.

Σωστά ο Χάρης έλεγε ότι πρώτη φορά υποβιβάστηκε (για αγωνιστικούς λόγους) σωστά και ο Στέφανος υποστήριζε ότι είχε πάει στην Α2, λόγω χρεών, το 2003. Αν είχαν διαβάσει, βέβαια, αμφότεροι το πόνημα της Νίκης Μπάκουλη δεν θα είχαν απορίες.

Πράγματι η δεύτερη πιο επιτυχημένη ιταλική ομάδα μπάσκετ όλων των εποχών, μετά την Ολύμπια Μιλάνο, έπεσε φέτος για πρώτη φορά από τη μεγάλη κατηγορία του καμπιονάτο. Από το 1934 όταν προβιβάστηκε στην «εθνική κατηγορία», η οποία το 1937 μετονομάστηκε σε Serie A, η φετινή σεζόν είναι η πρώτη που λόγω της κατάταξής της θα υποβιβαστεί στην Legadue.

Τη σεζόν 2002-03 είχε τερματίσει στην 14 θέση, παρόλα αυτά την επόμενη σεζόν δεν συνέχισε, όπως αναμενόταν, στη μεγάλη κατηγορία αλλά αποκλείστηκε από κάθε διοργάνωση, εξ’ αιτίας του χρέους της προς τον Σάνι Μπετσίροβιτς! Ο νεαρός Σλοβένος (τότε ήταν 22 ετών) είχε κάνει προσφυγή ζητώντας τα χρήματα του συμβολαίου του, το οποίο ο Μάρκο Μαντριγκάλι, ο ιδιοκτήτης και πρόεδρος της ομάδας είχε …γράψει στο χιόνι.

Είχε προηγηθεί μια περιπετειώδης σεζόν (2001-02). Η (Κίντερ ) Μπολόνια είχε φτάσει ως τον τελικό της Ευρωλίγκας, ο οποίος μάλιστα, όπως όλο το φάιναλ-φορ, φιλοξενούταν στο Καζαλέκιο, μέσα στη Μπολόνια. Ο Παναθηναϊκός, όμως, στο πιο επικό από τα έξι αστέρια του, την άφησε με την μπουκιά στο στόμα, κατακτώντας τον τίτλο. Ο Μπετσίροβιτς είχε χάσει δυο βολές σε κρίσιμο σημείο, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος, που ο Μαντριγκάλι δεν του πλήρωσε το συμβόλαιο. Ο πρόεδρος της Βίρτους είχε αποφασίσει να …τρελάνει κόσμο. Δεν ήταν μόνο ο Μπετσίροβιτς που δεν πληρωνόταν.

Όλη η ομάδα ήταν στο περίμενε, ενώ στις 12 Μαρτίου, η διοίκηση αποφάσισε να απολύσει τον Ετόρε Μεσίνα. Υπό την πίεση (και το κυνηγητό) του κόσμου της ομάδας, o Μεσίνα επαναπροσλήφθηκε δυο μέρες αργότερα! Η Βίρτους, όμως, παρότι είχε ένα ρόστερ γεμάτο ποιότητα, ταλέντο και μεγάλα ονόματα (Τζινόμπιλι, Άμπιο, Άντερσεν, Ριγκοντό, Σμόντις, Γκρίφιθ, Γιάριτς, Μπρκιτς, Καρέρα, Μπελινέλι, Γκρέιντζερ, Μπονόρα, Άμπιο) απέτυχε σε όλες τις διοργανώσεις με αποκορύφωμα το εντός Μπολόνια φάιναλ-φορ.

Η υπόθεση Μπετσίροβιτς

Ο Μαντριγκάλι αποφάσισε να προσλάβει τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς που λίγα χρόνια πριν είχε φάει … αυγά στον ημιτελικό του Μονάχου, από τους οπαδούς της Φορτιτούτο Μπολόνια (γιατί είχε χάσει από την Κίντερ, τόσο απλά) και να συνεχίσει την πολιτική Σκρουτζ. Ο Μπετσίροβιτς αποδείχθηκε σκληρό καρύδι, η ιταλική ομοσπονδία εφάρμοσε τους νόμους και έστειλε την ιστορική Βίρτους, η απλά V (λόγω του αρχικού γράμματος της λατινικής λέξης Virtus, δηλαδή αρετή) εκτός εθνικών πρωταθλημάτων.

Η ουσία, βέβαια, δεν αλλάζει. Μια από τις ιστορικότερες ομάδες στην Ευρώπη έπεσε άδοξα στην Α2 της Ιταλίας, φέτος. Είναι ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του ιταλικού μπάσκετ και μαζί με την Ολύμπια Μιλάνο, τη Βαρέζε και την Καντού, έχουν γράψει τις περισσότερες σελίδες του σπορ στη γειτονική μας χώρα.

Αρκεί κανείς να διαβάσει το τοπ-10 των κορυφαίων παικτών που φόρεσαν την φανέλα της: Ρομπέρτο Μπρουναμόντι, Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, Ρενάτο Βιλάλτα, Κρέζιμιρ Τσόσιτς, Μάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον, Εμανουέλ Τζινόμπιλι, Αντουάν Ριγκοτό, Τέρι Ντρίσκολ, Τζιμ Μακμίλαν, Τζιανφράνκο Λομπάρντι.

Και σε αυτή τη δεκάδα, μένουν απέξω ονόματα όπως ο Άριαν Κόμαζετς, ο Αουγκούστο Μπινέλι, ο Ζόραν Σάβιτς, ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα, ο Μάρκο Μπελινέλι, ο Ντέιβιντ Άντερσεν, ο Ράσο Νεστέροβιτς, ο Ματίας Σμόντις, ο Φλάβιο Καρέρα, ο Μάρκο Μποναμίκο και ένα σωρό άλλοι, που μπορεί και να μας διαφεύγουν.

Κώστας Παταβούκας (1996-97) και ο Νίκος Οικονόμου (1998-99) και παραλίγο να «κλέψει» και τον Δημήτρη Παπανικολάου από τον Ολυμπιακό (το καλοκαίρι του 1996). Η Μπολόνια ήταν ο προορισμός και του Μπάνε Πρέλεβιτς στην περίοδο που βρέθηκε εκτός Ελλάδας (1996-97, στη φωτογραφία τους βλέπουμε μαζί στην πρώτη συγκέντρωση εκείνης της σεζόν) αλλά και του Ανδρέα Γλυνιαδάκη δέκα χρόνια αργότερα (2006-07).

Είναι ένα κλαμπ το οποίο το έχουμε συνδέσει με μεγάλα παιχνίδια απέναντι στις ελληνικές ομάδες.

Δεν είναι μόνο ο τελικός του 2002 στη Μπολόνια, με τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού και την κατάκτηση της Ευρωλίγκας.

Το 1990, ο ΠΑΟΚ τη συνάντησε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Η διαφορά των 20 πόντων του πρώτου αγώνα (77-57) ήρθε μεν στο τελευταίο πεντάλεπτο και χάρη σε ένα ξέσπασμα του Ρομπέρτο Μπρουναμόντι, ήταν όμως απαγορευτική με τον Δικέφαλο να αρκείται σε μια νίκη γοήτρου στη ρεβάνς (100-94) και σε ένα παιχνίδι όπου ο Μάικλ (Σουγκαρ) Ρέι Ρίτσαρντσον είχε δώσει ρεσιτάλ για την ιταλική ομάδα με 35 πόντους. Με άλλους 29π, άλλωστε, ο εκπληκτικός Αμερικανός οδήγησε την Μπολόνια στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων κερδίζοντας τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό με 79-74.

Τέσσερα χρόνια αργότερα η Μπολόνια, ονόμαζεται, πλέον, Μπάκλερ και βρίσκεται στο δρόμο του Ολυμπιακού στα προημιτελικά πλέι-οφ. Ένα βήμα πριν από το Τελ Αβίβ. Οι Ιταλοί είχαν νικήσει 77-64 στον πρώτο αγώνα, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» πήραν την πρόκριση με 2-1, χάρη στο 89-69 του δεύτερου ματς και το αγχωτικό 65-62, στον τρίτο μπροστά σε 15.000 κόσμο (14.866 εισιτήρια) και αφού πρώτα χρειάστηκε ένα ιστορικό κόψιμο του Παναγιώτη Φασούλα πάνω στον Πάολο Μορέτι.

Το 1998 στη Βαρκελώνη, η Μπάκλερ Μπολόνια του Μεσίνα, σε ένα τελικό που είχε πολύ «κατενάτσιο» αντιμετωπίζει την ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη. Ο ξανθός στο 6 φάιναλ-φορ της καριέρας του καίγεται για το τρόπαιο. Στον ημιτελικό με τη Μπενετόν, έχει «ξορκίσει» το φάντασμα του Ομπράντοβιτς αλλά και πάλι δεν του είναι γραφτό. Παραμονές του τελικού και για να χαλαρώσει η ομάδα του, ο Μεσίνα βάζει τους παίκτες του να παίξουν … ποδόσφαιρο. Ντανίλοβιτς, Σάβιτς, Ριγκοτό, Νεστέροβιτς, Σκονοκίνι, Άμπιο, Μπινέλι, Φρόζινι και Κρίπα συγκροτούν μια εξαιρετική δεκάδα που νικάει την «Ένωση» με 58-44 και κατακτάει για πρώτη φορά στην ιστορία της το βαρύτιμο τρόπαιο της Ευρωλίγκας. Το είχε δοκιμάσει για πρώτη φορά το 1981 εναντίον της Μακάμπι, χωρίς επιτυχία.

Η ΑΕΚ με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στον πάγκο, θα πάρει μια σπουδαία ρεβάνς το 2000. Στον τελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα και 32 χρόνια μετά τον θρίαμβο του 1968, στέφεται ξανά Κυπελλούχος Ευρώπης. Πέντε παίκτες έχουν διψήφιο αριθμό πόντων (Χατζής 16, Μούρσεπ 15, Μπούι 15, Κακιούζης 12, Κορωνιός 11) άλλοι δυο βάζουν από 7 (Ντικούδης, Τσακαλίδης) και οι κιτρινόμαυροι σε μια από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας τους νικούν την Μπολόνια 83-76 (Ντανίλοβιτς 18, Άμπιο 16, Οικονόμου 16, Στομπέργκας 13, Σκονοκίνι 9 οι τοπ-σκόρερ των Ιταλών)

Ένα χρόνο αργότερα η (Κίντερ) Μπολόνια, παίρνει τη δεύτερη Ευρωλίγκα της ιστορίας της, στη χρονιά της «διάσπασης» και στη μοναδική φορά που είχαμε σειρά τελικών. Οι Ιταλοί νίκησαν 3-2 την Baskonia Taugres με τον Μανού Τζινόμπιλι να δείχνει ότι τον περίμενε … μια τεράστια καριέρα.

Το 2002, μέσα στο σπίτι της και παρά τις παλινωδίες η ιταλική ομάδα ήταν και πάλι το φαβορί. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός με ρεσιτάλ του Μποντιρόγκα (26π) μεγάλο ματς από Αλβέρτη (13), Μίντλετον (10), Κουτλουάι (17) και παίκτη-κλειδί το Λάζαρο Παπαδόπουλο (12π-5ρ), ανήμερα του Πάσχα, νίκησε 89-83 και έγραψε ιστορία. Ο Ομπράντοβιτς έχει πολλά πράγματα για τα οποία καμαρώνει στην καριέρα του. Αυτό είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματά του…

Κάπου εκεί μεταξύ 2002 και 2003… άρχισε να τελειώνει το καντήλι της Βίρτους. Η μεταβίβαση της σε ένα ακόμη πιο αμφιλεγόμενο ιδιοκτήτη (Κλαούντιο Σαμπαντίνι) έφερε περισσότερα αδιέξοδα. Η Σιένα «εξαγόρασε» τη θέση της στην Ευρωλίγκα και έτσι μετατράπηκε αυτή σε «δύναμη» του ιταλικού μπάσκετ (μέχρι την πρόσφατη κατάρρευσή της) την ώρα που η Βίρτους έχανε σταδιακά την αίγλη της.

To 2012 έχασε και ένα διάσημο οπαδό της, τον Λούτσιο Ντάλα, που δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για το μπάσκετ και την ομάδα της πόλης του: «Είμαι ένας σπουδαίος πλέι-μέικερ, αλλά μου έλειπε το ύψος…» δήλωνε ο σπουδαίος τραγουδοποιός που παρότι … κοντούλης (1.57) του άρεσε το σπορ των γιγάντων και δεν δίσταζε να φωτογραφηθεί με τον εμβληματικό Γκας Μπινέλι (2.11) φορώντας τη φανέλα με το τεράστιο V. Δείτε πιο πάνω τη σχετική φωτογραφία, με τον Λούτσιο Ντάλα δίπλα στο νεαρό Μπινέλι και στη μέση τον προπονητή Πιέρο Μπούκι

Ξαναβρίσκοντας την Fortitudo!

Πηγαίνοντας στην legadue, πάντως, η Βίρτους θα ξαναβρεί στο δρόμο της τη συμπολίτισσά της, Φορτιτούτο Μπολόνια, που μετά από πολλές περιπέτειες βρέθηκε και αυτή στα ίδια αδιέξοδο. Το 2012 η ιταλική ομοσπονδία αποφάσισε τον αποκλεισμό της και ο σύλλογος ξεκίνησε τον ανηφορικό δρόμο της επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια, από την Β Εθνική. Τώρα, παίζει στην Α2 και του χρόνου, έστω και στη μικρότερη κατηγορία θα αναβιώσει το περίφημο derby.

Η Μπολόνια, άλλωστε, λόγω των δυο ομάδων της που έφτασαν να ανταγωνίζονται η μία την άλλη ακόμη και σε ημιτελικό φάιναλ-φορ (1999, Μόναχο) ονομάστηκε και Basket City

H κόντρα των δυο ομάδων χρονολογείται από τη δεκαετία του 50, όταν οι δυο ομάδες έπαιζαν στην περίφημη Sala Borsa της πόλης. Την αίθουσα του χρηματιστηρίου, δηλαδή, που λόγω κατασκευής μπορούσε να φιλοξενήσει αγώνες μπάσκετ, ενώ από το 1999 και μετά λειτουργεί σαν βιβλιοθήκη. Το παιχνίδι είναι το κλασικότερο μπασκετικό ντέρμπι της Ιταλίας με τη Βίρτους να θεωρείται πιο «αριστοκρατική» και πολύ περισσότερο σνομπ, από τη Φορτιτούτο που είχε διευρυμένη λαϊκή βάση. Αργότερα, οι αγώνες μεταφέρθηκαν στην Πιάτα Ατσαριτά, ενώ to 1993 η Βίρτους μετακόμισε στο Καζαλέκιο.

Στα 103 ντέρμπι που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, η Βίρτους μετράει 57 νίκες, ενώ η μεγάλη αντίπαλός της 46). Στην ιστορία έχουν μείνει δυο αγώνες. Τη σεζόν 1988-89 η Φορτιτούτο Αρίμο Μπολόνια κερδίζει την Βίρτους Κνορ με 102-70. Την επόμενη μέρα, ο Νίνο Πελακάνι ,μπασκετμπολίστας και φανατικός οπαδός ταυτόχρονα της Φορτιτούτο, τυπώνει και κυκλοφορεί t-shirt που έγραφε την ιστορική φράση: «Η μεγάλη παγωνιά» (-32)!

Το 1998, οι δυο ομάδες παίζουν στον τελευταίο και αποφασιστικό τελικό για τον τίτλο. Η Φορτιτούτο του Κάρλτον Μάιερς και του Γκρέγκορ Φούτσκα με δίδυμο ξένων τους Ντέιβιντ Ρίβερς και Ντομινίκ Γουίλκινς (!) δείχνει να βρίσκεται κοντά στην κατάκτηση του πρώτου της τίτλου καθώς 27’’ πριν το τέλος προηγείται με 72-68 (1/2 βολές του Φούτσκα). Οι οπαδοί της σηκώνουν πανό «δεν πιστεύω στα μάτια μας» είναι έτοιμοι να πανηγυρίσουν, αλλά ο Πρέντρακ Ντανίλοβιτς με ένα τρίποντο και φάουλ τους κόβει τα ήπατα! Ο Ρίβερς χάνει την μπάλα, ο Άμπιο κόβεται στην εκπνοή και ο αγώνας τελειώνει 72-72. Στην παράταση ο Ντανίλοβιτς δίνει νέο ρεσιτάλ και οδηγεί την ομάδα του στον θρίαμβο με 86-77. Το ματς τελειώνει με ομαδική εισβολή στο γήπεδο των τρελαμένων οπαδών της Κίντερ, που λίγους μήνες πριν είχε αναδειχθεί και πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δείτε το βιντεάκι, είναι καταπληκτικό...

Μια εικοσαετία αργότερα τίποτε δεν είναι ίδιο. Η Basket City μοιάζει ... με χωριό και η δόξα του παρελθόντος δεν μπορεί να κρύψει τη μιζέρια του παρόντος. Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με την Βίρτους αν αναζητά επενδυτές, ώστε η Α2 να είναι μόνο μια παρένθεση.

Τουλάχιστον θα έχει την ευκαιρία να … ξαναζήσει την ατμόσφαιρα του ντέρμπι, έστω και στη μικρότερη κατηγορία…