Μια βόλτα στη Δαμάρεως

"Να γράψεις κάτι για τον Άρη" μου είπε ο Παντελής Βλαχόπουλος. Άντε να του εξηγήσεις τώρα του Παντελή, πόσο δύσκολο είναι. Πόσο στενόχωρο, να θυμηθώ τον πρώτο άνθρωπο του μπάσκετ, από τον οποίο πήρα συνέντευξη το 1982. Το σημείωσα και στο ΦΩΣ, την εφημερίδα δηλαδή που δημοσίευσε εκείνο το πρωτόλειο "κομμάτι" που καμάρωνα, την επόμενη της δημοσίευσής του.

Ο Άρης έφυγε νωρίς. Ήταν 67 ετών, πάλευε με τον καρκίνο χρόνια. Τον είχε νικήσει, αλλά η αρρώστια εμφανίστηκε και πάλι για να τον λυγίσει παρά την τιτάνια μάχη του. Πριν από κάνα χρόνο, τυχαία τον είχα συναντήσει στο Βύρωνα. Η ζεστή μπάσα φωνή του, το μουστάκι του. Όπως τότε. Πριν από 36 χρόνια, στη πρώτη μας συνάντηση στο ανοιχτό γηπεδάκι του Μετς, παρέα με τον επίσης συγχωρεμένο έφορο μπάσκετ του ΑΟΠ, Κώστα Νίκου.

Το Παγκράτι είχε δημιουργήσει ξανά μια κυψέλη παικτών, όπως συνήθιζε να κάνει, για αρκετά χρόνια. Μια ιερή παρακαταθήκη που είχε αφήσει ο "καθηγητής" Νότης Μαστρογιάννης, ο άνθρωπος που ενέπνευσε γενιές και γενιές από Παγκρατιώτες που ασχολήθηκαν με το μπάσκετ. Και ο Ραφτόπουλος, άλλωστε, με τις διδαχές του Νότη μεγάλωσε.

Γεννημένος στην Αίγυπτο το 1951, ο Άρης ήταν μόλις 13 ετών όταν γράφτηκε στο παιδικό τμήμα του Παγκρατίου. Από νωρίς έδειξε το ταλέντο του, εντάχθηκε στην οικογένεια του ΑΟΠ, που έφτιαχνε μια μεγάλη ομάδα και την έβγαζε σιγά-σιγά στο προσκήνιο. Ψυχή του συλλόγου, ένας οραματιστής του μπάσκετ, ο Νότης Μαστρογιάννης μαθηματικός στο επάγγελμα που για να προοδεύσουν τα παιδιά του Παγκρατίου στο μπάσκετ και στις σπουδές, τους έκανε δωρεάν φροντιστήρια.

ΑΠΟ ΤΑ 13 ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ

Το 1966 ο Μίμης Στεφανίδης που ήταν προπονητής της ανδρικής ομάδας του Παγκρατίου προώθησε τον Ραφτόπουλο στην πρώτη ομάδα. Δεν είχε συμπληρώσει καν τα 16 του όταν πρωτόπαιξε με τη "μεγάλη" ομάδα, που εκείνα τα χρόνια έγινε μια από τις κορυφαίες της Α Εθνικής. Μάγλος, Λάνθιμος, Σισμανίδης, Γούναρης, Χουσέας και βέβαια ο "ζογκλέρ" Αλέκος Κοντοβουνήσιος που είχε επιστρέψει από τον Τρίτωνα ήταν τα σπουδαία ονόματα της εποχής. Κι ο Άρης μαζί τους.

Το Παγκράτι κάνει πράγματα και θαύματα, καθώς τη σεζόν 1968-69 κατακτάει την τρίτη θέση (15-7) μπροστά από Άρη και Ολυμπιακό και πίσω από ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, ενώ δυο χρόνια αργότερα τερματίζει πάλι στην 3η θέση ισοβαθμώντας με τον Ολυμπιακό. Η ομάδα δημιουργεί παίκτες-μύθους και ο Ραφτόπουλος έχει περίοπτη θέση σε αυτό το κλαμπ που έπαιζε πάνω απ' όλα θεαματικό μπάσκετ. Όπως έγραψε χθες στην σελίδα του στο facebook, ο βετεράνος συνάδελφος Σωτήρης Θεολογίτης, ο Άρης ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του ΑΟΠ σε ιστορικές νίκες το 1971. Στο 88-86 επί της ΑΕΚ σημειώνει 22π (ο Μάγλος 28), ενώ και κόντρα στον Ολυμπιακό τον οποίο επίσης είχε νικήσει το Παγκράτι (75-72) βάζει άλλους 18π (ο Μάγλος 24π).Το 1974 είναι τρίτος σκόρερ της Α Εθνικής!

Από μια ιστορική εκδήλωση πριν από χρόνια. Ο Άρης Ραφτόπουλος και ο Αλέκος Κοντοβουνήσιος ανάμεσα στον αείμνηστο καθηγητή Νότη Μαστρογιάννη

Καθώς περνάνε τα χρόνια, αρχίζει η πίεση των "μεγάλων" προς τον ΑΟ Παγκρατίου. Ο Χουσέας πάει στον Παναθηναϊκό, ο Σισμανίδης στον Ολυμπιακό. Σταματάνε το μπάσκετ Κοντοβουνήσιος, Λάνθιμος και Μάγλος. Ο Άρης έχει παραμείνει στην ομάδα, αλλά τιμωρείται με τριετή αποκλεισμό λόγω της συμμετοχής του στην... ανταρσία του 1975 όταν μαζί με Βασίλη Γκούμα και Απόστολο Κόντο, όταν τσακώθηκαν με τους υπεύθυνους της Εθνικής και πέταξαν τα αναμνηστικά μετάλια στο Δούναβη. Για να διατηρηθεί σε καλή κατάταση δεν διστάζει να μετακομίσει μέχρι την Περσία, όπου αγωνίστηκε σε ομάδα της Τεχεράνης!

Το 1978 κι ενώ το Παγκράτι βρίσκεται, πλέον, στην Β Εθνική ο Ολυμπιακός του κάνει μια καλή πρόταση (τον ήθελε και το 1975 αλλά δεν τον άφησαν). Για να πάρει τη μεταγραφή, κάνει αποχή από τις προπονήσεις του ΑΟΠ και εν τέλει παίρνει τον δρόμο για τον Πειραιά.

Στα 27 του χρόνια είναι σε εξαιρετική ηλικία και γίνεται μέλος της μεγάλης ομάδας των "ερυθρολεύκων", που έφτασε μέχρι τους 6 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Παίζει πίσω από τον Μελίνι, κάνει σπουδαίες εμφανίσεις και θα μπορούσε, βέβαια, να στεφθεί πρωταθλητής, όπως και οι υπόλοιποι συμπαίκτες του, αν δεν μεσολαβούσε το περίφημο ματς με τον Άρη στο Παπαστράτειο με διαιτητή τον Γ.Προεστό.

Η ΦΑΝΕΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΚΑΛΗ

Στον Ολυμπιακό έμεινε μέχρι το 1985 . Όταν αποχώρησε, μάλιστα, προανήγγειλε την ... μεταγραφή του Παναγιώτη Γιαννάκη: "Αφήνω τη φανέλα με το νο 6, καθαρή και σιδερωμένη, για να τη φορέσει ο Παναγιώτης". Ο Γιαννάκης ... δεν πήγε ποτέ στον Ολυμπιακό (παρά μόνο αρκετά χρόνια αργότερα σαν προπονητής). Πήγε ο Άρης όμως στον Ιωνικό Νικαίας, όπου σταμάτησε και την καριέρα του.

Ο Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ τον καθιέρωσε στην Εθνική Ομάδα στην οποία είχε 93 (και όχι 91 που εκ παραδρομής γράφεται) συμμετοχές. Εϊναι στο τοπ-50 των διεθνών όλων των εποχών και βέβαια θα μπορούσε να έχει πολλές περισσότερες αν δεν μεσολαβούσε ο τριετής αποκλεισμός του. Πολύ καλός πλέι-μέικερ, οργανωτής και χειριστής της μπάλας, με σπουδαίο σουτ από μέση απόσταση. Το 1970 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο με την Εθνική Εφήβων στο Ευρωμπάσκετ που έγινε στο Καλιμάρμαρο. Έπαιξε σε δυο Ευρωμπάσκετ (1973 και 1975) στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1971 και σε πέντε βαλκανιάδες.

Στον Ολυμπιακό έζησε την παρακμή της μεγάλης ομάδας. Βοήθησε όμως τους "ερυθρόλευκους" σε δύσκολα χρόνια. Ο Αργύρης Καμπούρης, έγραψε στο facebook: "Καλό ταξίδι φίλε και συμπαίκτη.Πάντα θα θυμάμαι τη βοήθεια που με χαρά έδινες σε εμάς τους μικροτερους και προσπαθούσες να μας μεταφέρεις τις εμπειρίες σου, για να γίνουμε καλύτεροι. Καλό Παράδεισο Αρη μας..."

Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος του 1980, ο Ραφτόπουλος κάνει μια έξοχη αμυντική εμφάνιση. Αναλαμβάνει (όπως συνήθως γινόταν) το μαρκάρισμα του πιο επικίνδυνου παίκτη των αντιπάλων. Και επειδή το ματς ήταν εναντίον του Άρη, ο ... αντίπαλος λέγεται Νίκος Γκάλης, που μένει στους 12 πόντους. Ο Ραφτόπουλος έχει την ευκαιρία να πάρει και τη νίκη, αλλά η μπάλα του μένει στα χέρια στην τελευταία επίθεση. Ένα σημαδιακό παιχνίδι, καθώς ήταν το πρώτο επίσημο του Ντούσαν Ίβκοβιτς στην Ελλάδα αλλά και του (16χρονου τότε) Μιχάλη Ρωμανίδη!

Ο Άρης αγάπησε το μπάσκετ. Αν και σπούδασε μαθηματικά, πήρε πτυχίο από τα ΤΕΦΑ στα οποία αργότερα ήταν και καθηγητής. Εργάστηκε και στη Μέση Εκπαίδευση (ήταν γυμναστής στο 17ο Γυμνάσιο Παγκρατίου) και βέβαια προπονητής σε πλήθος ομάδων: Παγκράτι, Πανελλήνιος, Μαρούσι, Ν.Ηστ, Κύδωνας Χανίων, Ηράκλειο, ΓΕΗ, Ιωνικός Νικαίας και Ιωνικός Ν.Φ, Απόλλων Αθηνών, ΕΦΟΑ, Ηλυσιακός και Αιγάλεω. Το 1996 ήταν μάνατζερ της ΑΕΚ με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη.

"Κι αν θες κι άλλα, έλα στη Δαμάρεως να τα πούμε" μου είχε πει σε εκείνη την συνέντευξη του 1982. Στην (οδό) Δαμάρεως, ο Άρης διατηρούσε κατάστημα αθλητικών ειδών. Δεν ήμουν, βέβαια, ο μόνος που περνούσε από κεί. Όλοι έκαναν μια στάση, να πουν μια καλημέρα. Ο Άρης, είχε πάντα ένα χαμόγελο για όλους. Ντόμπρος, ξηγημένος. Ωραίος τύπος.

Καλό ταξίδι φίλε...