Πηγαίνοντας στη Λιλ, πρέπει να ξεσκονίσουμε τα γαλλικά μας, να θυμηθούμε τη γεύση των κανονικών κρουασάν και να ετοιμαστούμε για το ... κανονικό Ευρωμπάσκετ. Οι 16 καλύτερες ομάδες βρίσκονται στη μεγαλούπολη της Βόρειας Γαλλίας, όπου ο μέσος όρος ηλικίας λόγω του φοιτητόκοσμου που ζει στην περιοχή, κατεβαίνει κάτω από τα 26 έτη.

Η Εθνική Ομάδα έφυγε από το Ζάγκρεμπ με 5-0 στις αποσκευές της. Ξέρει ότι δεν λέει κάτι το ρεκόρ, ειδικά αν σκεφτεί τι έπαθε πέρσι με τον ίδιο απολογισμό στο Παγκόσμο Κύπελλο, μηδενίζει το κοντέρ και πάει για άλλα.

Προφανώς έχουμε να κάνουμε (το Σάββατο) με μια καλή ομάδα σε μια περίεργη ώρα (καλή για ποδόσφαιρο, όχι για μπάσκετ) αλλά αλίμονο αν πούμε ότι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το Βέλγιο. Θέλει προσοχή, θέλει διάβασμα, θέλει 100% συγκέντρωση, αλλά ας μη ξεχνάμε ποιοι βρίσκονται αντιμέτωποι.

Τι κρατάμε από το Ζάγκρεμπ;

Τις νίκες (έστω κι αν δεν μετράνε) γιατί έχουν φτιάξει το κλίμα. Η ομάδα δεν στραβοπάτησε, δεν παρέκκλινε των στόχων. Πήγε δυνατά, σε ευθεία γραμμή από το ξεκίνημα και ως το τέλος της πρώτης φάσης. Βαθμός δέκα με τόνο...

Την άμυνα, σε γενικές γραμμές. Γιατί σε ειδικές περιπτώσεις, όπως οι αντίπαλοι που είχαν ταχυκίνητους περιφερειακούς, δυσκολευτήκαμε. Γενικά, όμως, έχοντας διαβάσει τον τρόπο που παίζουν οι αντίπαλες ομάδες, είχαμε το πλεονέκτημα και πήραμε ενέργεια σε συγκεκριμένα σημεία των αγώνων.

Οπωσδήποτε τη δημιουργία. Οι 23.3 ασίστ είναι μεγάλη υπόθεση και δείγμα των ικανοτήτων σε μια ομάδα που πασάρουν όλοι. Κοντοί, ψηλοί, ημίψηλοι. Αν χρειαστεί θα δώσει την τελική πάσα και ο ...Κατσικάρης, εξαιρετικός πασέρ στα νιάτα του και όταν έπαιζε μπάσκετ! Ο συσχετισμός ασίστ-λαθών είναι λίαν ευνοϊκός για την Εθνική (116-62) και ολοφάνερο δείγμα της ποιότητας και της σοβαρότητας της ομάδας μας.

Τι δεν θέλουμε να δούμε στη Λιλ;

Τα νεκρά διαστήματα, που δίνουν δικαίωμα στον αντίπαλο να επιστρέφει. Σχεδόν σε όλους τους αγώνες, το διαπράξαμε το λάθος. Σε πιο δύσκολα παιχνίδια, όπου ο αντίπαλος είναι ισχυρότερος δεν επιτρέπονται τέτοιου είδους αδράνειες.

Τα κακά ποσοστά σε τρίποντα, αλλά και βολές. Το μακρινό σουτ είναι ένα ζήτημα. Οι πολλές χαμένες βολές μπορούν να κρίνουν ένα καθοριστικό παιχνίδι.

Ο καλύτερος

Αν όχι ο καλύτερος, τουλάχιστον ο πιο σταθερός: Γιώργος Πρίντεζης, άνευ αμφιβολίας. Σκοράρει 10.8π και είναι πρώτος στην ευστοχία δυο πόντων σε όλο το Ευρωμπάσκετ (69.2%) σκοράροντας με κάθε τρόπο και με ... κάθε πεταχτάρι. Βγάζει ενέργεια, βγάζει ταπεραμέντο και δεν αρνείται την ευθύνη όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Εξαιρετικός...

Ο ηγέτης

Δεν χρειάζονται πολλά-πολλά. Βασίλης Σπανούλης. Έπαιξε σε 4 ματς (δεν χρειάζεται να κουράζεται και να επιβαρύνεται) έβαλε 53 πόντους, αν και στα πιο σημαντικά (με Κροατία και Γεωργία) είχε 35. Εκτελεστής (11.8π) και δημιουργός (5.5 ασίστ) ταυτόχρονα είναι έτοιμος να πάρει όσα σουτ χρειάζονται για να κερδίζει η ομάδα...

Το κλειδί

Ο Νίκος Ζήσης. Κανονικός αρχηγός. Μπαίνει και αλλάζει ισορροπίες, ηρεμεί την ομάδα, παίζει δυο-τρεις καλές άμυνες και σκοράρει μεγάλα σουτ. Τον χρειαζόμαστε πάρα πολύ σε όλα τα επόμενα παιχνίδια, όποτε “φτου μη τον ματιάσουμε”

Η ευτυχία

Να έχουμε δυο πύργους. Δυο σέντερ, που εναλλάσσονται στη θέση χωρίς να υπάρχει πρόβλημα, χωρίς να βλέπει κανείς μεγάλες διαφοράς. Μετά από αρκετό καιρό ο Γιάννης Μπουρούσης βρήκε ένα σπουδαίο πάρτνερ, με τον οποίο μοιράζουν χρόνο, προσπάθειες και ...τάπες!

Ποιος έμεινε πίσω

Ο Κώστας Παπανικολάου. Δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες. Είναι άστοχος, κάνει λάθος κινήσεις, χάνει την μπάλα. Τον έχει πάρει από κάτω, αλλά επιμένουμε. Θα τον χρειαστούμε. Και κάποια στιγμή θα μας ανταποδώσει την εμπιστοσύνη

Να γίνει καλύτερος

Ο Γιάννης Αντετοκούμπο. Όχι ότι είναι κακός: 8,2π και 4.2 ριμπ, δεν είναι “κακά νούμερα”. Ίσως με το Γιάννη να έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις, αλλά αυτόν τον παίκτη χρειαζόμαστε, τη δεδομένη χρονική στιγμή. Ένα πανύψηλο τριάρι, που μπορεί να παίξει και στο “4”αλλά και αν γνωρίζει πότε πρέπει να βάλει φρένο και πότε να απογειωθεί προς το καλάθι...

Συμπέρασμα: Καλά πάμε. Εχθρος του καλού είναι το καλύτερο και η ομάδα, το πιστεύουμε ακράδαντα, μπορεί να παίξει ακόμη καλύτερα, πηγαίνοντας πολύ ψηλά...

Όσο για το φίλο σας τον Παντελή. Είδε και απόειδε με τα αποτελέσματα και τις αναλύσεις, οπότε έκανε τα δικά του. Πήρε το πλακάτ και ...η επανάσταση μόλις τώρα ξεκινάει...

Προσοχή στις λεπτομέρειες. Πάμε (εμείς) για μετάλλιο μαζί με την “απολαυστική Σκουάντρα”.Και όλοι οι άλλοι ένα κιλό πατάτες. Επίσης δεν είδαμε τη μοτσαρέλα (το τυρί, δηλαδή) μάλλον υπονοεί ότι οι “ατζούρι” βολεύτηκαν με την ήττα. Μπα; Κάνουν και τέτοια οι Ιταλοί. Αδύνατον!