Ο νέος Σπανούλης των 36 ετών…
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τον μάχιμο Σπανούλη των 36 ετών, που έχει μπροστά του μια νέα πρόκληση, μετά την παραμονή του στον Ολυμπιακό.
Όσοι γνωρίζουν τον Βασίλη Σπανούλη, ξέρουν και την εμμονή του με το μπάσκετ. Την πίστη στις δυνατότητες του, την απίστευτη προσήλωση σε αυτό που κάνει και την λατρεία του για το μπάσκετ. Στον γάμο του Πρίντεζη, όπως λένε οι αυτόπτες μάρτυρες, δεν άφηνε τον Γιώργο Αγγελόπουλο να φύγει συζητώντας για την ομάδα. Αν βγείτε μαζί του και θέλετε να μιλήσετε για κάτι άλλο, πέραν του μπάσκετ, την … πατήσατε. Διαλέξατε λάθος άνθρωπο.
Ο Σπανούλης στα 36 του νιώθει μάχιμος. Νιώθει ακμαίος και ισχυρός, όπως ήταν το καλοκαίρι του 2010, όταν σε ένα άλλο … Μουντιάλ (αυτό της Ν. Αφρικής) έκανε το μεγάλο άλμα από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Απόφαση καριέρας, απόφαση ζωής, για ένα μπασκετμπολίστα που τα είχε όλα, αλλά ζητούσε πάντα κάτι περισσότερο.
Μπορεί να έχουν περάσει οκτώ χρόνια, η φλόγα μέσα του δεν λέει να σβήσει. Γι αυτό και στο χθεσινό ραντεβού του με τους Αγγελόπουλους πήγε για να υπογράψει ένα συμβόλαιο μάχιμου παίκτη και όχι ενός βετεράνου, που οδεύει προς τη λήξη της καριέρας του.
Το ότι συμφώνησε για ένα χρόνο , άρα και το επόμενο καλοκαίρι θα … διαπραγματευτεί εκ νέου, δείχνει τη θέλησή και την ακόρεστη όρεξή του να παίξει σε υψηλό επίπεδο, να συνεχίσει να είναι σημείο αναφοράς του Ολυμπιακού.
Μπορεί πλέον να μην είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος (δεν το ξέρουμε κιόλας, αφού λεπτομέρειες της συμφωνίας δεν ανακοινώθηκαν) παίκτης της ομάδας, όπως είπε όμως ο ίδιος « σημασία έχει ότι έμεινα εδώ και θα συνεχίσω στον Ολυμπιακό ».
Η αλήθεια είναι ότι στα χέρια του είχε δελεαστικές προτάσεις. Τόσο από την Εφές, όσο και από την Κίνα. Δεν τις συζήτησε, όμως, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει για ένα ακόμη χρόνο στον Ολυμπιακό.
Πείσμωσε πολύ φέτος. Κι είναι παράδοξο, σε μια χρονιά όπου ο ίδιος ήταν καλά, πατούσε γερά στα πόδια του (μετά τη δίμηνη απουσία του στην αρχή) η ομάδα δεν κατάφερε να προχωρήσει ούτε εντός, ούτε εκτός συνόρων.
Η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ» ΤΟΥ 2010
Ο Σπανούλης το 2010 έκανε μια πραγματική «επανάσταση» στο στάτους του ελληνικού μπάσκετ. Χάρη κυρίως στη δική του παρουσία, ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφή, αμφισβήτησε την κυριαρχία του Παναθηναϊκού, πήρε τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και δυο Ευρωλίγκες. Ο απολογισμός της οκταετίας δεν είναι … αμελητέος (άσχετα αν τα τελευταία δυο χρόνια, ο Ολυμπιακός γράφει μηδέν εις το πηλίκον), το αντίθετο. Οι Αγγελόπουλοι ήξεραν καλά πόσο σημαντικό ήταν το «χτύπημα» στον Παναθηναϊκό, όταν συμφώνησαν με τον Σπανούλη. Ο παίκτης δικαίωσε την κίνηση, σήκωσε τον Ολυμπιακό ένα επίπεδο πιο πάνω απ’ αυτό που βρισκόταν και παραμένει όλα αυτά τα χρόνια μια εμβληματική μορφή των «ερυθρολεύκων». Σπάει όλα τα ρεκόρ της Ευρωλίγκας και κυρίως δείχνει … απτόητος. Ήταν πολύ καλά φέτος, ο Βασίλης. Σε πολλά ματς νομίζαμε ότι είχε γυρίσει ο χρόνος πίσω και τον βλέπαμε να κάνει πιο πολλά ντράιβ και λέι-απ, χωρίς να φοβάται, αλλά να πατάει γερά σκοράροντας ή κερδίζοντας φάουλ. Αν δεν αισθάνεσαι καλά, δεν χτυπάς στην καρδιά της ρακέτας και μέσα στην αεροπορία των αντιπάλων.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΛΑΤ
Από την άλλη, ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ. Όλους τους αγγίζει, ακόμη κι αν κάνουν ασκητική ζωή και προπόνηση σαν τον αρχηγό του Ολυμπιακού. Στα 36 του, καλείται πλέον να απαντήσει σε ένα διαφορετικό ερώτημα. Όχι αν μπορεί να ηγηθεί της ομάδας. Το ποιος είναι ο «λίντερ» με τον Σπανούλη παρόντα κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Είναι όμως εδώ για να τον δούμε, ενδεχομένως σε ένα διαφορετικό ρόλο απ’ αυτόν που είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, καθώς η προπονητική φιλοσοφία της ομάδας έχει αλλάξει.
Ο Ντέιβιντ Μπλατ που μίλησε ήδη μαζί του, είναι λογικό να έχει κάποια άλλα σχέδια σε σχέση με το Γιάννη Σφαιρόπουλο. Όχι, δεν πρόκειται να σαρώσει τα πάντα με συνεχόμενες αλλαγές, κάποια πράγματα, ωστόσο, ο 59χρονος προπονητής έχει στο μυαλό του. Και αυτά αφορούν και τον Σπανούλη.
Η πρόκληση είναι μεγάλη. Και για τον προπονητή και για τον ίδιο τον παίκτη. Νομίζουμε ότι ο μοναδικός ωφελημένος από την επιτυχία του εγχειρήματος θα είναι ο Ολυμπιακός.
Εκτός των άλλων, ο Σπανούλης δίνει και το στίγμα για τις υπόλοιπες δυο κινήσεις που απομένουν με Παπανικολάου, Παπαπέτρου, ώστε να παραμείνει αρραγής ο ελληνικός κορμός της ομάδας. Υπάρχει το γνωστό αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω. Εντάξει, δεν είναι ίδιες οι περιπτώσεις, ούτε υποχρεώνει τους δυο «Παπ» να ακολουθήσουν, είτε έτσι είτε αλλιώς, τον Σπανούλη. Έγινε όμως μια δυναμική αρχή και οι Αγγελόπουλοι θέλουν να συνεχίσουν σε αυτό το μοτίβο…