Και μια συναγρίδα
Η 18η Οκτωβρίου περνάει σαν η μέρα που εκδιώκονται οι προπονητές και ο Γιάννης Φιλέρης θυμάται τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο και μνημονεύει Θέμη Καίσαρη και Στέφανο Τριαντάφυλλο
Η λαϊκή σοφία, που λέγαμε παλιότερα, δεν πέφτει ποτέ έξω. Νομίζετε ότι έχει βγει άδικα το "δεν βγάζει την παρέλαση ο τάδε". Όπου τάδε, βάζετε όποιον προπονητή θεωρείτε ότι παραπατάει, βλέπει την πόρτα της εξόδου, είναι υπ' ατμόν και άλλα τέτοια κλισέ. Τόσο τετριμμένα, τόσο επαναλαμβανόμενα, τόσο ... γραφικά.
Πάνε λοιπόν στο καλό, Κετσπάγια και Πεδουλάκης. Τα αφεντικά (Μελισσανίδης και Γιαννακόπουλος) αποφάσισαν ότι οι ομάδες, δεν μπορούσαν να προχωρήσουν με τους προπονητές που επέλεξαν. Να σας πω την αλήθεια, όταν έγιναν γνωστές οι διαδοχικές ειδήσεις για την απομάκρυνση των δυο κόουτς, σε διαφορετικά αθλήματα μεν, με κοινό παρανομαστή μια βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό δε, σκέφτηκα την περίφημη σκηνή με το Διονύση Παπαγιαννόπουλο και το Νάσο Κεδρακα στην ταινία "ο Αχόρταγος".
Θα μπορούσαμε, ποητική αδεία, να το παραφράσουμε και να βάζαμε τον Παπαγιαννόπουλο να λέει "φέρε μια Κετσπάγια και μία Πεδουλάκη. Δεν θα φάω πολύ..."
Μετά, είδα το tweet του Θέμη Καίσαρη, που έκανε το εξής σχόλιο:
Ο Θέμης, βέβαια, θέλει να πει πως δεν υπάρχει καμιά διαφορά, στον τρόπο διαχείρισης και σκέψης. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς ίδια η κατάσταση, ας πούμε στο ποδόσφαιρο δεν έχει υπάρξει (πλην Γκέραρντ) κανείς προπονητής, που να έμεινε περισσότερο από τρία χρόνια σε μια ομάδα.
Το μπάσκετ έχει τέτοια παραδείγματα με κορυφαίο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που έχτισε μια ολόκληρη αυτοκρατορία στον ΠΑΟ, αλλά σαν άλλος Καίσαρης σας ρωτάω: "Μέχρι να πετύχει τον Ζοτς, ο Παναθηναϊκός πόσους προπονητές είχε αλλάξει σαν τα πουκάμισα, χωρίς να πετύχει κανέναν". Ή είναι ψέμα ότι δεν μπορούσε να συνεργαστεί ακόμη και με τον προπονητή που του πήρε τα πρώτα δυο πρωταθλήματα (Σούμποτιτς);
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ, ΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Ή μήπως οι φίλαθλοι-οπαδοί στην ευρεία πλειοψηφία τους είναι διαφορετικοί. Οι ίδιοι είναι. Όσοι πάνε στο ποδόσφαιρο, πάνε και στο μπάσκετ.
Αυτή που τη Δευτέρα δεν βλέπουν προκοπή με σέντερ-μπακ τον Μποτία και τον Ντα Κόστα, την Τρίτη θέλουν οπωσδήποτε πεντάρι, γιατί ο Μιλουτίνοφ δεν βγάζει τη χρονιά, ενώ ο Γιανγκ θα σέρνει αιωνίως το πόδι του. Δεν αλλάζουν οι οπαδοί.
Δεν αλλάζουν και οι πρόεδροι. Και δεν αλλάζουν τα αδηφάγα ΜΜΕ, που σε συνδυασμό με τη δύναμη των social media, διαμορφώνουν πλέον την ατμόσφαιρα.
ΤΑ ΚΛΙΣΕ ΠΟΥ ΤΣΑΝΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ
Αφήνω τον Καίσαρη, πιάνω τον διπλανό του, τον Στέφανο Τριαντάφυλλο, με τον οποίο πάντοτε τσακώνεται ... όλος ο όροφος. Ο Στέφανος, βλέπετε, έχει και την ιδιότητα του προπονητή, άρα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος όταν οι συνάδελφοι αρχίζουν και φωνάζουν: "Ρε τον μυρωδιά". Τρελαίνεται, μάλιστα, σε τρεις δημοσιογραφικές εκφράσεις-κλισέ (για να κρίνουμε τους προπονητές):
1. Είναι άσχετος
2. Ξέχασε στον πάγκο τον τάδε (παικταρά, που δεν αγωνίστηκε δευτερόλεπτο)
3. Παίζει χωρίς σύστημα
Και αφού τσατίζεται αναρωτιέται μεγαλοφώνως: "Πως βλέπουν ότι δεν έχει σύστημα, ενώ παίζει όχι ένα αλλά δεν ξέρω κι εγώ πόσα συστήματα". Έλα ντε...
Όσο όμως διαμαρτύρεται ο Τριαντάφυλλος, τόσο το χόμπι μας (όχι μόνο το δικό μας, αλλά των δημοσιογράφων σε ολόκληρο τον κόσμο) αλλά και η διαστροφική στόχευση προέδρων, φιλάθλων για ... γρήγορες λύσεις και διορθώσεις, εδώ και τώρα, έχουν σαν στόχο τους προπονητές. Καλοί, κακοί, δουλευταράδες ή όχι, σχετικοί ή άσχετοι, δεν γλιτώνουν το νόμο της ...28ης Οκτωβρίου και της παρέλασης!
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΗΤΤΕΣ
Δεν αλλάζει η συνταγή. Δεν αντέχονται και οι ήττες. Το 3-0 από τον Ολυμπιακό έπεσε βαρύ στην ΑΕΚ, όπως είχε πέσει και το 4-0 πέρσι στο Καραϊσκάκη. Και τότε είχε αλλάξει προπονητή η "Ένωση" με τον Πογέτ να αναλαμβάνει αντί του Δέλλα. Έφυγε κι αυτός, τον αντικατέστησε ο Μανωλάς, που πήρε το Κύπελλο αλλά φέτος έφαγε εφτά γκολ (σαν προπονητής της Κ-20) από τον Ολυμπιακό και είχε απομακρυνθεί πριν από τον Κετσπάγια.
Ούτε ο Παναθηναϊκός άντεξε το -25 στο μπάσκετ. Ήταν πολύ βαριά η ήττα, για να παραμείνει ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος είχε απολυθεί τον Μάρτιο του 2014, όταν ο ΠΑΟ είχε ηττηθεί από τη Λαμποράλ.
ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΥ ΜΠΛΕΚΟΥΝ
Εδώ, που τα λέμε ... και οι προπονητές, ενώ ξέρουν που μπλέκουν, υποκύπτουν ξανά στον πειρασμό και πάνε ενώ ξέρουν ότι κάποια στιγμή θα (ξανα)φύγουν.
Δεν έμαθε ο Κετσπάγια από τον Κόκκαλη; Ή μήπως πίστευε ότι ο Μελισσανίδης είναι ... καλύτερος; Ο Πεδουλάκης τώρα γνώρισε τον εκρηκτικό χαρακτήρα του Δ.Γιαννακόπουλου; Θα μου πείτε εδώ κάποτε την είχε πατήσει ο Ιωαννίδης, που θέλησε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό και έκανε μια (μεγάλη) τρύπα στο νερό, δεν θα έπεφτε στην παγίδα ο Αργύρης;
Εν πάση περιπτώσει, ακόμη έχουμε ένα δεκαήμερο για την εθνική εορτή. Η παρέλαση δεν έγινε ακόμη. Όλο και κάποιος (άλλος προπονητής) δεν θα την προλάβει. Άλλωστε σε αυτή την προπονητοσφαγή της Δευτέρας, υπήρχε και τρίτο θύμα. Ο Νίκος Παπαδόπουλος (του Ηρακλή). Και η παράνοιά μας καλά κρατεί, γενικώς...