X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

OPINIONS

Κραυγές και πέναλτι

Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τις ξαφνικές κραυγές, τα πέναλτι που ήταν, τα άλλα που ξεγέλασαν τους διαιτητές και για το ποδόσφαιρο, που έχει μέσα του και την... απάτη

Έχουμε πλάκα, γενικώς, στην Ελλάδα. Ειδικά εκείνοι που σεργιανίζουμε αμέριμνοι στο διαδίκτυο και κάποιος προσπαθεί να μας πείσει ότι έξω, ενώ βλέπουμε όλοι πως έχει λιακάδα, όχι μόνο δεν έχει ήλιο, αλλά βρέχει ασταμάτητα. Η άνθηση των social media και των διάφορων blogs δίνουν βήμα στον καθένα, για να εκφράσει την άποψή του. Κι ο καθένας μπορεί να γράψει το μακρύ του και το κοντό του...

Έχουμε πλάκα γιατί συνηθίζουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα, ενώ παρόμοιες καταστάσεις έχουμε ζήσει στο παρελθόν, χωρίς να συμπεριφερόμαστε όπως οι Γαλάτες όταν τους έρχεται ο ουρανός στο κεφάλι. Αίφνης ανακαλύψαμε ότι οι ποδοσφαιριστές... πέφτουν για να κερδίσουν πέναλτι. Και το χειρότερο; Ότι οι διαιτητές τα δίνουν!

Σα να πήγαμε πρώτη φορά στο γήπεδο, σα να είδαμε για πρώτη μας φορά μπάλα. Να ... κοροϊδέψει ο παίκτης τον ρέφερι; Ανήκουστο! Να πέσει "μουστισούρα" για να πάρει το πέναλτι; Αποκλείεται! Κι όμως, το ποδόσφαιρο είναι το κλασικό σπορ, που ο παίκτης έχει στόχο (και) να κοροϊδέψει τον ρέφερι.

Εδώ μια κλασική...παράβαση, όπως το γκολ με το χέρι, που έβαλε ο Ντιέγκο Μαραντόνα το 1986, αποθεώθηκε. Εξαρτάται, βέβαια, πως τη βλέπει κανείς την παράβαση, ή την προσπάθεια του παίκτη να πάρει το σφύριγμα. Οι περισσότεροι στην Ελλάδα ήταν θαυμαστές του Ντιεγκίτο. Όπως και στον υπόλοιπο πλανήτη. Αν ένα παρόμοιο γκολ είχε σημειώσει, ας πούμε, ο Ρουμενίγκε μέχρι και επανάληψη της δίκης της Νυρεμβέργης θα ζητούσαν!

Ο Ντιέγκο, βέβαια, φρόντισε να αποζημιώσει τους θαυμαστές του με το "γκολ του αιώνα" που ακολούθησε του χάντμπολ απέναντι στον Σίλτον. Μόνοι οι Άγγλοι έμειναν όλα αυτά τα χρόνια να θεωρούν τον Ντιέγκο έναν απατεώνα, που δεν ζήτησε ούτε ένα ... συγγνώμη.

Εντάξει, υπάρχουν περιπτώσεις που ποδοσφαιριστές έχουν παραδεχθεί ότι ο διαιτητής έκανε λάθος. Ο Ντέμης Νικολαΐδης για παράδειγμα σε αγώνα ΑΕΚ - Ιωνικού, είχε πει στον διαιτητή Δούρο ότι έβαλε γκολ με το χέρι. Κι ήταν σε τελικό Κυπέλλου, έτσι; Στην Αγγλία, τη χώρα του fair play, ο Αρσέν Βενγκέρ σε ένα ματς με τη Σέφιλντ για το Κύπελλο του 1999 είχε συμφωνήσει ότι το γκολ της ομάδας του δεν έπρεπε να μπει, γιατί η Άρσεναλ δεν είχε τηρήσει το φερ-πλέι. Πρότεινε μάλιστα, οι δυο ομάδες να ξαναπαίξουν.

Μόνο, που όλα αυτά τα θυμόμαστε γιατί είναι οι εξαιρέσεις, στον κανόνα. Αυτό, που κατά κόρον συμβαίνει από τις μικρές ερασιτεχνικές κατηγορίες, μέχρι τα πιο μεγάλα πρωταθλήματα ακόμη και το Τσάμπιονς Λιγκ είναι το ανελέητο κυνήγι της γάτας με το ποντίκι. Αν, δηλαδή, ο παίκτης ξεγελάσει τον διαιτητή.

Ωραίες βουτιές...

Εντάξει το σαββατοκύριακο, οι βουτιές είχαν την τιμητική τους. Παρόλα αυτά θα δώσουμε πόντους και στους ρέφερι, γιατί ομολογουμένως ορισμένοι ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακοί σε έμπνευση. Ο Τζαβέλλας για παράδειγμα, όπως εξελίσσεται η φάση, μοιάζει σα να έχει ... σακατευτεί. Μόλις ο Μήτσιος, που δεν είχε καλή θέση γιατί ερχόταν σαν ... τρέιλερ, τον είδε να κάνει τη κίνηση, έδειξε την άσπρη βούλα. Ο άσος του ΠΑΟΚ σηκώθηκε να πανηγυρίσει. Η ομάδα του μπορούσε να φτάσει, πλέον, στο γκολ.

Ο Τζαβέλλας έκανε μια πρωτότυπη βουτιά. Φυσικά, δεν είναι ο πρώτος, πολύ περισσότερο ο τελευταίος. Στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουν μείνει ο Δημήτρης Σαραβάκος, που έπεφτε με ωραίο τρόπο κερδίζοντας πέναλτι και στην Ευρώπη, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος που τον διαδέχθηκε και τελειοποίησε την εκτίναξη του σώματος. Παλιότερα, ο Μάικ Γαλάκος, όπως έλεγαν, δίπλωνε μόνος του τα πόδια και εξανάγκαζε τους ρέφερι να σφυρίζουν πέναλτι.

Ο μπακ του ΠΑΟΚ, έκανε μια διαφορετικού είδους βουτιά. Σα να είχε χτυπηθεί πραγματικά από τον αντίπαλό του.

Το περίεργο είναι ότι για να δικαιολογηθεί ένα πέναλτι που δεν ήταν στον Τζαβέλλα, έγιναν αντικείμενο σχολιασμού τα κανονικά πέναλτι που πήρε ο Ολυμπιακός στη Μυτιλήνη. Ολόκληρη ανάλυση αν το χέρι ήταν χέρι (τι να ήταν δηλαδή, πόδι;) κι αν ο Φορτούνης βούτηξε, στην έξοδο του τερματοφύλακα.

Μα όπως γίνεται η φάση, αν δεν έπεφτε θα έπρεπε να ποδοπατήσει τον γκολκίπερ και να βάλει γκολ σε κενή εστία. Δεν χρειάζεται να είσαι καθηγητής διαιτησίας, για να το διαπιστώσεις. Είναι η φυσική εξέλιξη της συγκεκριμένης φάσης. Διαφορετικά, δε γίνεται...

Έχει πάρει άλλα πέναλτι μέσα στη χρονιά ο Ολυμπιακό, που θα μπορούσε κανείς να τα αμφισβητήσει. Αν όμως αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε γι αυτά που δόθηκαν με την Καλλονή, θα πρέπει να ξεκινήσει και μια άλλου είδους συζήτηση. Τι θέλουμε να βλέπουμε στο ποδόσφαιρο. Την ... διαμορφωμένη άποψή μας, αυτήν που εκφράζουμε με κάθε τρόπο, βρέξει χιονίσει, ευνοηθεί ή όχι η συγκεκριμένη ομάδα, ή την πραγματικότητα του γηπέδου;

Ορισμένοι, πάντως, αρέσκονται να ζουν και στη δική τους πραγματικότητα. Δεν είναι κακό. Το κακό είναι να θέλουν να πείσουν και τους υπόλοιπους...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ