Μηδέν από μηδέν ξανά για τον Παναθηναϊκό
Καμιά αντίδραση, μηδενικός εγωισμός και ήττα με κάτω από τα χέρια. Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τον χαλασμένο αυτόματο πιλότο που οδηγεί τον Παναθηναϊκό κατευθείαν στην καταστροφή...
Αν εξαιρέσει κανείς την τελευταία περίοδο όπου ο Μπέικον, κατά την προσφιλή του συνήθεια, ξύπνησε από τον λήθαργο των προηγούμενων τριάντα λεπτών και άναψε λίγο τα αίματα, θα πίστευε κανείς ότι ο Παναθηναϊκός πήγε στο Μόναχο, με οδηγό ένα χαλασμένο αυτόματο πιλότο που οδηγεί κατευθείαν στην καταστροφή.
Υποτίθεται ότι οι "πράσινοι" υπέστησαν την περασμένη εβδομάδα μια ήττα σοκ και ότι στην Audi Dome Arena θα προσπαθούσαν να βγάλουν μια στοιχειώδη αντίδραση. Να δείξουν ένα μπασκετικό εγωισμό και να χτυπήσουν το ματς, απέναντι σε μια ομάδα η οποία μετρούσε τρεις ήττες στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια της και δεν είχε στη διάθεση της δυο από τους καλύτερους της παίκτες (Λούτσιτς και Ομπστ).
Τζίφος. Πριν καν τελειώσει το ημίχρονο οι "πράσινοι" είχαν πετάξει σχεδόν λευκή πετσέτα. Το τρίποντο που πέτυχε ο Οθέλο Χάντερ, σχεδιασμένο από τον Αντρέα Τρινκιέρι και εκτελεσμένο άψογα από την ομάδα του, πήγε τη διαφορά στο +15 και ουσιαστικά το ματσάκι είχε τελειώσει.
Ούτε αντίδραση, ούτε εγωισμός. Μέχρι και... φάουλ ζητούσε, σχεδόν απεγνωσμένα, ο Ντέγιαν Ράντονιτς σε κάποια φάση του δευτέρου δεκαλέπτου, βλέποντας την Μπάγερν να πατάει το γκάζι της, να παλεύει και τους παίκτες του να κοιτάνε σχεδόν αδιάφοροι. Δεν ξέρουμε αν μπορεί ο Σέρβος προπονητής να επικοινωνήσει εν τέλει με τους μπασκετμπολίστες της ομάδας του, το σύνθημα που φώναξαν πάντως οι οπαδοί του στο τέλος είναι η αλήθεια: "Αυτός δεν είναι ο Παναθηναϊκός".
Η πέμπτη σερί ήττα στέλνει το "τριφύλλι" εκεί που βρισκόταν πριν κάνει την ανάκαμψη με τις τέσσερις συνεχόμενες νίκες. Στον πάτο της βαθμολογίας ή για να ακριβολογήσουμε ένα σκαλί πιο πάνω καθώς το ρεκόρ του (6-11) το ισοφάρισεη Μπάγερν και υπερτερεί μόνο της Άλμπα που πάντως χθες έκανε μια τεράστια νίκη κόντρα στη Μπασκόνια
Εντάξει σε αυτή την πολύ ανταγωνιστική όσο και τρελή Ευρωλίγκα, ένα σερί νικών και ένα αντίστοιχο από ήττες, αλλάζει τα δεδομένα μέσα σε δυο-τρεις εβδομάδες. Το Μιλάνο, ας μη ξεχνάμε, ότι έκανε οκτώ συνεχόμενες ήττες, μέχρι να σταθεί ξανά στα πόδια του, η Φενέρ -μέχρι πρότινος σχεδόν ανίκητη- μετράει πέντε ματς χωρίς νίκη.
Δεν είναι τόσο η βαθμολογία όσο η εικόνα που προκαλεί τη θλίψη και κάποιες φορές την αγανάκτηση του κόσμου της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός φάνηκε ανήμπορος να σταματήσει είτε τα κεντρικά, είτε τα πλάγια πικ εν ρολ της Μπάγερν, είδε τον Ρούμπιτ να κάνει σχεδόν ρεκόρ καριέρας (23π, τρεις λιγότερους από τους 26 που έχει πετύχει με την Μπάμπεργκ, κατά σύμπτωση πάλι σε ματς εναντίον του ΠΑΟ) και τελείωσε το ματς με... 7 ασίστ.
Ναι, δεν διαβάσατε λάθος. Σε σαράντα λεπτά ο Παναθηναϊκός μοίρασε μόλις εφτά τελικές πάσες. Η ένδεια σε έμπνευση και δημιουργία είναι προφανέστατη. Υπήρχε, άλλωστε, ακόμη και στις νίκες της ομάδας, που βασίστηκαν περισσότερο στο ατομικό ταλέντο (κυρίως του Μπέικον, άντε και του Γουίλιαμς) παρά στην ομαδική προσπάθεια, η οποία απουσιάζει παντελώς από το ... ξεκίνημα της χρονιάς.
Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει και βελτίωση σε αυτό τον τομέα, αφού ούτε ο Γουόλτερς, ούτε ο Λι, αλλά ούτε και οι υπόλοιποι μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό τον τομέα. Ελάχιστες ήταν οι φάσεις που η μπάλα άλλαξε τα χέρια όλων των παικτών του Παναθηναϊκού. Κι όταν γύρισε, η ειρωνία είναι ότι η μπάλα μπήκε στο καλάθι. Αλλά ήταν πολύ λίγες (κυρίως στην τρίτη περίοδο).
Ο Ρούμπιτ χτύπησε στο ψαχνό
Η Μπάγερν είχε διαβάσει καλά τον αργό Παναθηναϊκό, ήθελε να τρέξει όταν έπρεπε (ακόμη και αιφνιδιασμό μετά από καλάθι, έβαλαν οι γηπεδούχοι) με τον Όγκουστιν Ρούμπιτ να δίνει ρεσιτάλ, παίρνοντας την μπάλα στα χέρια.
Ο άλλοτε πάουερ φόργουορντ του Ολυμπιακού, πήρε την μπάλα και εξέθεσε ανεπανόρθωτα πρώτα τα τεσσάρια του Παναθηναϊκού (είτε τον Γουίλιαμς, είτε τον Μπέικον) αλλά κι όταν βρέθηκε -πρόσωπο με πρόσωπο- με τα πεντάρια. Ειδικά το γκολ-φάουλ κόντρα στον Γκουντάιτις ήταν... όλα τα λεφτά.
Ο Παναθηναϊκός φαίνεται πολύ "ισχνός" στην αντιμετώπιση των αντιπάλων μέσα στο ζωγραφιστό, θυμηθείτε τα όργια των Φαλ και Μπολομπόι, την προηγούμενη Παρασκευή, αφού τα πικ εν ρολ διαλύουν την αρρύθμιστη πράσινη άμυνα και το ζωγραφιστό θυμίζει ... ξέφραγο αμπέλι. Όταν ο Ρούμπιτ δεν σκόραρε, η μπάλα πήγαινε στα χέρια του δυναμικού Γκιλέσπι που ολοκλήρωσε το σαραντάλεπτο με νταμπλ-νταμπλ (10π-10ρ), ενώ και ο Χάντερ έκανε ζημιά, με το μακρινό σουτ που έχει εξελίξει, τώρα που τον πήραν τα χρόνια.
Οι τρεις ψηλοί της Μπάγερν πέτυχαν συνολικά 43 από τους 84 πόντους που πέτυχε συνολικά η γερμανική ομάδα. Όσα σχέδια είχε επί χάρτου ο Ράντονιτς πήγαν στον βρόντο. Δοκίμασε διάφορα σχήματα, κανένα δεν του έδωσε έστω την ελπίδα ότι θα μπορούσε να αλλάξει λίγο τη ροή του ματς. Ακόμη κι όταν στο τρίτο δεκάλεπτο η άμυνα του Παναθηναϊκού λειτουργούσε καλύτερα, στο τέλος δέχθηκε ένα καλάθι περισσότερο, με αποτέλεσμα η διαφορά να πάει στο +17
Η απομόνωση του Μπέικον
Στο τέλος, αφού δεν υπήρχε άλλη επιλογή, ο Μπέικον πήρε την μπάλα για να παίξει το αγαπημένο του παιχνίδι της απομόνωσης. Έβαλε όλους τους πόντους μαζεμένους, με δυο-τρία εντυπωσιακά σουτ, αλλά ... η απομόνωση δεν βοήθησε ποτέ! Λένε ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει τρόπο να αξιοποιεί τον κορυφαίο σκόρερ του μέσα από άλλου είδους μπάσκετ και όχι μόνο με καταστάσεις iso στις οποίες ο Αμερικανός είναι ανυπέρβλητος.
Μπορεί, όμως, να γίνει κάτι τέτοιο; Είναι διαθέσιμος ο Μπέικον να δώσει την πάσα, να βγαίνει μέσα από σκριν, ή με κάποιους αυτοματισμούς που δεν απαιτούν, ωστόσο, να έχει την μπάλα στα χέρια του; Όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν δουλευτεί στην προετοιμασία και όχι εν μέσω της σεζόν όπου οι πραγματικές ημέρες προπόνησης σε μια ομάδα Ευρωλίγκας είναι ελάχιστες. Στην προετοιμασία, βέβαια, ο Μπέικον δεν ήταν καν στα υπόψη, αφού έπαιζε στο ΝΒΑ και στους Λέικερς...
Το αποτέλεσμα, λοιπόν, λέει ξανά μηδέν εις το πηλίκον. Λέγεται ότι επίκεινται κι άλλες διαφοροποιήσεις στην ομάδα, μετά την απομάκρυνση του Αργύρη Πεδουλάκη. Αυτή τη φορά θα αφορούν το έμψυχο υλικό, αν και τέτοια εποχή είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς... σωτήρες. Ειδικά όταν οι αγώνες είναι συνεχόμενοι και δεν αφήνουν περιθώρια ούτε καν να σκεφτείς τι έγινε...
Αυτό που χρειάζεται κατεπειγόντως το τριφύλλι είναι μια νίκη, που θα τον βγάλει από τα αδιέξοδα και θα του αναπτερώσει το πολύ πεσμένο ηθικό.
Έρχονται δυο ματς σε μια διαβολοβδομάδα στο ΟΑΚΑ, με Φενέρ και Μακάμπι. Αν μπορέσει να πάρει δυο νίκες θα έχει σηκώσει (έστω και λίγο) το κεφάλι. Μπορεί όμως;
