Στο τρομερό ματς του Κέντρικ Ναν, που έβαζε τρίποντα από το σπίτι του στο Σικάγο, η Μπαρτσελόνα επέμενε να κοντράρει τον Παναθηναϊκό με νύχια, με δόντια και βάζοντας το ΟΑΚΑ σε βαθύ προβληματισμό, όταν πέρασε με +11 πόντους λίγο πριν από το τέλος της τρίτης περιόδου. Το κρεσέντο του Ναν, όμως, και η συνολική αφύπνιση των συμπαικτών του, έστω και για λίγο, έφερε στο προσκήνιο, αντί για μια τρίτη σερί αποτυχία, μια πολύ μεγάλη νίκη.

Ο Ματίας Λεσόρ πήρε την σκυτάλη από τον Ναν (έκανε ρεκόρ καριέρας με 29π και... μπάζερ μπίτερ στις εκπνοές των τριών πρώτων δεκαλέπτων) και σκοράροντας τους 4 από τους έξι τελευταίους πόντους της ομάδας του, συμπεριλαμβανομένης και της νικηφόρας βολής (3.8'' πριν το τέλος) έγινε ο δεύτερος ήρωας της βραδιάς...

Οι απουσίες συνήθως φέρνουν συσπείρωση και ... υπερέκταση των ικανοτήτων εκείνων που μένουν για να καλύψουν τα κενά. Η Μπαρτσελόνα εμφανίστηκε λειψή στο ΟΑΚΑ (χωρίς Λαπροβίτολα, Νέτο, Μπριθουέλα και Μετού, ενώ ο Πάρκερ συμπεριλήφθηκε την τελευταία στιγμή) αλλά έδειξε αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρις εσχάτων.

Ο Αταμάν έκανε την έκπληξη ξεκινώντας χωρίς τον Ναν, βάζοντας τον Καλαϊτζάκη πάνω στον Πάντερ, θέλοντας να εξαρθρώσει το βασικό επιθετικό βραχίονα των Καταλανών. Δεν είχε λαθέψει. Ο Καλαϊτζάκης βίδωσε τον Αμερικανό γκαρντ, όμως, οι "πράσινοι" έδειξαν ότι θα στηριχτούν εκεί, για να στηρίξουν την κυριαρχία τους, ωστόσο, σε αυτή τη λογική μπήκαν οι απρόοπτοι παράγοντες.

Ο κουνιάδος του Ναβάρο

Ο Νούνιεθ, που μέχρι αυτό το ματς παλινδρομούσε στη μετριότητα μπήκε και με το καλημέρα πέτυχε πέντε πόντους, συνθλίβοβτας κάθε αμυντική προσπάθεια στο μαρκάρισμα του. Ο 20χρονος άλλοτε Μαδριλένιος και νυν "μπλαουγκράνα", έδωσε ρεσιτάλ καλύπτοντας επί της ουσίας όσους πόντους δεν μπορούσε -ελέω Καλαϊτζάκη- να προσφέρει στην ομάδα του ο Πάντερ. Το ημίχρονο τελείωνε με τον ... κουνιάδο του Χουάν Ναβάρο (είναι αδερφός της συντρόφου του GM της Μπαρτσελόνα και ίσως έτσι εξηγείται και η προτίμηση του στη Βαρκελώνη, όταν αποφάσισε να επιστρέψει στην Ισπανία, αφήνοντας μπουκάλα τη Ρεάλ) να έχει σημειώσει 12π. Σχεδόν τους τριπλάσιους απ' όσους βάζει συνήθως φέτος (4.8)

Και δεν ήταν μόνο αυτός. Από τον πάγκο εμφανίστηκε και ο Τζάστιν Άντερσον. Ο Αμερικανός που στα προηγούμενα ματς σούταρε με 30% από τη γραμμή του τρίποντου, είχε 2/2.

Ο Αταμάν έλεγε ότι "σταματήσαμε τον Πάντερ και μας τρέλαναν στα ντράιβ". Είχε δίκιο. Συνεχόμενα λέι-απ (ο Νούνιεθ έκανε την αρχή, ο Πάρκερ τον ακολούθησε) και η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν ξανά η αχίλλειος πτέρνα του. Ειδικά στη δεύτερη περίοδο η Μπαρτσελόνα ήταν πολύ εύστοχη (είχε 11/15 σουτ), είχε οκτώ ασίστ και ένα μόλις λάθος.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε περισότερο έδαφος, γιατί λειτούργησε έξοχα στην επίθεση, κυρίως με τον Μπράουν που έγραψε 15 πόντους με 2/3δ και 3/5τρ αλλά και τον Ναν, που είχε χέρι αλφάδι, με δυο μάλιστα μπάζερ μπίτερ στο τελείωμα των δυο δεκαλέπτων (το πρώτο μάλιστα, δυο μέτρα πίσω από το κέντρο του γηπέδου). Τις μπάλες που έπαιρνε τις έβαζε και ο Λεσόρ, που όμως δεν είχε άλλον από πίσω (μηδέν ο Γιουρτσεβέν).

Το πρόβλημα των "πρασίνων" ήταν η πολύ κακή περιφερειακή του άμυνα, αφού σε κάθε ... πρώτο βήμα των κοντών της Μπάρτσα (πλην του Πάντερ) κατέληγε σε ένα εύκολο λέι-απ. Ο Αταμάν έψαχνε να βρει λύσεις. Δοκίμαζε σχήματα, τρεις κοντοί, ο Μήτογλου στο "5" και διάφορα άλλα τρικ, που δεν του έδιναν όμως την επιθυμητή αμυντική απάντηση! Το ημίχρονο ήταν χορταστικό, αλλά οι 45 πόντοι που είχε δεχθεί ο Παναθηναϊκός, άσχετα αν είχε σκοράρει άλλους τόσους υποχρέωνε σε προβληματισμό...

Αλλά έπαιζε και ο ... Ναν!

Το ματς έδειχνε να στραβώνει επικίνδυνα. Η Μπαρτσελόνα είχε αναθαρρήσει και καθώς έμπαιναν στην εξίσωση ο Πάντερ και ο Βέσελι, ο Πεναρόγια σήκωνε από τον πάγκο και τον Αμπρίνες. Ο έμπειρος διεθνής άρχισε να βάζει τα μακρινά σουτ, ο Παναθηναϊκός έδειχνε πελαγωμένος και βρέθηκε πίσω με 11 πόντους.

Άρχιζαν να εμφανίζονται μαύρα συννεφα πάνω από το ΟΑΚΑ, αλλά ο Κέντρικ Ναν παρότι είχε δει τον Αμπρίνες να τον νικάει στην άμυνα, ξαναμπαίνοντας στο παρκέ, έκανε το απίστευτο! Το τρίτο (!) κατά σειρά μπάζερ από το κέντρο του γηπέδου έμοιαζε με το σύνθημα μιας τρομερής αντεπίθεσης. Ο Αμερικανός πήρε φόρα έβαλε 9 σερί πόντους σα να έλεγε σε όλους (κόσμο, συμπαίκτες και κυρίως στην Μπαρτσελόνα) "είμαι κι εγώ εδώ"!

Ο οίστρος του τρομερού σκόρερ δεν θα μπορούσε παρά να παρασύρει και τους υπόλοιπους. Ο Παναθηναϊκός ξυπνούσε από τον λήθαργο του. Έβγαζε δυο-τρεις άμυνες και έβαζε τα τρίποντα και περνούσε μπροστά! Το ΟΑΚΑ άρχισε να βγάζει ... αφρούς άγριας χαράς!

Και στην ούγια έγραφε Λεσόρ

Η Μπαρτσελόνα είχε δεχθεί δυνατές σφαλιάρες για να ζαλιστεί και να πέσει κάτω. Όμως δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Βρήκε ξανά τη δύναμη να επιστρέψει εκμεταλλευόμενη τη βιασύνη του Παναθηναϊκού να "καθαρίσει" το ματς, αλλά και την ευστροφία της να σκοράρει γρήγορους πόντους στον αιφνιδιασμό.

Ο Παναθηναϊκός πέρασε με έξι και δυο φορές με πέντε πόντους, ο Αταμάν βρήκε σχήμα με Μήτογλου και Χουάντσο ξανά μέσα στη ρακέτα, οι Καταλανοί ισοφάρισαν με Πάντερ και Αμπρίνες που πήρε έξυπνα το πέμπτο φάουλ του Ναν και στα 8'' πριν τη λήξη έβαζε και τις τρεις βολές που είχε κερδίσει στην προσπάθεια του για τρεις.

Χωρίς τον άνθρωπο που τον κράτησε όρθιο σε ολόκληρο το ματς, οι "πράσινοι" έπρεπε να βρουν έναν άλλον ήρωα της τελευταίας στιγμής. Ποιος θα' ταν; Ο Σλούκας; Ή μήπως ο Μπράουν; Αυτός πήρε την μπάλα και την τελευταία επίθεση, η άμυνα της Μπαρτσελόνα τον έκλεισε, πρόλαβε όμως να περάσει την μπάλα στον Λεσόρ. Ο Γάλλος, που νωρίτερα είχε κλέψει την μπάλα μέσα από τα χέρια του Πάντερ και είχε δώσει προβάδισμα τριών πόντων στην ομάδα του, κέρδισε το φάουλ από τον Αμπρίνες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις λένε ότι η πρώτη βολή είναι η κρίσιμη, αν τη χάσεις δύσκολα βάζεις και τη δεύτερη. Ο Λεσόρ όμως ήταν ψύχραιμος. Μπορεί η πρώτη να βρήκε σίδερο, η δεύτερη όμως έφτανε για να δώσει την πολύτιμη νίκη στον Παναθηναϊκό. Ο Νούνιεθ που πήρε την μπάλα αντί να πάει προς τα μπροστά, κινήθηκε πλάγια και τα 3.8'' τελείωσαν πριν καν το καταλάβει.

Οι "πράσινοι" μπορούσαν να αναπνεύσουν βαθιά, γιατί μια τρίτη σερί ήττα (και η δεύτερη μάλιστα εντός έδρας) θα πρόσθετε ακόμη περισσότερα προβλήματα.

Χάρη στο οργιώδες βράδυ του απαράμιλλου Κέντρι Ναν γλίτωσαν την ολική κατάρρευση που διαγραφόταν στο +11 της Μπαρτσελόνα (και τη συνολική εικόνα του ματς) την αφύπνιση των υπολοίπων και την αμυντική βελτίωση, έστω και για λίγο, κατάφεραν να κάμψουν την αντίσταση μιας σπουδαίας -παρά τις ελλείψεις της-Μπαρτσελόνα.

Πάνω απ' όλα, ειδικά τώρα που βαδίζουμε σιγά-σιγά προς τον πρώτο γύρο, μετράνε οι νίκες. Στο τέλος της χρονιάς, η ανάμνηση μιας δύσκολης νίκης, όπως αυτή που πέτυχε ο ΠΑΟ, χωρίς να παίξει τόσο καλά, ενδεχομένως να μην ... υπάρχει καν. Σίγουρα, όμως, κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει τα τρία τρομερά μπάζερ μπίτερ του φανταστικού Κέντρικ Ναν. Ανεπανάληπτος. Μπορεί και Ανανπανάλητπος...