Το ΝΒΑ στάθηκε σύσσωμο απέναντι στον Ντόναλντ Στέρλινγκ. Κι αν μέχρι τώρα έκανε τα στραβά μάτια, αυτή τη φορά δεν μπορούσε παρά να πράξει το αυτονόητο. Ο κομισάριος Άνταμ Σίλβερ, έχοντας προφανώς και την συναίνεση των υπόλοιπων ιδιοκτητών έστειλε το μήνυμά του: ισόβιος αποκλεισμός, πρόστιμο 2.5 εκατομμυρίων δολαρίων και επιδίωξη να πουλήσει ο μίστερ Στέρλινγκ τους Κλίπερς.

Τα σχόλια που έκανε, μιλώντας στην φιλενάδα του, ο γηραιός ιδιοκτήτης της ομάδας του Λος Άντζελες, ήταν ενδεικτικά της σκέψης ενός φανερού ρατσιστή, που ποτέ άλλοτε δεν έκρυψε τις απόψεις του για τις μειονότητες και το χρώμα τους. Το πως βρέθηκε, βέβαια, στο μπάσκετ όπου οι λευκοί έχουν πάψει, εδώ και καιρό να αποτελούν την ...πλειοψηφία, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Μέσω του μπάσκετ, πάντως, για να κάνουμε και μια μικρή παρέκβαση, έχουν δοθεί ορισμένες μεγάλες μάχες για την απελευθέρωση των μαύρων, σε εποχές μάλιστα, όπου ο ρατσισμός ήταν η επίσημη πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όσοι έχετε δει την ταινία “Glory Road” ξέρετε ήδη την ιστορία του (λευκού) κόουτς Ντον Χάσκινς (φωτο), που το 1966 κατέκτησε τον τίτλο του NCAA, με το κολέγιο Τέξας Γουέστερν και χρησιμοποιώντας μια πεντάδα με μαύρους μπασκετμπολίστες. Κάτι αδιανόητο για την εποχή, όπου κυριαρχούσαν μορφές όπως ο Άντολφ Ραπ, ο προπονητής του Κεντάκι, που απεχθανόταν το μαύρο χρώμα και χρησιμοποιούσε μόνο λευκούς παίκτες (ανάμεσά τους και τον Πατ Ράιλι).

Ένα χρυσοπληρωμένο προϊόν

Αλλά δεν είναι μόνο θέμα σεβασμού στους “πιονιέρους” του αθλήματος, όπως είπε ο Σίλβερ, αναφερόμενος στον Μάτζικ Τζόνσον, μια εμβληματική μορφή του ΝΒΑ και από τους ανθρώπους που έκαναν το πρωτάθλημα και το σπορ, να εκτοξευτούν στα ύψη. Όταν ο Μάτζικ το 1991 ανακοίνωσε ότι είναι φορέας του ΗΙV ο προηγούμενος κομισάριος, Ντέιβιντ Στερν, καθόταν δίπλα του. Όπως καθόταν και δίπλα στον Μάικλ Τζόρνταν, την ημέρα που ο Air ανακοίνωνε την πρώτη του αποχώρηση από το ΝΒΑ.

Ο διάδοχος του Στερν, ήξερε ότι αν δεν ύψωνε το ανάστημά του, το ΝΒΑ κινδύνευε άμεσα. Ο προορισμός του κομισάριου άλλωστε είναι να προστατεύει πάνω απ' όλα το προϊόν του. Αυτό που χρυσοπληρώνεται από την τηλεόραση, έχει τους καλύτερους μπασκετμπολίστες του κόσμου στο παρκέ (οι οποίοι επίσης χρυσοπληρώνεται) και χιλιάδες κόσμο σε όλα τα γήπεδα, που χρυσοπληρώνει τα εισιτήρια

Αυτό το πρωτάθλημα, που φέτος μάλιστα έχει και εντυπωσιακά πλέι-οφ, δεν μπορούσε να μολυνθεί από τα ρατσιστικά σχόλια ενός ...γεροπαραλυμένου ρατσιστή ιδιοκτήτη.

Ο κομισάριος αντέδρασε όπως αρμόζει, σε τέτοιες περιπτώσεις, κόβοντας με το μαχαίρι μια ανάλογη συνέχεια, που δεν ήθελε καν να φανταστεί. Έριξε το ανώτατο δυνατό πρόστιμο στον Στέρλινγκ και τον απέβαλε από το πρωτάθλημα.

Την ίδια ώρα η πλειοψηφία των ιδιοκτητών των άλλων ομάδων, οι μπασκετμπολίστες και φυσικά όλος ο κόσμος, χειροκροτούσαν την απόφαση, ευχαριστώντας και επιδοκιμάζοντας τον Σίλβερ, που βγήκε ιδιαίτερα ενισχυμένος από την συγκεκριμένη κίνησή του.

Ο σεβασμός στους κανόνες

Η αλήθεια είναι ότι το ΝΒΑ μπορεί κανείς να το κατηγορήσει για πολλά. Όχι, όμως, για τον τρόπο με τον οποίο πλασάρεται και προστατεύει το προϊόν που κοστίζει πανάκριβα. Άλλωστε σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην πατρίδα του καπιταλισμού, το ΝΒΑ εξακολουθεί να έχει το ...σοσιαλιστικό μέτρο ανάπτυξης των ομάδων, καθώς οι καλύτεροι νέοι παίκτες πηγαίνουν, κατά παράδοση, στις χειρότερες ομάδες της λίγκας, έτσι ώστε να αναπτυχθεί ο ανταγωνισμός και να μην αποτελεί το πρωτάθλημα μονοπώλιο του ενός.

Όχι δεν έγιναν οι Αμερικανοί καπιταλιστές-ιδιοκτήτες των ομάδων του ΝΒΑ, σοσιαλιστές. Είναι, όμως, αρκετά έξυπνοι να δουν ότι το κέρδος τους βρίσκεται μέσα από τον ανταγωνισμό των ομάδων τους σε υγιές επίπεδο όπου ο ένας σέβεται τον άλλον. Στα γήπεδα του ΝΒΑ παίζουν μαύροι, τους αγώνες τους παρακολουθούν μαύροι, σε ένα πρωτάθλημα που έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο και πουλάει φανέλες από τη Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες, την Σανγκάη και ολόκληρο τον πλανήτη.

Σε αυτό το πανηγύρι χωράνε όλοι. Μαύροι, κίτρινοι, μειονότητες, στρέιτ, γκέι, όλοι. Κανένας Στέρλινγκ, όσα λεφτά κι αν έχει, όσες διασυνδέσεις κι αν διαθέτει, δε μπορεί να χαλάει το πάρτι και να προσβάλλει είδωλα όπως ο Μάτζικ Τζόνσον.

Αν το ΝΒΑ ξέρει να κάνει κάτι καλά, είναι να προσέχει τη λεπτομέρεια. Γι αυτό και από μια λίγκα που στα τέλη της δεκαετίας του 70 είχε άδεια γήπεδα και μεγάλα προβλήματα ναρκωτικών, έφτασε να γίνει μια παγκόσμια αθλητική επιχείρηση.

Τους κανόνες τους σέβονται άπαντες. Όσοι δεν το κάνουν, απλά αποβάλλονται από το πρωτάθλημα.

ΥΓ: Μην αρχίζουμε να κάνουμε συγκρίσεις τι θα γινόταν σε αντίστοιχη περίπτωση στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ. Μη βάλουμε τα κλάματα. Ή ... μη ξεραθούμε από τα γέλια. Εδώ το προϊόν το χρυσοπληρώνουμε μεν, αλλά το κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο απεχθές. Έγινε "θέμα" επειδή ο τελικός του Κυπέλλου διεξάχθηκε ομαλά και δεν άνοιξαν κεφάλια. Πέφτουν μπανάνες στα γήπεδα, αλλά αμφισβητείται αν είναι ρατσιστική πράξη. Όσο για τις δηλώσεις των παραγόντων; Μια χαρά και δυο τρομάρες

Τα λέμε και στο twitter στο @yiannifil