Ο Ολυμπιακός έψαχνε τον πάγκο του στο Βελιγράδι, αλλά δεν τον βρήκε ποτέ

Η δυσκολία του ματς ήταν δεδομένη εξ αρχής. Ειδικά από την στιγμή που η Παρτίζαν το είχε σημαδέψει ως κομβικό σημείο μιας γενικής ανάκαμψης μέσα στη σεζόν, ζευγαρώνοντας τις επιτυχίες της μετά το νικηφόρο ντέρμπι με τον Ερ.Αστέρα, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος και κυρίως με όλους τους παίκτες του σε εγρήγορση.

Τα είχε όλα αυτά, αλλά ... κατά το ήμισυ. Ήταν κυρίαρχος του παιχνιδιού σε δυο δεκάλεπτα (πρώτο και τρίτο) έλιωσε όμως στο καμίνι της Σταρκ Αρένα στα άλλα δυο, βρήκε ένα σπουδαίο αρχικό σχήμα, τον Μιλουτίνοβ να έρχεται με φόρα από τον πάγκο, αλλά κανέναν άλλο να μη μπορεί να προσφέρει!

Κάπως έτσι η νίκη ήρθε για την Παρτίζαν και σταμάτησε το σερί για τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του. Οι γηπεδούχοι ήθελαν πολύ να κερδίσουν. Κάποιοι, μάλιστα, ξεπέρασαν και τα όρια... σε ένα γήπεδο όπου συνηθίζονται διάφορα περίεργα.

Το ξεκίνημα όνειρο

Το ξεκίνημα ήταν ονειρικό για τον Ολυμπιακό. Όλα όσα έκανε πάνω στο παρκέ του έβγαιναν με τον καλύτερο τρόπο, η διαφορά πήγε γρήγορα στους 14 πόντους, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ομπράντοβιτς πήρε το πρώτο του τάιμ-άουτ μόλις δυο λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα.

Ο Εβάν Φουρνιέ και ο Γουόκαπ από την περιφέρεια, ο Φαλ μέσα στη ρακέτα να εκθέτει ανεπανόρθωτα τον Μπράντον Ντέιβις και να λειτουργεί σαν καμπιούτερ είχαν δώσει στο ματς πολύ "ερυθρόλευκο" χρώμα.

Είχαν ξεκινήσει οι Πειραιώτες με 5/5 τρίποντα, έκλεβαν μπάλες, μοίραζαν σωστά το παιχνίδι, έκαναν διάφορα ζογκλερικά, αποφεύγοντας τα λάθη με την Παρτίζαν να αναζητά το σχήμα που θα άλλαζε τη ροή.

Δεν ξέρουμε αν το βρήκε ο Ομπράντοβιτς, ή φρόντισε και ο Ολυμπιακός να ... φρενάρει. Μάλλον συνέβησαν και τα δυο. Πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο ο Μπαρτζώκας είχε αλλάξει ολόκληρη την πεντάδα του, περιμένοντας την ίδια απόδοση από τους παίκτες του πάγκου. Με εξαίρεση, όμως, τον Μιλουτίνοβ και εν μέρει τον Παπανικολάου, οι υπόλοιποι έμοιαζαν ανέτοιμοι να ακολουθήσουν τον ρυθμό, που είχαν βρει οι συμπαίκτες τους στα πρώτα έξι-εφτά λεπτά.

Ήταν και η άμυνα της Παρτίζαν που έγινε πολύ σκληρή, στα όρια του φάουλ, με τους γηπεδούχους να πέφτουν πρώτοι στις διεκδικούμενες μπάλες και με ένα ζον πρες καθυστέρησης να έχουν πρώτο μέλημα να χαλάσουν στον Ολυμπιακό το προτέρημα της κυκλοφορίας της μπάλας.

Συν τοις άλλοις οι παίκτες του Ομπράντοβιτς έβαζαν σωστά τα χέρια τους, κλέβοντας αυτοί πλέον μπάλες (5 συνολικά κλεψίματα η Παρτίζαν στη δεύτερη περίοδο) προσπαθώντας να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό σε βεβιασμένες επιλογές. Οι φιλοξενούμενοι είχαν απορρυθμιστεί. Η επίθεση τους δεν λειτουργούσε σωστά, ουσιαστικά δεν στηνόταν κανένα πλέι για πραγματική απειλή, ενώ παρά τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ, λόγω του εκνευρισμού, άρχισε και η αστοχία από μακριά.

Το 5/5 της αρχής του αγώνα έγινε 1/13 καθώς ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το ημίχρονο με 6/18 και τη μπάλα να βρίσκει το ... δοκάρι. Το επί μέρους σκορ ήταν 22-11 στο δεύτερο δεκάλεπτο, η Παρτίζαν περνούσε με ένα καλάθι διαφορά και οι Πειραιώτες βρέθηκαν στο -2, με τον Κοπρίβιτσα να έρχεται από το βάθος του πάγκου και να δίνει ξεχωριστή ενέργεια στους γηπεδούχους.

Ο Ολυμπιακός είχε κάνει έξι λάθη σε μια περίοδο (συνολικά 8 στο ημίχροο) και δεν είχε πάρει τίποτε από Γκος (0/4) Μακ Κίσικ (0/3), Ντόρσεϊ (0/2) που είχαν μπει ενδιάμεσα στο παρκέ...

Με πιο καθαρό μυαλό

Προφανώς στο ημίχρονο γύρισε το καθαρό μυαλό, που έλειψε στη δεύτερη περίοδο και ο Ολυμπιακός άφησε κατά μέρος τα σουτ στον βρόντο, στοχεύοντας στο να επιτεθεί μέσα στο ζωγραφιστό. Ο Βιλντόσα έδωσε πρώτος το σύνθημα, ο Άλεκ Πίτερς ακολούθησε με ... το παραπάνω και ο Μιλουτίνοβ φρόντισε για τα υπόλοιπα, μαζεύοντας όλα τα ριμπάουντ που διεκδίκησε.

Τα δεδομένα άλλαξαν, η Παρτίζαν ήταν αυτή που έπεφτε στο αμυντικό τείχος των φιλοξενουμένων, που έχασαν μόλις ένα σουτ (7/8), έβαλαν τις βολές και έφεραν το ματς στα μέτρα τους περνώντας με 7 πόντους.

Θα έλεγε κανείς ότι το μομέντουμ είχε γυρίσει οριστικά πλευρά. Ο Ολυμπιακός είχε ανακτήσει την επαφή του με το καλάθι, προβλημάτιζε στο έπακρο την Παρτίζαν και ήταν έτοιμος να κάνει ένα δυνατό φίνις ώστε να φύγει με το διπλό στις αποσκευές του. Γράψτε λάθος.

Ο Κάρλικ Τζόουνς αναδείχηκε σε κεντρική φυσιογνωμία για τους γηπεδούχους, φροντίζοντας να δώσει πόντους στην ομάδα του από το πουθενά (και με ένα δωράκι με τους διαιτητές που έδωσαν αντιαθλητικό φάουλ σε ένα κανονικό μαρκάρισμα του Παπανικολάου), ο Γκος (κυρίως) και ο Μακ Κίσικ συνέχισαν να παίζουν σαν υπνωτισμένοι (τελείωσαν με μηδέν) και οι γηπεδούχοι βρίσκοντας μεγάλα σουτ από Μπράντον Ντέιβις και Λούντμπεργκ ολοκλήρωσαν μια εντυπωσιακή επιστροφή.

Κακοφαίνεται η ήττα, αλλά δεν χάνεται

Είναι από τα ματς που στο τέλος τα χάνεις και σου ... κακοφαίνεται. Ο Ολυμπιακός τα έκανε όλα καλά σε δυο δεκάλεπτα και θάλασσα στα άλλα δυο, χωρίς να βρει ποτέ ισορροπία μεταξύ βασικών και αναπληρωματικών. Του έλειψε χωρίς αμφιβολία ο Βεζένκοβ, ένας παίκτης κομβικός την απουσία του οποίου μπορεί κανείς να την καλύψει σε ένα ματς, αλλά όχι σε σερί από αγώνες.

Όχι ότι ο Πίτερς ήταν κακός. Κάθε άλλο. Μαζί με τον Μιλουτίνοβ ήταν οι καλύτεροι παίκτες του Ολυμπιακού (ο Φουρνιέ ξεκίνησε εντυπωσιακά είχε κάποιες καλές στιγμές μετά, αλλά στο τέλος βιαζόταν να κερδίσει... μόνος του το ματς) αλλά η απουσία του Σάσα, υποχρέωσε τον Παπανικολάου να παίξει αποκλειστικά στο "4" και τον Μπαρτζώκα να μην έχει τις επιλογές που θα ήθελε.

Αφήστε που μερικές απ' αυτές (Λαρεντζάκης, Μήτρου Λονγκ) δεν τις εμπιστεύτηκε ποτέ, ενώ και ο Ντόρσεϊ είδε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο από τον πάγκο. Ναι, το ξέρουμε. Πάντα οι καλύτεροι παίκτες είναι εκείνοι που λείπουν, ή δεν παίζουν, αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε κάποιος από τους τρεις που δεν έπαιξαν να δοκιμάσει το χέρι του.

Το 2/27 τρίποντα (μετά τα πρώτα πέντε συνεχόμενα εύστοχα) ίσως να πείθουν ότι θα μπορούσε να δοκιμάσει και κάποιος άλλος. Στο κάτω-κάτω όλοι ... τούβλα έριχναν.

Φυσικά και δεν χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του ο Ολυμπιακός μετά απ΄αυτή την ήττα. Το σερί σταμάτησε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν γίνεται να ξαναρχίσει. Η Ευρωλίγκα είναι πολύ μεγάλη, απαιτεί γερό στομάχι και κυρίως σωστές αντιδράσεις όταν έρχονται οι ήττες. Αρκεί να διαβάζεις τα λάθη σου και να μην τα επαναλαμβάνεις.

Το 6-0 που είχε μέχρι να μπει στην Σταρκ Αρένα είναι επιβεβαίωση για το πως μπορεί να ξαναμπεί ο Ολυμπιακός στο αυλάκι με τις νίκες. Η διαβολοβδομάδα που έρχεται με επίσκεψη στο νέο σπίτι του Βασίλη Σπανούλη για το ματς με τη Μονακό και εν συνεχεία η σύγκρουση με την τρομερή Παρί των οκτώ συνεχόμενων νικών στο ΣΕΦ μοιάζουν με μια διπλή μεγάλη πρόκληση. Αρκεί να είναι Ολυμπιακός σαράντα λεπτών και όχι δυο δεκαλέπτων...