Τρεις σερί ήττες στην Ευρωλίγκα, με δύσκολα ματς να έρχονται μέσα στην ίδια εβδομάδα (Μπάγερν, στο Μόναχο, την Τρίτη και Ρεάλ την Πέμπτη στο ΣΕΦ), δύο κίτρινα φύλλα εναντίον του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ , όσο να' ναι έχουν φέρει βαρομετρικό χαμηλό στον Πειραιά.

Μπορεί ο Μπλατ και οι συνεργάτες του να λένε ότι είχαν σημαδέψει το πολύ δύσκολο πρόγραμμα του Νοέμβρη, ξέροντας τι τους περιμένει, η αλήθεια είναι ότι επειδή κι αυτοί είναι ... καινούργιοι στο κουρμπέτι του Ολυμπιακού , δεν το γνωρίζουν.

Οι “ερυθρόλευκοι” δεν είναι μια ομάδα που μπορεί να εθιστεί στις ήττες. Ο κίνδυνος να εμπλακεί ο Ολυμπιακός σε μια ατέρμονη περίοδο εσωστρέφειας και γκρίνιας είναι ορατός, γιατί σε λίγο (αν συνεχιστούν τα ανεπιτυχή αποτελέσματα) οι φίλοι του δεν θα είναι με τίποτε ικανοποιημένοι.

Μετρίως μέτριος μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός. Με εξαίρεση τις δυο μεγάλες εκτός έδρας νίκες που πέτυχε στο ξεκίνημα της Ευρωλίγκας, η υπόλοιπη πορεία βγάζει αρνητικό πρόσημο .

- Ο Ολυμπιακός ευαγγελίστηκε αλλαγή φιλοσοφίας, με περισσότερη “παραγωγή” στην επίθεση, αλλά στα τελευταία ματς βάζει μετά βίας 75 πόντους.

- Ο Σπανούλης, στη θεωρία, δεν θα είχε την μπάλα τόση πολλή ώρα, αλλά συνήθως συμβαίνει το αντίθετο.

- Ο Λε Ντέι αποκτήθηκε σαν “αθλητικός σέντερ” είναι περισσότερο τεσσάρι, με αποτέλεσμα να παίζει σε σχήματα μαζί με τον Πρίντεζη. Εσχάτως στο “4” σε κάποιες στιγμές ανεβαίνει και ο ασταθής Τίμα

- Ο Βεζένκοφ που αποκτήθηκε για να δώσει ανάσες στον “Πριντ”, μένει στον πάγκο και ο Γιώργος που ... παίζει και στο “5”, μένει στο παρκέ 35 λεπτά.

- Ο Μάντζαρης αναζητά τον ρόλο του, χωρίς να μπορεί να προσφέρει ούτε καν στην άμυνα. Ο Στρέλνιεκς, λόγω και της θλάσης, έχει μείνει σκιά του εαυτού του.

- Το κυριότερο: Ο Ολυμπιακός είναι “μαλακός”, όταν ο αντίπαλος επιστρατεύει σκληρές άμυνες υποκύπτει εύκολα, δεν ανταποδίδει και ... χάνει τις διαφορές που ο ίδιος έχει κερδίσει. Ο Ολυμπιακός δεν “κατεδαφίζει” τους αντιπάλους, προτιμάει τα φάουλ που μπορεί να καταλήξουν και στο καλάθι.

Προφανώς όλα αυτά είναι αποκύημα της αναζήτησης από μέρους του προπονητή της πραγματικής φιλοσοφίας που θέλει να εμφυσήσει στην ομάδα. Και σίγουρα είναι νωρίς ακόμη να δούμε τον Ολυμπιακό του Μπλατ από το Νοέμβριο. Θα ήταν παράλογο να έχουν ανταποκριθεί άπαντες σε ό,τι θέλει ο προπονητής. Υπάρχει χρόνος για να αλλάξει το τσιπάκι και ο Ολυμπιακός να αποκτήσει μια σταθερότητα ... προς τα πάνω.

ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

Το ότι ο Ολυμπιακός, πάντως, αναζητά ήδη ξένο παίκτη (γκαρντ) για να προσθέσει στο ρόστερ του , αναδεικνύει το πρώτο σημαντικό λάθος του σχεδιασμού του καλοκαιριού. Ο τραυματισμός του Αγραβάνη άφησε κενό. Το ρόστερ αριθμητικά ήταν μικρό, κάτι που αποδείχθηκε στους μικροτραυματισμούς που προκύπτουν. Σημειώστε, πάντως, ότι για το ελληνικό πρωτάθλημα, αν αποκτηθεί ξένος, θα πρέπει να βγει έξω κάποιος από τους υπάρχοντες.

Θα λύσει το πρόβλημα ένας καλός γκαρντ; Η ιστορία (με εξαίρεση τον Λο) λέει ... όχι. Θυμηθείτε πόσους ξένους έφερε στα μέσα της χρονιάς κα ... σε πόσους έκανε διάνα. Εξαρτάται, βέβαια, πως θα κινηθεί ο Ολυμπιακός, τί χρήματα θα δώσει και τι είδους παίκτη θέλει να πάρει .

Η ουσία, πάντως, βρίσκεται αλλού. Αλλάζοντας προπονητή ο Ολυμπιακός, έκανε τον σχεδιασμό αγνοώντας κάτι πολύ βασικό. Η ομάδα όλα αυτά τα χρόνια, είχε συνηθίσει να στηρίζεται στον ελληνικό κορμό, που κινούσε τα νήματα, με τους προπονητές (Ίβκοβιτς κατ' αρχήν, Μπαρτζώκας-Σφαιρόπουλος στη συνέχεια) να υπηρετούν το μοντέλο, δίνοντας βάση στην άμυνα και επιλέγοντας, κάθε φορά, καλούς, πλην όμως ελπιδοφόρους και πάντοτε συμπληρωματικούς ξένους. Οι οποίοι, μέσα από τη διαδρομή της ομάδας, γίνονταν αυτοί πρωταγωνιστές. Δεν είναι τυχαίο, ωστόσο, ότι όλοι (κυρίως οι σέντερ) ξένοι που έκαναν όνομα στον Ολυμπιακό, πήραν μεταγραφή για άλλη ομάδα, που πάντοτε τους έδινε περισσότερα χρήματα.

Ο Μπλατ ακόμη κι αν συμφωνεί με την συγκεκριμένη στρατηγική, είχε δυο μειονεκτήματα. Πρώτον δεν είναι προπονητής που γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα και δεύτερο πήρε την ομάδα σε μια εποχή που ο “κορμός” αρχίζει και φθείρεται, γιατί απλά ... περνάνε τα χρόνια.

Κι αυτός όπως οι προηγούμενοι έχει επενδύσει σε παίκτες λαχεία. Αν δείτε τους δυο αγώνες με τον ΠΑΟ θα συμφωνήσετε ότι και ο Γκος αλλά (κυρίως) ο Λε Ντέι έπαιξαν καλύτερα στον δεύτερο αγώνα. Λογικό. Είναι υπερβολή να περιμένει κανείς ότι πλέι-μέικερ της Παρτιζάν και ο σέντερ της Χάποελ Γκιλμπόα, θα γίνονταν με το ... καλημέρα “αστέρια” πρώτου μεγέθους στον Ολυμπιακό της Ευρωλίγκας και θα κέρδιζαν τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Εδώ στον πρώτο αγώνα, ολόκληρος Κιθ Λάνγκφορντ που έχει φάει τα γήπεδα της Ευρώπης με το κουτάλι και έμεινε άποντος . Για να βγει το λαχείο στο μπάσκετ χρειάζεται υπομονή, χρειάζεται υποστήριξη και συνεχή προσπάθεια.

ΥΓ: Αλήθεια ποιους κανονισμούς εφαρμόζει ο διαιτητής Αναστόπουλος απέναντι στο Μιλουτίνοφ; Σίγουρα πάντως έχει επιλέξει τη μέθοδο ... αφανισμού του Σέρβου σέντερ που έχει βαρεθεί να ικετεύει τον Έλληνα ρέφερι στα ντέρμπι με τον ΠΑΟ. Η τακτική δεν άλλαξε ούτε αυτή τη φορά. Πρώτο φάουλ ένα εντελώς συζητήσιμο επιθετικό φάουλ και δεύτερο μια τεχνική ποινή επειδή ... ζήτησε φάουλ, σε ένα ριμπάουντ το οποίο είχε μαζέψει. Κανένα πρόβλημα. Η ΚΕΔ (η γνωστή) θα τον ορίσει ξανά και στο επόμενο ντέρμπι. Σάμπως ασχολούνται με τους διαιτητές στην συγκεκριμένη επιτροπή;