Η περιπέτεια του Μουντιάλ τελείωσε, κι όπως κάθε περιπέτεια είχε έντονα συναισθήματα. Από τον “κόλαφο” της πρεμιέρας, στο σασπένς της τελευταίας αγωνιστικής, με την Ελλάδα να στέκεται όρθια 77 λεπτά, πριν ο Ντε Μιτσέλις με διπλή προσπάθεια (κι αφού ψιλοέκανε φάουλ στον Αβραάμ Παπαδόπουλος) νικήσει τον εξαιρετικό Τζόρβα.

Έτσι, όμως, είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μια ιδιαίτερη διοργάνωση, όπου πάνω απ΄όλα χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή.

Το ευχάριστο, γι αυτό το ελληνικό συγκρότημα ήταν ότι όχι μόνο δεν έχασε τον προσανατολισμό της από την ήττα στην πρεμιέρα, αλλά κατόρθωσε να παραμείνει ομάδα, μέχρι το τέλος. Οι Γάλλοι διαλύθηκαν. Εμείς όχι. Συνήθως, γίνεται το αντίθετο, αλλά η Εθνική Ελλάδος, ευτυχώς, έχει καταφέρει να νικήσει, πάνω απ΄όλα, τις παιδικές ελληνικές ασθένειες.

Λάθη έγιναν. Ίσως, μάλιστα, να ήταν και καθοριστικά γιατί -εκ του αποτελέσματος- αποδεικνύεται ότι με διαφορετικό σύστημα στο ματς εναντίον της Κορέας (με τρεις στόπερ, δηλαδή) ενδεχομένως το σκορ να ήταν τελείως διαφορετικό.

Το χειρότερο, ωστόσο, είναι να κοιτάς πίσω. Ο Ρεχάγκελ δεν είναι τέτοιος τύπος. Κυρίως, γιατί δεν διαβάζει ελληνικές εφημερίδες, ούτε δίνει σημασία στις σοφιστείες του κάθε “ειδήμονα”, με στυλό, ή όχι. Γι αυτό και ο Σοφοκλής Πιλάβιος, όπως λένε, αν είναι να αντικαταστήσει τον Γερμανό, θα πάρει ξένο προπονητή, εντελώς απόμακρο από την ελληνική πραγματικότητα.

Υπερβολές, όμως, δεν γίνονται μόνο στην Ελλάδα (μη τρελαθούμε κιόλας). Ο Freddos μέσω facebook θύμιζε πως είχαν υποδεχθεί οι Άγγλοι την κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Μην τα παίρνουμε επιτέλους όλα στα (πολύ) σοβαρά. Δεν είναι και τόσο, άλλωστε! Μετά την ήττα από την Κορέα γράφτηκαν περισσότερα σχόλια απ΄όσα όταν αποφασίστηκε να μας κάνει το ΔΝΤ τη ζωή δύσκολη.

Αλλά και μετά τη νίκη επί της Νιγηρίας, υπήρξαν αντιδράσεις λες και είχαμε πάρει, ήδη, το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ακόμη και μετά το τελευταίο ματς, ο Αλέξης Τζόρβας (κορυφαίος της Εθνικής) δεν ξέχασε “όσους προσπάθησαν να μας σταυρώσουν”.

Αφήστε που οι απεσταλμένοι της ΕΡΤ έλεγαν για “την υπέρβαση” και άλλα γραφικά, λες και η Εθνική είχε παίξει μονότερμα την Αργεντινή. Η αλήθεια ήταν διαφορετική. Οι Έλληνες ταμπουρώθηκαν στην άμυνά τους, με πρώτιστο στόχο να μην δεχθούν γκολ, ατύχησαν γιατί και οι τρεις αλλαγές που έκανε ο Ρεχάγκελ ήταν αναγκαστικές.

Ο ηρωϊκός και μόνος Σαμαράς, έχασε την ευκαιρία που ίσως να άλλαζε την ροή του ματς. Οι Αργεντίνοι, όμως, προφανώς ήταν καλύτεροι.

Η αίσθηση που μένει για την ομάδα που επιστρέφει στην Αθήνα είναι σίγουρα πολύ καλύτερη από την ντροπή του’ 94. Ίσως θα μπορούσε να είχε προκριθεί στους “16″, αλλά μη το…κουράζουμε. Η Ελλάδα δεν έχει παίξει σε δέκα Μουντιάλ. Μόλις το δεύτερό της ήταν…