Η πιο δύσκολη δημοσιογραφική δουλειά μετά τον ημιτελικό ήταν να βρει κανείς μια ωραία πανηγυρική φωτογραφία των παικτών του Ολυμπιακού. Αν παρατηρήσατε, εκτός από εκείνες του Μάντζαρη, που ξέσπασε φωνάζοντας μετά από ένα τρίποντο στο δεύτερο ημίχρονο, δεν υπήρχαν άλλες. Ο Σπανούλης, σχεδόν ανέκφραστος, ο Πρίντεζης με μια μόνο γκριμάτσα ικανοποίησης, ο Παπανικολάου το ίδιο. Ακόμη και στο τέλος, πριν η ομάδα πάει στα αποδυτήρια, οι «ερυθρόλευκοι» έχοντας πετύχει μια από τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας τους, το μόνο που έκαναν ήταν να σηκώσουν ψηλά τα χέρια και να αποχωρήσουν.

Σα να μην είχε συμβεί κάτι το … μοναδικό. Σα να ήταν ένα ακόμη παιχνίδι, από τα 35 που έδωσαν στην κανονική περίοδο (30) και στα πλέι-οφ (5) για να πάνε στην Κωνσταντινούπολη. Σα να μην είχαν ρίξει στο καναβάτσο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την ώρα που οι Ρώσοι είχαν πιστέψει ότι είχε έρθει η ώρα να ξορκίσουν τα φαντάσματα.

Αλλά για να έχουμε καλό ρώτημα.

Αυτή δεν είναι η ομάδα που τα τελευταία έξι χρόνια, θα παίξει σε ένα τέταρτο τελικό; Αυτή δεν έχει κερδίσει δυο τίτλους και μάλιστα συνεχόμενους; Αυτή που κάνει τις διαρκείς υπερβάσεις, που χαρίζει μοναδικές στιγμές στον κόσμο της. Μεγάλες, αξέχαστες, μέχρι να … έρθουν οι επόμενες;

Αν ο Ολυμπιακός από το 2012 και μετά μετράει 4 τελικούς, είναι λογικό η πρόκρισή του να είναι μεν ένα σημαντικό επίτευγμα, όχι όμως κάτι … ασυνήθιστο, κάτι αναπάντεχο, κάτι υπερβολικό.

Είναι ο ίδιος ο οργανισμός των «ερυθρολεύκων» που έχει βιώσει, πλέον, την επιτυχία. Έχει νιώσει πως είναι να βρίσκεσαι στην κορυφή και εκτός των άλλων να … κυριαρχείς από την πρώτη θέση.

Εκτός των άλλων, οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν πήγαν στην Κωνσταντινούπολη για να … πανηγυρίσουν την πρόκριση στον τελικό. Ο πρώτος τους στόχος ήταν η νίκη επί της ΤΣΣΚΑ, υπάρχει όμως και ένας δεύτερος αγώνας, αυτός της Κυριακής, που στο τέλος του έχει και ένα τελετουργικό το οποίο όλες οι ομάδες ονειρεύονται: Την απονομή του αστραφτερού τροπαίου της Ευρωλίγκας. Γι αυτό κουράστηκαν, πάλεψαν, τσακίστηκαν, έπεσαν και σηκώθηκαν, γέλασαν και έκλαψαν μέσα στη χρονιά. Είναι, πλέον, πολύ έμπειρη ομάδα ο Ολυμπιακός για να αναλωθεί σε πανηγύρια μιας νύχτας, να αδειάσει τις μπαταρίες του.

Πολύ φυσιολογικά, λοιπόν, οι παίκτες πήγαν στα αποδυτήρια, γιόρτασαν για λίγο την πρόκριση, αλλά όπως είπε και ο Γιώργος Πρίντεζης έβαλαν το μυαλό τους αμέσως στη διαδικασία του τελικού. Το φάιναλ-φορ έχει τα δικά του μυστικά. Η προσμονή του ημιτελικού είναι μεγαλύτερη, από τον τελικό … που και πολλές μέρες δεν έχεις να τον προετοιμάσεις και πιο γρήγορα περνάνε ο ώρες μέχρι το τζάμπολ. Όποιος πνευματικά δεν είναι έτοιμος, την πατάει…

Δεν είναι μεταφυσική, αλλά … τακτική

« Δεν ξέρω, ίσως είναι κι ένα θέλημα από αυτόν εκεί πάνω» είπε ο Μίλος Τεόντοσιτς μετά τον ημιτελικό, βλέποντας εαυτόν και συμπαίκτες για τέταρτη φορά σε ένα φάιναλ-φορ, στο καναβάτσο. Ο Ολυμπιακός είχε ξανακερδίσει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ο Σέρβος έδινε μια μεταφυσική εξήγηση για το «κάρμα» αυτών των αγώνων. Μπορεί να ασχολείται ο Θεός με το μπάσκετ; Μόνο … στη διαφήμιση της Nova, συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εντάξει, αν ασχολιόταν, σίγουρα θα συμπαθούσε τους «ερυθρόλευκους», αλλά ένα βλέμμα συμπάθειας θα έριχνε και σε αυτή την έρμη την ΤΣΣΚΑ.

Όχι, δεν είναι θέμα μεταφυσικής. Ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει τέτοιες υπερβάσεις συχνά, μπορεί να έχει το προσωνύμιο «βρυκόλακας» γιατί … ποτέ δεν πεθαίνει, παρόλα αυτά, στον σπουδαίο αγώνα με την ΤΣΣΚΑ είχε και τακτική και σχέδιο.

Η ρωσική επίθεση των 90 πόντων, έπεσε στους 78 (για την ακρίβεια 75, αφού οι τρεις σημειώθηκαν από βολές, με φάουλ που εκμαίευσε ο Ολυμπιακός) και κυρίως οι ασίστ από 20, μειώθηκαν σε 7! Οι «ερυθρόλευκοι» έριξαν και τα ποσοστά της ΤΣΣΚΑ, με μια καταπληκτική άμυνα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα.

Κι ενώ οι Ρώσοι είχαν επίσης μια εξαιρετική αντιμετώπιση του ματς, κυρίως απέναντι στον Σπανούλη, με το ματς να πηγαίνει σε σκορ και ρυθμό που «ήθελε» ο Ολυμπιακός, ήταν επόμενο να … κερδίσει!

Εκτός των άλλων, ο Ολυμπιακός ευτύχησε να πάρει από κάθε παίκτη του κάτι ξεχωριστό. Και οι 10 που χρησιμοποίησε ο Σφαιρόπουλος, του έδωσαν πράγματα. Η προσπάθεια ήταν ομαδική σε όλα τα επίπεδα. Ο Πρίντεζης ήταν όλα τα λεφτά στο πρώτο μέρος, Μάντζαρης και Παπανικολάου κράτησαν όρθια την ομάδα με τα μακρινά σουτ, ο Παπαπέτρου πόσταρε διαρκώς δημιουργώντας προβλήματα στη ρωσική άμυνα, Μιλουτίνοφ και Μπιρτς έπαιξαν σημαντικό ρόλο μέσα στη ρακέτα, ο Γιανγκ ήταν αυτός που στο τέλος έκρυψε τη θέα, ο Γκριν σημάδευε σίδερο μέχρι να βρει το χέρι του στην πιο κρίσιμη στιγμή, ο Αγραβάνης αποδείχθηκε κλειδί με τρομερές άμυνες, ριμπάουντ και δυο τρίποντα ανάσες που μείωσε διαφορές 10 πόντων (το ένα ήταν και μπάζερ μπίτερ στην εκπνοή του ημιχρόνου).

Κι ο Σπανούλης; Η άμυνα της ΤΣΣΚΑ τον πίεσε. Ο ίδιος δεν παρασύρθηκε. Κράτησε τις δυνάμεις του, έγινε περισσότερο πλέι-μέικερ. Κι όταν κατάλαβε ότι είχε έρθει η ώρα, έβαλε μπροστά. Τρία μπασίματα … αλά Γκάλης, ένα τρίποντο αλά Σπανούλης και μια πάσα στον Μπιρτς για κάρφωμα υπέγραψαν τη νίκη. Κι όλα αυτά αμέσως μετά από μια αεροπλανική τάπα που του είχε ρίξει ο Χίγγινς. Νόμιζε ο Αμερικανός ότι θα του κόψει τη φόρα; Αμ δε!

Το σουτ του Γκριν και η Φενέρ

Αλλά ο Ολυμπιακός πάνω απ’ όλα είναι ομάδα. Με το σκορ στο 76-76, ο Σπανούλης που είχε πάρει φωτιά, δίνει την πάσα στον Γκριν και του λέει «βάλτο». Ο Αμερικανός πάει στο ένας εναντίον ενός και με τρίποντο από την κορυφή, ουσιαστικά βάζει τέλος στις ελπίδες της ΤΣΣΚΑ (41’’ πριν το τέλος). Αυτό σημαίνει να έχεις ωριμάσει μέσα από τη διαδικασία των μεγάλων αγώνων.

Και με αυτό το σουτ νίκης, ο Γκριν όχι μόνο έδωσε τη χαριστική βολή στην ΤΣΣΚΑ, αλλά έβαλε και την μεγαλύτερη υποθήκη για να είναι ακόμη καλύτερος … στον τελικό! Η ψυχολογία του έχει ανέβει στα ύψη. Κι αυτό ενδέχεται να το νιώσει για τα καλά η … Φενέρ.

Προφανώς και δεν είναι εύκολο να πάρει την κούπα μέσα στο Σινάν Ερντέμ ο Ολυμπιακός. Η εξέδρα θα «κοχλάζει», η ίδια η τουρκική ομάδα θα έχει ασίγαστο πάθος να γευτεί το νέκταρ από το ιερό δισκοπότηρο της Ευρωλίγκας. Αμέτρητα είναι τα εκατομμύρια που έχει ξοδέψει ο πρόεδρος Aζίζ Γιλντιρίμ, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, μπλεγμένος σε κορυφαίο σκάνδαλο στημένων αγώνων στο ποδόσφαιρο πριν πέντε χρόνια και πριν από λίγες μέρες δεν είχε διστάσει να παίξει μπουνιές στον αγώνα του γυναικείου πρωταθλήματος της Φενέρ, εναντίον της Γιακιν Ντογκού!

Στόχος του να δει τη Φενέρ πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ένα από τα πιο δημοφιλή κλαμπ της Κωνσταντινούπολης, δεν έχει γευτεί ποτέ τη χαρά ενός ευρωπαϊκού τροπαίου. Ούτε στο ποδόσφαιρο. Αντίθετα, οι … αιώνιοι αντίπαλοί της, η Γαλατασαράι δηλαδή έχει πάρει ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ (το 2000) αλλά και το Eurocup του 2016 στο μπάσκετ.

Ο πακτωλός των δολαρίων, έφερε στην Πόλη και την ολοκαίνουργια Ούλκερ Αρένα, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και παίκτες όπως ο Ούντο, ο Βέσελι, ο Μποκγντάνοβιτς αλλά και ο δικός μας, Κώστας Σλούκας που την Κυριακή το βράδυ θα βρεθεί απέναντι στους πρώην συνοδοιπόρους του και ακόμη καλούς του φίλους, στον Ολυμπιακό.

Μια ομάδα που βρίσκεται, όπως σωστά επισήμανε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, σε εξαιρετική κατάσταση. Σαν ένα τσιπ να άλλαξε, αμέσως μετά το 0-1 μέσα στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού και η Φενέρ των χιλίων προβλημάτων έγινε το φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας.

Ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί ακόμη μεγαλύτερη αυταπάρνηση, συγκέντρωση και ομαδική προσπάθεια. Ίσως να χρειαστεί και ένα παίκτη παραπάνω, γιατί ο Ουότερς που δεν ταίριαζε με την ΤΣΣΚΑ, μπορεί να μαρκάρει Ντίξον ή Σλούκα.

Έχει απάντηση ο Ολυμπιακός στο δίδυμο Βέσελι-Ούντο; Θα παίξει ο Ομπράντοβιτς με «τεσσάρι» τον Κάλινιτς όπως συνηθίζει σε περίεργα σχήματα; Θα προσπαθήσει ο Ολυμπιακός να επιβληθεί με το ψηλό του σχήμα (με τους δυο «Παπ» παρόντες); Θα προσπαθήσει η Φενέρ να σταματήσει τον Πρίντεζη με παγίδες στο λόου ποστ.

Και θα αναγκαστεί ο Ομπράντοβιτς να … αναγνωρίσει τον Βασίλη Σπανούλη; Γιατί στην συνέντευξη Τύπου του τελικού δεν καταδέχθηκε να πει ούτε το όνομα του!

Καλά τα ερωτηματικά, πιο καλές οι απαντήσεις που θα δώσουν οι δυο ομάδες σε ένα τελικό, που φέρνει τον Ολυμπιακό για δεύτερη φορά κόντρα στην οικοδέσποινα του φάιναλ-φορ.

Μεταξύ μας, είναι και το μόνο, που δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να πετύχει…