Ο τίτλος του σούπερ-Κυπελλούχου είναι καλός, όπως είπε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, για ένα βράδυ. Από τη Δευτέρα το πρωί και ο νικητής Ολυμπιακός και ο ηττημένος Παναθηναϊκός, επιστρέφοντας στη βάση τους, δεν σκέφτονται τίποτε άλλο από το πώς θα καλύψουν τα όποια κενά τους για να' ναι έτοιμοι, στα πολύ πιο σημαντικά και δύσκολα τα οποία καταφτάνουν.

Η EuroLeague δεν μπορεί να περιμένει και πολύ περισσότερο να... ανεχτεί τέτοιου είδους μπάσκετ, γιατί είναι αλήθεια ότι σε πολλά σημεία του πρώτου ντέρμπι της χρονιάς, τα ματάκια μας ταλαιπωρήθηκαν.

Κανείς, βέβαια, δεν είναι έτοιμος. Είναι το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε, το EuroBasket 2022 που έχει επιβαρύνει τους παίκτες και μπερδέψει την προετοιμασία, θα χρειαστεί λοιπόν κάποιο διάστημα για να δούμε τις ομάδες (όχι μόνο τους δυο αιωνίους) σε πλήρη ετοιμότητα.

Πέρασε την μπάλα στον Φαλ και ησύχασε

Προς το παρόν επιβιώνουν όσοι κράτησαν τον κορμό από πέρσι, ξέρουν καλά τη δουλειά και παίρνουν τις νίκες. Όπως ο Ολυμπιακός, δηλαδή, που καθάρισε το ματς χάρη στην δοκιμασμένη συνταγή της πολύ σκληρής άμυνας του και με τον Μουσταφά Φαλ να κυριαρχεί μέσα στις δυο ρακέτες, να γίνεται ο καταλύτης στο κομβικό τρίτο δεκάλεπτο και στο τέλος να παίρνει και το βραβείο του MVP.

Με 12 πόντους 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ (τέσσερις έδωσε στον ημιτελικό) και αποδέκτης της καλής κυκλοφορίας της μπάλας, βρισκόταν πάντα στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή, ακόμη κι όταν το χρονόμετρο σχεδόν μηδενιζόταν. Ο Ολυμπιακός πέρασε την μπάλα στον πύργο του και ησύχασε.

Προσθέστε ακόμα ότι κι ο άλλος ψηλός των πρωταθλητών, ο Τζόελ Μπολομπόι, τα πήγε εξίσου περίφημα (9π-9ρ). Από τη θέση "5" ο Ολυμπιακός πήρε 21 πόντους (επί της ουσίας 31 αν προσθέσουμε και τις πέντε ασίστ του Φαλ) την ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε μόλις 8 (όλους ο Παπαγιάννης, κανέναν ο Γκουντάιτις).

Ήταν ένα από τα βασικά σημεία ενός ματς που και οι δυο ομάδες σούταραν άθλια από μακριά (7/26 ο Παναθηναϊκός, 7/29 ο Ολυμπιακός). Θα έλεγε, μάλιστα, κανείς ότι πηγαίνοντας το ματς σε χαμηλό σκορ οι "πράσινοι" είχαν ένα λόγο παραπάνω να ελπίζουν στην τελική επικράτηση.

Η αλήθεια είναι ότι η επιθετική τους άμυνα, με σκοπό να καθυστερήσουν την ανάπτυξη του Ολυμπιακού και να τον παρασύρουν σε βιαστικές προσπάθειες έπιασε, εν μέρει, τόπο.

Σε όλα τα άλλα ο Παναθηναϊκός υστέρησε. Έχασε τα ριμπάουντ, έδωσε λιγότερες ασίστ, έκανε ένα επιπλέον λάθος και κυρίως δεν μπόρεσε σε καμιά περίπτωση να περάσει την μπάλα μέσα στη ρακέτα. Με πολύ κακό ποσοστό από μακριά, η επίθεση του Ράντονιτς στραγγαλίστηκε στην αμυντική μέγγενη του Ολυμπιακού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα δυο δεκάλεπτα του δεύτερου μέρος ο Παναθηναϊκός πέτυχε από 9 πόντους με μόλις δυο (!) εύστοχα δίποντα (σε 10 προσπάθειες) κάτι που αναδεικνύει το ναρκοπέδιο το οποίο είχε στήσει ο Ολυμπιακός μέσα στο δικό του ζωγραφιστό.

Καθώς στο ξεκίνημα του δεύτερου μισού ο Ολυμπιακός άρχισε να τρέχει περισσότερο, να κυκλοφορεί καλά την μπάλα, έκανε αυτό που αδυνατούσε σε όλο το σαραντάλεπτο ο αντίπαλος του. Πέρασε την μπάλα κοντά στο καλάθι, όπου ο Φαλ διάλεγε είτε την προσωπική φάση, είτε την ασίστ στον ελεύθερο συμπαίκτη του. Η κίνηση χωρίς την μπάλα είναι επίσης ένα από κομμάτια που δουλεύει καλά ο Ολυμπιακός, που βγάζει εύκολα λέι-απ, δηλαδή σίγουρα καλάθια.

Κάπως έτσι το +3 του πρώτου μέρους, έγινε +13 και ο Ολυμπιακός, ουσιαστικά καθάριζε το ματς, αφού ο Παναθηναϊκός έμοιαζε εγκλωβισμένος και σχεδόν ανήμπορος να επιστρέψει. Η μπάλα έμενε στα χέρια των παικτών του, οι επιλογές ήταν χείριστες και η απουσία χημείας πάντα εμφανής.

Οι δυο σταρ, Πονίτκα και Γκριγκόνις, δεν έχουν ακόμη συγχρονιστεί με τους υπόλοιπους, ο Άντριους δεν βγάζει φάσεις (μοιάζει περισσότερο με αμυντικό ρολίστα) και μένει ο Πάρις Λι να τρέχει από δω κι από κει, να κλέβει μπάλες, να πιέζει και να σκοράρει, όταν μπορεί. Ε, δεν είναι κι ο Τζόρνταν.

Ο Παναθηναϊκός τρέχει και δεν φτάνει. Να γίνει καλά ο Γουόλτερς, να προσαρμοστούν Πονίτκα και Γκριγκόνις, να βρει ρυθμό ο Παπαγιάννης. Κι όλα αυτά ενώ έρχεται η Ρεάλ Μαδρίτης για την πρεμιέρα της EuroLeague.

Πολύ σκληρός για να μην το πάρει

Ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε περισσότερο στην σκληράδα του, παρά στο καλό του επιθετικό παιχνίδι. Ο Γουόκαπ, ο Παπανικολάου και ο Φαλ, είναι μια αμυντική τριπλέτα ολκής, ενώ ο Βεζένκοβ ήταν ο δεύτερος παίκτης μετά τον Φαλ, που τελείωσε με διψήφιο νούμερο πόντων (και ριμπάουντ). Θα μπορούσε να σκοράρει ακόμα περισσότερο αν δεν βιαζόταν σε κάποιες στιγμές να τελειώσει δικές του φάσεις.

Ο Μπαρτζώκας ακολούθησε τη δική του προσφιλή συνήθεια κάνοντας το μεγαλύτερο ροτέισον στο πρώτο μέρος, κρατώντας πιο σταθερά το σχήμα του στην επανάληψη (δεν έπαιξε καθόλου ο ΜακΚίσικ, ο Πίτερς μπήκε πολύ λίγο στο τέλος) έχοντας εμπιστοσύνη στην ομάδα του, που την ξέρει, άλλωστε, καλύτερα από τον καθένα.

Αυτή τη φορά είδε και τον Κάαναν να μπαίνει στην εξίσωση, καθώς ο Αμερικανός ευστόχησε στα δυο πρώτα σουτ που επιχείρησε, άσχετα αν δεν είχε διάρκεια.

Κάπως έτσι ήρθε η 8η σερί νίκη επί του Παναθηναϊκού και ένας τίτλος που δεν είχε κατακτήσει ο συλλογος, με τον Μπαρτζώκα να κερδίζει και αυτό το τρόπαιο συμπληρώνοντας το παλμαρέ του (έχει πάρει πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρωλίγκα και διηπειρωτικό, όλα με τον Ολυμπιακό). Ένα Κύπελλο, που άξιζε να το σηκώσει και ο τιμ-μάνατζερ της ομάδας, Χρήστος Μπαφές, που πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια υγείας το καλοκαίρι, αλλά έχει επιστρέψει δριμύτερος και ακμαίος στα καθήκοντά του.

Επιστρέφουν χαμογελαστοί από το διήμερο στη Ρόδο, Αγγελόπουλοι, Μπαρτζώκας και παίκτες που ανέβηκαν στο βάθρο των νικητών. Ξέρουν άπαντες, όμως, ότι μόλις τώρα ξεκινάει η χρονιά και η νίκη επί του Παναθηναϊκού, το Super Cup το ίδιο θα ξεχαστούν πολύ γρήγορα. Υπάρχει, άλλωστε, το πρώτο ταξίδι στην Ευρωλίγκα για να παίξει στη Βαρκελώνη, εναντίον της Μπαρτσελόνα την Παρασκευή το βράδυ.

Δείτε την Game Night για την κατάκτηση του Super Cup από τον Ολυμπιακό