Ο Κώστας μαθαίνει από τον Γιάννη, η Εθνική θέλει τον Παπαγιάννη

Αν έχει ένα πρόβλημα αυτή η εξαιρετική Εθνική Ομάδα, που νίκησε εύκολα την Πολωνία στην πρεμιέρα του "Ακρόπολις", είναι η μάχη που δίνει με το χρόνο, που ίσως να μην της φτάσει για να τη δούμε σε όλο το εύρος της με το ξεκίνημα του Ευρωμπάσκετ. Ενδεχομένως κάποια ματς της πρώτης φάσης να είναι παιχνίδια προετοιμασίας για το κυρίως πιάτο, που έτσι κι αλλιώς είναι τα νοκ-άουτ παιχνίδια, ειδικά εκείνο, που δίνει το εισιτήριο για την τετράδα.

Δεν θα ανησυχούσαμε ιδιαίτερα για τον βαθμό ετοιμότητας της Ελλάδας, σε περίπτωση που όλοι οι διεθνείς ήταν στο ίδιο επίπεδο, άρα μαζί με τον Ιτούδη κάποια στιγμή θα έβρισκαν την άκρη, ακόμη κι αν τα τέσσερα ματς που απομένουν μέχρι την πρεμιέρα συο Φόρουμ του Μιλάνου, εναντίον της Κροατίας στις 2 Σεπτεμβρίου.

Και το βασικό πρόβλημα της σπουδαίας ομάδας μας είναι η συνεχιζόμενη απουσία του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο ψηλός έχει χάσει το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας, ναι μεν θα είναι κατά πως φαίνεται παρών στο μεγάλο ραντεβού, ο βαθμός ετοιμότητας άρα και επιρροής του μέσα στην ομάδα είναι ένα βασανιστικό ερωτηματικό.

Για κανένα παίκτη δεν είναι εύκολο να προσαρμοστεί, χωρίς παιχνίδια στα πόδια του σε μια ομάδα η οποία έχει μπει σε ένα ρυθμό και ανεβάζει την έντασή της, αγώνα με τον αγώνα. Ειδικά για τα κορμιά σαν του άσου του Παναθηναϊκού δυσκολεύονται, ακόμη περισσότερο.

Είδατε μάλλον πόσο λείπουν οι αγώνες από τον εκρηκτικό Σλούκα, που στο πρώτο του ματς, έμοιαζε σφιγμένος κι ένα κλικ πιο αργός απ' όσο τον έχουμε συνηθίσει. Ο "Μπιγκ Πάπα" είναι ένας σημαντικός κρίκος της φετινής ομάδας, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι απέναντι σε ομάδες που ενδεχομένως να διεκδικήσουμε την είσοδο στους "4", τα ύψη περισσεύουν.

Η Σερβία έχει τον Γιόκιτς (και τον Μιλουτίνοβ και τον Μαριάνοβιτς), η Γαλλία Γκομπέρ-Πουαριέ (στην πεντάδα της). Τον καλό Παπαγιάννη τον θέλουμε όσο τίποτε άλλο, σε εκείνα τα ματς.

Προς το παρόν ο Ιτούδης δεν έχει παρά να εκπαιδεύσει τον Κώστα Αντετοκούνμπο, που παίρνει χρόνο σαν βασικός, ενώ ο αρχικός του προορισμός ήταν να δίνει ποιοτικές ανάσες στον Παπαγιάννη. Προφανώς στο "5" μπορεί να παίξει και ο απαράμιλλος Γιάννης, με τις δεδομένες συνθήκες, όμως, το μενού έχει πολύ από τον αδερφό του.

Ο Κώστας είναι καλός μαθητής. Έχει ένστικτο, βάζει καλά τα χέρια του πάνω στην μπάλα, είναι προφανές, ωστόσο, ότι του λείπουν οι παραστάσεις κυρίως για να ακολουθεί τις φάσεις στην άμυνα και στα ριμπάουντ. Σε πολλές φάσεις στα μετόπισθεν χάνεται, αν και είναι καλός μπλοκέρ σε προσωπικές φάσεις, όπως απέδειξε σε μια δυο στιγμές του ματς με τους Πολωνούς.

Του δίνει συμβουλές και ο Γιάννης, που τον ψάχνει αρκετά όταν βρίσκονται μαζί, η ομάδα δουλεύει καλά μαζί του στην επίθεση, ο Κώστας μαθαίνει, όμως, η Ελλάδα με τον Παπαγιάννη στο "5" είναι ένα σκαλί (ακόμα) πιο πάνω...

Μαθήματα απέναντι στη ζώνη

Η ελληνική ομάδα ξεκίνησε με πολλή δύναμη, ενέργεια, και διάθεση για άμυνα, έκανε κλεψίματα, η παρουσία του Γιάννη έτσι κι αλλιώς ... φοβίζει οποιονδήποτε αντίπαλο, το ταμπλό έγραψε γρήγορα 18-2, όμως η συνέχεια έφερε το πρώτο τεστ που όπως ο είπε μετά τον αγώνα ο Ιτούδης έκανε καλό στην ομάδα.

Οι Πολωνοί έπαιξαν ζώνη και διάφορα ματς-απ, η δική μας ομάδα με την second unit στο παρκέ έχασε τον ρυθμό της και ένα 0-15 έμοιαζε να αλλάζει τη ροή του ματς. Ο ομοσπονδιακός προπονητής αναγκάστηκε να επαναφέρει τους βασικούς του παίκτες, ο Γιάννης έπαιξε περισσότερο (15 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, άλλα εφτά στο δεύτερο) και το ελληνικό σερί που διαδέχθηκε εκείνο των Πολωνών, αποκατέστησε την τάξη.

Η έκρηξη του Ντόρσεϊ

Καθοριστικός σε αυτό το σημείο, εκτός του έτσι κι αλλιώς καταλυτικού Γιάννη, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ο Ιτούδης πιστεύει πολύ στον πρώην άσο του Ολυμπιακού. Έδωσε γη και ύδωρ για να τον πάρει στη Φενέρ, θα τον κοουτσάρει στην Εθνική, δίνοντας του ρόλο πρωταγωνιστή, πίσω από τον Αντετοκούνμπο.

"Με δεδομένο ότι οι αντίπαλοι θα έχουν πάντα ένα τείχος για τον Γιάννη, εγώ είμαι έτοιμος να υποδεχθώ τις ασίστ του..." έλεγε μετά το ματς, αν και στο σερί του δεύτερου δεκαλέπτου, φρόντισε και με προσωπικές φάσεις να αλλάξει τα πράγματα. Οι 9 συνεχόμενοι πόντοι που πέτυχε, ξανάδωσαν στην Εθνική διαφορά ασφαλείας και ο τελικός του απολογισμός (19π με 4/9 τρ) είναι ενδεικτικός των προθέσεων του.

Η επιστροφή Παπαπέτρου

Κατά τ' άλλα η επιστροφή του Παπαπέτρου στα υψηλά του στάντραρ πρέπει να ικανοποίησε τον Ιτούδη, που έδωσε χρόνο στα παιδιά από τον πάγκο, για να δει ποιοι τελικά θα έχουν το προβάδισμα για την τελική δωδεκάδα. Κάπως έτσι ο Καλάθης, που προφανώς θα έχει πιο σημαντικό ρόλο σε κανονικές συνθήκες έπαιξε σχεδόν ένα δεκαπεντάλεπτο, με τον Μιχάλη Λούντζη, να μένει πιο πολύ στο παρκέ και να κερδίζει, κατά πως φαίνεται πόντους από τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη.

Θα' χει ενδιαφέρον το "Ακρόπολις" γιατί θα δούμε την ομάδα σε τρία συνεχόμενα ματς και σίγουρα πιο δυσκολο αυτό της Παρασκευής κόντρα στην Τουρκία, με το τεχνικό επιτελείο να σκέφτεται τη διαχείριση των παικτών (με πρώτο και καλύτερο τον Γιάννη, που σχεδόν σε 23 λεπτά είχε 24π, 4ρ και 2 ασίστ) με ταυτόχρονο το ανέβασμα της έντασης και του συνολικού βαθμού ετοιμότητας της ομάδας.

Είπαμε, δεν έχουμε και πολύ χρόνο...

Αφήστε τα παιδιά ...

Λίγη ώρα αργότερα η Εθνική Παίδων πετύχαινε μια σπουδαία νίκη στον προημιτελικό με το Ισραήλ παίρνοντας την πρόκριση για την τετράδα του Ευρωμπάσκετ που γίνεται στα Σκόπια.

Νίκη με ανατροπή, νίκη χωρίς τον Λιοτόπουλο, νίκη με ένα τρομερό ματς απ.ο το Νεοκλή Αβδάλα και συνολικά σπουδαία άμυνα, από μια εξαιρετική ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης.

Προφανώς οι φιλοδοξίες των νεαρών παιδιών και του προπονητής τους Βαγγέλη Ζιάγκου δεν έχουν ταβάνι, καλό θα είναι πάντως, μετά την όποια επιτυχία τους, να τα αφήσουμε να την απολαύσουν και να συνεχίσουν να παίζουν έτσι. Αν είναι ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ να κρεμαστεί πάνω τους, γιατί τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τέτοιες επιτυχίες με το κυάλι, δεν αξίζει τον κόπο.

Ή μάλλον θα πάει χαμένος ο κόπος και η προσπάθεια αυτών των σπουδαίων παιδιών.