Η Άλμπα ερχόταν με έξι σερί ήττες στο κεφάλι, αλλά όπως λέει πάντα ο προπονητής της Ίσραελ Γκονζάλεθ, αποφασισμένη να παίξει ξανά το μπάσκετ που της αρέσει. Και ένα μπάσκετ, που σίγουρα εκτιμά απεριόριστα -όχι άδικα- ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η γερμανική ομάδα ακόμη και στην τελευταία θέση της βαθμολογίας είναι ένα συγκρότημα γεμάτο αλεγρία για το παιχνίδι, αλλά και μια φιλοσοφία, που αν δεν είσαι προσεχτικός, μπορεί να σε ζαλίσει.

Η κυκλοφορία της μπάλας είναι υποδειγματική (πρώτη σε ασίστ σε ολόκληρη τη λίγκα), ο τρόπος που αναζητούν οι παίκτες της, κάθε φορά, το ελεύθερο σουτ επίσης. Η Άλμπα τρέχει με χίλια, ρισκάρει το μακρινό σουτ και είναι επικίνδυνη, γιατί ανεξαρτήτως βαθμολογικής θέσης, είναι ικανή να κάνει τη ζημιά ακόμη και στον καλύτερο.

Δεν θα πάει ποτέ να κερδίσει την Ευρωλίγκα, αλλά θα απολαύσει όλα τα παιχνίδια της, ακόμα κι εκείνα που θα χάσει, αρκεί να έχει ακολουθήσει το πλάνο της. Αυτό έκανε και στο ΣΕΦ, απέναντι στον Ολυμπιακό που όσο να' ναι είχε γυρίσει και κουρασμένος, αλλά και αγχωμένος από την ήττα στο Τελ Αβίβ. Δεν ήθελε πολύ οι "ερυθρόλευκοι" να πατήσουν την μπανανόφλουδα.

Η φούρια τους να κερδίσουν πριν την ώρα τους, η επιπολαιότητα σε βάρος της ψυχραιμίας (τεχνική ποινή στον Μακ Κίσικ) και σίγουρα η γερμανική επιμονή έκαναν το ματς, ενδεχομένως πιο δύσκολο απ' όσο θα έπρεπε να είναι.

Προφανώς είχαν το νου τους, πρώτα ο Σάσα Βεζένκοβ, που ακόμη κι όταν ο Σίκμα έβαλε το σώμα και το μυαλό του στο 100% για να τον δυσκολέψει, βρήκε τον τρόπο κερδίζοντας τις επαφές να πάει στη γραμμή για να συνεχίζει να βρίσκει σκορ (το έβδομο ματς με τουλάχιστον 20π στο ενεργητικό του) ευστοχώντας σε βολές. Ύστερα ο Σλούκας, σε οργιαστικό δημιουργικό βράδυ και ατομικό ρεκόρ στις ασίστ (11) έφτιαξε ένα ωραιότατο νταμπλ-νταμπλ (το δωδέκατο στην καριέρα του στην EuroLeague).

Δυο λύσεις από τον πάγκο

Σίγουρα και δυο παίκτες από τον πάγκο που τους ψάχναμε στο Τελ Αβίβ. Ο Τζόελ Μπολομπόι έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του με τα χρώματα του Ολυμπιακού (12π με 5/5 σουτ, ακόμη και τρίποντο έβαλε συν τρία ριμπάουντ και κυρίως σπουδαίες άμυνες) και ο Σακίλ Μακ Κίσικ που ξεκίνησε στην πεντάδα, έδωσε ορμή και σκορ στην ομάδα του, ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο. Αν μάλιστα κατάφερνε να συγκρατήσει τα νεύρα του, για ένα φάουλ που δεν του έδωσαν οι ρέφερι, θα έμενε πολύ περισσότερο στο γήπεδο.

Αργότερα ο Μπαρτζώκας σχολίαζε ότι η EuroLeague είναι τόσο σκληρή και ανταγωνιστική, που παίζει και με το μυαλό ή την κούραση των παικτών. Κάθε ματς είναι και μια μάχη, η οποία μπορεί να κριθεί από τέτοιες λεπτομέρειες, όπως η έξοδος του "Σακ" από το παρκέ.

Καταλύτης στο να κυριαρχήσει σιγά-σιγά ο Ολυμπιακός ήταν και ο Μουσταφά Φαλ. Μπορεί οι αριθμοί του (2π-3ρ) να μην λένε πολλά πράγματα, ήταν όμως εντυπωσιακή η παρουσία του στην τρίτη περίοδο, κυρίως στα μετόπισθεν. Ο πολύ βελτιωμένος (και πανύψηλος) Κουμάντζε έμοιαζε με άλυτο πρόβλημα για τον Ολυμπιακό στο πρώτο μέρος και χρειαζόταν το κορμί, τα χέρια και η εμπειρία του Γάλλου σέντερ, για να εξουδετερωθεί σιγά-σιγά και να εξωθηθεί η Άλμπα όσο πιο μακριά από τη ρακέτα γινόταν.

Ναι μεν οι φιλοξενούμενοι είχαν 4/8 τρίποντα στην τρίτη περίοδο, μένοντας στο ματς χάρη σε αυτή τους την ευστοχία, με τον Ολυμπιακό όμως να αποκαθιστά τις ισορροπίες μέσα στις δυο ρακέτες και τις μάχες του αέρα και επί της ουσίας να παίρνει τον πρώτο λόγο για τη νίκη.

Τα κλειδιά του αρχηγού

Τα κλειδιά της νίκης, εν τέλει, κρατούσε ο αρχηγός της ομάδας. Αν δεν έπαιζε μπάσκετ, ο Κώστας Παπανικολάου θα μπορούσε να είναι γιατρός, ειδικός να θεραπεύει "πάσα νόσον" κι αν δεν ήταν επιστήμονας, ένας τέλειος πολυτεχνίτης (και όχι ερημοσπίτης).

Δεν υπάρχει δουλειά πάνω στο παρκέ που να μην κάνει ιδανικά ο Παπανικολάου. Ό,τι ζητάει ένας προπονητής θα του το προσφέρει. Πάντα έτοιμος να δώσει βοήθεια στην άμυνα, να κάνει μια βουτιά, να πάρει ένα ριμπάουντ, είναι το πολυεργαλείο του Ολυμπιακού, που κόντρα στην Άλμπα έβαλε και την σφραγίδα του και στην επίθεση.

Συνήθως αφήνει τους άλλους να το κάνουν, αυτό το βράδυ όμως, μπήκε μπροστά και στο καθοριστικό δεύτερο μέρος ήταν ο καλύτερος. Όταν δηλαδή έχει 5/6 δ, 2/2 τρ (τελείωσε με 19) ενώ μάζεψε και τα 9 ριμπάουντ που έγραψε στο τέλος η στατιστική του.

Δικαίως αποθεώθηκε στο φινάλε από τον κόσμο της ομάδας σε μια σεζόν όπου εκτός των άλλων ο "Παπ" είναι ο πιο εύστοχος παίκτης της ομάδας του από τη γραμμή του τρίποντου με 50% (12/24). Η χρονιά που κάνει, ως τώρα, είναι χορταστική, με 8.3π, 3.4ρ και 1.9 ασ. Οι μέσοι όροι καριέρας του είναι 7.1π, 3.7ρ και 1.5 ασ και ο 32χρονος κάπτεν δείχνει ακούραστος, παίζοντας 23:52 λεπτά ανά αγώνα.

Η πληθωρική παρουσία του, βέβαια, δεν μετριέται επακριβώς στη γλώσσα των αριθμών, το σίγουρο είναι όμως ότι κάθε ανάγκη της ομάδας του την καλύπτει απόλυτα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Συν μία νίκη και μάλλον καλύτερος

Συμπληρώνοντας δέκα ματς, ο Ολυμπιακός έχει ρεκόρ 7-3, παραμένει στην κορυφή της EuroLeague, μετράει μια νίκη παραπάνω, παίζοντας και καλύτερο μπάσκετ, σε σχέση με πέρσι. Δεν είναι όλα τέλεια, υπάρχουν ζητήματα, με πιο σημαντικό τον ρόλο που ψάχνει (και δεν έχει βρει) ο Κάναν, παρόλα αυτά σε συνολικό επίπεδο οι "ερυθρόλευκοι" βρίσκονται από την αρχή της σεζόν στον σωστό δρόμο.

Η Ευρωλίγκα δεν είναι καθόλου εύκολη, από την μια στιγμή στην άλλη τα πράγματα αλλάζουν. Θυμηθείτε ότι το Μιλάνο ξεκίνησε σχεδόν ως γκραν φαβορί και τώρα βρίσκεται στην τελευταία θέση με τον Μεσίνα σχεδόν σε απελπισία. Ο Ερυθρός Αστέρας που φάνταζε σαν η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης -με την αλλαγή προπονητή- μετράει τρεις σερί νίκες.

Θα επιβιώσουν εκείνοι που θα έχουν μεγάλη σταθερότητα και συνέπεια, κάτι που ο Ολυμπιακός επιδεικνύει από το ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά και όσοι αξιοποιήσουν όλα τους τα όπλα, κάτι που η "ερυθρόλευκη" ομάδα πρέπει να το πετύχει σε βάθος χρόνου.

Προς το παρόν έρχεται ένα σημαντικό ματς πρωταθλήματος με τον Προμηθέα στην Πάτρα, η Εφές που περιμένει στην Κωνσταντινούπολη ανανεωμένη και μάλλον με τον Σέιν Λάρκιν στην διάθεση του Αταμάν και στο βάθος υπάρχει το πρώτο ντέρμπι της χρονιάς, με τον Παναθηναϊκό (για την Basket League) στο ΣΕΦ...