Κορυφαία 11αδα χωρίς Αναστόπουλο και Μαύρο δεν γίνεται

Η καλύτερη ενδεκάδα του ελληνικού ποδοσφαίρου ανακοινώθηκε από την παγκόσμια ομοσπονδία ιστορίας και στατιστικής του αθλήματος (IFFHS) και προφανώς δεν χώρεσε τους ... καλύτερους ποδοσφαιριστές, που έχει ο καθένας στο μυαλό του. Αντικειμενικά κριτήρια στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν, από την στιγμή που στο δικό σου μάτι, ήταν ίνδαλμα, αφίσσα στο δωμάτιο σου, τον έβλεπες κάθε Κυριακή και παραληρούσες. Πάντα όταν γίνονται τέτοιες ψηφοφορίες, επιλογές, ανακοινώσεις μπαίνει στη μέση η υποκειμενική κρίση και η όποια ετυμηγορία συνήθως έχει απανωτές ενστάσεις.

Τα ίδια έγιναν και στο ΝΒΑ που πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσε τους 75 (76 για την ακρίβεια αφού υπήρχαν δυο που ισοψήφισαν) κορυφαίους για τα 75χρονα του κορυφαίου πρωταθλήματος. Για παράδειγμα η επιλογή μόνο δυο Ευρωπαίων, του δικού μας Γιάννη και του Ντιρκ Νοβίτσκι, προκάλεσε διάφορα σχόλια, καθώς αγνοήθηκαν προσωπικότητες που έλαμψαν (και διέπρεψαν) στο ΝΒΑ, όπως ο Πάου Γκασόλ ή ο Τόνι Πάρκερ.

Υπάρχουν, βέβαια, κάποια αντικειμενικά στοιχεία για να επιλεγεί κάποιος σε μια τέτοια all star ομάδα για το μπάσκετ, ενδεκάδα για το ποδόσφαιρο. Διάρκεια καριέρας, ομαδικοί τίτλοι, ατομικές διακρίσεις, δημοφιλία, επιρροή στο σπορ.

Υπάρχουν και εκείνοι που χαίρουν της συνολικής εκτίμησης και αποδοχής. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, ας πούμε, μπορεί να μην έπαιξε ποτέ στην Εθνική Ομάδα, να πήρε μόνο ένα Κύπελλο Ελλάδος, όσοι τον είδαν όμως να παίζει, συμφώνησαν ότι ήταν ένα ανεπανάληπτο ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Για τον Μίμη Δομάζο δεν θα υπήρχε κανείς που θα μπορούσε να διαφωνήσει ότι ήταν, είναι και θα είναι διαχρονικά ο αιώνιος στρατηγός της κορυφαίας ενδεκάδας του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αμφότεροι βρίσκονται στους 11 καλύτερους που ανακοίνωσε η IFFHS μαζί με τον Τάκη Οικονομόπουλο κάτω από τα δοκάρια, Γιούρκα Σεϊταρίδη και Γρηγόρη Γεωργάτο στα δυο άκρα της άμυνας, Στέλιο Μανωλα και Τραϊανό Δέλλα κεντρικούς αμυντικούς, Θοδωρή Ζαγοράκη και Γιώργο Δεληκάρη μαζί τους στη μεσαία γραμμή και Δημήτρη Σαραβάκο-Μίμη Παπαϊωάννου επιθετικό δίδυμο.

Θα μπορούσε κανείς να υποβάλλει αντιρρήσεις του για την ενδεκάδα που επιλέχθηκε από την διεθνή ομοσπονδία ιστορίας και στατιστικής. Λείπουν μεγάλα ονόματα, που θα μπορούσαν να είναι στην κορυφαία ενδεκάδα, χωρίς να σημαίνει ότι αυτοί που επιλέχθηκαν δεν αξίζουν την τιμή να συμμετέχουν στους καλύτερους όλων των εποχών.

Η επιλογή μοιάζει να μη θέλει να αδικήσει την μεγάλη Εθνική ομάδα του 2004 (επιλέχθηκαν ο Σεϊταρίδης, ο Δέλλας που έβαλε και το καθοριστικό γκολ στον ημιτελικό με την Τσεχία και βέβαια ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του Euro, Θοδωρής Ζαγοράκης) με το ένδοξο παρελθόν των τριών τελευταίων δεκαετιών του εικοστού αιώνα.

Οι ενστάσεις όλες είναι ... δεκτές, βεβαίως. Να οι δικές μου, με όλο τον σεβασμό και την εκτίμηση στους παίκτες που επιλέχθηκαν από την IFFHS.

⚽ Θα μπορούσε να είναι ο Αντώνης Νικοπολίδης ο τερματοφύλακας, μιας και μιλάμε για τον άνθρωπο που υπεράσπισε την εστία της ομάδας στο μυθικό 2004, έπαιξε και στο επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ενώ κέρδισε σερί τίτλους με τον Ολυμπιακό. Ο Τάκης Οικονομόπουλος, βέβαια, έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι "πουλί", κυρίως για την ιστορική του εμφάνιση στο Έβερτον-Παναθηναϊκός, ήταν ένας σπουδαίος τερματοφύλακας για την εποχή του.

⚽ Δεν μπορεί να λείπει από την κορυφαία ενδεκάδα ο Γιώργος Κούδας, που εκπροσωπεί διαχρονικά μια ολόκληρη εποχή. Ο αρχηγός του ΠΑΟΚ, φόρεσε τη φανέλα της ομάδας του για 22 χρόνια, έπαιξε 504 αγώνες στην Α Εθνική, πήρε δυο πρωταθλήματα με τον Δικέφαλο (που ισοδυναμούν με πολλά περισσότερα αν αγωνιζόταν σε μια ομάδα του κέντρου).

Και σε ποιου θέση θα τον έβαζες κύριε, θα με ρωτήσετε. Έλα ντε! Ποιον να βγάλεις;

Τον Γιώργο Δεληκάρη, αδυναμία των παιδικών χρόνων (και νομίζω ότι μόνο δική μου) μιας μορφής από τα ...ξένα περιοδικά στα δικά μας γήπεδα, που σταμάτησε όμως την μπάλα μόλις στα 31 του; Τον Βασίλη Χατζηπαναγή, δηλαδή τον κορυφαίο όλων, ή τον στρατηγό Δομάζο; Ξέρω γω; Θα έριχνα ... κλήρο.

⚽ Είναι λίγο άδικο να λείπει από την καλύτερη ενδεκάδα ο αθλητής που διαχρονικά συμβόλιζε την αφοσίωση στο ίδιο το ποδόσφαιρο. Ο Γιώργος Καραγκούνης έκλεισε την καριέρα του στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ άλλοι στην ηλικία του προτιμούσαν μια πιο ήρεμη συνταξιοδότηση. Αυτός πήγε και ...χτυπιόταν στα αγγλικά γήπεδα, σκοράροντας με την Φούλαμ και επιβεβαιώνοντας αυτό που ξέραμε ήδη όλοι. Οτι γεννήθηκε να παίζει μπάλα. Μόνο ο Μίμης Δομάζος, ίσως, να είχε μεγαλύτερη θέληση να παίξει μπάλα από τον "Κάρα", πρώτο σε συμμετοχές στην Εθνική Ομάδα με 139 αγώνες, 10 γκολ και 15 χρόνια απόλυτης προσήλωσης και συμμετοχής σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις που πήρε μέρος. Θα τον προτιμούσα, ενδεχομένως, αντί του κάπτεν Ζαγοράκη.

⚽ Και στην επίθεση; Δεν αντιλέγει κανείς ότι ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν ένας καταπληκτικός μεσοεπιθετικός, που έβαζε γκολ όπως ήθελε (με χαρακτηριστικό του, το καταπληκτικό άλμα και παρότι δεν ήταν πολύ ψηλός σκόραρε πολύ συχνά με θεαματικές κεφαλιές). Δεν ήταν, βέβαια, σέντερ φορ ή κλασικό εξτρέμ, στην ΑΕΚ έπαιζε "δεκάρι", όμως στην Εθνική λόγω της παρουσίας του Δομάζου, αρκετές φορές έπαιζε στην επιθετική γραμμή. Φυσικά και ο Δημήτρης Σαραβάκος έχει μείνει ανεξίτηλος στη μνήμη των φίλων του Παναθηναϊκού, έχοντας βέβαια δείξει από τον Πανιώνιο ότι ήταν ένας ... μεγάλος-μικρός, με τεράστια καριέρα (όπως και έγινε) μπροστά του.

Ωστόσο, από την καλύτερη ενδεκάδα είναι λίγο δύσκολο να απουσιάζουν οι δυο κορυφαίοι στράικερ που ανέδειξε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Νίκος Αναστόπουλος ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής ομάδας με 29 γκολ, ένα ρεκόρ που μοιάζει προς το παρόν αδύνατο να καταρριφθεί, ο ποδοσφαιριστής που πήρε μεταγραφή το 1987 για το καμπιονάτο, καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, εκείνη την εποχή είναι ο ένας. Κι ο Θωμάς Μαύρος ο αρχισκόρερ της Α Εθνικής (260 γκολ), ο κυνηγός που στα ντουζένια του μπορούσε να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε ομάδα του εξωτερικού και κλήθηκε στην Μικτή Ευρώπης, ο άλλος.

Είναι ατέλειωτη η εκάστοτε συζήτηση για τους καλύτερους (πόσο μάλλον για τον κορυφαίο), ο καθένας έχει προσωπική άποψη και προσπαθεί να την τεκμηριώσει καμιά φορά και με αυθαίρετο τρόπο. Έτσι, όμως, δεν είναι το ποδόσφαιρο; Γι αυτό είναι ωραίο, μαζικό και προσφέρεται για ανάλογες συζητήσεις με καφέ και τσιγάρο. Όρεξη να΄χετε...