Καλύτερα να έχανε με 20 πόντους ο Παναθηναϊκός; Οχι ακριβώς

Τι να την κάνει την ανατροπή ο Παναθηναϊκός, που γύρισε το ματς από το -20 στο -2, αλλά γυρίζει ηττημένος από το Τελ Αβίβ, αφού η Μακάμπι κρατήθηκε στο τέλος απέφυγε τα λάθη, ευστόχησε στις βολές και έκλεψε την μπάλα στην τελευταία "πράσινη" επίθεση; Εντάξει η ουσία της τέταρτης ήττας σε πέντε ματς λίγο πολύ αυτή είναι, εξ ου και το φουρκισμένο "αντιδράσαμε αργά", που είπε ο Δημήτρης Πρίφτης μετά το ματς.

Δεν υπάρχουν "ναι μεν αλλά" όταν χάνεις, ούτε διδακτικές ήττες και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, ειδικά στην Ευρωλίγκα, ωστόσο όταν ηρεμήσει ο κόουτς του Παναθηναϊκού θα δει ότι μπορεί να κρατήσει κάποια θετικά σημεία από τον αγώνα. Λένε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τέτοιων ανατροπών είναι καλύτερο να χάνεις με 20, παρά να μειώνεις στο καλάθι και στο τέλος να μην καταφέρνεις τίποτα. Πολλοί από τους φίλους του ΠΑΟ μπορεί να το είπαν κιόλας, μετά το ματς του Ισραηλ.

Είναι έτσι όμως; Θα' ταν το ίδιο ο Παναθηναϊκός να επέστρεφε από το Τελ Αβίβ ηττημένος με 20 ή και περισσότερους πόντους στο κεφάλι (αν παρέδιδε τα όπλα, δηλαδή) με τσακαλωμένο το πρεστίζ και την ψυχολογία τους στο ναδίρ;

Οι "πράσινοι" που ψάχνουν αφορμές να αναθαρρήσουν σε αυτό το ανηφορικό ξεκίνημα της χρονιάς, να πατήσουν κάπου, ώστε να τονωθεί το ηθικό τους, μπορεί να τις βρήκαν στον τρόπο με τον οποιο τελείωσαν το ματς.

Σίγουρα το come back του ΠΑΟ δεν σημαίνει επί της ουσίας κάτι, είναι όμως μια ένδειξη για τον χαρακτήρα της ομάδας, την αποφασιστικότητα των παικτών, ενδεχομένως και ένα σχήμα που βρήκε μέσα από τη ροή του ματς ο Πρίφτης για να γυρίσει το παιχνίδι. Προφανώς έπαιξε ρόλο η δαιμονική ευστοχία των "πρασίνων" που στο δεύτερο μέρος είχαν 11/20 τρίποντα και κυρίως 6/8 στην τελευταία περίοδο.

Με δίδυμο τους Μέικον-Νέντοβιτς στην περιφέρεια, τον Σαντ Ρος αντί του Παπαπέτρου, τον Οκάρο Γουάιτ πρώτον απ' όλους να βρίσκει ελεύθερα σουτ και είτε τον Έβανς, είτε τον Παπαγιάννη στο "5", ο Παναθηναϊκός πίεσε τη Μακάμπι, της πήρε αρκετές φορές την μπάλα και με τα μεγάλα σουτ να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Όταν μάλιστα στο τέλος επέστρεψε και ο αρχηγός Παπαπέτρου για να δηλώσει παρών, ο ΠΑΟ με λίγο "ινδιάνικο" μπάσκετ -είναι αλήθεια- κατάφερε να κάνει το ματς άνω-κάτω και να ελπίσει ακόμη και σε μια τεράστια νίκη.

Η Μακάμπι, βέβαια, φρόντισε να γλιτώσει το έμφραγμα. Η ομάδα του Σφαιρόπουλου είναι λίαν ασταθής λόγω ίσως λόγω της καθυστερημένης έναρξης της προετοιμασίας της ελέω κορωνοϊού, ίσως επειδή το παιχνίδι του Σκότι Γουίλμπεκιν είναι τόσο τζογαδόρικο όπως η μπόμπα-χαρακίρι στην πόκα. Ο Αμερικανός είναι δημόσιος κίνδυνος. Ξεκίνησε με 0/4 τρίποντα (είχε 0/8 εναντίον της Βιλερμπάν), συνέχισε με 3/5, καθορίζοντας εν τέλει τη νίκη της ομάδας του, η οποία δεν έχει παρά να υπομένει την μπασκετική διαστροφή του.

Όσο η ισραηλινή ομάδα διάβαζε το παιχνίδι της με ηρεμία και δεν έχτιζε ... συναγωγή, έξω από την Μινόρα Μεταφτσίμ Αρένα στο Γιαντ Ελιάου (1/10 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο) και περνούσε την μπάλα κοντά στο καλάθι (είτε πασάροντας στους ψηλούς, είτε εκμεταλλευόμενοι οι κοντοί της τα μις-ματς με τους κοντύτερους αντιπάλους) το ματς το έλεγχε απόλυτα. Κι όταν κάποια στιγμή άρχισαν να μπαίνουν τα τρίποντα, εκτόξευσε τη διαφορά στο +20.

Δεν κρύβονται οι αδυναμίες

Το ότι ο Παναθηναϊκός γύρισε το ματς αναδεικνύει τις αδυναμίες της Μακάμπι. Υπάρχει όμως και η αντίστροφη ανάγνωση, που πρέπει σίγουρα να κάνει ο ΠΑΟ, αν θέλει να κερδίσει πράγματα από το ματς που έχασε. Η επιστροφή του στο παιχνίδι δεν πρέπει να κρύβει τα δικά του μείον, που εμφανίστηκαν στα πρώτα 26 λεπτά.

Ο ΠΑΟ είναι "κοντός" στην περιφέρεια και όταν ο αντίπαλος στοχεύσει σε αυτό, ή έχει τα γκαρντ να ποστάρουν (όπως έκανε ο Νάναλι) το πρόβλημα μεγαλώνει και ο Πρίφτης για να καμουφλάρει την αδυναμία, παίζει ζώνη. Ρισκάρει έτσι τα μακρινά σουτ των αντιπάλων. Αν η Μακάμπι ήταν πιο εύστοχη στο πρώτο μέρος θα χε ξεφύγει πολύ περισσότερο από το +10 με το οποίο οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια.

Εσχάτως προκύπτει και πρόβλημα ύψους μέσα στο καλάθι. Ο Παναθηναϊκός δεν απειλεί από κοντά "ούτε με σφαίρες". Στο Ισραήλ τελείωσε με το απογοητευτικό 37.5% στα σουτ δυο πόντων (12/32) το οποίο μάλιστα έφτιαξε προς το τέλος, χάρη στα ντράιβ των Νέντοβιτς-Μέικον. Η έλλειψη κλασικού ποιντ-γκαρντ, ή στοχευμένου γι αυτον παιχνίδι, έχει αχρηστεύσει τον Γιώργο Παπαγιάννη, που περνάει σχεδόν απαρατήρητος στην επίθεση.

Όταν δυο φορές, μια ο Φερέλ και μία ο Νέντοβιτς, φρόντισαν να του περάσουν την μπάλα όπως πρέπει, το "εύκολο καλάθι" ήρθε για τον ΠΑΟ, που ξεφυσούσε και συνήθως αστοχούσε, όταν προσπαθούσε να επιτεθεί μέσα στη ρακέτα.

Κανείς δεν είναι μάγος

Το ματς ήταν και το βάπτισμα του πυρός στην Ευρωλίγκα για τον Γιόγκι Φερέλ. Ο βραχύσωμος γκαρντ συνειδητοποίησε ότι η διοργάνωση που θέλει να κατακτήσει, όπως είπε όταν προσγειώθηκε στο Ελευθέριος Βενιζέλος, δεν είναι piece of cake όπως λένε και στην πατρίδα του. Θα χρειαστεί σίγουρα κάποια ματς ακόμα μέχρι να έρθει στα ίσια του ο Αμερικανός ΝΒΑερ, ώστε να δούμε αν έχει πρώτα στο μυαλό του την πάσα και μετά την εκτέλεση, κάτι που δεν διακρίνει κανέναν από τους γκαρντ του Παναθηναϊκού.

Κανείς δεν είναι μάγος στο σύγχρονο μπάσκετ, ειδικά στην Euroleague που έχει δυσκολέψει και μεγαλύτερα ονόματα από τον Φερέλ, που σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να κριθεί απ' αυτή την πρώτη εμφάνιση σε ένα κοχλάζον και κατάμεστο γήπεδο, όπου όταν οι οπαδοί της Μακάμπι φωνάζουν είναι δύσκολο να ακούσεις ... την ανάσα σου.

Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε κάποια υπέρβαση σε αυτή την τριπλή συνεχόμενη εκτός έδρας δοκιμασία του. Πολέμησε με την Μπασκόνια και με την Μακάμπι, έχασε από τη Ρεάλ χωρίς πολλά-πολλά. Το αν κέρδισε κάτι, αν ωρίμασε από τις ήττες θα μας το δείξει σε ό,τι ακολουθεί. Δυο ματς στο ΟΑΚΑ με Εφές που έχει προβλήματα, κερδίζει με δυσκολία και την χτύπησαν οι τραυματισμοί και Βιλερμπάν, αν τελειώσουν με νίκη του Παναθηναϊκού, η χρονιά μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολη και σκληρή όπως δείχνει το 1-4 στις πέντε αγωνιστικές που έχουμε διανύσει μέχρι τώρα...