Κρατήστε τα δάκρυά σας, ο Γκέιμπριελ παίζει καλό μπάσκετ

Γουένιεν θα πει στη γλώσσα των Ντίνκα μιας μεγάλης φυλής του Νότιου Σουδάν, "κρατήστε τα δάκρυά σας" και δόθηκε σαν όνομα στο μωρό της Ρεμπέκα Γκακ και του Μάκουακ Γκέιμπριελ στις 26 Μαρτίου 1997. Οι δυο γονείς ήθελαν να θυμούνται, μέσω του νεογέννητου γιου τους, το μικρό κοριτσάκι που είχαν χάσει ένα χρόνο νωρίτερα. Από τη γέννησή του κιόλας ο νέος παίκτης που θα φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού κουβαλούσε στους ώμους του τις τραγωδίες της οικογένειας του, αλλά και της ίδιας της πατρίδας του.

Το Νότιο Σουδάν που ανεξαρτοποιήθηκε το 2011 μετά από ένα εμφύλιο πόλεμο που κράτησε για δεκαετίες και άφησε πίσω του 2 εκατομμύρια νεκρούς και 4 εκατομμύρια εκτοπισμένους. Τα γράφεις και δεν τα πιστεύεις, αλλά αυτός είναι ο απάνθρωπος κόσμος που ζούμε και βολευόμαστε να λέμε ότι απολαμβάνουμε την ειρήνη των δυτικών δημοκρατιών. Δίπλα μας σφαγιάζονται χιλιάδες, ο πόλεμος είναι καθημερινότητα κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να προετοιμαστούμε να τον αντιμετωπίσουμε.

Πότε ήταν που ο Ολλανδός γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, καλούσε την Ευρώπη να αφυπνιστεί και να δαπανήσει ακόμα περισσότερα εκατομμύρια στις αμυντικές δαπάνες; Εντάξει κύριε Μαρκ (ή κάπτεν Μαρκ καλύτερα;) να αγοράσουμε κι άλλα αεροπλάνα, πυραύλους και λοιπά, δεν μας φτάνουν αυτά που έχουμε, αλίμονο.

Την ίδια ώρα ο Βλάντιμιρ Πούτιν (προ)καλεί τη Δύση για... πυραυλική μονομαχία. Το 2024, σχεδόν 80 χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ζούμε σε μια απόλυτη παράνοια.

Κι ενώ οι απανταχού έμποροι όπλων πλουτίζουν από τους σκοτωμούς, ολόκληρες χώρες ειδικά στην Αφρική, αφήνονται στο έλεος του Θεού. Το προσδόκιμο όριο της ζωής στο Νότιο Σουδάν είναι 60.8 έτη για τους άνδρες και 64.8 για τις γυναίκες.

Ο Γουένιεν Γκέιμπριελ γεννήθηκε μέσα στη δίνη του εμφυλίου. Ήταν ένα μωρό δυο εβδομάδων, όταν η μητέρα του κατάφερε να μεταναστεύσει στο Κάιρο της Αιγύπτου, για να γλιτώσει από το θάνατο που σεργιανούσε δίπλα σε αυτήν και τα τρία παιδιά της. Ο πατέρας έμεινε πίσω, τα χρήματα δεν έφταναν για το δικό του ταξίδι και έτσι ο μεγάλος αδερφός του Κόμοτ, έγινε ο προστάτης του.

Μια θεία ζούσε ήδη στο Κάιρο και στο δίχωρο μικρό σπιτάκι μετακόμισε η Ρεμπέκα Γκαγκ μαζί με τα τέσσερα παιδιά της, που ζούσαν στο ένα δωμάτιο. Στο άλλο έμεναν οι θείοι. Η μητέρα του Γκέιμπριελ δούλευε μέρα και νύχτα, ώστε να βρει τα χρήματα για να φέρει στο Κάιρο και τον συζυγό της. Το χάος της αιγυπτιακής πρωτεύουσας ήταν ένα σοκ για την προερχόμενη από ένα πολύ φτωχικό μέρος οικογένεια.

Τα δημητριακά τρώγονται με γάλα

Αλλά το μεγάλο σοκ ήρθε δύο χρόνια αργότερα. Η δεύτερη αίτηση των Γκέιμπριελ στον ΟΗΕ για μετακόμιση στο Μάντσεστερ του Νιου Χαμσάιρ, όπου υπάρχει μια πολύ μεγάλη σουδανέζικη κοινότητα, έγινε δεκτή και με την επίσημη ιδιότητα του πρόσφυγα μετανάστευσαν στις ΗΠΑ: "Ήταν σα να είχαμε κερδίσει το λαχείο" δήλωνε μερικά χρόνια μετά ο Κόμοτ Γκέιμπριελ, που θυμήθηκε ότι κανένας δεν μιλούσε αγγλικά και όλα έμοιαζαν πρωτόγνωρα.

"Μια καλόγρια μας έμαθε τι είναι τα δημητριακά και ότι τρώγονται με γάλα, αλλά κάποια στιγμή θα έπρεπε να ψωνίσουμε. Πώς όμως να τα βρούμε στο κατάστημα, αφού δεν ξέραμε τίποτε. Ούτε να διαβάσουμε, ούτε να μιλήσουμε. Πήγαμε στον υπάλληλο στο Ταμείο και του είπαμε θέλουμε "αυτά με το γάλα". Μας κοίταζε απορημένος..." διηγείται ο μεγάλος αδερφός του Γουέινεν.

Τα παιδιά, όμως, όχι μόνο επιβίωσαν αλλά θριάμβευσαν στη νέα τους ζωή. Όλα πήγαν στο κολέγιο, ο Γουένιεν ασχολήθηκε και με το μπάσκετ, καθώς άρχισε να ψηλώνει απότομα και δούλευε κάθε μέρα με πάθος, για να γίνει καλύτερος. Ο πρώτος του προπονητής Μάικ Μάνιξ που κοούτσαρε τον νέο άσο του Παναθηναϊκό στο γυμνάσιο, έλεγε ότι αυτή την εργατικότητα την κληρονόμησε από τη μητέρα του: "Η κυρία Γκέιμπρελ ήταν μια υπέροχη γλυκιά κυρία, που δούλευε για ώρες, αγόγγυστα, θέλοντας να πετύχει. Όλα τα παιδιά σπούδασαν στο κολέγιο. Κι αυτή ήταν μια βασική προτεραιότητα της οικογένειας".

Το 2001 γεννήθηκε η μικρότερη κόρη των Γκέιμπριελ. Την ονόμασαν Πιαθ, σε ελεύθερη μετάφραση "Καλή", αφού στη γλώσσα των Ντίνκα, Πιαθ σημαίνει καλό. Αν και δεν έζησε την κόλαση του πολέμου, ο Γουένιεν ήταν και είναι υπερήφανος για την καταγωγή του. Η σημαία του Νότιου Σουδάν βρισκόταν πάντα σε περίοπτη θέση στο δωμάτιο του. Ήθελε να πετύχει στο μπάσκετ, αλλά και να βοηθήσει την πατρίδα του, τα παιδιά πίσω στο Χαρτούμ, που δεν είχαν (και δεν έχουν) στον ήλιο μοίρα.

Λεμπρόν: "Είναι ένα άγριο σκυλί"

Ο Τζον Καλιπάρι, προπονητής του Κεντάκι εκτίμησε ότι πάνω απ' όλα ήταν δουλευταράς και τον πήρε στις "αγριόγατες". Έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ για δυο χρόνια, δεν έγινε ντραφτ, αλλά έδωσε τη δική του μάχη μέχρι να μπει στο ΝΒΑ και να παίξει ακόμα και στους Λος Άντζελες Λέικερς, δίπλα στον ΛεΜπρον Τζέιμς (αλλά και τον Κέντρικ Ναν). Ο "βασιλιάς" τον έβλεπε να παλεύει για τη θέση του και τον αποκαλούσε "άγριο σκυλί".

Μπορεί να μην έγινε σταρ του ΝΒΑ, ο Γκέιμπριελ ωστόσο συνέχισε να παλεύει. Και έφτασε μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Το έλεγε στον εαυτό του και δεν το πίστευε. Και φυσικά δεν ξεχνούσε ποτέ την βασανισμένη πατρίδα του. Μετά το φιλικό στο Λονδίνο, όπου η ομάδα του δυσκόλεψε μέχρι το τέλος τις ΗΠΑ, δήλωνε με υπερηφάνια αλλά και επίγνωση της σκληρής πραγματικότητας στο Χαρτούμ: "Είμαι πολύ ευτυχής που εκπροσωπώ την χώρα μου. Λίγοι άνθρωποι στον κόσμο ξέρουν για το Νότι Σουδάν, σήμερα όμως ήταν μια ημέρα περηφάνιας για μας, δώσαμε μια ωραία μάχη και την προοπτική για όλους όσους μας είδαν στην πατρίδα..."

Ο Γκέιμπριελ που συμμετέχει ενεργά σε δυο οργανώσεις για τη βοήθεια των παιδιών, δεν ξέχασε ποτέ από που ήρθε και που έφτασε. Με τον ΛεΜπρον Τζέιμς να τον αγκαλιάσει σαν φίλο, παίζοντας στο ΝΒΑ και στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα μπορούσε να ... ξεφύγει και να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του. Όχι, αυτός όμως.

"Δεν έχουμε ούτε ένα κλειστό γήπεδο στην πατρίδα μου. Κι εμείς άλλωστε είμαστε μια παρέα προσφύγων που εδώ και μερικές εβδομάδες προετοιμαστήκαμε για να παίξουμε με τους καλύτερους του κόσμου. Αυτό να ξέρετε είναι μεγαλύτερο κι από το ίδιο το μπάσκετ" σχολίαζε χαμογελαστός.

Η εμφάνιση του Ν.Σουδάν στο Παγκόσμιο Κύπελλο και η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες έβγαλε στο δρόμο τους συμπατριώτες του Γκέιμπριελ όχι για να πολεμήσουν μεταξύ τους, αλλά για να πανηγυρίσουν μια αθλητική επιτυχία: "Μεγάλη υπόθεση για όλους μας. Ξέρετε σαν εμένα υπάρχουν πολλά παιδιά στο Νότιο Σουδάν. Είναι 2.10 και βόσκουν αγελάδες, γιατί δεν έχουν άλλη διέξοδο. Εμείς τους δώσαμε μια μικρή ελπίδα..." σχολίαζε το καλοκαίρι.

Κι αυτός ο νεαρός που το όνομα του προτρέπει να συγκρατήσουμε τα δάκρυά μας, είναι κάτι περισσότερο από ένας καλός μπασκετμπολίστας, χωρίς αμφιβολία...