Ο έντιμος συμβιβασμός
Ο Παναθηναϊκός μένει εκτός φάιναλ-φορ για τρίτη συνεχόμενη σεζόν. Ο Γιάννης Φιλέρης θυμίζει το παρελθόν και εξηγεί με το τι πρέπει να συμβιβαστούν οι "πράσινοι" στη νεα εποχή που βιώνουν...
H ευρωπαϊκή υποχώρηση του Παναθηναϊκού συνεχίζεται, καθώς ο πρωταθλητής Ευρώπης του 2011, μένει για τρίτη συνεχόμενη σεζόν εκτός φάιναλ-φορ. Πήγε το 2012, αλλά από τότε μένει διαρκώς εκτός του κορυφαίου ραντεβού της Ευρώπης. Αυτό έχει να γίνει από την τριετία 1997-99, όταν οι "πράσινοι" απουσίαζαν από το το final4 και μάλιστα σε αυτό το διάστημα, σε μια σεζόν, δεν είχαν αγωνιστεί καν στην Ευρωλίγκα. Τότε, όμως, ο Παναθηναϊκός δεν είχε ... αλώσει την Ευρώπη. Μετρούσε μόλις ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο (το 1996) και άλλα δυο φάιναλ-φορ. Δεν είχε αρχίσει καν η εποχή Ομπράντοβιτς...
Τώρα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο ΠΑΟ έχει κατακτήσει άλλα πέντε τρόπαια και έχει αγωνιστεί συνολικά σε 11 φάιναλ-φορ. Είναι μακράν η πιο επιτυχημένη ομάδα της σύγχρονης εποχής του ευρωπαϊκού μπάσκετ, άρα η τριετής παραμονή του εκτός κορυφαίας τετράδας, αν μη τι άλλο είναι ένα σημαντικό θέμα για την εξέλιξη της Ευρωλίγκας.
Την ίδια ώρα, οι δυο πρώην προπονητές του, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Δημήτρης Ιτούδης, επιστρέφουν στο κορυφαίο ραντεβού τρία χρόνια μετά με την τελευταία τους συμμετοχή ως τεχνικό δίδυμο του Παναθηναϊκού. Ο Ζοτς των οκτώ τίτλων, θα εμφανιστεί στο 11ο φάιναλ-φορ της καριέρας του, ο Ιτούδης έγινε ο 6ος Έλληνας τεχνικός, που θα παίξει στη διοργάνωση. Ο 7ος για την ακρίβεια, καθώς έχει προηγηθεί ο Μίσας Πανταζόπουλος στην πειραματική χρονιά 1965-66, αλλά συνήθως εμείς μετράμε από το 1988 και μετά, με την επαναφορά του θεσμού και την καθιέρωσή του από τη Γάνδη.
Υπάρχει, βέβαια, μια σημαντική διαφορά. Ο Ομπράντοβιτς κοουτσάρει την Φενέρ των 30 εκατομμυρίων δολαρίων (έχοντας ξοδέψει άλλα τόσα στην περσινή σεζόν), όπου όλοι υποτάσσονται στα "θέλω" του, όπως ας πούμε μια μεταγραφή σαν αυτή του Νίκου Ζήση στα μέσα της χρονιάς, ενώ ο πρώην συνεργάτης του είναι στο τιμόνι μιας ακόμη πιο πλούσιας ομάδας, καθώς ο προϋπολογισμός της ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι 42 εκατομμύρια (δολάρια)!
Ο Παναθηναϊκός, έχει δεν έχει το 1/3 του μπάτζετ και έχει υποχωρήσει αρκετά, σε σχέση με αυτό που ήταν. Ο Παναθηναϊκός έχει υποχωρήσει γενικώς, ειδικά αν σκεφτεί κανείς το παρελθόν του και το ρόστερ, που είχε ας πούμε πριν από μερικά χρόνια. Σε σχέση ας πούμε με το 2009, όταν κατέκτησε τον τίτλο στο Βερολίνο, η διαφορά είναι ... η μέρα με τη νύχτα. Τότε, μόνο στην περιφέρειά του, έπαιζαν οι Διαμαντίδης, Σπανούλης, Γιασικεβίτσιους, Νίκολας και Χατζηβρέττας! Μόνο ο πρώτος, ο εμβληματικός αρχηγός, έχει μείνει για να θυμίζει τις μέρες των τροπαίων.
Η απουσία είναι ένα θέμα, ωστόσο, τον κόσμο του Παναθηναϊκού, όπως φάνηκε στο τέλος του τέταρτου αγώνα με την ΤΣΣΚΑ δεν τον ενοχλεί. Γιατί,ακριβώς υπάρχει αυτό το παρελθόν, οι ευρωπαϊκοί τίτλοι που καταξίωσαν την ομάδα στη συνείδηση χιλιάδων οπαδών, οι οποίοι και μπάσκετ ξέρουν και έτοιμοι να κάνουν υπομονή είναι.
Το ερώτημα είναι αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να επιστρέψει. Αν δηλαδή, μπορεί να επανέλθει δριμύτερος και να μη θεωρείται (όπως ήταν φέτος) ταβάνι του η πρόκριση στους "8". Εξαρτάται τι ακριβώς ζητάει ο ΠΑΟ. Ακριβώς δεν το έχει διευκρινίσει. Η προοπτική να γίνει μια ομάδα νέων Ελλήνων παικτών, που θα μπορέσουν να φτιάξουν τον κορμό της ερχόμενης δεκαετίας, είναι ιδιαιτέρως ελκυστική, από την άλλη, όμως, θα πρέπει να υπάρξει και ένας ... έντιμος συμβιβασμός (sic) και προσαρμογή στην πραγματικότητα.
Δε γίνεται να κάνεις ανανέωση και να προκρίνεσαι στο φάιναλ-φορ. Δε γίνεται να ζητάς ευθύνες από τον Ιβάνοβιτς γιατί έχασε εύκολα από την ΤΣΣΚΑ, έχοντας μια ομάδα εφτά παικτών που έπαιζε εναντίον 12. Πρέπει να επιλέξεις ορισμένα πράγματα, που θα δώσουν προτεραιότητα στα νέα παιδιά, αλλά και να εξηγήσει κανείς ότι προς το παρόν οι 17χρονοι του ΠΑΟ δεν μπορούν να αντέξουν ακόμη το βάρος της φανέλας. Ούτε καν ο Χαραλαμπόπουλος, είναι σε θέση να το κάνει. Και μιλάμε για το πιο αυθεντικό ταλέντο της γενιάς του!
Η πραγματική ανανέωση έγινε με την προώθηση των Γιάνκοβιτς και Παππά, που καθιερώνονται σε ρόλο βασικού. Ο δεύτερος, μάλιστα, ανανέωσε το συμβόλαιό του μέχρι το 2018, επεκτείνοντας τη συνεργασία του για τα επόμενα δυο χρόνια. Αυτοί μπορούν να στηρίξουν τις προσπάθειες και να γίνουν οι κεντρικοί άξονες για τα επόμενα δυο-τρία χρόνια. Οι υπόλοιποι θα έρχονται σιγά-σιγά. Νομίζουμε ότι ο όποιος προγραμματισμός πρέπει να γίνει όχι ... στο πόδι, αλλά με βάση το ποιος κάθε φορά θα προωθείται στην ομάδα. Αν ας πούμε του χρόνου, ο Χαραλαμπόπουλος πρέπει να παίξει περισσότερο το λογικό θα είναι να μην έχει πολλούς παίκτες-εμπόδια μπροστά του, ώστε να βρει το χρόνο συμμετοχής που του αρμόζει.
Η ευκαιρία του Ολυμπιακού
Κι ενώ ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την ευρωπαϊκή του πορεία, ο Ολυμπιακός έχει το βράδυ μια ευκαιρία να τη συνεχίσει μέχρι το φάιναλ-φορ. Οι "ερυθρόλευκοι" είναι μια νίκη πριν από τη Μαδρίτη, αλλά απέναντί τους βρίσκεται το ... καμάρι της Βαρκελώνης.
Δεν θα είναι εύκολος ο τέταρτος αγώνας με τους μπλαουγκράνα. Ο Ολυμπιακός έχει φέρει στα μέτρα του το τέμπο της σειράς, πήγε στο μπάσκετ της επαφής και της μάχης σε σώμα με σώμα, όπου η άμυνα παίζει τον πρώτο ρόλο. Ό,τι δηλαδή διακρίνει τον Ολυμπιακό φέτος στην Ευρωλίγκα, με την εξαιρετική πορεία του από την κανονική περίοδο, μέχρι τώρα. Οι Πειραιώτες είναι πολύ σταθεροί, παίζουν από την αρχή της χρονιάς καλά και σίγουρα αξίζουν μια θέση στο ραντεβού του Παλάθιο Ντε Ντεπόρτες.
Από την άλλη, όμως, όσο κοντά βρίσκεται στη Μαδρίτη, άλλο τόσο μακριά μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι. Η Μπαρτσελόνα παίζει με την πλάτη στον τοίχο, έχει και την ποιότητα και την ικανότητα να απειλήσει ως το τέλος. Για να βρεθεί ο Ολυμπιακός στο ένατο φάιναλ-φορ της ιστορίας του (το τέταρτο την τελευταία εξαετία) θα πρέπει να μείνει συγκεντρωμένος στο πλάνο του, παίζοντας σα να μην υπάρχει αύριο. Το ταξίδι στην Ισπανία είναι ωραίο, για τον Ολυμπιακό. Όχι όμως στη Βαρκελώνη για τον 5ο αγώνα με την Μπαρτσελόνα, αλλά στη Μαδρίτη για το final 4.