Ο Λόνι Γουόκερ (ο τέταρτος) είχε προειδοποιήσει μια εβδομάδα πριν, όταν στην ήττα της Ζάλγκιρις από τη Φενέρ είχε σκοράρει 19 πόντους, σε ένα ματς που η άμυνα της τουρκικής ομάδας είχε πνίξει τους Λιθουανούς. Εδώ που τα λέμε δεν είναι και κάποιος τυχαίος.

Πριν από δυο χρόνια φορούσε τη φανέλα των Λέικερς στους οποίους είχε πάει μετά τη θητεία του στο Σαν Αντόνιο και υπογράψει συμβόλαιο 6.5 εκατομμυρίων δολαρίων, και στα πρώτα 32 ματς της κανονικής περιόδου σκόραρε κατά μέσο όρο 14.7π (με 38.9%τρ) έχοντας την τέταρτη καλύτερη επίδοση σε πόντους, πίσω από ΛεΜπρον, Άντονι Ντέιβις και Γουεστμπρουκ.

Ο τραυματισμός του τον πήγε πίσω, πέρσι δεν στέριωσε στους Νετς και το καλοκαίρι συμφώνησε με τους Σέλτικς χωρίς όμως να βρει θέση στην περιφέρεια των πρωταθλητών του ΝΒΑ. Η λύση της Ευρώπης αποδείχθηκε μονόδρομος, η Ρεάλ Μαδρίτης ασχολήθηκε μαζί του, αλλά ο 25χρονος γκαρντ ήθελε στο όποιο συμβόλαιο υπέγραφε να είχε ανά πάσα στιγμή ΝΒΑ out. Η Ζάλγκρις δέχθηκε τον όρο και ο Γουόκερ εξολόθρευσε τον Παναθηναϊκό.

Προφανώς και το "πράσινο" σταφ είχε κάνει σκάουτινγκ στον ΝΒΑερ που πέταγε πάνω από ... τον Παπαπέτρου για ένα από τα πιο θεαματικά καρφώματα όλων των εποχών στο εκκωφαντικό -για τη Ζάλγκιρις- ξεκίνημα του ματς. Και να μην ήξεραν πάντως, σίγουρα θα τους είχε πληροφορήσει ο Κέντρικ Ναν, με τον οποίο ο Γουόκερ συνυπήρξε στο Λος Άντζελες. Κι όπως ο άσος του Παναθηναϊκού, όταν πέρσι έφτασε τέτοια εποχή στην Ευρώπη, χρειάστηκε πέντε έξι ματς, μέχρι να βρει ρυθμό, έτσι και ο Γουόκερ με το που κατάλαβε τι και πως, άρχισε το ρεσιτάλ.

Λέμε πολλές φορές "έλα μωρέ, σιγά το ΝΒΑ" και δεν ξέρουμε τι λέμε. Η περίπτωση του Ναν και τώρα του Γουόκερ, που τελείωσε με 24π έχοντας 9/13 σουτ (5/7τρ) δείχνουν την πραγματικότητα. Και πόσο μπορεί να αλλάξει τα πάντα η παρουσία ενός παίκτη που περπατάει στον αέρα και σουτάρει τρίποντα σα να ρίχνει πετρούλες στον ωκεανό. Θυμηθείτε, άλλωστε, και τη μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού, που έγινε ... υπερηχητικός, χάρη στο σκοράρισμα του άερινου Κέντρικ...

Μόνος του; Όχι βέβαια...

Έπεσε, λοιπόν, θύμα ο Παναθηναϊκός ενός τρομερού ΝΒΑερ; Όχι ακριβώς. Η Ζάλγκρις που μετρούσε τρεις σερί ήττες δεν θα γινόταν ποτέ -τουλάχιστον με τον Αντρέα Τρινκιέρ στον πάγκο- η ομάδα του ενός. Δίπλα στον Γουόκερ βρέθηκε σε ρεκόρ καριέρας (πόντους και εύστοχα τρίποντα) ο εξαιρετικός σουτέρ (και μόλις 24 ετών) Ντεϊβίντας Σιρβίντις που βομβάρδιζε ανηλεώς από την περιφέρεια (19π με 5/8τρ) και δικαίωσε όσους σκάουτ του ΝΒΑ, που τρέχουν από δω κι από κει για να τον δουν να παίζει.

Αυτοί οι δυο "ξέραναν" την μάλλον κακή άμυνα του Παναθηναϊκού, λίγο μπλαζέ και σίγουρα για αρκετή ώρα υπνωτισμένη, ειδικά όταν η διαφορά στο πρώτο ημίχρονο εκτοξεύτηκιε στο +18 μέσα σε ντελίριο στη Ζαλγκίριο Αρένα. Ήρθαν κι άλλοι όπως ο Φρανσίσκο, ειδικά στο δεύτερο μέρος όταν ηρέμησε και του έφυγε το άγχος και οι λοιποί μάλλον μέτριοι, αλλά πάντοτε αποτελεσματικοί ελέω προπονητή, παίκτες που έκαναν τη ζωή δύσκολη για τους πρωταθλητές Ευρώπης.

Ακόμα κι όταν ο ΠΑΟ έβγαλε αντίδραση, με τον Σλούκα να δίνει το σύνθημα, τον Γιουρτσεβέν να ακολουθεί και τον Ναν φορτωμένο από νωρίς πρώτα με νεύρα και μετά με τρία φάουλ, να βγάζει μεγάλα σουτ (5/10τρ) οι γηπεδούχοι είχαν την απάντηση...

Η άμυνα του Τρινκιέρι

Την έδωσε ο προπονητής της και βέβαια ακολούθησαν οι παίκτες του, που είχαν δει τον Παναθηναϊκό να επιστρέφει με ένα επί μέρους 33-13 και να περνάει για πρώτη φορά στο σκορ με το καλάθι του Μπράουν. Ο Τρινκιέρι άλλαξε την άμυνα του, με μια ζώνη προσαρμογής που δυσκόλεψε πολύ την κυκλοφορία της μπάλας, εξώθησε τους φιλοξενούμενους σε πολλά λάθη.

Συνολικά 13 έκανε ο Παναθηναϊκός, πάρα πολλά για το δικό του επίπεδο. Μόνο από τα λάθη του ΠΑΟ, η Ζάλγκιρις πήρε 17 πόντους. Ήταν μια κακή αμυντική βραδιά για την ομάδα του Αταμάν, που κοούτσαρε ο Σερέλης ελέω των παραθύρων της FIBA και ένα τεστ χαρακτήρα για τη Ζάλγκιρις. Οι Λιθουανοί που βρέθηκαν πίσω, θεωρητικά έπρεπε να λυγίσουν.

Συνέβη το ακριβώς αντίθετο και το τελείωμα τους ήταν ιδανικό, για να πανηγυρίσουν μια σπουδαία νίκη. Ο Παναθηναϊκός θυμήθηκε να γίνει σκληρός, αξιοποιώντας και τα φάουλ που είχε να δώσει, αλλά ήταν αργά. Η Ζάλγκιρις είχε ξαναζεστάνει τον κόσμο της, που δεν σταμάτησε να φωνάζει και στο τέλος κάλεσε τους παίκτες του Τρινκιέρι για το ... χορό της νίκης.

Έχει και ο προπονητής τη δική του συμβολή στη φετινή Ζάλγκιρις που μετράει πλέον 7 νίκες και δείχνει έτοιμη να παλέψει για να μπει στην οκτάδα των πλέι-οφ. Η συνολική εικόνα της ομάδας του, τα τρικ που επιστρατεύει μέσα στο παιχνίδι, έχουν την σφραγίδα του και μαζί με τον Γκόρντον Χέρμπερτ της Μπάγερν, αλλά και τον Τιάγκο Σπλίτερ της Παρί, έχουν εμφανίσει φέτος τρεις από τις καλύτερες ομάδες ... που δεν περιμέναμε στην Ευρωλίγκα.

Τίποτε δεν χαρίζεται στην Ευρωλίγκα

Κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία ενός αγώνα, που ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να παίρνει αψήφιστα ενώ ήξερε την κρισιμότητα του, είχε προετοιμαστεί και ήθελε να νικήσει, παρά τις σημαντικές απουσίες του (ο Οσμάν σίγουρα είχε θέση σε αυτό το ματς που η Ζάλγκρις έβαλε πολλή αθλητικότητα, ο Γκριγκόνις έτσι κι αλλιώς λείπει εδώ και καιρό).

Τι κατάλαβε; Ότι τίποτε δεν πρόκειται να του χαριστεί, ειδικά φέτος που υπερασπίζεται τον περσινό του τίτλο στο Βερολίνο. Η Ευρωλίγκα δεν είναι εύκολη υπόθεση, κάθε άλλο. Όλοι μπορούν να κερδίσουν όλους και αν δεν πιέσεις τον εαυτό σου, αν δεν βρίσκεσαι κάθε φορά στο 100%, πατάς την μπανανόφλουδα.

Συν τοις άλλοις η πορεία ομάδων όπως η Ζάλγκιρις (ή ακόμα καλύτερα η Παρί και η Μπάγερν) πείθουν ότι ... παίζουν και οι άλλοι, αυτό που συνήθως στην Ελλάδα αγνοούμε. Η τέταρτη ήττα σε 11 αγώνες δεν λέει πολλά πράγματα για τον Παναθηναϊκό, ο δρόμος, που υπάρχει ακόμα είναι πολύς και ξέρει ότι με δυο μεγάλες νίκες μέσα στο ΟΑΚΑ στα ματς που έρχονται με Μονακό (την ερχόμενη εβδομάδα, ίσως και με τον Βασίλη Σπανούλη στον πάγκο των Μονεγάσκων) και Μπαρτσελόνα (3/12) το τρένο θα ξαναμπεί στις ράγες.

Καλό είναι πολλές φορές να βρίσκεις μπροστά σου και μερικά εμπόδια, ώστε να είσαι έτοιμος να τα περάσεις όταν θα έρθει η ώρα που τα λάθη απαγορεύονται...